Spirithorses schreef op vrijdag 21 december 2007, 23:45:


Zijn interesse gaat uit naar praten en denken over paarden.
Niet wetenschappelijk maar een stuk vager richting spiritualiteit.
Meditatief bewustzijn is ook een van mijn passies, nog sterker dan
paarden. Maar hempfling zijn brouwsels daarvan is eerder mytisch te noemen of sprookjesachtig of verzinsel, dan dat het vaste grond onder zijn voeten heeft. Raar voor een man die zo fysiek aanwezig is met zijn paarden.
Maar het is zo, al verbaast het me wel dat hij dagenlange clinics
geeft zonder paarden. Dat het zo sterk was, wist ik niet.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

van lennep schreef op zaterdag 22 december 2007, 14:01:


Het lijkt me toe dat ...
Het leren halster daar kan de neusband iets kleiner. En het kunstof halster daar kan de onderband kleiner. Een kunstof halster valt gemakkelijk zelf op maat te maken. Gewoon loshalen en weer vastnaaien. Omdat de ring van de onderband in het midden zit maak je dan beide kanten iets kleiner weer vast, met een kunstof draadje in je naald. Zo is ook eenvoudig een goed passend rijhalster te maken. Aan de zijringen heb ik een veterlusje waar ik de teugels aanklik.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 22 december 2007, 11:51:


Nee ik heb dit gelezen op de info van die dag.
eerst keek ik bij www.hempfling.nl en voor de diepere inhoud
van die dagen staat het te lezen bij www.hempfling.com

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:53:


Nog niet helemaal Herman.
Voorbeeldje: Diegene die mijn website gelezen hebben, weten (zijn "overtuigt") dat ze hun eigen voeten mishandelen door de hele dag op schoenen te lopen. Ik denk dat veel mensen binnen het wel aandurven, maar buiten op straat nog niet. Zoals een enthousiaste vrouw me mailde dat ze direct haar schoenen uit gedaan had, alle schoenen in de kast achter slot en de sleutel in de rivier gooien.

De mentale druk van de omgeving, maakt het voor veel mensen bijna onmogelijk om af te wijken en een uitzondering positie in te nemen. Dan weet je wel beter, maar durft het niet om te zetten in gedrag. Dat is de meest voorkomende vorm van onmacht. Dat enkelen dat wel kunnen maakt de gevoelde onmacht niet minder eerder groter. De psyche van zo iemand is dan ook vaak vol van twijfel en ontkenning ... maar even niet aan denken en mischien later.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Ja geboorte en dood zijn beide indrukwekkende ervaringen, maakt stil en dankbaar dat je er bij bent.

Groetjes, Michiel

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 14:41:


Mooi he die overstap naar paard natuurlijk
Bij ons op stal heb ik al tegen een aantal mensen verteld dat stallen straks
verboden gaan worden. Dat in de welzijnsnota voor dieren van deze regering staat dat de paardensector over drie jaar voorstellen klaar moet hebben; dat een paard niet meer alleen in een stal mag staan.

Heerlijk vind ik het dat er nu een geheel ander argument beschikbaar is, waar niet meer over gediscuseerd kan worden, het is gewoon zo en dat wordt de toekomst dus pas je daar maar op aan. Onze staleigenaar is (mede door dit verhaal?) dit jaar een stuk minder zuinig op zijn weiland, en de paarden staan nu overdag buiten in de wei voor wie dit wil en kan organiseren zelf.

Mijn paard heeft nu met zijn vieren niet alleen een verharde paddoc maar ook een grote wei erbij. Heerlijk om al die verbeteringen te zien gebeuren hier.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Piet schreef op maandag 24 december 2007, 18:07:


Voor mij is er alleen maar licht en soms een beetje donker. Dat donkere is alleen maar mijn eigen onvermogen om licht te zien. Neem nu het overljden van je paard of veulen, of van een dierbaar mens. Dat valt je toe, dat gebeurd en daar kun je niets aan doen. Dat is een geschenk wat mooi en zuiver maakt en/of het is een ramp dat vol afgrijzen ervaren kan worden. Beide belevingen zijn goed, beide blijven opzichzelf óók een geschenk, al doet het laatste pijn. Ik wil niemand kwetsen met mijn visie en ervaring, alleen vertellen dat ik tot mijn eigen verbazing sterven als licht en een geschenk ervaren heb de afgelopen jaren. En daar wil ik mijn ogen niet voor sluiten. Het veulen dat geboren wordt - een geschenk. Al die tijd samen - het zien - het verzorgen -een geschenk. En daar hould voor mij het geschenk niet op merkte ik, bij het overlijden van dierbaren de laaste jaren. Al is het bijna taboe daar over te praten, al weet ik zeker dat velen die zuivere gevoelens ook hebben zelfs door verdriet heen.

Bij mij was er geen verdriet, verdriet voelt aan als iets dat je kwijt raakt. Omdat ik niets wil vasthouden wat toch niet vastgehouden kan worden kan ik ook niets kwijt raken. Alles valt toe, dat is een feit in mijn ogen. Wegvallen kan alleen maar bestaan door het verzet tegen iets wat je toegevallen is.

Groetjes, Michiel
www.thework.org

Paard in de wei!
Dit berichtje staat bij nieuws (het is even zoeken op die pagina Ilona) deze link pakt hem direct, hoop ik:

http://www.levendehave.nl/magazine/paard-de-wei

marianne laenen schreef op woensdag 26 december 2007, 20:12:


Topsporters blesseren zich veel, toch heb ik een topspeler volleybal gesproken die nog geen blessure gehad heeft. 20 jaar oud welliswaar, maar toch op die leeftijd al heel uitzonderlijk. Als reden gaf hij aan dat hij ook topspeler is bij beach volleybal. En dat gaat blootsvoets in het zand, waardoor zijn voeten heel sterk geworden zijn.

Een ander voorbeeld, hardlopers en duurlopers die overgestapt zijn naar blootsvoets rennen. Melden allemaal dat hun oude blessure gevoeligheid verdween. Het omgedraaide ben ik nog niet tegen gekomen. De natuur van voeten zit toch wat beter in elkaar dan de schoenen fabrikanten ons willen doen geloven.

Een paralel naar paarden blootvoets is snel gelegt. Ik heb nalv dit toppic even rond geneust op 3 fora over mennen. En daar staat het rijden zonder ijzers wel in hoog aanzien, daarna hoefschoenen en daarna ijzers als het niet anders kan. Tenmiste bij de mensen die daadwerkelijk blootsvoets mennen of met hoefschoenen mennen. Ik zocht eigenlijk naar de blessures en levensduur van beslagen paarden als gevolg van draven over het harde. Ik heb niets gevonden, niet goed gezocht of het probleem is versluierd en wordt niet herkent?

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Hoeveel grond je minimaal nodig hebt voor 2 paarden is ook heel erg afhankelijk van hoe je het terrein inricht.

Als je rondom de wei een (half) verhard loopad maakt, en ze daar snachts opzet (en swinters) dan krijgen ze veel beweging, het harde is goed voor de hoeven en de wei blijft gepaard. Verdeel die kleine wei nog eens in 2 stukken, en hou het 6 weken paard vrij. Dan krijgt het gras ook rust om te groeien en de mest te laten veteren. Wat je dan nog te kort komt aan gras vul je aan met hooi. Wordt die halve wei teveel kappot gelopen, doe je ze meer op de buitenkant. Op deze manier kun je het prima redden met 2 paarden op een halve hectare of minder. Zoek maar eens op paddoc paradise en kijk naar de foto's van Nathali hier op deze site:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=326

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Vanavond een leuke documentaire Buddha's lost children op Ned.2 om 22.45 tot 0.20 uur.

Waarin een ex bokser, nu Boeddistisch monnik, 120 paarden heeft allen gered van de slacht. Hij helpt ontspoorde kinderen die zo'n paard mogen verzorgen en samen reizen ze te paard door thailand en dat 9 maanden per jaar. Hoe kind- en paard vriendelijk het toegaat is afwachten.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets natuurlijk daar in Thailand

Esther schreef op zaterdag 29 december 2007, 11:34:


Kijk tegen dit soort berichtjes kan ik niet goed tegen.
Jij zegt een oplossing te hebben tegen een heel akelig probleem
en wat is de volgende stap?

Eerst checken of de oplossing werkelijk werkt? En voor welke paarden niet? Dan ontdekken wat het werkzame bestanddeeel is. En dan die oplossing uitstorten op andere plekken. Zoiets ... het lijkt het kruiskruid probleem wel.

Geen groeten vandaag,

Esther schreef op zaterdag 29 december 2007, 22:17:


Je draagd wel zeker een oplossing aan, voor die paar paarden bij jou i 't reservaat. Ontken het nou niet suffie ik vind het prachtig dat er omstandigheden bestaan waarin die ziekte spontaan overgaat, gelijk bij Frans.
tis humor schat

Michiel

Esther schreef op zondag 30 december 2007, 0:58:


Geeft niet ik zal het uitleggen zoals ik het bedoelt heb:


Als je mijn intonatie er bij had gehad of mijn gezicht dan had je gemerkt dat ik blij en vol verbazing ben dat er simpele oplossingen bestaan voor semme. Er niet tegen kunnen, is meer een manier om te zeggen: WAUW waarom krijgt DIT niet meer aandacht, WIE kan dit op gaan pakken zodat het meer wordt dan een simpel mailtje hier op pn-forum?


Dit is nu wel duidelijk dacht ik he


Hier geef ik een simpele eerste aanzet voor die volgende stap. Die semme paarden uitwisseling met Pien zou hier prachtig in passen. Moeten jullie zeker doen. Wat zou dit aangeven, dat een semme paard bij jou op het land beter geneest als bij Pien? Precies zo als bij Baladeika, geef dat paard nog eens voorzichtig een paar wortels en dan afwachten, zonder in proefdier toestanden te terrecht te komen natuurlijk. Maar allee elke duidelijke verbetering of verslechtering draagd wel bij in dit raadsel.


Geen sneer hoor, hie kan daar nou over gesneerd worden?
Mijn verband is, dat net als bij kruiskruid vele mensen seme als een groot onoplosbaar probleem zien. Zo werd dat met kruiskruid ook ervaren. Totdat iemand het probleem bij de kop vatte en het handteerbaar werd
In die zin dus, wou ik dat seme net zo hanteerbaar zou kunnen worden.


Tis de humor een echo van de eerste zin,
"Kijk tegen dit soort berichtjes kan ik niet goed tegen."

Verlate groet, Michiel

Met Jur heb ik nu iets raars.
Rond zijn voerbak van 3 meter lang heb ik een stoeprand gelegt om straks daar rond grind tussen te leggen voor de hoeven. Op het hooi heb ik een voerhek gemaakt verzwaart met 8 zware stoeptegels. Voor 3 paarden werkt dit allemaal prima.

Maar Jur durft niet over die rand te stappen, oftewel hij kiest ervoor om zich voorover te buigen en zo te gaan eten. Met het grind wacht ik nog even, om eerst zijn gedrag te veranderen.

Daartoe heb ik maandag de stenen rand verschoven om de tussen ruimte te vergroten. Was de afstand van zijn voeten tot de bak eerst 50 cm nu is dat 80cm. Hij kan zo nog steeds eten als de bak vol is, maar wel in een heel vreemde ondergeschoven houding. 2 dagen doen ze over een volle bak, die 2de dag kan hij er niet meer bij. Gisteren hebben Tessel en ik even geclickert waardoor hij bereid was 2 voeten over de rand te zetten (met een zuur gezicht) en alleen omdat wij daarop clickerden. Daarna staat hij weer ondergeschoven te eten. Raar en ik maak me zorgen om die rare eethouding. Zowel zijn voor als zijn achtervoeten staan nu verder onder de massa, anders valt hij om. Op zich wel een goede gymnastische oefening (ja toch?) , maar niet om uren vol te houden.

De rand nog verder weg zetten, dan moet hij wel, is wellicht een betere oplossing. Of het hele grind idee opgeven dat kan ook. Iemand een idee?

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.