Frans Veldman schreef op donderdag 20 november 2008, 21:49:
> Arabesk schreef op donderdag 20 november 2008, 21:44:
>
>> Frans Veldman schreef op donderdag 20 november 2008, 12:52:

> Frans
>
> "If your only tool is a hammer, you tend to see every problem
> as a nail."
natrium- en chlorideionen
dat geeft ook meteen het verschil aan tussen natrium (metaal dat in de hens gaat als het in aanraking komt met water, meest favoriete proefjes van scholieren) en chloor (gooi je in je plee) en natriumionen en chloride ionen
tot zover begrijpelijk, nu het deel voor de die-hards
moleculen = atoomgroepjes met vaste samenstelling, kenmerkend voor een bepaalde stof, bestaande uit niet-metaalionen
ionen = een deeltje dat meer protonen dan elektronen bevat (of meer elektronen dan protonen), en dus geladen is.
ionen kunnen zich binden in een ionbinding op basis van aantrekking van een tegengesteld geladen ion
moleculen kunnen zich binden dmv vanderwaalsbindingen, waterstofbruggen.
Overigens zijn de verschillende zouten in een liksteen niet even oplosbaar. Het ene zout lost makkelijker op dan het andere zout. Dat kun je ook berekenen. De oplosbaarheid is per zout verschillend, maar de oplosbaarheid is ook weer afhankelijk van de pH.
In (zure) regen lossen zouten over het algemeen beter op dan in speeksel (pH 8), in de maag krijg je weer te maken met biobeschikbaarheid. Van de 100 ionen koper die binnekomen, komt niet alles in het lichaam, omdat een deel van de koperionen ook weer gebonden kan worden aan andere zouten. Of aan organische stof.
En nu stop ik, want berekeningen aan organische stof zijn NIET leuk. Bovendien gaat het teveel op werk lijken
