och ja... klopt....was ik vergeten
(zoveel aan mijn kop)
Zal er eens naar kijken.
Idd zit ik met behoorlijke 'werk' problemen ivm sneeuw, dus wellicht vind ik daar opties.

Deel je mening dat in de houding dwingen niet goed is (en sta daarin dus tegenover da) Volgens mij levert dat alleen meer schade in de nek op.
Niet voor niets neigt ze tot panieken als er druk op het halster komt.

Maar goed.. ben geen da. Zou me kunnen voorstellen dat rappa wellicht meer toekomst heeft met lange teugel werk? Maar ja... eenmaal opgebouwd loop ik wel volgend jaar winter weer tegen die problemen op. Stapwerk op de weg ik wellicht wel een optie.

Rij je nog met jouw paard?

Anja Seijn schreef op zondag 2 januari 2011, 12:44:


Natuurlijk zou ik niets terugvragen zonder haar die keuze te geven. Ik weet helemaal niet of ik het ga doen. Ik ben zelf nl echt niet iemand die mensen onderuit wilt halen om er zelf beter van te worden, wat je misschien concludeerde.

Aan een kant valt het probleem onder 'verborgen gebrek' en daarvoor is de verkoper juridisch gezien aansprakelijk. Zou ik echt willen, dan kan ik mijn eisen stellen. Maar daar zit idd ook mijn probleem. Dat is niet erg aardig of netjes.

De gedachte dat ik op die manier wellicht het hafje kan aanhouden is idd egoistisch. Maar wel eerlijk. Ik wil hem eigenlijk gewoon niet terugdoen he...
Maar idd... ik wil ook niemand een hak zetten.

Misschien ga je dit soort dingen wel zeggen als je al teveel ellende hebt gehad.
Ik doe voorlopig iig nog helemaal niets.
Ik heb wel de vorige eigenaresse gemaild en verteld wat er aan de hand was.

Ik zie wel...

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 12:47:


Nee, vergelijken kan niet. Was gewoon benieuwd. Rappa gaat overigens ook niet zuiver.
Ze heeft wel wat onrust in haar knie. Het is mij niet duidelijk wat dat is.
Maar idd foto's zeggen niet altijd alles.
Ik probeer mij nu te concentreren op de beste aanpak.
Het is allemaal beetje verwarrend nu.
Vandaar dat er ook erg veel door mijn kop gaat

Cindy heeft al aangegeven dat ze zich er ook wel over wilt buigen/haar mening wil geven.

Nils Vellinga schreef op zondag 2 januari 2011, 12:56:


Ja, die angst is wel weg te trainen. Dat geloof ik zeker.
En ja misschien voorbarig denken, maar ja... sneeuw begon nu half nov en blijft zeker tot april. Dan hebben we wellicht 6 sneeuwvrije maanden en daarna zou het weer opnieuw kunnen beginnen.
Maar ik zal proberen positief te blijven misschien loopt ze tegen die tijd als een kievit

eh ff misverstandje uit de weg ruimen. Voor zover ik weet heeft mijn knollie geen artrose. Dat was die van Ans

Massage en inbuigen kan altijd. Klopt. En of halster (ed) pijn doet.... Ik denk idd niet als je er niet aan gaat sjorren.
Heb vandaag heel creatief aan de hand gewerkt in/uit schuilstal, om de voerring heen Voor de stal is sneeuw volledig plat getrapt en fiks met stro geknoeid, dus daar is het goed begaanbaar. In de stal ook. Is een kleine ronde, maar inbuigen in stap aan de hand gaat best, merkte ik.
Wel ff de omgeving van stal met lint afgezet, omdat zich anders de andere paarden ermee gaan bemoeien en dat werkt niet handig.
Ga ook de link van ans bestuderen.

Kortom... ik moet gewoon eens niet zo z*** ken en aan het werk gaan. En hoe het straks met Hafmans gaat... dat zien we dan wel weer. Krijg nu eenmaal een rolberoerte als ik een beest moet terugbrengen wat ik eenmaal hier heb .
Maar ik moet daar gewoon even niet mee bezig zijn. Zien we later wel weer

Groot deel van probleem is mijn eigen onzekerheid. Zal wel door de hormonen komen.
Overgang he

oh trouwens vandaag wel zonder problemen met tot kaptoom omgebouwd halster gewerkt.
Heb de laatste weken veel met Rappa geoefend met gedoe aan d'r hoofd ter voorbereiding aan het kliniekbezoek en wellicht heeft haar dat ook een beetje over haar halsterfobie geholpen.
Ze zou onderhand moeten weten dat ik er niet aan sjor.

Coralie schreef op zondag 2 januari 2011, 19:48:


Nee, de da is niet verantwoordelijk. Het is inmiddels duidelijk dat hij slordig te werk is gegaan en de onregelmatigheid in haar gang had moeten opmerken. Maar helaas is daar niets aan te doen
(heb ik nl nagevraagd)

Eigenaresse heeft niet willens en wetens de zaak besodemieterd, maar was ervan overtuigd dat ze een gezond paard verkocht. Dus in die zin vind ik het ook allemaal erg vervelend. Dat ze het paard niet terug zal nemen, weet ik tamelijk zeker want ze heeft geen eigen stal en ze heeft een nieuw paard; een tweejarige. Ze wil nl graag de dressuur in en dat was met Rappa niet mogelijk.

Mishandeld klinkt wel heftig, maar in zekere zin heeft ze wel eea gemist. Van haar kan ik dat nog begrijpen, maar wat ik onvoorstelbaar vind is dat ze 2 jaar intensief heeft gelest met het paard en een equitherapeut erbij heeft gehad en dat haar werd gezegd dat het paard gewoon niet 'wilde' en niet sterk genoeg was voor de galop op de volte, terwijl ik hier na een maand al duidelijk had dat er iets niet klopte.
Dan heb ik meteen mijn vraagtekens bij die instrukteur en de ET. Het is op zich niet onbegrijpelijk dat zij op die mensen vertrouwde, maar ik vind echt dat ze het hadden moeten zien. Ik ben notabene maar een leekje en ik zag het (alleen te laat, domme ik)

Aan de andere kant... de vorige eigenaresse heeft een tweejarige waar ze vrij snel problemen mee kreeg. Ze kon hem niet aan met hanteren en heeft hem tijdelijk bij een prof ondergebracht, waar het paard op 2 1/2 jarige leeftijd al zadelmak is gemaakt.
Ze overwoog zelfs om daarna het paard mee te nemen naar een manege voor oefeningen met los springen.
Ik wist toen nog niet precies wat met rappa aan de hand was, maar ik heb wel heel eerlijk mijn mening gegeven over het veel te vroeg inrijden en meteen ook laten springen (gebeurt in zo''n manege toch vaak onder druk)
Ze heeft nu ook besloten om het paard verder in de winter rust te gunnen en is niet naar het springgebeuren gegaan. In die zin heeft ze wellicht toch al iets opgepikt nav rappa en mijn verhaal.
Vrees wel dat het paard er met zijn derde echt aan moet geloven. En ik hou mijn hart vast als dat onder begeleiding van dezelfde instrukteur gebeurt.

vlgs da was het een vergroeiing die was aangeboren of op jonge leeftijd door onbekende oorzaak ontstaan.
Dan is het geen artrose, lijkt me???

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:08:


Goeie vraag. Heel eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Maar als het aangeboren is, is er dus geen proces geweest. Anders wel, neem ik aan.
Volgens mij heeft ook de da daar geen duidelijkheid in. Hij had het over aangeboren of op jonge leeftijd ontstaan en kon geen oorzaak noemen (heb ik naar gevraagd)

Ze loopt niet zuiver, maar , wederom als ik het goed heb begrepen, zorgt de beperkte beweeglijkheid voor problemen in de rest van haar lijf in combi met verkeerde training (geen acht geslagen op haar probleem omdat ze het niet wisten)
Vandaar dat de da beslist wilt dat ik kijk of ze beter wordt met gedegen training.
Het is wel de bedoeling dat ik het been dan nauwkeurig in de gaten hou en elke maand met hem overleg.
Hij zal het ongetwijfeld zelf nog een keer komen bekijken.

Ik denk dat hij niet 100% zeker weet of er sprake is van pijn of niet, maar wel dat het probleem er al lang is en dat ze in principe ermee zou moeten kunnen functioneren, al zal ze haar beperkingen houden en al zal er wel rekening mee gehouden moeten worden in de training. Maar training zal ook voor helderheid moeten zorgen of zijn aanname klopt

Als zijn aanname klopt, zou het idd een kwestie zijn van spieren van het paard 'ombouwen' en dan aan de gang houden.
Maar dan wordt het dus niet een paardje om af en toe mee te rijden, maar eentje die je aan de gang moet blijven houden

Ik zal mijn rekening geven, dan mogen jullie sponsoren voor een geschikte binnenbak,

oh trouwens... er was wel ook wat sprake van wat onrust in de knie van hetzelfde been, en mogelijk beetje in de nek (overlegt hij nog met collega's)
Dus wrs is ze gewoon echt lange tijd te zwaar belast mbt tot haar beperking.

Nils Vellinga schreef op maandag 3 januari 2011, 0:08:

uiteraard!!!

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:47:


Het is heel erg goed mogelijk dat daarin het probleem zit. Hier werd ze minder gereden en toen het zadel niet bleek te passen en ik moest wachten, werden meer problemen zichtbaar. Al moet ik wel erbij zeggen dat ze d'r kop bij overgang stap/draf al omhoog gooide bij de vorige eigenaresse. Dus achteraf gezien had ze wel al een probleem. Mogelijk overbelasting. Ik denk dat dat eruit te trainen is, als je de mond met rust laat. Eigenaresse probeerde heel hardnekkig kop omlaag te trekken en ik heb het idee dat het averechts werkte. Ik merkte dat ze met rechtrichtoefeningen de overgang (wel nog zonder ruiter) heel netjes maakte.

De eigenaresse niet echt want die vertrouwde op de mensen om haar heen. De instrukteur en equitherapeut wel. Vind ik. Die hadden het nl moeten zien.
En last but not least... vooral mijzelf. Ik had de symptomen gewoon serieus moeten nemen. Ik had gewoon beter moeten weten.


Ja en nee. Paard gaf in overgang duidelijk problemen aan en kon niet galopperen aan de longe zonder ruiter/op rijbaan met ruiter (hoofd kantelen, knarstanden)


Nee. Het vinden van de balans is heel moeilijk


Nee, ik geef ook niet op hoor, Ik heb gewoon wat rotdagen achter de rug met het besef dat het allemaal niet zo wordt als ik had gedacht en dat ik een stapel werk voor de kiezen heb gekregen waarvan ik niet weet of ik daarvoor in huis heb wat nodig is
Maar inmiddels heb ik gewoon besloten om bij het begin te beginnen en dan zien we wel
Cindy wil de situatie wel bekijken en ik hoop op verdere goede adviezen.

(en financiele meevallers zodat ik af en toe een clinic kan volgen

Hmmm.. ik heb de laatste jaren dus wel pech. Eerst toontje met artrose en kanker, daarna Amber en nu Rappa.

Afscheid doet altijd pijn en komt altijd te vroeg voor je gevoel. Een troost is misschien dat het paard een goed en uitzonderlijk lang leven heeft gehad, in een tijd waarin menig paard de 10 nauwelijks haalt.

Sterkte-

ah wat rot van de poes. Het doet altijd zo'n pijn om je huisdier kwijt te raken.
Heel veel sterkte.