Sandra van Bommel schreef :


Nou, ik heb het wel luxe want Evy (medewerkster) en ik doen de trainingen samen, ik ernaast en zij erop. Eerste keer zadel erop gaat ook zo, eigenlijk alles (ik aan het hoofd en zij met het zadel).

Met rijden dus vanaf de grond geef ik het signaal en daarna al gelijk de eerste keer op het paard begint Evy met het zo geleidelijk van me over te nemen. We leren hierbij in de eerste trainingsdagen het paard vooraf (dus nog op de grond) de basisdingen en op stem reageren.

Dus 'stap' kun je ook vanaf de grond aanleren, draf idem (ernaast rennen/fietsen), 'ho' (stoppen), wijken (alleen basis), achterwaarts ook. Stil blijven staan, hangen, eerste keer erop wordt altijd met ons tweeën gedaan. Erg veilig, geconcentreerd en gecontroleerd. Geen kletsende of drukke omstanders in de buurt, iedereen is stil en geconcentreerd (en anders stuur ik ze weg hoor). Het eerste moment van opstappen en daarna de eerste stappen zijn altijd de meest spannende want je wilt niet dat een paard gaat bokken of wil wegrennen (dan zouden wij ons voorwerk niet helemaal goed hebben gedaan). Maar je weet maar nooit of ergens oude trauma's/ herinneringen zitten die opeens bovenkomen.
Stoppen gaat met stem en zit. Al binnen een keer of drie weet het paard wat er bedoeld wordt en neem ik wat afstand zodat het paard leert te reageren op de persoon óp hem/haar.

Probleem is vaak dat mensen allerlei cues verzinnen om dat paard iet te laten doen. In één stroom hoor ik kusgeluid, klikgeluid, een heleboel woorden, zitten ze te schokken met dat bovenlijf om het paard naar voren te drijven. Paard weet dan helemaal niet wat gaande is en houdt zich doodstil ('staken' wordt er dan beweerd, tsss ). Dus één cue (woord) voor stap, een andere cue voor draf, 'easy' ís ook easy (en wordt ook op een easy manier gezegd want je wilt je paard vertragen) en de 'ho' (whow bij ons) wordt uitsluitend gebruikt om te stoppen en stil te staan.

Zelden dat we van te voren aangeven dat we er vandaag voor het eerst op zullen gaan, dat soort momenten voel je aan en omdat Evy en ik zo op elkaar ingespeeld zijn zitten we altijd juist daarmee. We hebben ook allebei de afspraak dat we ons er beiden goed bij moeten voelen. Twijfelt een van ons nog of we erop stappen dan wachten we nog even. Soms is 10 minuten en één weggetje verder voldoende. Je weet namelijk wel dat het moment eraan zit te komen (binnen de eerste trainingsweek zitten we er al op). In 8 van de 10 gevallen gaan we naast het paard wandelend van huis en komen we rijdend thuis. Gewoon kwestie van het juiste moment en ja, dat is heel erg op gevoel en kijken naar het paard (signalen). Het valt ons telkens weer op dat we zelfs allebei tegelijk op hetzelfde moment belonen (stem, krabbel) dus dan zit je op één lijn en in dezelfde stroom. Voor een paard alleen maar helder.

Nu naar jou: Haal er een helper bij die de signalen nog even vanaf de grond geeft en neem het van op het paard geleidelijk over. Als je je voorwerk gedaan hebt en je past alles correct toe (timing, loslaten, beloning) is dat binnen 10 minuten geregeld en snapt je paard je.
Ik zeg dit niet om aan te geven dat alles snel moet gaan, maar het kán heel snel gaan als je het goed doet. Ergens onnnodig in blijven hangen terwijl het paard er wel aantoe is, is alleen maar onduidelijk en geeft verveling (dus soms geklooi). Als je een paard iets nieuws leert moet je dóór kunnen gaan, dat houdt het levendig.
Zodra het paard het een paar keren gesnapt heeft stop je daarmee en ga je wat anders doen waarvan je ook weet dat het goed zal lukken.

Niet frustreren, maar aanbieden: druk houden met dat been - (niet druk opvoeren bij geen reaktie) totdat je een kleine reaktie krijgt, release en gelijk belonen, paar keer herhalen, wachten op reaktie, idem en klaar. Teugel blijft in de 'wijk' positie maar je gaat niet harder trekken bij geen reaktie. Je wacht alleen maar af (adem in je buik) tot de reaktie komt. In feite bied jij iets aan en laat je het het paard zelf uitzoeken. Bij de minste gewenste reaktie beloon en release. Wachten. Klein beginnen. Zo verschrikkelijk simpel, maar de meeste mensen hebben te weinig geduld om te wachten, die gaan de druk opvoeren en aan dat dier lopen trekken/duwen om het paard te laten reageren. En dat snapt zo'n dier niet!

Alles valt of staat met jouw intentie, met heldere communicatie naar je paard toe, signalen te leren interpreteren (ook je eigen signalen naar hem toe), timing, consequent zijn en op de juiste momenten release en belonen. Helaas schort het hier vaak aan en worden paarden overladen met allerhande soorten informatie om maar iets van ze gedaan te krijgen en doen ze de luiken dicht of erger- gaan ze tegen je in. 'Dominant' of 'lui' heet dat dan.



Zie boven. Bos is perfect daarvoor, why not? Lekker luchtig houden.

groet, Pien

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:33:


Tuurlijk is het het allerleukste om het zelf te doen, al helemaal als je je paard van jongs af aan al hebt en je er samen mee hebt ontwikkeld. Als je kunt rijden, niet bang aangelegd bent, een beetje snapt hoe je dingen kunt aanleren. Maar die eerste keer op je paard stappen vinden veel mensen eng, bang ook om fouten te maken (terecht). Je zult wel die basis goed moeten (kunnen) aanleren. Maar dat weet je meestal zelf wel.

(nu blijf ik even weg, ben m'n boekhouding aan het doen die anders blijft liggen)

Tot later, Pien

Maria Delavega schreef :


Ik kan jou het lange teugelwerk niet aanleren en met rechtrichten zijn we net zelf ook pas echt serieus begonnen. Daar heb ikzelf nog wat tijd voor nodig.

Maar ik zou je wel kunnen helpen al die andere dingen te doen.
Echter, voorlopig zitten we vol hier, dus aan mij heb je niks op dit moment.
Ik wil niet teveel trainingspaarden tegelijk omdat we ook nog de lessen, cursussen, bekappingen etc hebben en nu het hoogseizoen ingaan.
Pas in september zijn er bij mij weer mogelijkheden.

Breng je paard naar Eddy, die werkt precies zoals ik maar die heeft minder andere dingen die zijn aandacht vragen. Of vraag Cindy om je te komen leren lange teugelen. Binnenkort komt ze hier ook. Trouwens, ben ook een datum aan het plannen met Antoine de Bodt, dan komt hij hierheen om wat rechtricht lessen te geven. Als je interesse hebt kun je me even mailen om erbij te zijn.

Groet, Pien

Rita Klompmaker schreef :

Mijngod, wat een ramp, echt zoveel? Per dag?
Ik zou knetter worden. gelukkig hebben wij ze hier niet of nauwelijks.
Op twee plaatsen tijdens buitenritten hangt elk jaar een zwerm maar hier thuis niks.

Groet, Pien

Sandra van Bommel schreef :


Hi Sandra,
Er gaat teveel energie zitten in een paard dat niet vooruit te branden is dus éérst moet je je paard voorwaarts krijgen vooraleer je ORS en wijken kunt oefenen. Dat geldt eigenlijk voor elke oefening die je wilt doen. Paarden die niet voorwaarts zijn 'grijpen alles aan' om maar te kúnnen stoppen en dat moet eerst uit het systeem.
Dus ga je dit soort dingen niet in de bak/oefencirkel doen maar op plaatsen waarvan je weet dat ze veel meer oplettend en kwieker is; dus bijvoorbeeld juist op de terugweg naar huis. Prima, maak daar gebruik van haar voorwaartsheid, ze haar dáár aan het werk.

Wat ik in mijn eerdere bericht schreef was aan jou gericht. Druk op de teugel houden en wachten etc, dat verhaal. Perfect te combineren met een clicker of voedselbeloning (ikzelf doe dat niet overigens) omdat de aandacht dan teveel naar de beloning uitgaat terwijl ik wil dat de aandacht naar de oefening uitgaat (Piet zal daar ongetwijfeld anders over denken). Van mijn part laat je de helper aan de andere kant tegen het hoofd meeduwen als jij druk op de teugel hebt. Paar keren, release en belonen (op hetzelfde moment) en het móét lukken.

Indien je paard niet reageert is ze of hartstikke bot óf je geeft zelf te weinig signaal. Het is even uitvogelen hoeveel signaal je moet geven (dus beendruk en druk op de teugel). Bij een koudbloedtype moet je soms meer signaal (aanvangsdruk) geven dan bij een Arabier. Wil niet zeggen dat je het harder doet maar wel steadier (steady). Of pulserend, echter zonder rukjes te geven. Of bumpen met je been (dus niet aansporen maar rytmisch blijven bumpen).

Gaan zitten wachten zonder enige vorm van druk totdat er een keer iets gebeurt, nou, bij dit paard kan dat wel eens tot St Juttemis duren.

Groet, Pien

Wil schreef :

Ik laat mijn paarden overigens niet splashen om dezefde reden als Christel.
3 keer kappen prima, daarna is het wel genoeg zo en hup, doorlopen.

Sommigen van mijn paarden zouden zich er echt in verliezen.
Ik bepaal, zij niet....

Groet, Pien

Mariss schreef :


Haha, Jack zit net met onze hooileverancier aan de foon.
Komende week gaat hij maaien en worden de eerste 35 balen van 400 kilo voordroog geleverd.

Ik zie dat links en rechts toch al gemaaid is hier in de omgeving. Ik denk wel dat dat kuil is.

Groetjes, Pien

Stephanie Pots schreef :


Hoi Stephanie, als je geen bekapper vind dan kun je wat foto's hier in het foto-album zetten.
Want het duurt te lang voordat wij het je op de bekapcursus kunnen uitleggen, er moet op korte termijn iets gebeuren, maar eerst moeten we even weten hoe erg het is. Neem de foto's iets (schuin dus niet recht op de hoef) om ze beter te kunnen beoordelen

Laat je niet overhalen om er speciale ijzers onder te zetten.
Groetjes, Pien (IBCLC)

Ans Jondral schreef :

Spirit had één plek op zijn borst waarop twee sarcoids groeiden. Deze waren ca 4 cm groot en lagen los in de huid dus waren niet vergroeid met onderliggend weefsel. Onze DA heeft die allebei in één beweging weggenomen dus we was één grote wond. Verder heeft hij nergens sarcoïd (dat op zijn penis is vanzelf weer weggetrokken overigens dus het was iets anders). En Spirit is gewoon thuis, staand geopereerd.

Die wonde was opppervlakkig maar groot, gewoon de hele huidlaag weg, ruim uitgesneden en het weefsel aan de rand van de sarcoïd is zeker 1 tot 1.5 cm extra meegesneden om zoveel mogelijk tot in het gezonde weefsel te komen. Uiteindelijk was het een wonde van 12 bij 7 cm ofzoiets, die tot 2 keer toe helemaal gehecht was en tot twee keer toe opensprong bij de eerste stap die Spirit zette. Dus heeft de DA de wond opengelaten, er zat namelijk heel veel spanning op de huid daar (borst boven linkervoorbeen). Blij dat hij dat gedaan heeft, het schijnt namelijk dat de wonde dan veel mooier en sneller geneest (ook al kun je je dat niet voorstellen als je dat gat ziet vlak na de operatie).

Het is al bijna geheeld nu, en prachtig. Geen infectie, net vóór het vliegenseizoen en Spirit's bewegingen zijn er niet door beïnvloed. Ik heb geen antibioticum moeten spuiten, wel de dikste korsten elke paar dagen moeten verwijderen en kon vrij snel met Vulketan gel beginnen (dat laatste doen we nu nog steeds een paar keer per week). Het was ook een groot gat, niet heel diep gelukkig. We moesten er ook voor waken dat de korst niet dikker dan de wondranden zou worden, blijkbaar loop je zo teveel risico op wild vlees.

Ik kan je geen raad geven, ik kan je alleen maar zeggen dat we op dit moment blij zijn dat we het hebben laten wegsnijden, met risico op herhaling. Maar als we het sarcoïd hadden laten zitten was de kans zeer reëel geweest dat het nu één bloederige vliegentoestand zou zijn geworden. Het groeide ook te explosief en was niet meer met zalf oid te behandelen omdat je dan niet tot in de kern van de tumor kon komen (te groot).

We zijn nu een aantal weken verder. Spirit is niet getraumatiseerd, je kunt de wond gewoon overal aanraken en de dikste loszittende korsten eraf peuteren (is nu bijna niet meer nodig).

Vandaag heb ik zelfs gewoon vliegenspray op het litteken gespoten.

Ik heb lang gedubt of ik een operatie zou aandurven omdat iedereen mij ook zei dat het kan terugkomen. En de kans dat het terugkomt is zeker aanwezig. Maar onze DA heeft ons uitgelegd dat je ruim moet uitsnijden tot in het gezonde weefsel, dat er niks mag blijven zitten. De kans dat het terugkomt is zeker aanwezig, maar dat zien we dan wel. Zodra er ook maar één puntje terugkomt zou ik gelijk met Aldara zalf beginnen om de tumorr beter onder controle te houden dan ik nu gedaan had.

Groet, Pien
.

Karen Koomans schreef op zaterdag 22 mei 2010, 22:19:


Ik vind ieder jaargetijde geschikt om ijzers ervanaf te halen.
Iedere maand ook.
Iedere week....
Elke dag....

Maakt echt helemaal niks uit.
Ik ben er nog geeneen tegengekomen die minder goed herstelde omdat het toevallig winter was....

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef:>

Zal effe teruglezen.

Isabel van der Made schreef op zaterdag 22 mei 2010, 22:53:


Wat denk je nou dat ik zou zeggen?
Kiezen voor het welzijn van het paard en die dingen er asap onder vandaan slopen, alleen wat rondvijlen, niet gelijk echt bekappen (tenzij de hoeven megalang of zwaar uit model zijn) maar een weekje laten wennen aan het blootsvoets gaan. Daarna de hele bekaprimbim.
Zien hoe het paard loopte en afhankelijk daravan evt kiezen voor hoefschoenen (als nodig).

Serieus, 9,9 van de 10 paarden hebben geeneens hoefschoenen nodig als je ze de tijd geeft en het geduld kunt opbrengen om die hoeven te laten genezen. Heeft het paard al een stuk meer genezen voeten tegen de tijd dat de winter aanbreekt (en wat dan nog als het niet zo is).

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Eens, Bel?

Isabel van der Made schreef op zaterdag 22 mei 2010, 23:08:


Tjee, wij halen er zoveel van de ijzers. Ik ben geloof ik in al die jaren ooit misschien een of twee paarden tegengekomen die echt slecht liepen. En als ik het me goed herinner was er toen ook wel meer aan de hand dan gevoelig lopen na-het-beijzeren alleen.

Tijd
Geduld
Zelfvertrouwen
En een goede bekapper....

Groetjes!

Spirithorses schreef op zaterdag 22 mei 2010, 23:12:


Ow ik vergat er een: trainen!