Mooi is het nog niet maar we hebben er wat wilgen geplant en al heel snel is het een mooi groen begroeid paardenzwembad geworden waar de paarden zomer en winter uit drinken (let wel op dat kwaliteit grondwater goed moet zijn)
Ok, je hebt een gat, water en zand, het is mooi weer, je begint met twee kinderen maar het worden er vanzelf steeds meer... Even NA de foto waren het er NOG meer, het was me een raadsel waar ze allemaal vandaan kwamen, er werden opblaas-attributen en dergelijke aangedragen... Luchtbedden, opblaasdolfijnen, badhandoeken, etc. Dolle pret! De paarden maar kijken: Alsof de graafmachine nog niet genoeg was geweest kwamen er allerlei kleurige dingen voorbij en ontstond er een groot plonsfestijn. Met de staart hoog in de lucht renden de paarden door de wei...
Sorry, maar het zwembad gaat sluiten... Tijd voor de paarden! De enige manier om de badgasten het water uit te krijgen was om daadwerkelijk een paard te gaan halen.
Jack was eerst aan de beurt, vanaf de zijkant stuurde ik hem het water in. Ooit durfde hij niet eens door een regenplas heen, maar inmiddels doet hij alles zonder aarzelen, hij zwom zo naar de overkant.
Harisha, hier bijna 4 jaar, vond het maar zozo... Voor de zekerheid houdt ze de achterhand er maar goed onder, je weet nooit of je nog vaste grond onder de voorbenen krijgt Ze zou vanuit deze positie zo een enorme sprong kunnen nemen en dat deed ze even later ook!! In principe had ik haar ook het water in kunnen sturen zonder zelf voor haar uit te gaan, gewoon vanaf de zijkant (zie trailer laden), maar gezien de warmte was het veeeel aanlokkelijker om voor haar uit te gaan...
Hier gaat ze redelijk normaal te water... De keer hiervoor (helaas zonder foto's) aarzelde ze heel lang, bleef staan met de achterhand er helemaal onder, keek me aan met een blik van "weet je zeker dat dit echt kan?" en nam onverwachts een enorme sprong, vouwde in de lucht haar benen op, en kwam voor me in het water terecht: Bommetje!!! Misschien dacht ze dat het water een enorme (30 meter) hindernis was waar ze overheen moest springen?
Eenmaal in het water blijkt het best wel mee te vallen! Ik geef haar veel rust in het water, zodat ze de volgende keer er nog wat makkelijker in gaat. Ze blijft een hele tijd kauwend en likkend in het water staan...
Zwemmen doet ze zo snel dat ik het niet kan bijhouden, maar als ik me aan de manen vasthou neemt ze me wel mee.
Hierna laat ze zich ook vanaf de kant het water insturen! Ze begint het steeds leuker te vinden!
Tijd om ook eens op haar rug door het water te gaan! (*een aantal jaar later kom ik erachter dat een paardenrug op vierjarige leeftijd nog niet voldoende volgroeid is om er al op te gaan zitten, ik zou nu nooit meer op zo'n jong paard gaan rijden!)
Ze maakt er geen punt van... Best wel cool, letterlijk en figuurlijk! Ze houdt steeds haar oren naar voren gericht maar als ik er op zit dan gaat er EEN oor naar mij en het andere naar voren: Aandacht voor de weg voor haar uit maar ook aandacht voor mij...
"Wat komt daar aan? Oh, het is maar een krokodil..."
Was het zo simpel? Nee zeg! Harisha is een kruising draver-arabier, niet het meest koudbloedige soort dat er is: Natuurlijk is dat gifgroene, knisperende en vervaarlijke uitziende rare ding doodeng en goed voor flinke paniek-aanvallen! Het maken van deze foto was een apart project: Om deze foto te kunnen maken heb ik Harisha vooraf voor de krokodil gedesensibiliseerd. Hoe dat werkt zie je op de pagina "desensibilisatie".
Yihaa!!! Zwemmen kan ze nu ook (vindt ze niet meer eng), zelfs tussen de krokodillen! Helemaal relaxed staat ze nog wat te "evalueren"... Is ze niet geweldig???
© Ilona Kooistra
De paarden gebruiken het zwembad om uit te drinken, dat is erg handig omdat bij ons het grondwaterniveau nooit te laag is en er dus altijd genoeg is. Als het in de winter erg lang heel koud is, moeten we wel een gat maken met de kettingzaag omdat het waterniveau wel wat zakt en het door de paarden gemaakte 'wak' zit dan op een gegeven moment in het zand. Een kettingzaag biedt dan uitkomst.