Koen Theys schreef op dinsdag 25 maart 2008, 22:18:


Hoera. Dan is zelf niks doen momenteel een verbertering, want ondanks de regen is het grootste deel nog steeds droog.
Merci

Karin ment graag schreef op zaterdag 29 maart 2008, 11:29:


Ik kom morgen ook (tenzij dat het staks bij het verkennen te modderig blijkt en ze toch niet komen), maar niet zo vroeg. Je dochter (zowat enige tandem geloof ik) kan ik wrsch wel zien.

hester schreef op zaterdag 25 oktober 2003, 0:13:


Ik geef sinds een klein jaar een glucosamine-chondroitine-MSM-produkt namelijk Equi-joint aan onze 17-jarig ruin. Hij heeft een cyste in zijn straalbeen en begon te manken. Na een 3-tal weken dit te geven is het fel verbeterd. Ik ben ook eens gestopt, en na enkele weken begon hij terug te manken. Ik geef het hem dus dagelijks en ben er heel tevreden over (behalve over de prijs).

Een aantal van mijn collega's op het werk nemen het ook en in plaats van geen ene km te kunnen wandelen gaan ze nu terug skieën en skaten.

Ik heb mij ook zitten afvragen of de menselijke versie van het kruidvat ook goed zou werken, want die is stukken goedkoper (helaas in tabletvorm). Ik heb echter niet voldoende achtergrondkennis om ze te kunnen vergelijken.

Lena

amar schreef op zondag 23 maart 2008, 1:23:


Bedankt voor je bemoedigende reactie. Voordien stonden ze inderdaad enkel 's nachts tussen 13.30 en 7.00u binnen. Ze kregen in beide stallen volop hooi, waar ze voorlopig niet willen van eten (nog gras genoeg, veronderstel ik).

Intussen zijn we weer een week verder en onze ruin is gestopt met hoesten (een jaarlijks weerkerend winterkwaaltje dat hij thuis ook al had). En onze merrie valt (voorlopig) niet verder meer af, heb nu eerder de indruk van het tegendeel. Ze zijn allebei erg gemoedelijk en meegaand, willen nog wel eens achter de hond gaan aanrennen. Dus besluit: ze hebben de overgang wel gemerkt, maar goed doorstaan.
Lena

Liesbet schreef op zaterdag 29 maart 2008, 13:57:


Onze paarden krijgen in de winter ook bietenpulp bij. Ze staan sinds 2 weken 24/24 buiten in weer en wind. Onze merrie verloor in de eerste week flink wat gewicht. We hebben de portie verdubbeld. Valt niet meer af, heb de indruk dat ze terug wat bijgekomen is. En ze doen het prima. Dus volgens mij geef je niet snel te veel. Als het te veel wordt eten ze er gewoon niet meer van. En kwaad kan het zeker niet hoor. Misschien is het eerder "onbekend maakt onbemind?". Op de manege keken een aantal mensen ook raar op toen we 2 jaar terug zeiden dat ze dat in de winter bijkregen. Vonden het idee ook maar raar.
Lena

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 29 maart 2008, 14:58:

Voor onze ruin gaat er in eer eerste portietjes een handvol gerstemix bij omdat die glucosamine bijkrijgt en dan weet ik zeker dat hij die portie in één keer opeet. Nadien krijgen ze pure bietenpulp.

marianne laenen schreef op vrijdag 4 april 2008, 20:50:

knip.

Ik vind 't prachtig wat jullie gepresteerd hebben. Ben mss zelfs een tikje jaloers op wat jullie allemaal doen.
Te bedenken dat we van de week vanuit onze nieuwe weide eens een wandelingetje tot bij mijn ouders wilden maken en onderweg een prachtig blinkend rood-groen draaien windmolentje tegenkwamen... Onze ruin zag het van 200m al komen, vond 't maar niks en... liet onze merrie tussen hem en het molentje lopen. VEEL veiliger leek hem dat. Zo reageert hij meestal. Vorig jaar passeerden we ook eens een stel lama's. Reactie idem. Na 3 keer was het over. Ik veronderstel dus dat we er nog eens 2 keer langs moeten rijden (en dan maar hopen dat het nog draait).
Maar vrachtwagens, bulldozers, en drilboren daarentegen laten hem volstrekt koud.
Begrijpe wie kan.

Doe zo verder, Lena

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:33:


Waaw! Perfect. Maar denk ook aan jezelf. Ook bij het openen van de klep door je benen gaan, en niet door je rug. Bij het sluiten deed je 't Prima.
Lena

Proficiat Karin. Goed gedaan. We waren er helaas niet, wegens douaneperikelen (zucht). Maar wie weet zie ik jullie op een andere wedstrijd eens aan het werk. Ik had verteld dat er 2 ijzerloze teams waren. Het team dat ik ken wist wie je was, maar stonden verbaasd dat het ijzerloos was. En er is heel wat afgediscussieerd, zo in de trant van: als ze niet te veel straat moet doen dan kan het misschien wel of amai, dan hebben ze chance dat ze paarden hebben met goede hoeven...
Dus... Ik denk dat je meer reclame moet maken.

p.s. Pokkeweer??? Wij hebben in Limburg een stralende dag gehad. Een van de beste tot hiertoe.

Lena

Karin ment graag schreef op vrijdag 18 april 2008, 17:09:

ja idd. Ik heb het ook al eens voorzichtig ter sprake gebracht. Maar 't is niet simpel (ik ben ook nog maar een beginner hé?).


Ik hoop in stilte met je mee.

sibyl de jager schreef op vrijdag 18 april 2008, 22:46:


Onze paarden krijgen in de winter elk een kleine emmer per dag. 1 keer doen we er wat granen door (owv medicatie die onze ruin moet bijkrijgen). Nooit problemen mee gehad. Momenteel eten ze hun 2de portie niet meer in één keer op, maar 's morgens is alles op. We gaan binnenkort afbouwen omdat er dan weer gras genoeg is. Uiteraard is er ook steeds hooi voorhanden.
Lena

Klein verhaaltje.

Vorig weekend organiseerde onze manege (tradi) een wandeling. Wij (ijzerloos) mee. Was benieuwd of onze paardjes ook overal vlot meekonden. Ik beschouwde dit als testje. Onze ruin (ijzeloos sinds oktober) loopt op het harde nog steeds gevoelig: op glad asfalt nauwelijks, op ruw asfalt wel).

Nu: het was een prachtige rit en ik heb me zorgen gemaakt om niks. Hij kon prima mee, misschien wel omdat hij voor de anderen niet wilde onderdoen.
Onze merrie (sinds augustus ijzerloos): daar merk je NIETS aan. Doet 't perfect.

Test geslaagd.

Ander verhaaltje.

Deze zondag gingen we op wandel met een vriendin. Haar paardje (5j) liep vorig najaar stikgevoelig en ze dacht er sterk aan om ijzers te laten zetten. Had haar aangeraden om te wachten. ('t wordt winter, dan gaan we toch niet veel wandelen, we rijden bijna alleen op de piste, enz...). Ze wilde het een kans geven.

Nu: het was een prachtige rit en ze heeft zich zorgen gemaakt om niks. Ze kon perfect mee: NIETs aan te merken. En trots dat ze was! Ik kreeg zelfs een bedankje.
Test wederom geslaagd.

Als onze ruin nu nog van zijn brokkelhoeven afgeraakt (je ziet hem weer achteruit gaan) en als zijn hoeven nu nog eens een goede groeischeut kregen, dan was het paardenleven perfect.

Groetjes, Lena

Piet schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:17:


Wat betreft reacties: mijn vriendin is heel content dat het zo goed gaat en haar lesgeefster was verbaasd.

Tja die brokkels: daar heb ik een tijdje geleden al eens een vraag over gesteld. Ik denk onder de titel brokkelhoeven...
Kort gezegd: toen hij 24/24 op stal stond en vooraan ijzers had hebben we nooit een afbrokkeling bespeurd. Toen hij sinds vorig jaar meer buiten kwam is het begonnen. Na een tijd ook achter ijzers gezet op aanraden van de smid die regelmatig op dat pension kwam (wist niet beter), maar dat hielp ook al niet. Sinds oktober/november ijzerloos. In de winter geen probleem. Nu staan ze sinds 5 weken continu buiten in onze nieuwe droge wei (zelfs al verzuipt iedereen) en hij gaat terug licht achteruit.

En nee: ik onderhoud de hoeven niet zelf (echtgenoot wil er nog steeds niet van horen). Wel komt de smid om de 2 maand die wat bijraspt. En ook hij zegt dat ijzers geen oplossing zijn.
Voorlopig valt het nog wel mee. En de buurt van de drinkbak proberen we nat te houden.
Lena

Kynshiri schreef op dinsdag 22 april 2008, 17:00:

knip

Volledig mee eens. Als ik een tijdje niet aan sport doe (ander dan paardrijden), dan merk ik dat bij het rijden. Vorige week in de manège weer 2 mensen gezien die voor 't eerst op een paard zaten (gewone manège - klassieke les). Na een half uur waren die murw en stopten ze ermee. Zij vonden paardrijden een heel vermoeiende sport.
En geloof me: voor de paarden was het ook niet het aangenaamste half uurtje.
Lena

Jullie opmerkingen zijn allemaal terecht hoor. En we hebben brave paarden waar het mee te toen is, zeker ons brokkelruintje.

En ja ik WIL het best doen, en ik denk dat ik het nu fysiek ook wel aankan met mijn armen (reeds meer dan een jaar aan sukkelen met ontstekingen en dat begint nu te beteren). Maar hier thuis is het eindeloze discussie - tot ruzie toe. Mijn man vindt dat ieder zijn vak heeft en dat wij - leken - er met onze pollen vanaf moeten blijven. Zeker ik omdat ik in heel wat dingen niet zo handig ben (en dat is een feit).

Vroeg of laat krijg ik hem wel bijgedraaid, maar 't heeft tijd nodig. En hij hoort alleen de negatieve verhalen 'van mensen die het toch wel zullen weten zeker'? 't Heeft al meer dan een jaar geduurd vooraleer hij het wilde riskeren om de ijzers er vanaf te halen. Nu hij ziet dat dit toch wel goed gaat wil hij dit binnenkort mss toch wel eens in overweging nemen. Eens we zo ver zijn gaan we wrssch met 2 de cursus doen (ik probeer hem tegen het bouwverlof zo ver te krijgen), want al bij al vindt hij de smid wel een fascinerende job hebben.

Intussen ben ik het multimediapakket (van hem gekregen als verjaardagscadeau om van 't gezaag vanaf te zijn) aan 't bestuderen en maak daar regelmatig opmerkingen over. Ik begrijp wel wat ik lees, maar om dit nu ook correct en goed geargumenteerd aan hem te kunnen uitleggen is nog niet zo voor de hand liggend. (hij leest niet zo graag)
En wat betreft natuurlijk paarden houden is hij al serieus bijgedraaid: hij merkt nu zelf dat als paarden 24/24 buiten zijn ze veel gemakkelijker worden (hij wilde ze nu we een wei hebben die groot genoeg is ook nog 's nachts op stal zetten), dat hooi en bietenpulp toch wel voldoende is voor de 'presaties' die ze moeten leveren, het fructaanverhaal klinkt hem ook zinnig en het idee van de 'renbaan' rondom de wei stond hem ook wel aan. Maar alle 'extreme' dingen - zelf bekappen of bitloos - daar wil ie nog niet aan toe.
Als je bedenkt dat we van 24/24 op stal komen...

p.s. Euh... we hebben wel een goed huwelijk hoor, en hij is echt de slechtste niet. Het klinkt nog al negatief tegenover hem vind ik.
Lena