Piet schreef op zaterdag, 16 april 2005, 11:54:


Kleine toevoeging:
http://home.scarlet.be/~dmmich/moes002a.htm
is een aardige site , die vrij begrijpelijk maakt wat de belangrijkste voedingstoffen zijn, die dan ook in bepaalde verhoudingen in kunstmest zitten.

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 19 april 2005, 16:11:


Het is natuurlijk een enorm vreemde omgeving, alles is anders.Wat
Isabel zegt klopt helemaal; een beest erbij, een pony of schaap zorgt dat ze "aanspaak" heeft. Wandelen met het dier, spelen. Alleen hoe speel je met een pony? Ik heb geen idee in hoeverre de mama zich ermee wil bemoeien, maar met een kind van 7 jaar zal dat toch zeer zeker moeten. Het is geen fiets die je gekocht hebt en in de schuur zet totdat je hem weer nodig hebt.
Goed idee om een band met het dier te krijgen is dmv. grondwerk.
Ik kan je het boek van Inge Teblick "Grondwerk, van spelen tot gymnastiseren" aanraden. even "googlen"
Om te beginnen zou ik de wei ingaan zonder iets te willen. Desnoods neem je het boek mee. :) Geen druk zetten op het paardje en eigenlijk doen of je haar niet ziet. Je zal zien dat ze op den duur zelf wel contact zoekt. Het ponnieke is op een mooie leeftijd, kan wat ze moet kunnen denk ik, dus het is alleen een kwestie van vertrouwen. Maar het mooie is dat het wederzijds is, dus, rustig aan! Jouw dochter is nog jong genoeg. Tijd genoeg om met zijn allen aan elkaar te wennen en geen macho buurjongetjes met jullie pony meer laten bemoeien. Of dat zo is weet ik niet, maar vaak zijn buurjongetjes zo :)
Piet

Isabel van der Made schreef op woensdag, 20 april 2005, 19:04:


Leuk Isabel, mijn ervaringen zijn bijna dezelfde als die van jou. Heb je het geknoopt met een lus onder het halster gedeelte of met alleen een knoop.
Mijn Don had/heeft wel moeite met neckreining omdat er toch wat tegenstrijdige berichten van de teugel komen. Waarom dat bij jou niet is zou interessant zijn om te weten
Welke westernrijders komen met nog meer ervaringen?
Tja niet trekken is niet schuiven he :)
Piet

Huertecilla schreef op donderdag, 21 april 2005, 9:45:


Simpele vraag van een weliswaar aan een open parachute hangende , maar ondanks dat, simpele geest,
Wat is tauromania?
Is daar geen Nederlands woord voor?
Piet

Spirithorses schreef op vrijdag, 22 april 2005, 10:41:


Ik begrijp de vraag even niet Pien, Ik neem niet aan dat je paarden binnen staan in de tijd dat het gras groeit? We weten toch hoelang een paard moet grazen om voldoende voeding binnen te krijgen?
De enige tijd dat je je paarden weg kan houden van het gras is op de gras stress uren, wanneer net als nu, met koude nachten en zonnige dagen, de voedingstoffen in het gras tot gevaarlijke hoogten kunnen stijgen.
Piet

Piet schreef op vrijdag, 22 april 2005, 15:09:

Het lijkt me niet gevaarlijk als de voedingstoffen tot de puntjes van het gras stijgen :)
Het moet natuurlijk zijn : de waarden of concentrates van voedingstoffen

kristel schreef op vrijdag, 22 april 2005, 20:21:


Tja, Kristel.... Geweldig toch?
De laatste decennia wordt meer en meer bekend dat een paard geen stom beest is, dat je daar dezelfde dingen mee kunt doen als met een hond. Eindelijk gaan wij nadenken, want waarom leuke dingen met een hond doen en niet met een paard ?
Piet

kristel schreef op vrijdag, 22 april 2005, 21:07:


Wat je beschrijft lijkt me te slaan op alle vormen van dressuur.
Dresseren en Gedresseerd worden. ...... Dus op alles waar een paard geen eigen inbreng bij heeft mogen hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat hoe meer aan de ontwikkeling van een dier zijn hersens wordt gewerkt, hoe meer het dier zal begrijpen en kunnen en zal hij net als wij graag willen blijven leren.
Het is pas als je ziet hoe graag een paard wil zoeken naar het juiste antwoord op een gestelde vraag, dat je weet dat je een paard niet moet vergelijken met een hond wanneer hij een "kunstje" doet. Een paard is een paard.
Het paard zelf, mits niet dom gehouden vanaf zeer jeugdige leeftijd is
tot zoveel meer instaat en kan zoveel meer dan wij denken.
Waarom daar dan zo'n negatieve waas overgetrokken moet worden?
Ik heb geen idee, ik ben alleen blij dat ik me nooit iets van zulke zaken heb aangetrokken -wat mag mijn paard leren of wat niet-
Is een piaffe waarin het paard voorzien is van een zooitje leerwerk,bitten en sporen,(hoe zit het daar met conditioneren?) dan werkelijk zoveel beter dan in vrijheid een dansje maken op muziek ?

Piet

HannahFroukje schreef op zaterdag, 23 april 2005, 8:19:


Goed verhaal Frouk,
het pleit voor een andere omgang met paarden, voor erkennen dat een jong dier wil spelen, voor het de ruimte geven om op te groeien terwijl het spelenderwijs dingen geleerd worden.
Om een paard in zijn waarde te laten wordt veel meer van de trainer gevergd
Een hond wordt ook spelenderwijs dingen geleerd en daarnaast wordt hij gewaardeerd en in zijn waarde gelaten om zijn hondkwaliteiten, bv waaks, trouw enz. Waarom een hond wel, en een paard niet.
Piet

Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 8:59:


Ja dat bedoelde ik ook met er een "negatieve deken " overleggen. ( ik weet niet meer of ik het zo schreef, maar zo bedoelde ik het wel)
Conditioneren wordt genoemd alsof dat iets negatiefs zou zijn. Supergeconditioneerd is daar een overtreffende trap van, dus super negatief.
Zo gauw je je paard leert om vooruit te stappen is je paard geconditioneerd, evenals jijzelf.

Zoveel paarden , zoveel karakters.
Ik werk met positieve en negatieve bekrachtiging, daar leer ik mijn paard dus dingen mee, ofwel ik conditioneer hem volgens die methodes.
En zelfs tegelijkertijd, hoewel ik hiermee afdwaal.
Maar ik wil maar zeggen, ik weet echt niet of mijn paard alles even leuk vindt, ik probeer het leren voor hem wel zo prettig en interessant mogelijk te maken. Ik doe een groot beroep op zijn denkkracht, hij concentreert zich en ik moet me concentreren en net zo hard nadenken
hoe ik de lesstof aanbiedt om het voor hem zo begrijpelijk mogelijk te maken.
Als je zo bezig bent, wat maakt het dan uit wat je je paard leert?
waarom dit dan met een hond vergelijken ? Als een dolfijn omhoog springt door een hoepel is het dan ook een hond?

Piet

Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 16:07:


Tja, domesticatie.
Ik denk dat de voorbeelden van veulende merries en honden met kleine kinderen alleen opgaan als ze met mensen samen zijn die ze kennen. Omdat ze geleerd hebben dat er van die mens geen kwaad is te verwachten dus vertrouwen.
Want in hoeverre zijn dieren door domesticatie werklelijk verandert?
Mooi voorbeeld vind ik altijd mijn kippen. Tamme kip? ja, als ik me van kuiken af er vreselijk veel mee bemoeid heb. Als het dier maar heel veel in handen is gewqeest zal het niet meer van je weg lopen en kan je het gemakkelijk pakken.
Een kudde kippen vertoont echt nog gedrag zoals het in het wild geweest moet zijn. De hen zoekt een schuilplaats om een ei te leggen, gaat pas tegen de wereld vertellen dat ze inderdaad een ei gelegd heeft als ze weer terug is bij haar roedel om iedereen op een dwaalspoor te brengen. Er is een strikte rangorde, De haan is te vergelijken met de hengst, heeft ook bijna de zelfde functies, behalve dat hij wel degelijk ook nog aanwijst waar gegeten wordt, dan hen 1 , 2 enz.tot en met de laagste kip die van ieder ander op haar kop krijgt.
Dus wat is gedomesticeerd.
Zet honden terug in het wild (als dat zou kunnen) en het worden jagers, zet paarden terug in het wild en het eerste wat er gebeurd is dat de dieren terugkeren naar pre-domesticatie gedrag.
Maar goed, wat was de vraag ook alweer ? :)
Piet

Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 22:59:


allereerst de benamingen goed hebben he: want daarom raak je in de war
Eeen roedel paarden, een kudde kippen, een nest dominante merries en een schip roofdiermensen.
Zo, dan is het even duidelijker.
Piet

kristel schreef op zaterdag, 23 april 2005, 22:53:

Ik ben het een heel stuk met je eens, alleen begrijp ik dan weer "ik hoop dat het paard geen suikerklontje krijgt" niet.
Hoe de uitvoering ook tot stand is gekomen, er zal met meer beloond zijn dan met "kom maar bij me"

Ja, ik ben het met Pien en anderen eens, dat willen we een paard oefenen, het bepaalde zaken misschien minder leuk zal vinden.
Een halster om, een zadel om, zijn maar een paar voorbeeldjes waar leuk of niet leuk niet aan de orde zijn. Een paard leert dit te accepteren met "het gaat zo, het is zoals het is" Als wij zorgen dat wat wij aan een paard moeten leren op een zo paardvriendelijk mogelijke manier gebeurd, hoeven we onszelf geen verwijten te maken. Een stap verder is n.l.een paard alleen nog als een grasmaaimacine in de wei laten lopen.

Piet

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 10:00:


Geen idee hoe je die dingen samen kan laten vallen, verhuizen naar een koeler land misschien? Ik weet nog wel een aardig landje :)
Maar als het daar inderdaad zo heet is, heeft je paard dan ook geen bescherming nodig? Als het hier 30 plus is, dan denk ik , blijf jij maar fijn in de beschutting staan, hoe los jij dat op?
Piet

Spirithorses schreef op zondag, 24 april 2005, 19:07:


"Paardgericht" zegt iets over de aandacht voor het paard, niks over paardvriendelijkheid.
Je kunt paardgericht zijn met een grote mate van paardvriendelijkheid en op een zo natuurlijk mogelijke manier.
Paardnatuurlijk is imo een naam die daar naast staat
Wij hebben met z'n allen paardnatuurlijk tot een begrip gemaakt. Met Frans en Ilona voorop. Of het nog helemaal de lading dekt? Nee, maar het is wel een dik verdiende geuzennaam.
Piet