Maaike, mijn antwoorden gaan even puntsgewijs:
Ik heb wel wat moeten knippen.


Gebeurt ook.
Toch geloof ik dat niet ieder paard blij is met Parelli en druk opvoeren. Het kan Izzy vreselijk irriteren. Verderop lees je de uitleg daarvan....


Over druk op het bit : Ik geef geen enkele druk op het bit. Tenzij echt nodig en in bepaalde fasen van de training. Ik rijd mijn paarden ook zelden aan de teugel, heb niet eens teugelcontact of hoe dat heten mag, tenzij ik een oefening doe waarbij dat even nodig is.
Goed lopen betekent : Geen druk, niet met de benen, niet met de teugel, niks niet. Wat niet wil zeggen dat ik niet wil dat mijn paarden hun rug gebruiken, maar da's een heel ander verhaal....


Erg he Grr



Ow jawel, in het begin was het inderdaad haar kracht tegen de mijne, haar nek op slot en ik váák tot 10 tellen.
Daar zijn we nu zo goed als doorheen door steady pressure toe te passen. Toen we de teugels nog heel erg nodig hadden gaf ik gewoon steady pressure en wachtte af en liet ik het haar uitvogelen. Ze ontdekte al heel gauw dat het geen zin had om door te duwen, of door te trekken, zo je wilt, en dat er comfort lag in het ontwijken van de druk. (En dan meteen die teugels LOS he, en aaien....)
Ik heb zelden de druk meer verhoogd dan de fase 2 waarover ik het had. Zie ook verderop.


Ik ken dit principe en heb er bewust voor gekozen dit niet bij ieder paard toe te passen, omdat het niet bij ieder paard werkt.(Ja goed, uiteindelijk wel als je de druk maar lang genoeg opvoert, dan is het het recht van de sterkste, maar dat is niet wat ik zelf ambieer).

Ik werk niet helemaal volgens Parelli, maar heb mijn eigen versie.
Ik moet er wel eens om lachen dat tegenwoordig alles via PP moet, net alsof andere oude methoden niet zouden werken..... PP is gewoon een commerciele zakenman hoor, die er een lesprogramma van heeft gemaakt dat voor iedereen toegankelijk moet zijn, waarmee ik niks zeg ten nadele van PP. Ik vind het nog steeds een van de beste methoden, maar er is echt wel meer dan dat.

Izzy en Cherokee bijvoorbeeld irriteren zich daar giga aan.
Bij hun heb ik de fases teruggebracht tot 2 : Heel lief. Of heel hard.
Het is mijn ervaring dat er paarden zijn die tegen de druk in willen gaan omdat ze zich ertegen blijven verzetten, zoals deze twee.
Druk opvoeren betekent dan alleen maar meer verzet en dat werkt averechts.
Voorwaarts gaan bij Cherokee is : "En walk", met tegelijk de houdingshulp. Zonder been.
Komt er niks dan is het : één keer goed aansporen.
Daartussen zitten iets van 3 seconden die haar de tijd geven om te reageren. En zelfs dat is bij ieder paard verschillend. Mijn Haf heeft wel 6 seconden nodig voor hij reageert, en dat krijgt ie van mij.
Hahaha, zo gaat hij nooit meteen in galop als we hem dat vragen, maar altijd een rondje later, hij heeft gewoon wat tijd nodig, wat maakt mij dat uit? Het moet immers leuk blijven en wij hoeven niet op wedstrijd.
Ik kan dat heel goed van hem hebben omdat ik weet dattie zich altijd helemaal geeft tijdens de lessen. Hij geeft ons zoveel terug.

Bij mijn andere paarden overigens werk ik wel met het opvoeren van druk, als dat al nodig zou zijn. Mijn Arabier zou zwaar beledigd zijn als ik haar op die manier zou aansporen, die zou dáár weer tegenin gaan....


Cherokee is vanaf de grond met één vinger bestuurbaar.
En in het zadel is ze alles vergeten.

Wij hebben verschillende paarden, van verschillende ex eigenaren, met verschillende achtergronden. Dat vereist per paard een andere gebruiksaanwijzing. Het zou heel anders zijn wanneer wij ze zelf vanaf de basis getraind zouden hebben. In dat geval had ik ze fijngevoelig kunnen maken met alleen maar een halsertje.
Nu is er een heel andere basis.
Ik heb de luxe met veel verschillende paarden te maken te hebben, we hebben zelf alleen al 6 verschillende rassen. Daarbij kom ik dagelijks met nog meer paarden (en hun eigenaren) in aanraking en dat heeft mij geleerd dingen in een groter perspectief te bekijken. Omgaan met paarden is een kwestie van bewustzijn en visie.

Een voorbeeld :
Onze Winner (Quarter-welsh). Eigenaresse zei dattie alleen goed functioneert met sporen en bit. Hier loopt ie met halstertje en is zeer voorwaarts. Sporen ? In de kast ermee.
Steffie (Haflinger) : Daar zou alleen een ervaren ruiter op kunnen rijden omdat ie zo eigenwijs is en wel eens wil bokken.
Gisteren in de les een ruiter erop gehad die aan zijn 10 e les begon : Zonder zadel, zonder hoofdstel met alleen een neckrope om de hals, die hij mocht gebruiken als hij zich daar veiliger bij voelde. Sturen alleen door het gewicht, focussen en/of een hand tegen de hals.

En mijn zoon van 10 zet ik op hem, hou hem met een half oog in de gaten of met name mijn zoon geen gekke dingen doet, en na een half uurtje kom ik hem weer ophalen....
Ik bedoel maar. Is toch prachtig!?


Ja en nee. Ik 'spaar' de neus niet om die reden.
Veel liever zou ik gelijk met die neus aan de slag gaan.
Maar het is wel mijn doel om veilig bitloos te kunnen rijden.
Ik houd het alleen even bij het oude en voeg stapsgewijs het nieuwe toe, zodat het geleidelijk gaat.
Maar Winner, Steffie en Holly die hebben vanaf de dag dat ze hier kwamen geen bit meer ingehad hoor.....Daar kon het boempaf.

Groeten terug, Pien (die 'vreest' dat ze haar vrije dag achter de pc gaat doorbrengen...

Inge en Nick keken eens kritisch naar de Sliding Stop....
Ik zal er wat over verduidelijken:



Dank. Ik hoop dat ik jullie kan laten zien dat ik anders ben.

Inderdaad zie je ook bij de sliding stop veel ge'jerk' aan de teugels, opengesperde paardenmonden, heras hekwerken van bitten en geram met sporen in paardenschouders om de daaropvolgende back-up (achterwaarts gaan) nóg sneller te laten verlopen, liefst achterwaarts de hele arena door, met het hoofd al die tijd omlaag.
Vooral in de inrijbak op wedstrijden kun je dat goed zien : Nog even de paarden 'bijwerken" en de grond inrijden voordat je de ring in kunt. Tijdens de wedstrijd zelf is er geen vuiltje aan de lucht en ziet het geheel er superontspannen uit aan een doorhangend teugeltje (voor het opnemen van de teugels krijg je overigens strafpunten....)

Maak je maar geen illusies.... Doe ik ook niet

Zoals ik vind dat het zou moeten zijn:
Het aanleren van de sliding stop kan net zo goed vanaf het begin aan een halstertje hoor.
Je begint met de voorbereidingen als stoppen op 4 benen en achterwaarts gaan, dat is gelijk aan iedere basis die je je paard geeft, of dat nou dressuur, springen of western is.

De echte stops ga je pas uitbouwen als je paard daar lichamelijk en geestelijk aan toe is. Dus niet met 2 jaar je paard inrijden en met 2 1/2 een reiningwedstrijd rijden, zoals ik spijtig genoeg te vaak om mij heen zie.....Maarja, die paarden worden dan ook niet ouder dan een jaar of 8...

Voorwaarden voor het aanleren van de sliding stop:
Je paard moet kunnen
- stoppen op gewichtshulpen
-achterwaarts gaan op gewichtshulpen
-Je paard moet 'durven'zijn gewicht zodanig te controleren zodat ie zijn achterhand helemaal omlaag kan brengen, tenminste als je het enigszins spontaan wilt houden.
-Hij moet daar ook de goede bouw voor hebben.
-De bodem moet goed genoeg zijn om te kunnen stoppen.

Zonder ijzers is dat een enorme belasting op de gewrichten van het paard, en aangezien ik geen ijzers wil maak ik nooit echte meterslange slidingstops. Alleen af en toe, als het modderig genoeg is zodat mijn paard een beetje kan glijden en dan nog alleen maar bergaf. Kwestie van gemaakte keuzes.

Het achterwaarts gaan is nodig om het paard te leren zijn achterhand onder zich in te brengen. In het begin ben je tevreden met alleen aanstalten maken, dwz hoofd omlaag, dan een stapje en vervolgens meerdere stappen.
Dus ook dat heb je geleidelijk uitgebouwd.

Lichaamshouding voor ruiter bij een gewone stop (stilstand) is dezelfde als voor de back up. Je blijft alleen langer in die houding.

Bij de stop ga je weer terug naar je basispositie zodra je stilstaat,
maar voor de back-up houd je je stoppositie aan (diepe zit, uitademen, gekanteld bekken, benen voorwaarts, handen laag, niet achterover hangen, etc)

De back-up krijg je overigens wel door alleen in het begin licht teugelcontact te houden. Het paard heeft immers geleerd van die druk af te komen door zijn hoofd omlaag te doen en achterwaarts te gaan.(METEEN teugels los dan, en belonen !)
Dat kan dus net zo goed met halster he. Maar je doet niks met je benen, (druk of aansporen ofzo) die blijven vooruitgestoken in de stoppositie, en je bekken blijft gekantelt en al die andere zaken als boven beschreven.

Zodra ie snapt dat het aanhouden van je stoppositie achterwaarts gaan betekent heb je het begin van de stop.

Eerst oefen je dit in stap:
Aan komen lopen--> stoppen--> stophouding aanhouden--> achterwaarts gaan--> stilstaan--> belonen--> en weer voorwaarts gaan.
Dan ga je over naar hetzelfde in een draf, en pas als dat solid is ga je naar de galop, maar dan ben je alweer een paar maanden verder.

De rollback, Nick, die jij bedoelt , is het vliegensvlug 180 graden omdraaien naar de buitenkant van de bak toe op de achterhand (buitenbeen).

Ook die ontwikkel je vanuit de back-up (achterhand) en de aan te houden stoppositie, maar dan vergezeld met aanleggen van het binnenbeen in combinatie met neckreining: aanleggen van de teugel tegen de hals --> wijken voor drukprincipe. Dat gaat vrij snel.
Je hebt er dus een paard voor nodig dat het wijken voor druk principe snapt en het kan toepassen.

Er moeten altijd een paar seconden tussen de stop en de rollback zitten, omdat er veel paarden wel eens willen anticiperen door uit zichzelf achterwaarts te gaan en te willen draaien. Vandaar dat rustmoment, aan de lange teugel.

Ben ik duidelijk genoeg geweest?

Groet, Pien

De sliding stop als show-element is bij mij allang geen doel meer, maar een middel, inderdaad, juist omdat het zo belastend voor het paard is, oef, en af en toe voor mijn eigen rug ook.
Maar gewoon soms leuk om even te maken zodat we kunnen zien of we het nog een beetje kunnen Meer is het allang niet meer.
Je hebt helemaal gelijk.
Ik wil wel graag af en toe tot stilstand komen, en liever geen remweg hebben van 50 meter.... Het gaat me meer om het reageren dan om de volmaaktheid.

trug, Pien

Tin Verstegen schreef :

Misschien maar beter zo, jammer, maar begrijpelijk.
Ik word graag door je op de hoogte gehouden van je spat ervaringen, temeer daar ik een paard ken wat deze aandoening ook heeft.
Groet, Pien

Deze werd mij vanavond in volle ernst verteld door een grand prix ruiter :

Zijn paarden van 1.75 hebben gewoon een stal van 3,5 bij 5 m. want ze mogen niet teveel bewegen om hun energie te sparen voor het dagelijkse uur werk :)*
Hoe kun je anders een piaffe vragen wanneer het paard al de hele tijd buiten zijn energie heeft lopen verspillen?
Anders moet je er met de zeep over....

Eindelijk heeft mij iemand een zinnig BS! antwoord kunnen geven op mijn vragen waarom al die sjieke paarden op stal staan.

Pien Whip!

Ineke Klootwijk schreef op woensdag, 23 maart 2005, 8:40:


Ach, wij hebben zo'n ding maar iets kleiner ergens in een boom hangen, we hadden hem gekregen bij een ex stalpaard maar het enige wat ermee gebeurt is dat je ertegenaan loopt en de kinderen gebruiken hem als boksbal.
De paarden kijken er niet eens naar, die hebben genoeg andere prikkels.
Ze slepen rotzooien met de barrels die aan de rand van de bak staan, die liggen elke dag om, of ze vinden het heerlijk met de speciekuipen te slepen waar het hooi in gevoerd wordt, ze laten het bad waar ook altijd hooi inzit net zo lang op en neer wiebelen totdat ie op de kop ligt.
Ze dagen mekaar uit, rennen samen, en die bal?
Die hangt daar in de kersenboom blauw te zijn.

Groet, Pien

lang zal ie leven
lang zal ie leven
lang zal ie leven in de gloria
in de gloria
in de gloria
hieperdepiep
hoeráááááááááááááááááááááá !!!!!!!

heppie bursdee toe joe
heppie bursdee toe joe
heppie bursdee heppie bursdee
heppie bursdee toe joeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe

honkie tonkie sjanghai
honkie tonkie sjanghai
honkie tonkie honkie tonkie
honkie tonkie sjanghai

twee violen en een trommel en een fluit
en Nickie die is jarig en de vlaggen hangen uit

ei ei ei en we zijn zo blij
want Nickie die is jarig en dat vieren wij , ei ei

jarige Nick gaat nooooooit verloren
trek hem aan zijn oren, trek hem aan zijn oren
jarige Nick gaat nooit verloren
falderalderalderaldera

J a c k, Pien

HannahFroukje voedt haar veulen op en krijgt nu commentaar....
en ik moest wel knippen in dit leuke verhaal, anders paste het er niet op.

Frouk schreef: Ik vind eigenlijk dat dit onder normale opvoeding valt en dat ze sommige dingen NU moet leren, juist omdat ze NU een veulen is. Torop corrigeert haar b.v. ook (waarom zou ik het dan pas "mogen" als ze 2 is?). Het heeft toch weinig zin om te wachten met opvoeden tot ze volwassen is (en 1000 kg zwaar .....).

Nou, Frouk, ik vind dat het heel erg goed is wat je doet, ik zou het zelf niet anders doen.
Je houdt goed rekening met haar leeftijd, de 'leermomenten' zijn kort en helder, je bent consequent en bovenal laat je haar lichamelijk niet bovenmatig inspannen, want zo te zien laat je haar geen kleine rondjes lopen en echt hele stukken draven.
Dat ze eens een keer een overgangetje van stap naar draf moet maken, so what, moet ze in de groep ook, stelt weinig voor.
Zoals je zelf aangeeft ben je eigenlijk de hele tijd zo'n beetje bezig met op te voeden en ik denk dat dat heel duidelijk is.

Geniet er lekker van : Tja, je had Neleke ook op de wei kunnen droppen en wachten tot ze 4 jaar is en 1000 kilo weegt maar ik denk niet dat het verhaal er dan gemakkelijker op zou zijn geworden. Als je het zoals nu spelenderwijs doet is het veel makkelijker en leuker voor jullie beiden dan zolang te wachten, toch ?

Veel plezier hoor, ga lekker je eigen gang, ik vind het super hoe je het doet !
Pien

Piet schreef:

Of "sperken" , of "sperkend welen" , "welend sperken".......

Hahahahaa, Pien

Egon, is de inschrijftermijn voor de naam van je hoofdstel al verstreken?
Zat wat te tekenen en toen dacht ik opeens aan de naam : Eqra
Eq van Equus, qra van Kraak. Ik wou hem je toch niet onthouden.
Groet, Pien

Martien van Schubert schreef op woensdag, 30 maart 2005, 22:48:

Dank Nick, dank Martien, leuk dat je er weer bent.
Hoe gaat het met Twister?

Trudy, bij deze nodig ik je uit om eens een kijkje bij ons bedrijfje te komen nemen, ik weet zeker dat je een geheel verkeerd beeld hebt van de manier waarop onze paarden en wij samen ons brood verdienen.

J a c k en ik doen dit (moeten dit doen) om de wereld te laten zien dat er ook een andere manier is waarop mensen met paarden om kunnen gaan. Misschien heel idealistisch, maar we staan waarvoor we staan !

Wij vinden dat wij iets uit te dragen hebben, in het belang van het wezen paard.
Daar worden wij niet rijk van : Integendeel : Het houden van paarden is liefdewerk, daarvan verbouw je geen badkamer in een huurhuissie....

Dat ik mijn paarden daarbij 'gebruik' zoals jij stelt:
Dat valt echt wel mee hoor.
Ze hoeven niet hard te werken, er is geen stress bij ons, we rijden geen wedstrijden omdat ik dat mijn paarden niet aan wil doen, en ze staan lekker in de kudde, dag en nacht buiten en ja : ze moeten een beetje werken voor hun kost, net zoals jij en ik en de schillenboer van vroeger, daar is niks mis mee.
Sterker nog : Mits aangepast houdt het hen jong en fris !

Maar in ruil daarvoor kunnen J a c k en ik ze wel een paardwaardig bestaan bieden, ver weg van stallen, eenzame opsluiting, bitten, zwepen, sporen en ijzers.
Ver weg ook van onbegrip van mensen die zich niet willen ontwikkelen en aanpassen aan de huidige eisen van deze maatschappij.

Ons 7 e paard zijn we gisteren gaan ophalen in Zeeland.
Haar naam is Bay, ze is een Quarter van 21 jaar oud , kerngezond, en ze moest plotseling weg wegens scheiding.
We hebben haar geschonken gekregen, zoals nog 4 van onze overige paarden. Wij zijn daar heel trots op. Er heeft iemand € 500,- slachtprijs voor haar geboden maar ze heeft bij ons een nieuwe kans gekregen.

Nu zal ze meehelepen kinderen te 'vormen' en mensen die in geestelijke moeilijkheden verkeren weer gezond te maken, een taak waarvan ik verwacht dat ze zich er helemaal aan zal geven. Op haar gemakje, in haar tempo, aangepast aan haar leeftijd, met onze steun achter haar en waarvan zij zal weten dat wij haar welzijn bewaken. Voor het eerst in haar leven hoeft zij geen wedstrijden meer te rijden, hoeft zij zich niet te bewijzen, mag zij zonder bit 'zijn' wie zij wil zijn, omgeven door andere paarden, in rust en ruimte.
Door mensen die haar de kans geven nog iets van haar leven te maken.
Zodat ze niet roemloos en onbekend in het slachthuis zal belanden.

Als ik zie hoe onze Haflinger, Stef er altijd voor ons is, ons nooit teleur stelt en altijd belangeloos meehelpt in de lessen kan ik alleen maar zeggen dat ik trots ben op hem en mijn paarden.
Zo hebben wij er nog een paar meer.En ieder paard heeft zijn kwaliteiten.

Wij zijn een team.
Zij werken voor ons en in ruil daarvoor geven wij hun comfort en bescherming. Zonder onze paarden hadden onze 4 kinderen en wij niks te eten en liepen wij nu nog in lompen gehuld.
Maar ook zouden een aantal van onze bijna 8 paarden - ons veulen staat op het punt geboren te worden- allang naar het slachthuis zijn gegaan.
Omdat een aantal van hun afgedankt werd.
Wat was je liever geweest???????

Bedenk je , Trudy, dat je pas kritiek kunt leveren wanneer je met eigen ogen gezien hebt hoe het er hieraan toe gaat. En ik vertrouw erop dat je dan zult zien dat paarden heel realistisch in staat zijn om je een spiegel voor te houden.

Ondanks je vele aanvallen en kritiek op mij wil ik je toch laten weten dat je welkom bent hier. In het belang van onze paarden !

Groet, Pien, Ja c k

BD
Cherokee
Stef
Izzy
Holly
Winner
Bay

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 31 maart 2005, 12:28:


Gaaaaaaaaaaaaap.............. Gaap
Maak je me wakker als ik snurk?
Pien

Nick Altena schreef op donderdag, 7 april 2005, 12:50:


Nick, wat ben je toch een lieverd
Om hier even op in te haken met een paar aanvullingen van mijn kant:

Ons centrum zou ik geen manege willen noemen, ik vind dat te beperkt voor wat wij voor ogen hebben. Je zou het eerder een centrum voor bewustwording en educatie kunnen noemen waar het paardrijden slechts een onderdeel is van een groter geheel.

J a c k en ik geven net zo veel cursussen en voorlichting over hoe je ook op een andere dan de traditionele manier met paarden kunt (leren) omgaan. Kinderen zijn de volwassenen van de toekomst en niks is leuker dan vanaf de grond te leren communiceren met een paard, of gewoon lekker poetsen, wandelen of spelen. Maar ook mensen met angsten, trauma's of gewoon iemand die lekker een uurtje wil ontspannen na een hele week hard werken achter een buro.

Te paard de natuur verkennen, picknicken, of luisteren naar iemand die iets zinvols uit te dragen heeft, ach, er is zoveel naast dat lesgebeuren....
We zijn dit gaan doen opdat de paarden niet méér hoefden te werken dan wij goed achten voor ze, en toch kun je op die manier een heleboel uitdragen, in de hoop dat er mensen zijn die gaan nadenken en bewust worden, want dat is een grotere klus dan iemand technisch te leren paardrijden.
Ik zie mijn paarden nog altijd heel blij meegaan hoor....

Wat jouw verhaal betreft, Trudy; het raakt me niet.
Bespaar jezelf de energie en de ergernis om mij iedere keer proberen in een kwaad daglicht te zetten.
Ik vind dat je pas recht van spreken hebt als je je de moeite genomen hebt om een keer te komen kijken. Als je dan afkeurt waarmee wij bezig zijn, dan heb je werkelijk iets in handen.

Ik merk dat je mijn berichten maar half leest , zo zou je kunnen lezen dat wij ons er sterk voor inzetten mensen te laten zien dat je ook prima zonder bit rijden kunt, en dat er veel meer is dan alleen het 'jezelf op de rug van een paard te parkeren'. Maarja, dat wil jij blijkbaar niet horen.

Ik vind het heel beperkt hoe je denkt en hoe je je op een dusdanig agressieve manier uit, zo erg zelfs dat je jezelf de naam 'forumgek' hebt toebedeeld. Als je je afvraagt waarom mensen je niet serieus nemen, welnu : lees je eigen berichten maar eens terug, met behulp van de zoekfunctie....
Ik heb wel weer genoeg gezegd zo.
Ik ga verder niet in op je aantijgingen, voor mij de moeite niet waard!

Pien

Trudy schreef :

Ik heb me inderdaad nooit met jouw drukpuntentopic bemoeid
en al zeker niks weggelachen.
Heb het Ilona ook maar eens gevraagd, zij kan het zich ook niet herinneren. Pien

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 14 april 2005, 21:27:


Hoi Gregoor.
Het beste is als je verschillende soorten ondergrond kunt aanleggen, zowel hard als zacht.
Wij hebben in de inloopstal een betonnen vloer met betonnen uitloop. Vervolgens een strook vuursteen-puin waarover de paarden moeten als ze naar buiten gaan (of naar binnen willen, zo U wenst). In de paddock zelf ligt zand ( en modder), de wei is gras, we hebben een strook grindtegels en kapot gestampte dakpannen. Ze glijden niet uit over de tegels want ze hebben geen ijzers.

De paarden kunnen liggen in het zand, behalve Holly, die in de inloopstal een gedeelte stro heeft omdat ze vorige week al had moeten bevallen.

Bay voeren we expres bovenop het vuursteen-puin, dat doet haar hoeven goed.

Als ik mocht kiezen zou ik een groot gedeelte platgewalst puin willen, een lange strook of een pad, en een stuk beton, maar dan wel afgewisseld met zand om te liggen en te rollen.

Wij hebben het terrein zo ingericht dat de paarden overdag in de buitenbak hooi vinden, over het pad naar de drinkbaden in de paddock moeten, terwijl de mineralensteen weer ergens anders hangt. Daarbij moeten ze over de verschillende ondergronden lopen, net als bij het uit rijden gaan, dat komt allemaal hun hoeven ten goede.

(Gaat het nog door trouwens, de 24 e?)

Pien