e m kraak schreef op zaterdag 13 juni 2015, 16:33:


De nagel op de kop : dubbele straf. Eigenlijk 3-dubbel: want ik had een medeklasgenootje die ook iets had. En zij moest lezen omdat ze dat niet goed kon, terwijl ik dat doodgraag deed. We wilden zooo graag wisselen, maar dat werd niet toegestaan uiteraard.

En verder: slaan deden ze niet maar:
Als je de tafels van vermenigvuldiging niet vlot kon, bleef je achter in de klas staan op je tegel, terwijl alle anderen vlotjes naar voor evolueerden bij elk correct antwoord. Ik ben nooit vooraan in de klas geraakt.
Volgens mij hetzelfde...

Verhelderend deze draad!
Nauwelijks te geloven dat het nog goed gekomen is met mij

Pauline Besselse schreef op zaterdag 18 juli 2015, 0:27:


Hallo,

Ik wil even mijn 'tekenverhaal' schetsen.
Ik heb een paard dat vorige maand behandeld is tegen borrelia en anaplasma (was voor beiden positief), beiden door teken overgebracht. Heeft inderderdaad een week in de kliniek gestaan met 2x/dat antibiotica intraveneus en dan nog 3 weken thuis.

Mijn paard sukkelde al bijna 2 jaar met symptomen, op en af gaand, beterde telkens wel wat met kruiden voor de lever en een algemeen vitaminen/mineralensupplement, maar hij werd nooit meer helemaal de oude.

Hij heeft echter nooit koorts gehad, wel sloom, stijf, spieren die echt hard werden, niet willen meewerken, traag eten, geen levenslust, weglopen van mij.

Ik heb geprobeerd om wat op te zoeken, maar koorts kwam ik toch minder tegen dan de andere symptomen. Het lijkt me een minder typisch symptoom voor borrelia?

Dit voorjaar begon hij weer symtomen te krijgen en naar aanleiding van een koliek van een ander paard liet ik terug bloed nemen. De waarden swingden deze keer de pan uit en mijn DA (geen voorstander van AB, en zeker deze niet aangezien ze al enkele gevallen van dysbacteriose kende (darmflora om zeep met paarden die overleden)) zei dat het nu niet anders meer kon. En ze was echt niet happy dat ze me dit moest aanraden.

In de kliniek is dan ook nog eens een uitgebreid onderzoek gebeurd, met een grondige oplijsting van de voorgeschiedenis (dik 2 jaar geleden hebben de paarden hier echt 100-den teken gehad op hun hele lichaam.)

Dus daar 1 week AB intraveneus en ik ben naar huis gestuurd met de AB en er werd me op het hart gedrukt om zéér correct de dosis toe te dienen, liefst stipt om de 12u. Dus met een zeer secuur weegschaaltje aan de slag geweest en alle dagen tussen 7 en 8 's morgens en 's avonds kreeg hij zijn portie. Samen met iets wat de darmflora ondersteunde.

We zijn nu een maand verder en ik heb een heel ander paard, terug levenslustig, enthousiast.

Maar er is geen garantie dat hij het niet opnieuw krijgt, en ja... ik zou héél voorzichtig zijn om met zo'n behandeling te starten. Over een periode van bijna 2 jaar zijn er bloedonderzoeken gedaan, omdat 1 test echt niet sluitend is.
En die anaplasmasymptomen zijn ook erg algemeen, kunnen inderdaad ook bij virale infecties voorkomen.

Zelf zou ik alles goed in de gaten houden, zeker proberen alle andere dingen uit te sluiten.

Groetjes, Lena

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:55:


Het orale antibioticum was doxycycline. Ik denk de intraveneuze vorm ook.

Aan mensen wordt dit ook gegeven, een collega haar zoontje had het ook, maar is met deze AB moeten stoppen omdat hij er erg slecht op reageerde.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 18:52:


Nou, 't is niet dat paardlief weer geweldig in vorm is hoor.
Vooral het mentale valt op en dat bepaalde spiergroepen terug soepeler aanvoelen, vooral de gluteus en broekspieren waren voordien steenhard (deze week is hij ook nog eens osteopatisch behandeld). Maar zijn fysieke conditie moet wel terug serieus opgebouwd worden. Zowel uithouding als soepelheid. Een soepele schouderbinnen zit er nog niet in. En over balkjes gaan is echt inspanning voor hem.
Het grootste verschil is dat hij weer WIL, het vervolg zal echt wel stapje voor stapje opbouwend werken zijn.

Die mentale verandering viel al op in de kliniek. De IV behandeling is op woensdag gestart en op zondag kregen we in de kliniek te horen dat hij op stal moest omdat ze hem niet mee gevangen kregen. HIj stond zich daar dan op te vreten, terwijl hij voordien berustte in zijn lot. Ben dan zelf 2x/dag naar daar gegaan om hem uit de wei te halen. (voor een portie kleefkruid doet hij alles (maar ook zonder iets ), met krachtvoer kregen ze hem niet gelokt.

In België mag je officieel geen paarden in een bos houden.
Vraag me niet waarom

Ook daar is een definitie van, ik weet het niet meer maar 't moeten alleszins niet veel bomen zijn hoor! Aan de rand van onze weide staan wat bomen en dat werd al als bos beschouwd.

Hallo,

Momenteel worden we weer om de oren geslagen met doemberichten rond eikelvergiftiging. Zelf heb ik er nooit problemen mee gehad, ondanks het feit dat rondom onze weides een hoop eiken staan.

Als ze dik liggen (omdat de paarden er een tijd niet gelopen hebben) dan harken we het grootste deel (in de mate van het mogelijke) weg en anders laten we het op zijn beloop en eten ze doorheen de dag wat er op de grond valt. Er zijn ook stukken waar ze pas in het voorjaar opkomen en daar hebben we nog nooit geharkt.

En met al die berichten zit ik nu toch met een heleboel vragen waar ik geen antwoord op vind (wel een hoop meningen, maar daar heb ik niet zo veel aan):

- Dierenarts Tom Mariën zei in een interview dat een halve emmer per dag te veel kon zijn.
Mijn vraag: als dat over 24u zou zijn, zit je dan met hetzelfde probleem?

- Iemand enig idee van de hoeveelheid die in eikels (en dan nog het verschil in groene en bruine) zit en wat een overdosis is voor een paard?

- Die taninnes: ik veronderstel dat ze afgebroken worden door de lever? Of wordt dat opgeslagen zodat het op lange termijn ook een probleem kan geven?

- Ik las onlangs dat die tannines beter afgebroken worden door zout en dat een lepel zout bijgeven al veel problemen zou voorkomen. Is dit zo?
Ik merk wel - maar misschien ook toeval - dat mijn merrie, een echt eikelstofzuiger, nu inderdaad meer aan de zoutblok gaat.

- Een (ietwat alternatieve) DA zei dat eikels voor paarden in het najaar een goede bron van energie zijn, in het kader van: 'we eten ons dik om in de winter wat reserve te hebben'.

- Zijn koudbloeden of pony's misschien gevoeliger dan warmbloeden (zelf heb ik warmbloeden en dus nooit problemen gehad). Ik ben als kind zelf ooit uuuuren eikels gaan zoeken voor een paard bij ons in de buurt die daar duidelijk dol op was en die ik regelmatig op een emmer trakteerde...

- De laatste dagen schep ik vrij vaste mest. Werken eikels misschien obstiperend of is er een andere mogelijke verklaring? In de mest zitten hier dagelijks stukjes onverteerde eikelschil.

Groetjes, Lena

Marlies Sanders schreef op woensdag 14 oktober 2015, 15:52:


Inderdaad Marlies

Christel Provaas schreef op woensdag 14 oktober 2015, 16:37:


We hebben hier nog jaren gehad dat er minstens evenveel waren.

Christel Provaas schreef op woensdag 14 oktober 2015, 16:37:


We hebben hier nog jaren gehad dat er minstens evenveel waren.

Alsof de duvel ermee gemoeid is.

Ze zijn vandaag door de draad gegaan en hebben zich wellicht gedurende de hele dag te goed gedaan aan de eiken.

Iemand enig idee tot hoe lang na het eten de symptomen kunnen optreden? Dit is nergens terug te vinden.
Rond 17u zijn ze terug in de wei gezet en om 21.30u leken ze nog in orde.

Ben je zeker dat en niet nog een zweer onder de uitgesneden zweer zit?
Wij hebben dat een keer gehad. We konden het niet meer aanzien, weken kreupel (en hij heeft wat artrose) hij ging om de paar uur even rechtstaan om in ander lang gras te gaan liggen. At liggend, we hebben 'm apart moeten zetten omdat hij 'gepest' werd door de anderen en geen rust kreeg.

Heb toen tegen mijn echtgenoot gezegd: ik wil dat je daar iets dieper snijdt, en aangezien ik soms erg overtuigend kan zijn deed hij het. 2mm verder zat hij er door en de etter spoot er met serieuze kracht uit.
Oké, open wonde, maar enkele dagen nog gebaad en verder een watje in isobetadine gedrenkt en nadien een droog watje.

Ben nog altijd blij dat we zo "drastisch" te werk zijn gegaan.

Ik zag vorige week het paard van een kennis in de buurt met een beenverband staan. Ik stuur een berichtje met de vraag wat er mis was. Het stapte en steunde nog wel goed op dat been.

Ze zei dat het paard mok heeft die maar niet beter wordt, met welke middelen dan ook en nu was ook het hele been opgezet. Het verband was om de zalf goed te laten intrekken.

Gisteren stuurde ze een berichtje dat het nu op de 3 andere benen was overgeslagen, dus bijkomend 3 dikke benen zonder wondjes of korstjes oid.
Het paard had ook 40°C koorts.

Hiervan had ik nog nooit gehoord. Ik dacht dat mok door schimmels, mijten, overgevoeligheid of weet ik veel. Maar dat het van de ene op de andere dag 'kan overslaan' op de 3 andere benen... met koorts.
Ik vind hier ook nergens iets over terug, wel over lymfangitis, maar dat is toch ook steeds op het aangetaste been.
Iemand hier kennis over???

En aangezien ik zelf met een ouder paard zit met aan 1 been mok, dat ik nooit volledig wegkrijg...

Coralie schreef op dinsdag 3 november 2015, 18:53:


Dit verhaal ken ik, maar dat dan de 3 andere benen ook dik worden, paard koorts krijgt (het was al in behandeling bij een DA), dat heb ik nergens terug gevonden.

En ik hoorde daarnet dat ze het paard hebben moeten laten inslapen...

40 was dat wel. Hoezo?