Isabel van der Made schreef op donderdag 22 juli 2010, 22:10:
>
> Nee, je hebt de beste basis die er is. Een hengst die jou vertrouwt. Dan
> gaan ze door het vuur voor je en zijn niet zo wispelturig als merries. Of
> onbegrijpelijk angstig als ruinen. Hengsten zijn echt de leukste paarden
> om mee te werken.
Ja, dat is ook mijn ervaring. Als jong meisje ben ik gaan rijden bij een hengstendekstation. Elke hengst kon je een zadel opdoen en zo, hups, een buitenrit gaan maken zonder eerst uitgebreid te oefenen hierop of zo. Die paarden waren veel minder angstig en relaxt (dekten wel zeer regelmatig). 1 van de hengsten waar ik het meest op reed liep zowel onder het zadel als voor de koets (en werd het hooi mee binnen gehaald, er zat dan niemand op de bok, hij liep en stopte volledig op stem, alleen bochten deed ie niet zelf

). Met hem heb ik m'n 1e menlesjes gehad vroeger. Dit was niet
bitloos, daar wist ik toen nog nix vanaf maar de paarden waren zelfs met bit goed onder controle (!).
Mijn 1e ervaringen met paarden op de openbare weg waren dus zeeeer relaxt. Pas veeeeeel later, toen ik weer es op maneges kwam (brrrr), heb ik geleerd dat buitenritten "een probleem" kunnen zijn omdat er van alles eng is.
De (on)logica van een pijnlijk dwangmiddel blijft bij elk paard en bij elke manier van omgang met je paard het zelfde. Ik snap er geen snars van waarom er wel
bitloos gereden zou kunnen worden maar dat dit voor de koets opeens gevaarlijk zou zijn.
Waarom denken mensen dat je je paard voor de koets sneller onder controle en rustig hebt door het behoorlijk pijn te doen in de gevoelige mond met een stuk metaal? Een paard is een vluchtdier dat door pijn en schrik harder gaat rennen, ook voor de koets.
Schijnbaar wordt de logica het raam uit gemikt zodra er een koets achter gaat? Want daar zou het opeens wel lukken om rust en controle te creëren met pijnlijk ijzer???
Het zit denk ik vooral tussen de oren van de mens, omdat men het mennen enger vindt en dan toch weer terug grijpt op wat men denkt dat veilig is... het bit?