Michiel schreef op dinsdag 29 november 2005, 15:50:
> e m kraak schreef op dinsdag 29 november 2005, 14:45:
>
>> Longeren is nmm bepaald niet de slimste bezigheid maar ook dat

> opgave
> dit zinvol en zonder dwang te kunnen doen.
>
> Michiel
Hoi Michiel,
De mijne doet het los, in het weiland. Die blijft gewoon vrijwillig rondjes om me heen lopen terwijl zij ook heel hard naar het andere eind van het land kan rennen om me vervolgens uit te gaan lachen.
Ik heb zelf het idee dat ze het leuk vindt! Echt waar... Ik doe het ongeveer drie keer per week maximaal een kwartiertje/twintig minuten als onderdeel van het grondwerk, soms in de bak en soms in het weiland (afhankelijk van de bodemcondities). En ik verzin er verschillende oefeningetjes bij. Ik leg twee balkjes neer en dan probeer ik het aantal passen tussen de balkjes te verminderen, of haar precies tussen de balkjes stil te laten staan. Soms pak ik twee keukenstoelen met een balkje erop en dan laat ik haar springen.
Nu maak ik er een sport van om mijn hulpen zo klein mogelijk te maken.
Het mooiste vindt ze (en ik ook) om vanuit stilstand aan te springen in galop. Dat is een fantastisch gezicht, tel daar bij op dat ze me de hele tijd nauwlettend in de gaten houdt en op de kleinste aanwijzingen reageert (linkerhand omhoog is harder, rechterhand omhoog is stoppen, handen naar elkaar toe is vertragen), dan kun je mij er niet van overtuigen dat het geestdodend en hersenloos is (sorry Egon).
Ik moet er wel bij zeggen dat ik het zelf ook vreselijk leuk vind om te doen, soms vliegen mijn andere ponies ook mee. De oudste snapt ongeveer de bedoeling en de twee jongsten rennen alle kanten op maar degene waar het om gaat is niet van zijn rondjes af te krijgen al moet ze soms vol in de remmen om een ponietje te ontwijken.
Dus, ik denk dat je kunt stellen dat longeren (met of zonder lijn) heel leuk maar ook boksaai kan zijn, het ligt wederom aan jezelf, wat maak je ervan.
Groeten van Edith