Ik krijg een beetje kriebels als ik het gevoel heb dat mensen filmpjes op het net beginnen gooien die compleet uit context getrokken zijn. Dit kleine stukje film is een deeltje van een sessie van een waar men bewust (omdat de anti-parelli menigte graag hun mening bevestigd ziet en niet bereid is het hele verhaal te bekijken) het begin en einde van de sessie heeft weggelaten.
Ik wil me hier niet uitlaten of ik het hier al dan niet mee eens ben, maar Parelli is veel meer dan dit. En laten we dan eens kijken naar alle goede dingen die ze doen. Naar alle mensen die ze veel bewuster laten omgaan met hun paard. Of je je nu kunt vinden in hun methode of niet, je kan niet ontkennen dat ze gewoon super bezig zijn. Ze groeien zelf, gaan zelf nog steeds op zoek naar nieuwe dingen. Zijn bereid bij te leren en sturen bij waar nodig. Dit filmpje is van 1 van de oude level paketten en intussen is hun filosofie ook weer gegroeid.

Ik vraag mij trouwen af hoe mensen hier omgaan met een paard dat je omver loopt en geen enkele notie heeft van het feit dat er een mensje aan hangt te bungelen. Laten we dan nog zwijgen over het feit dat dit filmpje gelanceerd is, door een hoop traditionele ruiters, die het gebruik van sporen, bitten, zwepen, bijzetteugels, slof en allerhande oogluikend toelaat. Dit is volgens hen triest, maar als hun paard een pasje in de verkeerde richting loopt, zijn alle middelen toegelaten.

Heb net al gereageerd in het andere topic en het blijft me enorm irriteren dat mensen zo kunnen reageren op iets waar ze de context niet van kennen. Ook staan de meeste mensen klaar met hun oordeel, maar kunnen ze het zelf? Hoe om te gaan met een paard dat een verleden heeft, dat gevaarlijk uit de hoek kan komen.
Dan ook nog het feit dat dit filmpje op het net gegooid is, door een hoop mensen die dit als enige doel hadden. Een lastercampagne. Nee, laten we vooral niet kijken naar de goede dingen die ze doen, de enorme hoeveelheid aan paarden die ze al geholpen hebben. En iedereen die mee opgaat in de hetse. Wat zijn mensen toch gemakkelijk te beïnvloeden en weinig kritisch.

Uiteraard was er in de basistraining iets mis. Dit paard had heel zijn leven op een traditionele stal gestaan, niet zo'n fijne ervaringen met mensen op gedaan en de huidige eignaar heeft het paard van de slacht gered. De eigenaar was op dat moment op cusus om aan die basis terug te werken. Als je de hele sessie bekijkt dan kan je ook zien dat dit paard geen oog had voor de mens, hem knal omver liep en het gewoon zeer gevaarlijk aan het worden was. Op dat moment heeft Linda het van de eigenaar overgenomen.

Ik zeg niet dat het misschien niet anders had gekunnen, maar dit paard had een zwaar verleden en los het dan almaar weer op. Daar ligt mijn grootste ergernis. Heel veel mensen zoeken de weg naar Nh met probleempaarden. Niet altijd zo gemakkelijk om op te lossen. Daarbij komt ook dat 90% van de mensen die commentaar hebben en zo fel reageren nooit te maken krijgen met extreem moeilijke paarden. En dan vind ik het nogal gemakkelijk om je gal te spuien en commentaar te geven.

Nils Vellinga schreef op donderdag 11 maart 2010, 22:08:


Zoiets ja

Spirithorses schreef op donderdag 11 maart 2010, 19:05:


Maar dat is ook het probleem met het hele filmpje. Je zou de hele sessie moeten zien die op het originele level pakket staat. Hiet begint met in eerste instantie heel netjes met fase 1 en uit de ruimte houden. Met voldoende rust voor het paard om erover na te denken. Nu dit paard ging over tot eigenaar omver lopen en het werd nogal gevaarlijk. IK vraag me dan af hoe je wel contact krijgt met een paard dat zijn hele leven geleerd heeft om mensen zoveel mogelijk te negeren en hangt het aan je lijn dan sleur je het maar verder of loop je hem omver.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 12 maart 2010, 23:33:


Dan denk ik dat je niet echt weet wat Parelli is. Dit filmpje is geknipt en geplakt. En uiteraard mensen die van te voren hun mening al hadden gevormd over PNH, hebben nu een perfecte stok oom mee te slaan.
Waarom niet eerst je verdiepen in hun methode en dan een oordeel vormen.
Trouwens clickermethode is prima, maar wat doe je met een paard dat met opengesperde mond op je af komt gestormd?

Michiel schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:12:


Dank je Michiel voor dit antwoord. Ik ben het hier volledig mee eens, dat je een paard in eerste instantie paard moet laten zijn. Maar als een paard dan zo'n negatieve dingen heeft meegemaakt met een mens, gaat dit dan zijn visie over de mens veranderen.

Ik heb ooit een situatie geweten waar een paard dat door mensen met elektorshocks was gegetraind een gigantische afkeer had van mensen (en hij had natuurlijk groot gelijk). Maar het was uberhaupt onmogelijk om dat paard te leiden, laat staan hem naar de kudde te krijgen. Dus, daar sta je dan. Wat dan?

Die waterhole rituals ga ik zeker eens bekijken.

Groetjes

e m kraak schreef op zondag 14 maart 2010, 17:03:


Allemaal heel knap en fantastisch dat het probleem op deze manier is opgelost. Maar, noem me maar eigenwijs, ik geloof niet dat dit altijd werkt. Elk paard is een individu en afhankelijk daarvan kies je de manier van aanpak.
Maar vind het wel knap.

e m kraak schreef op zondag 14 maart 2010, 17:46:


Wetenschappelijk bewezen? Tja, dat hoor je vandaag de dag nogal snel. Ik vraag me af in hoeverre mensen vandaag de dag nog op de hoogte zijn van de voorwaarden waaraan empirisch onderzoek moet voldoen.

Ach het probleem is, dat mensen hun ding graag willen verdedigen. En ieder zijn waarheid. En of je het nu leuk vindt of niet, dat is op zich ook een vorm van geloven. De wetenschap evolueert en niet meer dan eens moeten ook zij hun visie aanpassen.
Maar er zijn meer dingen die werken, paardvriendelijk zijn en tot mooie resultaten leiden. Het is ook waar jij je als mens goed bij voelt. En jou waarheid, jou overtuigingen (want dat zijn het), werken niet voor iedereen. En blijkbaar vinden veel mensen het moeilijk te verteren en krijgen ze de drang anderen te overtuigen.

e m kraak schreef op zondag 14 maart 2010, 20:37:


Nee, clicker training roep bij mij geen weerstand op, wel de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Weinig respect voor elkaar en voor elkaars meningen op welk vlak dan ook. Ik wil hier geen methode verdedigen. Er zijn heel veel verschillende methodes die zowel hun positieve als negatieve kanten hebben. Zodra je dat niet meer kan of wil begrijpen, ben je volgens mij niet erg wetenschappelijk en kritisch ingesteld. Met grote woorden toveren, kunnen er veel. Maar open-minded zijn, respect voor een ander is blijkbaar heel andere koek.

Ach en wat mijn dieren betreft, je hebt geen flauw idee. Geen idee wat mijn visie is en hoe ik met mijn dieren omga. Dus hou het een beetje beleeft, als het kan.

Nils Vellinga schreef op zondag 14 maart 2010, 21:02:

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 17:27:


Dat is het hem nu ook net met dieren. Je kan niet op elke situatie voorbereidt zijn. Je kan enkel trachten om het vertrouwen tussen jou en je paard zo goed te krijgen, dat het in deze extreme situaties op jou vertrouwt en op jou signaal wacht.

Ik lees hier ook vaak situaties over bange paarden en dat men het paard in over zijn angst heeft heen geholpen m.b.v. clicker. Maar ik heb daarbij dan nog twee vragen?

-Je hebt het paard dus geconditioneerd om niet langer angstig te zijn voor een bepaalde situatie, maar hoe zit het dan met het vertrouwen in zijn/haar mens? Misschien een domme vraag, maar ben een clicker leek. Hoe krijg je dat vertrouwen?
-Ik lees nooit iets over dominante paarden. Sommige paarden reageren niet uit angst, maar uit pure dominantie. Sommige paarden zijn zelfzeker genoeg en vertonen ook moeilijk gedrag. Hoe krijg je dan respect?

Maar je kan toch nooit alle angst voorkomen? En in bepaalde situaties moet je dan toch echt wel rekenen op het vertrouwen en je leiderschap. Uiteraard mag het paard angst hebben, maar als goede leider bepaal jij of er gevlucht moet worden of niet. En zoals Eddy al reeds zei, er zijn nu eenmaal situaties waar 10 cm te ver al ferm pijn kan doen.

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 20:50:


En ik volg hier helemaal in. Maar in een perfect gecontroleerde situatie kan je veel voorkomen, maar zodra je je buiten begeeft, heb je niet alle factoren in de hand. En kan je toch nooit met 100 % zekerheid zeggen, dat je paard niet angstig kan zijn. Zelfs met de bloemzakmethode is dat niet altijd een garantie.

Ik ben het ook eens met het feit dat je nooit dingen moet doen waar je van weet dat je paard er niet klaar voor is, maar je voorbereiding kan perfect zijn. Eens moet je de stap toch wagen.

Ah ok, dus het is een combinatie van clicker en lichaamstaal. Dus eigenlijk een approach-retreat aanpak. En aangezien het paard zelf het tempo aangeeft, stimuleer je zo ook zijn vertrouwen en maak je hem op die manier zelfzekerder. Helemaal duidelijk nu!

groetjes