Endurance
200km in 3 dagen zonder hoefbescherming
Fauresmith was de eerste endurance rit in Zuid-Afrika, inmiddels bestaat deze 34 jaar. het is een driedaagse rit van 201km (74km +74km +52km).
Vorig jaar toonden wij Zuid-Afrika dat wij, net als onze collega's in de V.S. en Australië, honderd "milers" (ritten boven de 100 mijl) blootsvoets zonder hoefschoenen kunnen rijden. De meeste Zuidafrikaanse ruiters concentreren zich op Fauresmith als hun doel. Velen durfden hun paarden niet blootsvoets te rijden, totdat ze bewezen zouden zien dat wij "Fauresmith" zonder hoefbescherming konden rijden.
Ik reed de wedstrijd met mijn paard Goshawk. Hij liep op blote voeten, zijn hoeven zagen er na de eerste dag zo goed uit dat ik het niet nodig vond om hoefschoenen te gaan gebruiken. Ik durfde de tweede en derde dag ook wat meer te vragen, Goshawks genoot zichtbaar van de rit, wederom reden we zonder hoefschoenen.
Goshawk was het eerste paard ooit dat blootvoets de finish bereikte. Het fijnste moment was waarop we aan kwamen draven en ik we terugreden naar de keurende veearts. Hij liep zo goed dat de dierenarts me "de five" gaf toen we bij hem kwamen.
Het is moeilijk uit te leggen hoe belangrijk deze prestatie is, niet alleen voor ons, maar ook voor de rest van de wereld. Dit is het bewijs dat heel wat heilige huisjes omver trapt. Dankzij onze prestatie zullen volgend jaar heel wat jonge endurance paarden onbeslagen starten en zullen een kans krijgen om barefoot kampioenen te worden.
Goshawk's gemiddelde snelheid was 17,5 km/h inclusief stops, keuringen en drinken. Zijn kruissnelheid ligt op 22 km/h, daar voelt hij zich prettig bij. Omdat ik me toch verantwoordelijk voel voor hem en zijn gezondheid, heb ik altijd hoefschoenen bij m voor het geval dat, maar we hebben ze niet nodig gehad.
De oudere generatie is enthousiaster over het ijzerloos rijden dan de jongere generatie. De ouderen herinneren zich nog dat veel landbouwpaarden ook niet beslagen werden.
Mensen geloofden gewoonweg niet dat het kon om 'Fauresmith' zonder ijzers en zonder hoefschoenen te rijden. Maar het is mogelijk, het is al gedaan in Amerika en Australie en nu dus ook in Afrika. Na onze rit zag je wel wat slijtage aan de hoef, maar op een natuurlijke manier, we hebben foto's gemaakt van de hoeven voor en na de ritten.
Van alle 43 deelnemers werden er tien uit de wedstrijd gehaald, waarvan negen paarden kreupelheid als oorzaak hadden. Goshawk kwam met glans door alle keuringen en heeft geen stap kreupel gelopen.
Hoe hebben we dit bereikt? Het kostte drie jaar voorbereiding en hard werken. Onze paarden zijn nooit beslagen geweest en zijn nooit in stallen gehuisvest geweest. Mijn man bekapt de paarden volgens de witte lijn methode*. (*zelfde als hier op Hoef Natuurlijk)
Endurance klasse III: 90 Kilometer op blote voeten
Lucia Hofman vertelt: Hilda is een dravermerrie, geboren in 1988. Ik heb haar in 1995 gekocht op de Zuidlaarder paardenmarkt. We hebben altijd recreatief gereden. Af en toe hebben we een endurance klasse I wedstrijd gereden, gewoon voor de lol.
Vanaf 2001 zijn we begonnen om, voor zover het mkz-gebeuren dat toeliet, serieus endurance te gaan rijden. Dat ging bijzonder goed: in 2002 reden we al de eerste klasse II wedstrijd en in 2003 de eerste klasse III wedstrijd.
Hilda heeft altijd probleemloos zonder hoefijzers gelopen. Bij regelmatig rijden was ongeveer één maal per jaar bekappen genoeg. De laatste jaren deed ik dat gewoon zelf met behulp van een hoefrasp. Ze loopt zonder problemen over elk type ondergrond in elke gang (ze heeft vijf gangen: stap, draf, galop, tölt en rentelgang).
Ik heb gemerkt dat het belangrijk is dat je niks van de zool afhaalt: Ze is één keer bekapt door een hoefsmid die keurig de zool uitdunde, met als gevolg dat ze zelfs in de bak al gevoelig was... En dat terwijl ze normaal gesproken zelfs over grind kan draven en galoperen!
Volgend jaar ga ik voor klasse IV, ik denk dat Hilda dan de eerste in klasse IV wordt zonder hoefijzers. (Ik denk dat ik dat in klasse III ook al ben trouwens).
In Zelhem, mijn eerste 90 Kilometer wedstrijd, kreeg ik bij de start wel een aanmerking van de keurende dierenarts, of ze al vaker een lange wedstrijd zonder hoefijzers had gelopen? Je zag haar denken dat kan niet goed gaan, 90 Km over keiharde zandpaden. Ik zelf zag na de wedstrijd eigenlijk geen verschil in haar hoeven vergeleken met daarvoor. En ze kwam ook prima door alle locomotie-beoordelingen daarna.
In Onstwedde, 60 Kilometer, zijn er veel paarden kreupel uitgegaan vanwege de steentjespaden en verharde wegen. (Niet iedereen krijgt zijn paard goed in de berm met wel 60 cm hoog gras, ik gelukkig wel, hoewel ik het stuk met steenslag gewoon in tölt heb gereden). Bij de nakeuring was het monsteren ook op een stuk met steenslag: Hilda liep daar prima op met voordraven. Even later werd het voordraven naar een ander stuk weg verplaatst omdat er veel klachten over kwamen: zelfs paarden met hoefijzers liepen daar gevoelig op! Leuk dus dat Hilda daar al meteen was goedgekeurd, de dierenarts vond haar erg vlot en zeker lopen na 60 Kilometer in hoog tempo (ze heeft daar een gemiddelde van 17 Kilometer per uur gereden).
Hilda krijgt per dag maximaal een halve kilo zuiver krachtvoer, alleen op de wedstrijddag zelf krijgt ze een halve kilo extra, dus in totaal 1 kilo.
Dressuur
Mariëlle & Oscar de la Renta
Beste Frans & Ilona,
Sinds 1 augustus 2005 loopt mijn dressuurpaard blootsvoets. Ik heb 12 augustus een cursus natuurlijk bekappen gevolgd bij Wout en houd nu zelf de hoeven bij. Hij loopt blootsvoets echt fantastisch! Hij is momenteel wel wat gevoelig op de steentjes, maar in de bak en ook op de wei loopt hij grandioos! Hij loopt Z2-dressuur (heeft genoeg punten om ZZ-licht te mogen starten). Sinds hij blootsvoets loopt, loopt hij lichtvoetiger. Zelfs mijn instructeur, die het eerst maar niks vond, is erg enthousiast! Tijdens de laatste les zei hij ineens dat hoefijzers logischerwijs helemaal niet goed kunnen zijn! Het is onvoorstelbaar, maar mijn paard heeft nu zo'n fijne draf gekregen dat we hem bijna in passage krijgen. Verder vind ik hem meewerkender, is hij losser in z'n lijf geworden en wat sneller in het achterbeen. Natuurlijk ook door de trainingen, maar het gaat nu ineens gewoon veel gemakkelijker!
Tot mijn grote verbazing kan ik ook als de wei nat is gewoon alles doen, ook galopwerk met changementen e.d. zonder dat hij uitglijdt! Ik durf volgend outdoorseizoen dus gewoon blootsvoets de proeven in!
Bedankt voor jullie bijdrage hieraan. Ik zal jullie site op mijn site opnemen en uiteraard al mijn klanten erop attenderen!
Update februari 2008:
We zijn in de zomer van 2007 geselecteerd voor de Brabantse kampioenschappen. De foto is gemaakt op de Brabantse kampioenschappen. Inmiddels hebben we 33 winstpunten in het Z2 en in december 2007 hebben we ook onze eerste winstpunt in het ZZ-licht behaald.
Ik heb tot nu toe totaal geen problemen gehad op wat voor terrein dan ook. Afgelopen zomer was het een keer ontzettend nat en soppig, maar we hebben geen enkel slippertje gemaakt. Vorige zomer op groot concours in Oudenbosch was de grond kurkdroog, keihard en glad. Daar heb ik hem 1 keer een klein stukje voelen doorglijden, maar verder zonder problemen door kunnen rijden.
Wat mij trouwens opvalt is dat Oscar zich vroeger met ijzers veel moeilijker aanpaste aan een harde en / of onregelmatige bodem. Sinds hij zonder ijzers loopt, merk ik weinig aan hem op slechte bodems. Dat zal komen doordat hij nu optimaal de schokbrekende werking van zijn stralen kan benutten. Dit heeft natuurlijk een positieve werking op zijn gewrichten, bovendien kregen die gewrichten het tijdens het rijden met ijzers en stiften natuurlijk het flink te verduren. Al met al is hij er dus echt op vooruit gegaan! Het enige waar hij gevoelig op loopt is op de parkeerplaatsen waar vrij grote scherpe stukken puin gestort worden.
Met vriendelijke groet,
Hippo's Eternity
Gediplomeerd natuurgeneeskundige voor paarden
Mariëlle de Vries
http://www.hipposeternity.nl
Dressuur op topniveau: Olympische Spelen.
Emma Hindle rijdt haar paarden blootsvoets op het hoogste niveau. Voor de hoeven is dit wat ons betreft geen echte prestatie maar we zijn toch heel blij dat er iemand op top-niveau is die dit doet. Hoe vaak krijgen wij niet het argument "Als het zo goed is voor de hoeven en de prestaties, waarom zien we dan nog geen dressuurpaarden zoals die van Anky op top-niveau blootsvoets door het leven gaan?" Ons antwoord is natte aap! Het is nou eenmaal zo dat er weinig mensen zijn die het aandurven om als een van de eersten een andere weg in te slaan.
Een stukje vertaald vanuit de Engelstalige website:
Zowel Diamond Hit en Wie Weltmeyer knalden tijdens de wedstrijd met een geweldige zekerheid. Het geheim achter deze kracht en het ritme van haar paarden is het feit dat ze geen hoefijzers dragen. "Het gevoel wat ik heb gekregen door op een paard op blote voeten te rijden, is ongelovelijk," vertelt Hindle. "Drie jaar geleden had Wally een probleem nadat hij was beslagen, daarom hebben we toen bekeken hoe hij zonder hoefijzers presteerde. Sindsdien hebben we de hoefijzers iedere winter drie maanden afgelaten en sloegen we ze er voor het wedstrijdseizoen weer onder. Dit jaar hebben we besloten om ze er onderuit te laten en dat is
werkelijk een briljante keus geweest." Ze prijst haar hoefsmid Erwin Zimmermann voor de geweldige wijze waarop hij de hoeven van haar paarden trimt en zegt dat een paard het beste loopt zonder hoefijzers. "Net zoals iedereen dacht ik dat een paard hoefijzers nodig had, maar ze zijn er niet voor niets niet mee geboren, grapt ze."
Springen
Springpony Kimlight springt blootsvoets op ZZ niveau
Bianca Smies vertelt: Sinds 22 juli 1996 heb ik mijn pony Kimlight. In juni 97 ben ik begonnen met wedstrijden rijden in de klasse groen. Vanaf februari 98 ben ik in de klasse B gestart. Ik heb eind 2003 mijn laatste wedstrijd gestart bij de ponys, dit omdat ik 18 jaar was geworden, dan mag je niet meer bij de ponys starten, en ik kreeg een paard te rijden van de buren. In die jaren zijn we ZZ springen geworden met 9 winstpunten. En al deze wedstrijden zonder hoefijzers!
En nu zul je misschien denken: Waarom zonder hoefijzers? Als je groen springt is dat zeker niet hoog en als je net begint sta je nog niet zo stil over de functie van ijzers en kalkoenen. En Kimlight leek er geen moeite mee te hebben om zonder te springen. Ook niet toen we in de hogere klassen kwamen. Wanneer het glad was van de regen dacht ze met me mee, ze werd gewoon wat voorzichtiger, maar weigeren deed ze eigenlijk niet. Ook al sprong je los in zand en daarna het parcours in gras, dan voelde ze dat goed aan en lette goed op. Ook echt uitglijden was er niet bij, ze stond stevig op de benen. Vaak genoeg hebben we barrages gewonnen, en vanaf de klasse L gaat dit om de snelste tijd.
Vanaf de tijd dat we wedstrijden reden, hebben we ons elk seizoen geklasseerd voor de Gelderse kampioenschappen. Een goede outdoor prestatie hiervan was in 99 in de klasse L te Hengelo. Daar werden we 5e van de 45 deelnemers en mochten door naar de Nederlandse kampioenschappen in Ermelo.
In 2004 hebben we nog meegedaan aan de tripalon in Laren. Dit is een soort cross, maar dan met losse hindernissen. Zon 8 kilometer door het bos met 15 hindernissen, waarvan er één een waterbak is. Maar eerst 's ochtends een dressuurproef op een net gekneusd maïsveld. Het veld was nat, mul, en op veel plaatsen glad. Maar Kimlight had hier geen moeite mee, daar stampte ze wel doorheen. Veel paarden, mét hoefijzers en kalkoenen, gleden heel erg. Op zon veld krijgen de kalkoenen ook geen grip. Een poosje later moesten we vertrekken voor de cross. We sprongen in de klasse L, dit was in dit geval een meter. De hele cross was geen probleem.
Misschien denk je nu na over het buiten rijden (buitenrit over/langs de weg), dat dan de hoeven snel slijten. Ik denk dat dat ook per paard/pony verschillend is. Ik reed Kimlight bijna altijd buiten wanneer we geen les hadden. En niet het bos is, maar echt langs de weg. We reden wel z'on 3 tot 4 keer in de week buiten. Maar zij heeft zulke goede hoeven, dat er geen sprake was van slijtage.
Trektochten
Ook op meerdaagse trektochten presteert het onbeslagen paard bijzonder goed, zelfs in ruw terrein. Het volgende inspirerende voorbeeld wilden we je beslist niet onthouden:
Lazy M ranch in de Rocky Mountains te Canada
In 2005 waren we te gast op de Lazy M ranch in de Rocky Mountains te Canada. Het bedrijf organiseert trektochten door de Rocky Mountains, de 25 paarden zijn bijna voortdurend in bedrijf. In 2003 werden de hoefijzers van alle paarden verwijderd en kregen de paarden een natuurlijke bekapping. Volgens de eigenaars presteren hun paarden beter dan ooit tevoren, en is het aantal hoefproblemen verminderd. Wij filmden een korte impressie en interviewden de eigenaar.
Voor foto's van deze trektocht, zie onze Fotoserie van de Lazy M ranch te Canada.
Drafsport
Harddraver Scott Phoenix snelt blootsvoets van overwinning naar overwinning
Harddravers worden gefokt en getraind om in wedstrijden te presteren op snelheid en uithoudingsvermogen. Wedstrijden worden beslist met snelheden die ver uitgaan boven de oorspronkelijke aanleg van het paard. Het hoefijzer dat ooit is uitgevonden ter bescherming van de paardenhoef heeft bij harddravers van het begin af aan een belangrijke functie gekregen in het bevorderen van ritme en balans en het verhinderen van het aanspringen in galop. Het grootste assortiment hoefijzers in alle mogelijke vormen en materialen vindt je dan ook bij draverhoefsmeden.
Door permanente selectie op drafprestatie heeft de kunst om met hoefijzers een draver in balans te zetten de laatste decennia aan belangrijkheid ingeboet. De betere dravers met een ongecompliceerde natuurlijke aanleg zie je steeds vaker hun wedstrijden zonder ijzers lopen. Dit wordt niet gedaan omdat dravertrainers zo overtuigd zijn van de slechte invloed van het ijzer op de paardenvoet maar omdat hun paard harder kan lopen met minder gewicht aan de hoef. Na de race gaat het ijzer er dan ook onmiddellijk weer onder om slijtage door de vaak intensieve training te beperken.
Jonge paarden krijgen op anderhalf jarige leeftijd al ijzers onder om het harddraven te leren. Ook Scott Phoenix heeft het draversvak met ijzers geleerd. Maar door een minder ontwikkelde linkervoorhoef tengevolge van een vele maanden durende kreupelheid veroorzaakt door een botbreuk in zijn hoefbeen besloot zijn eigenaar hem vanaf zijn 4e jaar te gaan trainen zonder ijzers. In de hoop dat zijn slechte hoef door het betere hoefmechanisme sterker zou worden. In de koers kon het paard zonodig altijd nog een ijzer onder krijgen. Zijn eigenaartrainer kwam ongeveer tegelijkertijd in kontakt met de website www.paardnatuurlijk.nl en vond daarin de geruststelling voor zijn beslissing Scott Phoenix voortaan ijzerloos door het leven te laten gaan.
Begin januari 2004 trad Scott Phoenix voor het eerst in een wedstrijd aan zonder ijzers. Het resultaat was een verbluffend gemakkelijke overwinning en het begin van een ononderbroken zegereeks van 7 overwinningen in drie maanden tijd. De laatste overwinning was er een in een standardrennen in Duitsland, het Niersia Pokal.
