Met je eens, een paard dat pijn heeft en zonder zicht op verbetering dat maken we, omdat we dat met ons geweten overeen kunnen komen, af.
Bevangen paarden? Nog bij bosjes.
HKO paarden?, bij de vleet. Hoesters, koliekers niet te tellen. Allemaal paarden waarvan hele volkstammen denken dat ze omdat ze een heftig probleem hebben geen recht op leven meer hebben, of het leven voor hen een hel is omdat er geen verbetering meer mogelijk is.
Soms is dat ook terecht. Wat je beschrijft is diep triest en ik weet welke lichamelijke problemen jouw paard had en ik had in dit geval waarschijnlijk net zo gehandeld.
Het is echter altijd op basis van de kennis die we hebben dat we zo'n beslissing nemen.
Negen van de tien bevangen paarden hoeven niet afgemaakt te worden, Heel veel
Hko paarden kunnen enorm verbeteren, hoesters en paarden met elke maand een koliek kunnen door meer kennis bij de eigenaar en het toepassen van andere levensomstandigheden probleemloos verder leven.
Van veel paarden die Letje opvangt zal de eigenaar met tranen in de ogen al afscheid genomen hebben omdat er geen oplossing meer was, totdat ze per ongeluk ( of weet ik veel hoe dat gaat) Letje zijn tegengekomen.
Toen ineens bleek dat er leven mogelijk was, dat die paarden zelfs weer gerehabiliteerd kunnen worden.
Zo ook de "lieve" mevrouw ( lieve tussen aanhalingstekens omdat ik nog steeds de helft van de kosten van het hooi en huur van de wei van haar moet krijgen) met haar Andalusische merrie. Een beest door een ongeluk in Spanje zo scheef geworden was dat ze niet meer op drie benen kon staan. Ze had inmiddels een trauma opgelopen van de smid en als je nog maar naar een been wees dan had je al een klap te maken. Ze kón het eenvoudigweg niet, een voetje geven.
Hier speelde ook het afmaken. Paard is niet meer te benaderen, heeft al ongelooflijke scheuren in de hoefwand, zal alleen maar erger worden, straks wordt ze nog erger kreupel, wat is haar uitzicht op een normaal paardenleven?? Niemand , die op een traditionele wijze traint, zag het zitten om dit probleem op te lossen.
In een half jaar kon de mevrouw de voeten van het paard bekappen terwijl Alegra op aanwijzen met een vinger ze daar hield waar ze ze moest houden. De eerste keer met een eigenares volledig in tranen.
Paard niet vreselijk scheef meer? Jawel nog net zo, want dat was onveranderbaar. Maar ze had vertrouwen terug gekregen en geleerd te balanceren op drie benen door haar zwaartepunt heel ver te verleggen. Achteraf heel simpel als je weet hoe je dat traint.
Wat me ontzettend tegen de borst stuit is dat iedereen nu voor een voldongen feit is gesteld, terwijl voor het hele gebeuren dit forum volgeschreven werd over de 2
slechtbehandelde paarden en we allemaal konden meeleven.
Nu was er een bericht van een eigenares in tranen die het niet meer wist plus een grafprentje van een prachtig blind paard.
Geen moment daarvoor nog een vraag van "wie kan me helpen" Geen enkele discussie meer mogelijk.
Een onherroepelijke beslissing genomen op basis van te weinig kennis, vooral over hoe je het gedrag verandert van een paard.
Een fysiotherapeut het paard laten longeren met een kaptoom omdat ie dan beter zou gaan lopen was niet bepaald het eerste waar je nou aan denkt als je te maken hebt met een angstig, flippend en vol met ingesleten verkeerd gedrag zittend paard.
Het hele in het verdriet van Anja meevoelende forum zal nu wel over me heen donderen, jammer dan. Ik heb nergens gezegd dat ik níet dat gevoel ken.
Ik zeg alleen dat het nog van geen kant nodig was geweest.
Net zoals bij al die
HB,
HKO enz enz paarden, die door de veearts bij gebrek aan kennis de dood worden ingestuurd.
Warboel
