Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 12:57:

.

Mee eens Pien. En herkenbaar.

Mijn verhaal over mijn besluit om Joris te laten castreren, toen hij 5 jaar oud was.
Tot Joris 4 1/2 jaar oud was had hij een ruin als maatje plus varkens en dat ging prima. De beer (varken) en hij dekten elkaar regelmatig, over en weer

Geen merries gehuisvest in de buurt en ik vond zijn hengstengedrag geen enkel probleem, ook onderweg niet (oké oké, ik weet dat Joris ook maar 80 cm hoog is ).

Toen gingen we verhuizen en Joris dus ook. In de tussentijd hadden we Jomanda gekocht, ezelmerrie, toen drachtig. 't Kostte niet veel tijd om te weten dat die twee samen geen goed idee was. Jomanda werd helemaal gestoord van die kleine hengst en Joris kreeg klappen die soms érg raak waren.

Ruintje geleend van mensen die graag een stal met uitloop zochten voor hun ruintje. Twee maanden lang blijven kijken of 't goed kwam tussen die twee, maar nee. Eigenaren vd ruin haalden 'm weg bij ons. Begrijpelijk, want hun ruintje werd echt niet gelukkig van het gedrag van onze Joris.

Vervolgens onze Joris gehuisvest in de buurt, bij een grote ruin (KWPN'er), die anders in z'n uppie stond. Die mensen konden niks beginnen met Joris, hij liep letterlijk over die mensen heen. Als die mensen hun ruin wilden meenemen om bijv. te gaan rijden; probeerde Joris ze de wei uit te schoppen . Dus was Joris snel weer bij ons thuis .

In de tussentijd Donna gekocht en Jomanda was bijna uitgerekend. Joris een tijdje alleen gezet bij ons; wij waren in beraad wat te doen. Het veulen van Jomanda bleek een merrie (Juul). Na allerlei overwegingen hebben we (heb ik) toen besloten de knoop - oftwel de ballen - door te hakken. Achteraf bezien had ik liever gekozen voor sterilisatie, maar die mogelijkheid is toen domweg niet bij me opgekomen noch door de dierenarts als mogelijkheid geopperd. Of het ervoor gezorgd zou hebben dat Joris bij onze andere dieren kon lopen zonder dat de andere dieren te gestressd zouden raken van zijn gedrag weet ik niet. Dat zou de praktijk dan hebben moeten uitwijzen.

Sindsdien is Joris een 'gewoon' lid van onze kudde. Fijn voor hem en voor ons! En als-t-ie eens uitbreekt dan betreffen mijn zorgen dat hij zich ziek eet - geen zorgen meer om ongewenste veulens of gevechten met verwondingen tot gevolg.

Karen

De vandaag geplaatste advertentie kan ook mogelijkheden bieden.
Wow, daar zou ik wel heen willen ! (en trouwens ook graag naar de andere hier aangeboden gelegenheden).

Karen

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:59:


Heerlijk om te lezen Monique, hoe jij met je paarden omgaat en hoe je hun gedrag/signalen ziet en daar op ingaat.
Super !

Karen

Wil schreef op maandag 19 april 2010, 16:26:


Wat lief dat je dat vraagt Wil !

Voornamelijk mijn ziek zijn houdt me tegen. Alleen de reis al; van zoiets moet ik dagenlang, misschien nog langer, herstellen.

Voor mensen die zelf niet te maken hebben met chronische vermoeidheid (chronische uitputting vind ik een beter woord), is dat waarschijnlijk heel moeilijk voor te stellen. Voor wie 't interessant vindt om daarover iets te lezen, in deze column over chronsch moe herken ik veel: http://www.vkblog.nl/bericht/184292/De_lepeltheorie
De column is gechreven door iemand met MS; ik heb geen MS maar een chronische infectie, waarschijnlijk verwant aan chronische ziekte Van Lyme/ Borelia. Dat heeft naast chronische moeheid ook gevolgen voor ondermeer m'n spieren, gewrichten, en allerlei neurologische zaken.

Maar wie weet, als ik me over een tijd een stuk beter voel dan nu! Het lijkt me heerlijk, leuk en gezellig.

Naast ziekte als belangrijkste reden, komt nog dat ik zo'n watje ben die 't niks vindt om langere tijd van huis te zijn, weg van Gert (en weg van al m'n beessies). Erg hè ...
En stel dat Gert mee zou gaan, dan hebben we verzorging nodig voor al onze dieren, die qua verzorging niet allemaal de makkelijkste zijn.

Dus voor ons voorlopig geen vakantie -- althans niet weg van huis. Maar gelukkig wonen we zo heerlijk dat ik vaak 't gevoel heb op vakantie te zijn. Vanmiddag nog; ik ben net terug van een ritje en wandeling door het Groningse voorjaarslandschap. Zonnetje schijnt, heb met paard en hond in het water gespeeld. En na terugkomst een drankie op ons terras.. (ja, hond en paard ook, voor hen wel alcoholvrij en suikerarm natuurlijk; lol). Echt een genot!

Karen

Dani62 schreef op maandag 19 april 2010, 15:30:


Ik denk dat naast fructaanarm voer en frequent bewegen en goede natuurlijke bekapping nog een factor meespeelt: gevarieerde voeding. In een natuurgebied regelen de paarden dat zelf; of althans een heel stuk beter dan paarden op een raaigraswei. Paarden die voornamelijk hooi krijgen zijn m.i. veel gezonder af met kruidenhooi/ natuurhooi/ dijkhooi/ bermhooi, vergeleken met weidehooi dat eenzijdig is qua samenstelling.

Ik heb hiervoor (nog) geen bewijzen; het belang van gevarieerde voeding cq de invloed van eenzijdige voeding op IR en HB. Ik beredeneer 't gewoon op basis van "boerenverstand". Denkend aan wat een paard van nature eet. En - van mijn eigen dieren - wetend dat één en hetzelfde paard soms gek is op een bepaald kruid en een tijdje later datzelfde kruid of soort boomtak niet meer hoeft. Idem voor onze geiten, ezels en varkens.

En bovendien - sinds ik deze gedachte heb en er dus op let - lijken veruit de meeste paarden en pony's die hoefbevangen raken inderdaad langdurig eenzijdig te eten. Zo blijkt dan uit het geschreven verhaal, of als ik ernaar vraag. Niet alleen op dit forum; ik spreek een hoop paardenmensen.

Gisteren waste ik één van onze geiten die een huidinfectie heeft met Betadine (jodium)-shampoo. Jomanda (ezel) heeft toen een paar slokken geconcentreerd shampoo-water uit de emmer gedronken; ik zag het niet snel genoeg... Heb voor de zekerheid even de DA-praktijk gebeld en die hebben me gerust gesteld dat het geen kwaad kan; ook al is die shampoo niet bedoeld voor inwendig gebruik....

Maar als ik zoiets nu zie gebeuren, dan denk ik (dus): jodium tekort? Ik heb de symptomen daarvan opgezocht en die passen helemaal bij Jomanda. Niet dat ze ernstige dingen mankeert, maar ze is erg sloom voor haar doen en haar vacht is erg dof. Om die reden heb ik nu wat zeewier besteld; zodra ik het in huis heb mag Jootje daarvan dagelijks wat eten als ze dat wil.

Ik ben er geen voorstander van om kruiden - vooral kruiden die een paard van nature niet zou eten zoals knoflook - door ander voer heen te mengen. Want zo kan gemakkelijk een teveel aan bepaalde stoffen ontstaan; en door te mengen kan het paard niet naar behoefte een bepaald kruid wel of niet eten. Maar kruiden regelmatig aanbieden (in pure vorm); dat doe ik bewust wel. En nu een keer zeewier, omdat ik geen andere/betere bron van Jodium weet. Ik geef 'natuur'-hooi geven ipv weidehooi. En sinds kort krijgen m'n paardjes en andere weidedieren bovendien inheemse grassen en kruiden en diverse boomtakken, met of zonder blad.

Dat IR (vaak) samengaat met een magnesiumtekort is voor mij ook een aanwijzing voor het belang van gevarieerde voeding. En een verband tussen een Kalium-teveel en EMS, idem.

Mijn dieren lopen niet in een natuurgebied; dus dan maar de natuur zo goed mogelijk naar hun paddocks en weides gebracht !

Karen

Koen Theys schreef op maandag 19 april 2010, 20:18:


Ik lees verschillende, deels overeen komende, redenen in deze forumdraad maar juist niet dat hengsten niet geweldig zouden zijn, qua karakter.

Ik ben blij dat Joris niet zo heel veel is veranderd na z'n castratie. Naar andere paarden toe en in alles wat daar heel direct mee te maken heeft is hij wel veranderd, maar qua "humor", speelsheid, vindingrijkheid en zo, gelukkig niet!

Verder is de ene hengst de andere niet en datzelfde geldt voor merries. Tuurlijk is de gemiddelde hengst anders dan de gemiddelde merrie. Maar bij beide zijn m.i. toch ook redelijk veel uitzonderingen ("slome" hengsten en heel extraverte, "dominante", speelse merries, bijvoorbeeld).

Karen

Suzanne Graauw schreef op maandag 19 april 2010, 20:10:


In de winter niet zo veel; omdat ze dan vooral kruidenhooi eten en ik niet zelf de kruiden kan plukken of maaien, die 's zomers wel op die maner beschikbaar zijn. Wel regelmatig brandnetel (gedroogd).

Ik geef ze sinds kort o.a. allerlei takken van inheemse loofbomen (berk, vogelkers, beuk, haagbeuk, wilg, etc.). Dat ben ik van plan om te blijven doen. Overigens las ik dat eik (blad en takken/stammen) slecht is voor een paard als het in grote hoeveelheden wordt gegeten; ik zal nog nazoeken of dat echt zo is.

Verder inheemse grassen en riet (d'r staat nu nog niet veel maar 't groeit hard nu), paardebloemblad (pas op voor fructaan), (jong blad van) fluitekruid, weegbree, zuring, dovenetels, brandnetels, kleefkruid, zevenblad (mjummie!), vogelmuur, blad van duizendblad,... Later in het seizoen, zodra dat er is, ook wilgeroosje, kamille, karwij, pastinaak, ...

Vorig seizoen gaf ik dat af en toe; dit jaar ga ik ze ruim meer geven (vooral van de soorten grassen en andere planten waarvan ik zeker weet dat het ook in grotere hoeveelheden geen kwaad kan; andere kruiden zoals kleefkruid met mate).

grt,
Karen

cindybijl schreef op maandag 19 april 2010, 22:01:


Nee, geen kruidentuin; al deze kruiden en andere genoemde planten groeien hier volop in de groningse natuur

Karen

P.S.: wellicht overbodig om op te merken, maar voor de zekerheid: pluk/maai geen grassen/riet/kruiden op een plek waarvan de kans groot is dat de bodem vervuild is. Dus geen riet, brandnetels etc. maaien dat groeit bij vervuild water, geen gras en zo langs een drukke verkeersweg, ...
Vooral riet en brandnetel zijn beroemd om hun vermogen om ondermeer zware metalen op te nemen, zonder er zelf aan dood te gaan.

Ik zag net bij Nova opnieuw beelden van IJsland. Wat een ellende zeg, voor de IJslanders! En dan bedoel ik zowel de IJslandse paarden, als de IJslandse mensen, de schapen en alle andere dieren die daar leven.
Alles onder de as (betreft een deel vh eiland); daardoor bijna geen eten meer voor de grazende dieren, veel grond voorlopig niet bruikbaar voor landbouw, ademhalingsproblemen door de stofdeeltjes, ... Het is dan wel natuur zo'n vulkaanuitbarsting, maar tevens een voorbeeld van de harde kant van prachtige natuur.

Karen

jennet schreef op maandag 19 april 2010, 22:44:


Moeilijk voor je, al die twijfels. Gelukkig hoef je niet meteen te beslissen, toch? Stel dat je over een tijdje besluit dat ze beter naar iemand anders kan, dan is de kans op een geslaagde herplaatsing enórm toegenomen door alles wat jij nu voor haar doet. Daar mag je trots op zijn!

En misschien wil je haar toch houden. Met of zonder mogelijkheid om op haar te rijden. Ook dan is Dusty heel goed af bij jou. Een paard leeft immers niet om (persé) gereden te worden. Als je de mogelijkheden hebt of vindt om haar ruim voldoende aandacht, liefde, gezelschap, mogelijkheid tot beweging, goede voeding etc. te geven; dan heeft zij een prachtleven.

Dus, wat je uiteindelijk ook besluit: mijn voor jou!

Karen

Nils Vellinga schreef op maandag 19 april 2010, 22:50:


Helemaal mee eens.
Het is zeker niet zo dat paarden in het algemeen ineens niet meer tegen gras kunnen. Sommige paarden zijn veel gevoeliger voor IR, EMS en HB dan andere. Daarbij speelt o.a. een genetische factor een rol.

En vergeleken met vroeger zijn zowel de omstandigheden als de kennis enorm veranderd:
- Het gemiddelde paard van nu beweegt veel minder dan het gemiddelde paard van zeg 30 - 50 jaar geleden.
- De weidegrassen zijn door selectieve kweekprocessen steeds suikerrijker en eiwitrijker geworden. Omdat de gemiddelde veeboer dat wil.
- "On"kruiden in de wei worden steeds meer bestreden waardoor die voeding (gras / hooi) eenzijdiger wordt
- Vergeleken met vroeger krijgen veel meer paarden ongezond bijvoer (biks en zo). De macht van de reclame. En "we" kunnen en willen daarvoor tegenwoordig wel betalen - vroeger niet/nauwelijks.
- Vroeger hadden alleen paarden waarmee 'gewerkt' werkt en die dus relatief veel beweging kregen, hoefijzers. Tegenwoordig is het "in" (naast de NB-stroming die gelukkig langzaam maar zeker terrein wint) om bijna elk paardje dat wel eens asfalt van dichtbij ziet of op een manege/pensionstal staat, te beslaan.
- Als er 10 - 15 jaar geleden een paard HB had, dan dacht men dat dat aan eiwitrijk gras lag. Van fructaan en IR en EMS had toen nog niemand gehoord. Nu "we" (dat is helaas nog lang niet elke paardenhouder en nog lang niet elke DA) dat wél kennen wordt het dus ook vaker (h)erkend en wordt er dús meer over gesproken en geschreven.
- Door de invloed van internet horen we sowieso veel meer over andermans paarden, hun gezondheid en ziektes, voeding etc. En verspreidt - gelukkig - ook kennis zich veel sneller dan vroeger.

Karen

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 23:07:


Ook daarmee helemaal eens! Ook ik heb een ander voerbeleid per paard. Of per groepje: bij mij mogen Jomanda en Donna vaker op de wei dan Joris en Juul. Fálki zit daar wat tussenin. Omdat de eerste twee relatief goed tegen fructaan/suikers kunnen en de laatste twee niet.

Zie ik bij één van de vijf een signaal in de zin van vetophopingen, een harde manenkam, te dik, te dun, jeuk, en/of een wat verbrede witte lijn; dan pas ik meteen het voerbeleid voor dat dier aan.
Heb je, zoals Piet, twee paarden die niet zo gevoelig zijn voor HB en die qua aantal kilo's voerbehoefte mooi gelijk op gaan, dan heb je mazzel !

Karen

Piet, jouw paarden krijgen dijkhooi, als ik het goed onthouden heb? Het zou kúnnen dat jouw paarden wel problemen zouden krijgen als je (altijd) weidehooi zou voeren.

Probeer 't liever niet uit... !
Idem voor minder beweging geven en/of hoefijzers eronder slaan .

Karen

Arina Bezemer schreef op maandag 19 april 2010, 23:10:


Ik ben het met je eens dat er dingen te zien zijn zijn over hoe het niet moet. Dus ter lering, ja, mee eens. Ter vermaak, neuh, dat vind ik niet hoor! Absoluut niet in de zin van uitlachen of zo. Je bent immers nog geen heel ervaren ruiter én je doet hard je best om jezelf en je relatie met Kiyasa te ontwikkelen.

Ik zie o.a. onrustige voeten en onrustige handen. Maar wat ik wél goed vind is je kalme vastbeslotenheid in wat je vraagt aan Kiyasa. En de lol die je hebt (lol is ontspanning!). Én het feit dat je het filmpje plaatst én dat je het zelf ook ziet als "ter lering". Petje af voor dat alles; en té streng zijn voor jezelf is m.i. ook niet goed hoor ! Kritisch zijn wel, maar té streng leidt tot verkramping (althans, dat zou ik me kunnen voorstellen).

Karen

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 22:50:


Een zeur? Vind ik niet! Juist om dit soort dingen zou ik als ik paard was graag bij bijvoorbeeld jou en Jack wonen .

Karen