Beste Renate,

Ik heb je advertentie gelezen. Je schrijft dat de pony zeer dominant is, maar ik vermoed dat er andere redenen zijn waarom ze (soms) zo agressief is. Wel heb je helemaal gelijk dat je haar omschrijft als een heel moeilijke pony, en ik vind het een dapper besluit dat je schrijft "Er moet iemand bij die er meer ervaring mee heeft en het leuk vindt met dit soort paarden om wil gaan."

Ik probeer met je mee te denken over een goede mogelijkheid voor deze pony.
Als je zéker zou weten dat iemand deze pony wil overnemen om er veel tijd en energie in te steken om er een fijne, lieve pony van te maken, ben je dan bereid om haar kosteloos af te staan (dus gratis weg te geven aan zo iemand)? Ik benadruk "als je zéker zou weten" omdat je natuurlijk - neem ik aan - wilt voorkomen dat iemand deze pony overneemt met als doel geld te verdienen op de doorverkoop.

Vriendelijke groeten,
Karen

KFH over het gebruik van wel of geen teugels, interview dateert van 2009 of 2010:

http://www.horseconscious.com/with-or-without-reins-klaus-ferdinand-hempfling.html

grt,
Karen

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 12:21:




De moderators hebben het topic nu verplaatst naar
Informatief » Disciplines » [VNA] Van nature » [NH] Natural horsemanship

grt,
Karen

Monique Meijer schreef op woensdag 17 maart 2010, 13:06:


Leuk om te lezen!


Over linkeroog / rechteroog las ik recent een interessant verhaal.

bron: http://horsesforlife.com/

"Left Eye Preference - the Curious Imbalance of the Horse’s Mind. When a horse refuses to lunge, it’s usually the case that it won’t lunge to the right. When it spooks, it’s more likely to jump to the right and we all know about that scary plastic bag that is completely harmless when you ride past it in one direction, but it turns into a lion when you’re going the other way. Now researchers are starting to get to the bottom of the horse’s lop-sided view of the world.

We go to great lengths to achieve bodily balance and straightness in our horses, but most handling practices are decidedly one sided. We usually lead from the left, tack up from the left, and mount and dismount on the left, and rarely stop to consider why we do this, whether it’s a good idea, or, indeed, whose idea it was in the first place.

Recent research has shown that horses are actually hard wired to prefer having people on the left. The study, a combined project by the University of St. Andrews in Scotland, The University of Regensburg in Germany and the Harmony Centre in Austria, compared conventionally trained horses (handled mainly from the left) with horses deliberately trained and handled on both sides. The researchers found that the horses of both groups preferred to put a human in their left eye.

This could be why horses usually seem more settled when we are on the left, and also why some problems, for example when the horse turns in to face the person or tries to turn around while lunging, occur far more frequently on the right rein, when the person is on the right side of the horse. When people say “my horse won’t lunge” it is usually the case that it won’t lunge to the right – something that is even noted in the manuals of Alois Podhajsky, the celebrated director of the Spanish Riding School of Vienna.

Professor Richard Byrne of St. Andrews University, who supervised the study, says “We discovered that they prefer to 'keep an eye on' anything that might be of concern or of interest--and it's usually the same eye, for most individuals the left eye. This is the first time that this sort of preferential use of one eye has been found in a mammal, and suggests that horses are in some way aware - probably quite unconsciously - of which side of the brain does the best job in this important matter of evaluation and assessment. The effect may have gone unnoticed in the past because of the longstanding tradition of 'working' a horse from its left side, which automatically allows most horses to keep their left eye on the person; it has been thought that this resulted from a need for cavalry to keep their sword-side inwards when mounting. Our results suggest that this convention did not arise from human history, at all, but rather from horse biology.”

To find out more about this tendency, the researchers tested horses under two conditions, one with a human standing passively, not attempting any interaction with the horse, and one with a human actively communicating with the horse in a round pen.

In both situations, both groups of horses chose overwhelmingly to put the person on the left, with the preference being even stronger when the person was a stranger to the horse. In the passive situation the preference was more marked in the conventionally trained horses, and in the interactive situation both groups showed a similarly strong preference for having the person on the left.

This means the tendency horses have to put us on the left is not simply a matter of habit and training, as we have perhaps been told, but is actually the horse’s own, natural preference.

Putting these findings together with three other studies that examined reactions to inanimate objects, a possible explanation starts to emerge. The first found that the more emotional a horse is, the more likely it is to use its left eye to view a novel, and potentially frightening, object. In the second, most horses show a stronger startle reaction to a frightening object (such as an umbrella opening suddenly) when it is presented on the left. The third showed that, under normal circumstances, horses prefer to use the left eye to view objects with a positive or negative association, and the right eye for neutral objects.

Kate Farmer, who led the study on interaction with humans, says all this evidence together suggests that the horse’s left eye could be the “rapid reaction” eye. The horse tries to put anything it is unsure of or afraid of on the left so it can react as quickly as possible should the object or creature turn out to be hostile. However, it may also prefer to have another horse or human on the left, where it can react quickly to the signal of a trusted companion in the event of danger. She says this could be part of the horse’s flight mechanism, which helps coordinate a group of horses under attack from predators, and that it also has some important implications for riders.

Farmer, who is also a horse trainer, says “We need to distinguish between the negative association behaviour, when the horse keeps us on the left and becomes unsettled or refuses to accept it if we are on the right, and the positive association behaviour when the horse may choose to put us on the left, but shows no anxiety or stress if we work on the right. This can be an important indicator of the horse’s state of mind. If the horse insists on us being on the left, it can be a sign that it sees us as a threat, and working patiently towards overcoming this fear until it accepts us on both sides can make for a safer and more harmonious relationship.” She goes on “Our study also revealed a few horses in which the whole trend is reversed, and they prefer us on the right. They need especially careful and sympathetic handling. It could be a serious mistake to regard one-sided behaviour as “naughty” and to punish it, but equally, it should not be ignored. The horse is sending us an important message.”

Dr. Konstanze Krüger of Regensburg University, who co-authored the study, says “I found the study most important as it indicates that lateralised behaviour of the horses towards humans is not just misbehaviour but hard wired. The old riding instructors knew that it takes a lot of patience and training to help the horse overcome lateral responses, and this study demonstrates why we must not lose sight of this in modern training.”

Original paper : Farmer K, Krueger K, Byrne R (2009) Visual laterality in the domestic horse (Equus caballus) interacting with humans. Anim Cogn . doi: 10.1007/s10071-009-0260-x"

bron: http://horsesforlife.com/

e m kraak schreef op woensdag 17 maart 2010, 18:24:


En veulens, hun positie t.o.v. de moeder, wanneer ze in beweging zijn? Of wanneer het veulen drinkt?

Als ik denk aan een plaatje van een zogend veulen, dan zie ik het veulen aan de linkerkant van de moeder. Omdat ze kop-kont staan, heeft de moeder het veulen aan haar linkerkant en het veulen heeft ook de moeder aan de linkerkant.
Zegt dat iets over mijn geheugen (dat ik het algemene plaatje van een zogend veulend zó zie), of zou het in veruit de meeste gevallen zo zijn?

Als ik een algemeen plaatje in mijn hoofd tover van moeder en veulen in beweging, dan loopt het veulen linksachter t.o.v. de moeder.
Als ze de andere kant op lopen, in mijn beeld van links naar rechts, dan zie ik het veulen haast niet meer want die loopt dan verscholen achter de moeder

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 17 maart 2010, 2:04:


Wat ik zelf denk over wat KFH zegt over bitten: ik kan, met enige moeite, wel geloven dat er bepaalde type paarden zijn die zich minder veilig voelen zonder verbinding tussen paardenhoofd en ruiterhand. Minder veilig, of meer ondersteund, dat is m.i. ongeveer hetzelfde.

Wat ik me niet goed kan voorstellen - maar óók niet 100% kan uitsluiten - is dat een bit een groter gevoel van veiligheid zou geven dan een bitloos hoofdstel. Oftewel: dat weet ik niet/daar heb ik nog geen mening over.

Ik zie liever bitloos dan met bit, zeker als het gaat om iemand met een voorbeeldfunctie, zoals KFH. Maar ik heb recent iets geschreven over hulpmiddelen (bericht #194896 ); daarin schreef ik dat zelfs een bit niet paardonvriendelijk hóeft te zijn, wanneer het uitsluitend gebruikt wordt om pijnloze signalen te kunnen geven. En zo zie ik dat nog steeds.
___

Naast het nadenken over bitgebruik, heb ik aan iemand van wie ik weet dat hij een groot KFH bewonderaar is gevraagd, waar dat op slaat dat KFH zelf en zijn leerlingen niet geïnspireerd zouden mogen worden door andere methodes?!

Het antwoord dat ik kreeg was: KFH vindt dat je niet met een paard om moet gaan volgens een trainingsmethode voor paarden. Omdat :
- de basis zou niet zou moeten zijn "hoe train ik een paard" maar "wat kan dit paard mij leren?" -- daarom is heil zoeken bij een paardentrainingsmethode per definitie verkeerd
- je moet kijken naar het paard zelf (het individuele paard, want elk paard is anders), niet naar één methode/techniek die zou slaan op alle paarden
- het leren over jezelf, ook jezelf en jouw lichaamstaal/uitstraling/ontspanning/focus in relatie tot paarden, wordt aangemoedigd
- het leren over paardengedrag inclusief paardentaal wordt aangemoedigd

Ik heb deze info even een dagje laten bezinken en ik snap het nu (denk ik) en vind het zelfs een inspirerende gedachte. Ik zou er zelf aan toevoegen:
- het leren over leerpsychologie en universele leermethodes wordt aangemoedigd

Wat ik wel jammer vind en niet goed begrijp is waarom KFH, voor zover ik weet, deze dingen (over bitgebruik, hoezo geen andere trainingsmethodes) niet zo goed uitlegt aan een groot publiek? Hoewel, misschien is hij dat nu ten positieve aan het veranderen? Het aantal recente en zeer uitgebreide interviews met KFH dat ik online heb kunnen vinden is inmiddels opgelopen tot 6.

Ik ben benieuwd naar reacties van anderen.
grt,
Karen

P.S. ik zal het stuk tekst waarin KFH iets uitlegt over (zijn) bitgebruik later vanavond even vertalen en dan hier plaatsen
( http://www.horseconscious.com/with-or-without-reins-klaus-ferdinand-hempfling.html )

Vertaling van de tekst op http://www.horseconscious.com/with-or-without-reins-klaus-ferdinand-hempfling.html – vanaf het kopje “Past and present horses”
________

Vraag: Kunnen we een paard naar het hoogste niveau leiden zonder teugels te gebruiken? Als we kijken naar videoclips van Klaus rijdend op zijn paard Janosch zien we hem zonder enige teugels.

KFH: Heel zelden gebruik ik wat voor teugels dan ook omdat ze vaak compleet ineffectief zijn. Als je me in een videoclip ziet rijdend op Janosch dan kun je zien dat het paard perfect in balans is uit zichzelf (Youtube: Riding in the Herd). Dit paard heeft geen teugels nodig. Maar als je me ziet rijden op Yunque, dan zul je me nooit zonder teugels zien rijden – zeker wel vaak alleen met een simpel halster zonder bit. Waarom? Omdat dat niet goed zou zijn voor dit paard. Dit zal ik wat dieper moeten uitleggen.

Als we terugkijken naar een oorspronkelijk, natuurlijk paard, dan is dit paard gebouwd op een specifieke manier: het heeft een typerende balans tussen de schouder, rug, hals en kont (letterlijk: croup, kk). We kunnen deze specifieke bouw nog steeds vinden in bijvoorbeeld Welsh Cob ponies en Camarque paarden. Maar als we naar de moderne sportpaarden kijken, spring- en dressuurpaarden, Spaanse en Portugese paarden, vinden we andere verhoudingen. Ze hebben een lange nek, ze zijn dunner en smaller, en als je deze paarden ziet rennen of stappen uit zichzelf krijg je altijd het gevoel dat ze op de voorhand rennen. Je kunt dit heel duidelijk zien in de clip Queijos’s First Dance (YouTube) en je kunt er ook veel vinden in m’n nieuwe boek: The Horse Seeks Me.
(zie voor een impressie van dit boek en de boodschap van dit boek http://hempfling.com.au/videos/210-hempfling-stallions.html , kk)

Maar het punt is: deze paarden zijn voor meer dan honderden jaren gefokt op een andere manier en dus zijn ze nu gebouwd op een compleet andere manier dan de oorspronkelijke paarden. Ze zijn herbouwd op zo’n manier dat ze een “vijfde been” voor zich nodig hebben, om zo maar te zeggen. En dus is het niet goed om deze paarden zonder teugels te rijden, ze hebben die teugels nodig, anders voelen ze zich verloren. Dit is iets dat we ons moeten realiseren: we moeten heel precies naar onze paarden kijken en echt proberen te zien wat zij nodig hebben. Iemand die zegt “Ik wil graag terug naar een heel natuurlijke manier van rijden en ik gebruik geen teugels” begrijp ik heel goed omdat die persoon naar de realiteit kijkt en weet dat in bijna 100% van de gevallen teugels pijn veroorzaken. En dat is waar. Maar we moeten ook de andere kant overwegen wat betekent dat deze paarden een extreem verfijnde (rij)techniek nodig hebben om ondersteund te worden aan altijd doorhangende teugels. Waarom? Omdat we het paard met de teugels moeten ondersteunen en omdat het paard daar voordeel van heeft. Ik zou niet graag paarden zoals Queijo, Harmón, Harbon en vele anderen zonder teugels rijden, omdat ze vanuit zichzelf niet meer de natuurlijke balans hebben dat het oorspronkelijke, authentieke paard heeft.

Vraag: Hoe moeten we dan de teugels gebruiken als we niet het paard in een bepaalde positie willen trekken maar wel deze een gebalanceerde en verzamelde staat willen bereiken?

KFH: Wanneer ik een teugel gebruik of welk soort van hoofdstel dan ook dan is dat niet om aan te trekken of om het paard pijn te doen maar alleen om het paard het idee te geven “paard kijk, ik ben hier. Ik ben steeds bij je. Ik ben bij je achterbenen. Maar ook bij je mond.”
Ik speel en vibreer met het paard op een heel zachte manier en ik geef het idee “Ik weet waar je bent. Ik weet wat je graag wilt hebben. Je hebt een ondersteuning nodig.”
Zelfs als mijn teugels ver doorhangen, ze moeten er altijd zijn. De paarden hebben de teugels nodig omdat het hele systeem van rijden met teugels is ingebouwd in het ras van die paarden. Het enige is dat als je begint te werken met deze paarden, dan zul je moeten starten hen aan te moedigen hun achterbenen te gebruiken. Dan is het niet nodig om aan de teugels te trekken en pijn te veroorzaken. Dit is trouwens de echte manier van baroque rijden. Soms zie je mensen op de baroque manier rijden zonder teugels, zoals Nuno Oliveira – die dat soms deed om te laten zien dat het mogelijk is voor een paard om piaffe en passage etc uit te voeren, zonder teugels. Maar je kunt zien dat het paard “instort” als we naar het hele plaatje kijken dat hij dan laat zien. Je kunt zien dat het paard niet gelukkig is in die situatie. Het paard heeft de teugels nodig en, als we het op de juiste manier doen, is hij gelukkig met dit soort teugels. En we moeten onszelf op een niveau brengen dat we de teugels alleen gebruiken als een geheugensteuntje en signaal voor het paard.
______

Nils Vellinga schreef op zondag 14 maart 2010, 19:55:

.

Het gaat mij te ver om elke stal in elke situatie voor elk paard hartgrondig af te keuren (dit is vooral een reactie op wat Arabesk schreef).

Natuurlijk vind ook ik dat het uitgangspunt is dat een paard dat wordt opgesloten op stal, zielig is (en het is ook nog ongezond). Maar als ik lees wat Nils schrijft, dan is Voest nmm op dit punt dus heel goed bezig. Misschien kan het nóg idealer. Maar ja, dat geldt soms voor mijn eigen paardjes ook...

bijv. momenteel staat m'n Shet 's nachts opgesloten in een ruime stal, omdat ik graag wil dat dat Fálki en Donna naar de weide (met een klein beetje gras) kunnen lopen 's nachts. Voor Joris zou dat ongezond zijn, die staat op hooidieet, géén gras. Als ik Joris in onze kleine paddock zet ipv op stal, dan is de kans erg groot dat hij weet te ontsnappen (hij is de houdini onder de paarden). Bovendien zíe ik aan het beessie dat hij op stal staan 's nachts ontspannen accepteert, terwijl hij zich in de kleine paddock vreselijk loopt op te fokken. Misschien omdat hij geaccepteerd heeft dat hij uit de stal niet kan ontsnappen (want dat is hem nog nooit gelukt), terwijl in zijn beleving in de paddock toch érgens een uitweg zou moeten zijn te vinden.

Dus ja, stal = slecht. Maar soms moet je m.i. ook gewoon praktisch kunnen blijven, soms is de situatie nu eenmaal zo dat je niet voor 100% kunt voldoen aan je eigen ideaalbeeld voor je paarden.

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op zondag 14 februari 2010, 16:02:

.
.

Bij nader inzien wil ik liever een eigen website maken, over paardengedrag en -training, voor volwassen en kinderen. Dan heb ik de regie over wat voor materiaal daar wel en wat niet op komt, zelf in handen. En als dingen trager gaan dan ik had gewenst, kan ik dat alleen mijzélf verwijten !

Hoe ver ik kom en vooral in welk tempo, dat weet ik nog niet. Als er eenmaal materiaal online staat, dan heb ik er geen enkel bezwaar tegen dat sites zoals paardnatuurlijk.nl, materiaal overnemen. Integendeel, hoe beter dat materiaal (die kennis) verspreid wordt, hoe blijer ik ben.
Filmpjes, die ik op youtube zal zetten, kunnen sowieso in andere websites worden geplaatst (via "embedding" ).

Ik zal graag om feedback vragen hier op het forum, als het eerste materiaal klaar is!

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op dinsdag 16 maart 2010, 11:10:


Zie bericht #196328

Als iemand anders al die PN pagina wil herschrijven (over voerbeloningen), al dan niet eerder dan dat ik daarover een artikel klaar heb, prima / graag!
Laat het dan even weten alsjeblieft. Want als ik denk dat niemand anders hiermee aan de slag gaat, dan maak ik het schrijven van een artikel hierover (voor mijn eigen nieuwe website) een prioriteit. Dan kan PN dat artikel gebruiken, zodra het af is.

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op dinsdag 16 maart 2010, 11:10:



Je kunt zo'n pagina toch tijdelijk vervangen door een pagina waar op staat "deze pagina is offline, er wordt aan gewerkt. Onze excuses!" of zoiets...?

grt,
karen

Anja Seijn schreef op donderdag 18 maart 2010, 10:26:


Mijn website zal gaan over clicker training toegepast bij paarden, over mensengedrag ten opzichte van paarden (gebruik van lichaamstaal, focus, ontspanning, je richten op wat al wél goed gaat, etc.) en over paardengedrag, incl. paardentaal.

Die onderwerpen zijn op PN tot nu toe nauwelijks terug te vinden (de nadruk bij PN ligt, als het over training gaat, op wijken voor druk). Wijken voor druk (het toepassen van R-/P+) is niet wat ik zelf nastreef.

Daarnaast wordt op PN veel aandacht gegeven aan het houden en verzorgen van een paard (huisvesting, hoeven, voeding e.d.). Die laatste onderwerpen komen niet op mijn site, voor info over die onderwerpen zal ik daarom graag verwijzen naar PN.


Als in deze draad een groot aantal reacties was gekomen van mensen die daadwerkelijk flink mee willen werken aan het creëren van kids.paardnatuurlijk.nl dan had ik niet besloten om (nu) een eigen nieuwe website op te zetten. Want krachten bundelen is heel positief (mee eens), maar in dit specifieke geval is mijn vraag: wélke krachten (van welke mensen)?

De vraag om het PN artikel over leren en belonen (en dan vooral het stukje over voerbeloningen) aan te passen ligt er al jaren, inclusief het aanbod om daarbij te helpen (niet mijn aanbod, in die afgelopen jaren, maar wel van iemand anders, ik meen van Piet?). Tot nu toe is daar niets mee gebeurd, behalve de instemming dat het een goed idee is om dat aan te passen. Ook dat geeft mij weinig vertrouwen in de kracht van "gebundelde krachten" op PN.

Misschien ontstaat er alsnog een kids.paardnatuurlijk.nl (als onderdeel van deze site) al dan niet met veel van mijn materiaal dat ik kosteloos zal aanbieden - al dan niet aangevuld met (veel of weinig) ander materiaal. Ik hoop 't - ik zou dat geweldig vinden!

Maar die kar trekken, op PN, dát wil ik liever niet. Vanwege de dingen die ik al noem in deze post, plus wat ik eerder schreef:

Je schreef:
M.i. doen we dat allemaal, de hele dag. We leren (door informatie van anderen). We worden geïnspireerd (door anderen). Zo komen we tot informatie die we dan "eigen" noemen. Zo borduurt iedereen voort op het succes van een ander.

Als ik mijn 1e reactie in deze draad teruglees, dan sta ik daar nog steeds achter en ik bied nog steeds aan wat ik daar aanbood.
Ik schreef:


grt,
Karen

Nataschadevreede schreef op donderdag 18 maart 2010, 11:34:


Leuk, dank je!


Zie de website van onze hondenschool -- http://www.dogweb.nl/ (vooral de artikelen die je vindt op http://www.dogweb.nl/gedrag/ vind je wellicht interessant?).

Onze hondenschool is gestart in maart 1997 en gestopt in juli 2008. Vóór 1997 ben ik enkele jaren trainer geweest op een andere hondenschool, als vrijwilligerswerk naast een heel andere baan.

De site is wel verouderd inmiddels, maar dat neemt niet weg dat het een beeld geeft van mijn benadering naar honden en hondeneigenaren toe.
Samen met m'n partner Gert, heb ik ook een boek geschreven:
http://www.dogweb.nl/winkel/hoshondenboek.html

Omdat dat beter was te combineren was met mijn ziek zijn, heb ik in de hondenschoolperiode vooral veel gewerkt met probleemhonden en hun eigenaren en met probleemhonden in het dierenasiel, en heb ik nauwelijks groepscursussen gegeven. Een uurtje (of korter) bezig zijn met 1 hond en eventueel 1 of 2 eigenaren daarbij is voor mij veel beter te behappen dan een uur lesgeven aan een groep met 5 tot 8 honden met gemiddeld 10 tot 20 mensen daarbij. Fysiek maakt het niets uit, maar door neurologische problemen kun je mij na enkele minuten opbergen als ik in een omgeving ben met veel prikkels

grt,
Karen

Tiffam schreef op donderdag 18 maart 2010, 15:22:


"In de darm van het paard worden eitjes gelegd die met de mest mee naar buiten komen. Zo zijn de eitjes door de mest beschermd tegen kou en droogte en kunnen ze zich ontwikkelen tot een larve. Door regen en doordat de paarden door de mest heen lopen worden de larven verspreid over de wei. Deze larven zijn na een aantal vervellingen (dit kan al in 4 dagen gebeuren) klaar om door een paard opgenomen te worden met het gras. In deze toestand kunnen de larven zelfs tot 2 jaar besmettelijk blijven."

bron: Dierenartsenpraktijk De Keerhoeve:
http://www.keerhoeve.nl/index.php/paarden/infectiesenziekten/187-strongylus-vulgaris

Dus stel dat in je eigen weide geen strongylus meer voorkwam, dan kan je paard dat menemen in zijn hoeven als hij in de mest stapt van een besmet paard, of als hij elders van besmet gras eet. Dat kan op eeen manege, maar kan ook gebeuren tijdens een buitenrit.

grt,
Karen

Anja Seijn schreef op donderdag 18 maart 2010, 12:52:


Ik ben er niet zeker van wat je bedoelt. Als je bedoelt dat er al prima bronnen zijn zoals het eZine van Piet (Piet Loof), dan is mijn antwoord dat ik dat soort bronnen vanzelfsprekend graag zal gebruiken. Evenals al bestaande filmpjes op youtube, etcetera. Mijn plan is dat soort bronnen te integreren in de site, vanzelfsprekend met bronvermeldingen.

De DVDs van Piet, en/of bijv. het boek van Inge Teblick? Die zou ik ook best graag gebruiken, maar ik vind het logisch dat die bronnen niet kosteloos ter beschikking worden gesteld. Mijn eigen boek (over clicker training voor honden) is ook niet gratis. Dus dergelijke bronnen komen op mijn site onder een kopje "aanbevolen boeken en DVD's" .

grt,
Karen