Deze informatie is een uittreksel uit het multimedia-pakket "Natuurlijk Bekappen".
| ! | De praktijkvoorbeelden hieronder zijn voorzien van een uitleg die betrekking heeft op de specifieke situatie, maar de algemene theorie en technieken worden hier niet volledig uitgelegd. Raadpleeg het multimedia-pakket Natuurlijk Bekappen voor meer informatie. |
Ten tijde van de eerste foto uit deze serie was Baladeika nog niet in eigendom van mij (Ilona). Baladeika moest op ijzers van de toenmalige eigenaresse omdat ze anders gevoelig zou lopen. Dat was ook beslist waar, ze kon absoluut geen stap verzetten als de ijzers onder haar voeten vandaan waren. Haar hoeven werden echter steeds slechter en slechter en ik kon het zo niet meer aanzien. Frans en ik hebben in overleg met de eigenaresse besloten de ijzers er toch vanaf te halen en Baladeika natuurlijk te bekappen. Het ging boven verwachting! We hebben alle mogelijke oorzaken voor gevoeligheid weggenomen, en direct na de bekapping draafde Baladeika al zonder enige aarzeling over het gladde asfalt. Gevoeligheid op harde oneffen ondergrond (grind) is nog wel ongeveer een jaar gebleven maar ook dat is inmiddels al helemaal weg en we kunnen nu probleemloos over iedere ondergrond in iedere gang. Wat ik bij haar heel erg opvallend vond is dat ze zoveel tredzekerder is geworden. Ze struikelde voorheen altijd abnormaal veel in het bos en dat doet zij nu helemaal niet meer. Ook zijn we sinds ze op natuurlijk bekapte blote voeten loopt geen enkele keer meer onderuit gegaan, terwijl dat eerst eerder regel dan uitzondering leek.
Hieronder vind je drie keer een zij- en onderaanzicht van dezelfde hoef, de eerste keer VOOR de bekapping, de tweede keer NA de bekapping, de derde keer na de volgende bekapping bijna 2 maanden later.
 © Ilona Kooistra
|
 © Ilona Kooistra
|
 © Ilona Kooistra
|
 © Ilona Kooistra
14 november 2002 |
 © Ilona Kooistra
18 november 2002 |
 © Ilona Kooistra
Mei 2004 |
14 november 2002
Deze foto's zijn gemaakt voor de bekapping. Alleen voor het onderaanzicht is het hoefijzer verwijderd, meer is er aan de hoef op dat moment nog niet gedaan.
Afgezien van het feit dat de hoeven veel te lang niet zijn bekapt is er nog wat meer aan de hand. De hoefvorm is niet normaal.
- De hoef loopt niet vanaf de kroonrand in een rechte lijn naar beneden maar in een bocht: Ernstige witte-lijn separatie!
- De hielen zijn "ondergeschoven". Dit veroorzaakt een verdere verhindering van het hoefmechanisme en daarmee de doorbloeding.
- De teen is veel te lang. De plek waar het paard tijdens het lopen de hoef afwikkelt ligt extreem ver naar voren. Onder andere de belasting van het hoefkatrol neemt daardoor fors toe.
18 november 2002
De eerste bekapping vond plaats op 14 november maar het was daarna te donker om nog goed foto's te kunnen maken. De foto's zijn 4 dagen later gemaakt.
Zou je van dit paard zomaar de ijzers afhalen en verder niks doen dan zou dit paard heel gevoelig gaan lopen. De onderste helft van de hoefwand zit niet meer stevig vast aan de onderliggende structuren, tijdens het afwikkelen van de hoef zal iedere keer de hoefwand worden opgelicht! Dit is net zoiets als het optillen van een vingernagel die tot halverwege los zit! Niet bepaald fijn dus...
De eerste prioriteit bij deze bekapping was dat Baladeika bruikbaar zou blijven. Ze moest dus niet gevoelig gaan lopen.
Overgevoeligheid van de hoeven kun je voorkomen door je aan een paar regels te houden:
- Zorg voor een forse mustang-roll. Dit voorkomt dat de hoefwand wordt opgelicht tijdens het afwikkelen van de hoef. Het paard moet afwikkelen op de zool, de hoefwand dient slechts ter bescherming rondom.
- Snijd de steunsels iets terug zodat daar tijdens het lopen geen druk op komt. De steunsels lopen "spits" naar boven toe, komt er druk op dan drukken ze op de bovenliggende weefsels en dit is pijnlijk.
- Snijd of rasp nergens in de zool. Het is verleidelijk om de hoef een betere stand te geven door ook de zool te "corrigeren" maar hierdoor gaat het paard gevoelig lopen. Om een gezondere hoef te krijgen moet een paard veel lopen maar gevoelige hoeven dragen daar niet toe bij en werken dus uiteindelijk het ontstaan van een gezonde hoef tegen. Als de bekapping consequent wordt doorgevoerd zal de zool zich in de loop van de tijd vanzelf terugtrekken naar de juiste vorm.
Onnodig te zeggen dat er flink wat van de hoef moest worden verwijderd. Als grens heb ik de zool aangehouden, van de zool zelf ben ik afgebleven. De hoefwand is netjes afgerond tot net iets boven de zool; de hoefwand "zweeft" dus als het ware iets boven de grond.
Bij een hoefvorm als deze is het verleidelijk om de hielen en verzenen zo lang mogelijk te laten om zodoende de hoef wat steiler te krijgen. Maar doe dit niet!!! De hielen zijn veel te lang en zijn een onderdeel van het probleem. Als de hielen korter worden gemaakt zal het hoefmechanisme toenemen, de witte-lijn verbinding wordt steviger en hierdoor zal de hoef uiteindelijk steiler worden.
Direct na de bekapping zijn we even buiten gaan rijden. Baladeika liep absoluut niet gevoelig en draafde zelfs gewillig op het asfalt! En dit bij een paard dat ijzers had omdat ze anders gevoelig zou lopen!
Twee weken later ging Baladeika mee tijdens een intensief rijweekend op de Veluwe (zie foto's). Ondanks de harde paden en de lange afstanden liep ze, net van de ijzers af, probleemloos zonder overdreven gevoeligheid. Let niet op het bit! Even na dit weekend zijn we voor altijd overgestapt op bitloos rijden, dat bevalt ons veel beter :-)
9 januari 2003
Doordat Baladeika nu meer druk op de straal krijgt tijdens het lopen en de doorbloeding is toegenomen zijn de hoeven fors gaan groeien: Een goed teken!
In de zool is nog steeds niet gesneden; dat de zool er nu beter uitziet is het gevolg van een natuurlijk proces. Let ook op de straal: Deze is iets groter en breder geworden. De hoeven waren door de hoefijzers samengeknepen, maar doordat de ijzers eraf zijn opent de hoef zich weer. Hierdoor wordt de doorbloeding en daarmee het herstel nog verder bevorderd.
De zolen hebben zich al iets naar boven teruggetrokken waardoor de hielen weer wat verder kunnen worden ingekort. De stand wordt hierdoor tijdelijk weer iets schuiner maar dat is niet erg.
Op de fotoserie hierboven is te zien dat het nieuw gegroeide gedeelte iets steiler aan het groeien is; de hoef begint zichzelf te corrigeren! De pijlen geven aan waar er een "knik" in de hoefwand zit. Op de eerste foto zit de knik halverwege de hoefwand; het gedeelte daaronder zit als het ware los van de binnenin gelegen structuren. Deze knik groeit langzaam uit de hoef, zodra deze is uitgegroeid is er een steviger witte-lijn verbinding. Op de laatste foto is te zien dat er een nieuwe knik ontstaat (bovenste pijl): Het nieuwe gedeelte van de hoef neemt een steilere stand aan! Als je de stand van het nieuwe gedeelte naar onderen doortrekt heb je een hoef met een normale stand.
De streepjes bij de hielen geven de lengte aan; de hiel wordt tijdens opeenvolgende bekappingen, wanneer de zool het toelaat, steeds iets korter gemaakt. Uiteindelijk blijft er een normale, gezonde hoef over. Het duurt iets meer dan een jaar voordat een nieuwe hoef vanuit de kroonrand naar beneden is gegroeid. In de tussenliggende tijd blijft Baladeika door deze bekappingsstrategie goed bruikbaar zonder overdreven gevoeligheid. In plaats van de hoef in een wenselijke stand te dwingen geven we de natuur de kans om zijn werk te doen...
Mei 2004
Haar hoeven zijn nu echt een heel stuk opgeknapt en alle gevoeligheid is al lang vervlogen tijd. Let op de hoogte van de hielen, de lijn over de toon naar de grond en naar de haarlijn, allen zijn naar hun goede hoek teruggekeerd. Haar hielen zijn een heel stuk lager en de lijn van de kroonrand naar de grond is veel steiler geworden terwijl je het tegenovergestelde zou verwachten. De hoef heeft zichzelf hersteld. De witte lijn in de kwartieren is nog steeds niet goed, maar aangezien we er geen nadelige gevolgen van ondervinden kunnen we daar prima mee leven. Baladeika loopt lekker en ik rijd lekker op een paard wat zo fijn beweegt, de grond voelt en tredzeker loopt.