Hier nog een held die weer aan het opbouwen is.
Vorig jaar mijn ribben gekneusd door een val van Niek. Na herstel, in de zomervakantie voor het eerst op een vreemd paard gereden zonder problemen, stap, draf, galop door de bergen.
Eerst volgende keer op eigen paard gierden de zenuwen door mijn lijf. Niet normaal meer. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Ben gestopt en gelijk les aangevraagd. Helaas door aanrijding weer ribben gekneusd dus het schoot niet op. In de winter gaat het ook een stuk lastiger wanneer je geen bak hebt en je weer op moet bouwen dus het wordt steeds lastiger om te beginnen.
Maar er gloort weer hoop aan de horizon. Nu weer bezig met eerst longeren voor soepelheid en gehoorzaamheid. En de laatste 2 lessen weer een staples er achteraan. We zijn nu gewoon weer aan het werken naar de ontspanning en niet alleen bij het paard maar zéker ook bij mij en het werkt...
Gisteren ben ik samen met mijn man, Cheyenne en Niek een bosritje gaan maken.
Gewoon lekker stappen was het plan. Maar ja, ik heb een draver en deze wordt pas aktief na een drafje
Paard was relaxed, ik idemdito dus voorwaartss drrrrrrraf en daar gingen we. Op stemcomando

We hebben daarna lekker veel overgangen gereden. En alle knopjes deden het. Het werd zelfs nog even spannend toen we in het inmiddels donkere bos een auto met groot licht als tegenligger kregen. Niek sprong even weg met een bokje erachteraan maar verder bleef hij netjes reageren. Toen zijn hardslag weer gezakt was gingen we met losse teugel weer verder.
Ik ben nog niet daar waar ik wezen moet maar we zijn weer op de goede weg. Mijn onzekerheid ebt langzaam weer weg en Niek lijkt het ook weer leuker te gaan vinden.
TREC les is op 2 april voor mijzelf met Niek nog te vroeg maar we zijn weer op de goede weg.
Dus Karin stap voor stap met jou komen we er wel en bereiden we Niek samen voor op de 'gevreesde' helling

Zorg jij voor een zachte bodembedekking