Na het angst topic, nu een vervolgje hierop.
Vandaag voor het eerst sinds hele lange tijd een buitenrit gemaakt met Niek van zo'n 1,5 uur, zonder gek gedoe of vervelende spanning.
Het heeft even geduurd voordat we weer zover waren maar vandaag hebben we de draad weer opgepakt. Hans was ook mee met Cheyenne en zoals gebruikelijk begon mijn diesel weer heeeeel erg rustig van huis weg te stappen. Máár wel zonder ook maar 1 keer te staken en dat is ook pure winst
We zijn zelfs nog door een voor Niek geheel onbekend stukje bos gereden. Heuveltje op maakte hem eindelijk wakker maar ook iets gespannen. Geconsentreerd op mijn eigen ademhaling en een onstpannen zit en gewoon weer verder.
Onderweg ging Niek even letterlijk door de knieën maar krabbelde weer rustig op en liep verder alsof er niets gebeurt was.
Zelfs kruisingen stak hij zonder te stoppen in één keer over
Op de terugweg waren bosbouwers een vrachtwagen aan het volladen met boomstammen en daar moesten we natuurlijk nog strak langs. Gelukkig had ik hem enkele weken geleden al kennis laten maken met dat soort grote apparaten met zwevend hout dus liep hij er vrij vlot naartoe. Tot een meter of 20 durfde hij door te lopen en toen ging de rem er even op. Achter ons kwam er nog een busje aan. Om stress te voorkomen ben ik toch maar afgestapt en wandelend langs het 'gevaar' gegaan.
De laatste 2 km reden we zo goed als alleen omdat Cheyenne nog even mocht galopperen.
Niek werd iets allerter maar daar bleef het bij. Stopte wanneer ik dat vroeg, en draafde een gewoon drafje aan de lange teugel.
Ik ben trots op ons
Warboel
