Ik heb hier nog over zitten nadenken. Als ik zou ruilen met één van onze paarden, dan zou ik onze kleine Pinto-merrie Indy willen zijn!
Zij heeft heel veel goeie dingen. Zij is een sterk paard met een super conditie en prachtige hoeven, heeft het nooit koud, nooit last van de regen of de wind.
En héél belangrijk, Indy loopt erg graag, ze wil altijd wel lopen en dat zou ik als paard ook graag doen, dat rennen over velden en wegen, zigzaggen tussen de bomen, heerlijk moet dat zijn. Ik begrijp Indy perfect wanneer ze zich hier soms door laat meeslepen want ze geniet daar zelf ook van. Eerst wat briessen, de neusgaten wijd openzetten, al die zuurstof die binnenstroomt... nog eens goed met haar manen schudden en gaan...
Indy kan alles eten, schuurt niet, zit goed in haar vel en is met weinig tevreden. Ze zit wel in haar eigen wereldje, wil niet zo graag geborsteld worden, alleen van Eva.
Maar ze kan zo verschrikkelijk lief om een snoepje komen vragen...! Zo bescheiden en voorzichtig staat ze daar dan... te wensen dat ze iets krijgt... Ze gaat dan met haar snorharen over je handen of je gezicht, profiteert er nooit van.
Indy is ook een dapper paardje, vol vertrouwen, maakt nergens een probleem van. Ze is gelukkig bij haar vriendinnen en bij ons. Ze heeft haar trouwe maat wel een tijd gemist toen die was gestorven maar in de lente was ze er weer helemaal bovenop.
Indy zou wel een héél stout manègepaardje zijn want ze kan absoluut niet overweg met kinderen. Nadat die vijf minuten op haar rug hebben gezeten willen die nooit van hun leven nog op een paard. Dan komt er heel veel stoom op Indy's ketel en begint ze lichtjes over te koken. Een ruiter op haar rug op de wei, dat komt ook niet goed.
En dat zou ikzelf als paard ook wel graag doen, mij af en toe eens goed profileren
Indy vindt overal de weg terug en vindt ons heel stom wanneer we een omweg maken!
En geen zorgen voor morgen, niets moeten plannen.... dat tijdloze... dat moet ook een speciaal gevoel zijn.
Ik denk dat Indy maar één frustratie heeft in haar leven: ze geraakt niet bij haar buurman, de Brabanderhengst
Voor de rest heeft zij een superleven, drie vriendinnen, een wei ver weg van alle drukte met veel buurpaardjes, goed eten, bekapper in huis, regelmatig een stevige rit. Ze laat heel duidelijk blijken wat ze niet graag doet en daardoor wordt dat ook niet veel van haar gevraagd, alleen af en toe
Marianne
Warboel
