Peeters Annelies schreef op dinsdag 6 november 2007, 11:24:


AMEN!

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 17:43:


Niet direct... Het hangt van het kind af. Ik zou het gewoon gaan proberen en dat jullie het samen gaan doen is belangrijk. Jij als volwassene kan dan een oogje in het zeil houden. Vergeet niet dat Parelli niet voor niets een volgorde in zijn leermethode heeft zitten! Je zal je hier aan moeten houden anders krijg je niet de resultaten die Parelli voor ogen heeft natuurlijk. Ook kun je anders problemen met je pony/paard krijgen.
Als je lesdelen niet goed afrond snapt je paard er niets meer van op gegeven moment.

Ik heb tijdens mijn examen Level 1 op een minikamp met Eddy Modde zien gebeuren, dat paarden door het lint gingen! Ik was in dat clubje de enige die Level 1 serieus doorlopen had en voor het certifikaat ging. Één vrouw was wel al wat met Parelli bezig geweest en had een zeer 'pittige' merrie mee. De anderen deden mee aan het minikamp om met het systeem 'Parelli' kennis te maken. Ik heb soms echt paarden stijgerend en achteruitlopend weg zien proberen te komen, ook bij Eddy die het dan over had genomen.

Maar de anderen hebben dat lange weekend ook zeker wat geleerd, en de paarden ook. Maar natuurlijk hadden ze nog een weg te gaan. Voor Level 1 staat ongeveer drie maanden leertijd, als je fanatiek er mee bezig gaat. Mike en ik hebben er inderdaad ongeveer zo lang over gedaan. Maar ik was voor Mike al een klein jaar bezig met Parelli met mijn leasepaard Spike. Dus ikzelf was al redelijk getrained zo gezegd...

Trouwens twee totaal verschillende rassen: Spike een draver (nooit gekoerst, lang hengst geweest, met nakomelingen) en Mike een Welsh Cob die klophengst blijkt...

Wat ik zeggen wil dus: neem een lesmethode wel serieus. Met Parelli ga je aan de gang om leiderschap over je paard te verkrijgen! Dat geldt ook voor de andere NH methodes natuurlijk maar Parelli werkt met in druk toenemende fases. Pak je dit niet goed aan kun je als je een paard hebt wat hoog in rang staat wel eens een 'weerwoord' of 'vraag' verwachten die je liever niet had willen 'horen'. Daarom is het zeker belangrijk om er als volwassene altijd bij te blijven. En nog een tip: houdt de lesdelen in belang van kind en paard niet te lang. Zo'n 20 minuten max per deeltje. Dat is ongeveer de tijd die paard en kind achtereen kunnen besteden aan concentratie.
Natuurlijk kun je na een pauze van ongeveer 10 of 15 minuten (even wat drinken b.v., toiletje plegen, geldt ook voor het paard trouwens) weer een sessie van zo'n 20 minuten doen. Dit heb ik van Conrad van Pruijssen geleerd, in totaal nam ik 2 uur les maar wel in delen geknipt dus...

EN ALTIJD(!) met een gelukte oefening eindigen! Ben je je paard iets aan het leren wat nog niet erg lukken wil; eindig met iets wat wel lukt, ga daarvoor desnoods een stapje terug!

Piet schreef op dinsdag 6 november 2007, 12:03:

Ook waar! Ik zei niet alleen AMEN! in geval van Eddy maar meer nog voor het resultaat... Een hengstje wat hard op weg was naar de verdommenis te gaan en nu prachtig kan opbloeien en uitgroeien!

Ik ben in die zin een 'volgelinge' van Eddy's denken en werken dat ik mijn zeer geliefde Mike heb afgestaan aan vrienden van hem wat jullie op dit forum hebben kunnen lezen... En dat allemaal door de indruk die Eddy mij door de jaren heen via dit forum heeft gegeven. Had Mike ook weggedaan aan b.v. Pien, Conrad, Egon en jaja!... ook aan jouw Piet. En niet speciaal in die volgorde...

Zelf heb ik nog nooit les van Eddy gehad (ontmoette hem zelfs pas in levende lijve op de dag dat we Mike naar zijn nieuwe thuis hadden gebracht) wel van Parelli/Eddy Modde en Conrad...

Ik persoonlijk verhef deze mensen niet tot goeroe, het bewijs hiervoor is dat ik Level 1 Parelli heb gehaald met Mike en met Level 2 al begonnen was, maar toch ben overgestapt naar Conrad. dit omdat ik vraagtekens begon te zetten bij bepaalde zaken.

Maar eerlijk is eerlijk: als ik zeer goede ervaringen met de lessen en de methode van iemand heb zal ik dat naar buiten brengen als het aan de orde komt.

charlot van r schreef op dinsdag 6 november 2007, 7:16:


En de penis....? 'Sorry' kon het niet laten!

Marcia schreef op maandag 5 november 2007, 21:13:


En heb je hem nog geknuffeld namens mij?

Maria Delavega schreef op vrijdag 2 november 2007, 10:08:


Tsja als je geen geld voor een echte 'goeroe' instructeur/trice over hebt kom je vanzelf bij de beun de hazen.... Waar er overigens ook goede tussen zitten, maar alleen niet erkend door de 'meesters' zelf. En dat IS nu juist om het kaf van het koren te scheiden!!!

Een 3-daagse clinic met b.v. Eddy Modde, de door Parelli zelf gecertificeerde instructeur in Nederland lijkt misschien duur maar is inclusief logies en ontbijt. En dan natuurlijk de huur van de accomodatie, indertijd was dat tijdens mijn Level 1 examen bij een Western stal in Groningen met 2 overdekte rijhallen met speciale leembodems... Ga dan inderdaad zoals hierboven al berekend losse lessen mee vergelijken...

Zet ook wel eens vraagtekens bij de prijzen die Pat Parelli hanteerd... Maar hij moet wel geld verdienen om de hele wereld over te reizen om clinics te geven en in diverse wereld delen Parelli centra op zetten (want daar is hij mee bezig) zodat iemand die net als b.v. Eddy Modde certificaten wil halen om les te mogen geven niet zoals in begin helemaal naar de US of A hoeft te reizen. Er is nu in Nederland ook een door Monty Roberts erkende instructrice trouwens.

Heb om andere redenen Parelli vaarwel gezegd en ben lessen gaan nemen van Conrad van Pruijssen, die alle 'goeroes' onder de loep heeft genomen (in den lijve) en zo zijn eigen conclusies heeft getrokken. Conrad komt aan huis/pensionstal en vraagt 45 euro per uur. De eerste keer komt hij twee uur en vraagt daar maar 45 euro voor omdat er ook 'kennismakingstijd' tussen zit. Hij rijdt het hele land af, ik geloof zelfs België, en zorgt dan dat hij op die dag lessen planned die aan mensen die redelijk in elkaars buurt wonen gegeven moeten worden.

Hij doet dit fulltime en moet er dus ook van leven. Ook volgt hij van wat hij verdient clinics van andere goed-bekend-staande maar 'dure' NH 'goeroes' (Clicker clinics met kippen in Zweden b.v., nee! geen geintje!!!) om nog beter les te kunnen geven. Overigens is Conrad een tegenhanger van Parelli: R+, dus geen geweld, is dus tegen het toenemende druk principe, tegen gebruik van bit, sporen zweep en Carrott Stick...

Zo ook b.v. Eddy Druppel, of Pien van Spirit Horses (Naural Western) of onze clicker 'goeroe' Piet.

Probeer dus niet voor een dubbeltje-op-de-eerste-rang te zitten mits je zeker weet dat de niet-gecertificeerde aanhang(st)er van die-en-die 'goeroe' ook weet waar hij/zij mee bezig is. Dat jij op iemands bewering dat ie Parelli les kan geven (als jij je een beetje had verdiept in wat Parelli doet had je je paard zodra hij met een Join-Up begon meteen al uit die round penn getrokken en tabee gezegd want de Join-up is niet eens van Parelli!) bent in gegaan en van een 'kouwe kermis' bent terug gekomen is je eigen schuld. Niet die van pat Parelli!

Marcia schreef op dinsdag 6 november 2007, 15:08:


Ja hoor! Ik denk dat hij zowiezo gedachten kan lezen...

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 6 november 2007, 17:43:


...Onder een boom.... Je moest eens weten wat een luxe dat voor een paard is die uit het polderlandschap in Noordholland komt! En dan straks die schuilstallen af...

Wil schreef op woensdag 7 november 2007, 22:22:


Welkom terug Wil! Wat goed dat de paarden goed zijn over gekomen!!!
Heb je de foto's van Mike bij de Poedertoren op dit forum al bekeken?
Als je foto's hebt zet je die dan in het Foto-album?! Heel benieuwd hoe jullie daar zitten!

Isabel van der Made schreef op maandag 12 november 2007, 11:28:

Bij mij precies hetzelfde.... Paarden evenementen die niet NH zijn ga ik niet naar toe. Wil me niet scheel hoeven ergeren, of nog mooier: ruzie hoeven gaan maken en dan eraf getrapt worden, omdat sommige ruiters zich als een idoot op die paarden gedragen met alle dwangmiddelen die ze maar kunnen bedenken.

In Bergen vorige winter ging het ook helemaal fout tussen mij en Mike. Hij wilde zelfs in de bak niet meer lopen, nou dat zegt wat hoor! Heb toen toch weer even bit ingedaan maar dat gaf helemaal geen donder dussss...
Na ja, liep daar natuurlijk toch spaak, vanwege klophengst, bla bla, dus terug naar pensionstal daarvoor.

heidy smid schreef op maandag 12 november 2007, 11:47:

Zeker moet je BEIDEN plezier hebben!!! Maar als ik in de toekomst toch weer een paard zou rijden, wil ik dat toch wel basis dressuurmatig op de NH manier leren, dus achterhand eronder etc. Heeft er niets mee te maken dat ik Western rijd. Is behoudt van het paard.

Maar ja, voorlopig ben ik even 'paardloos' zoals jullie weten... Eerst moet ik er weer aan toe zijn om de draad weer op te pakken en dat heeft even nodig. Al blijft dat paardenvirus wel steeds kriebelen, maar dat doet het al vanaf mijn 8e dat ik met paardrijden begon.

Gelukkig maakt Mike het goed.

Spirithorses schreef op zondag 11 november 2007, 20:03:

Ja maar bij Mazir zat het toch ook in de genen?!

Ans Jondral schreef op zondag 11 november 2007, 21:58:


Ik denk dat er wel degelijk iets in het koppie niet goed zit en dat het bij dieren zeker kan voorkomen. De moeder heeft dat al door, de andere paarden ook, want het wordt niet geaccepteerd. Het gedraagt zich niet zoals paarden het verwachten. Alleen doorgaans sterven die al snel (in het moederdier) en dit veulen zou het in de natuur ook niet lang volhouden. Door natuurlijke selectie zul je gewoon niet zo vaak dieren met een geestelijke handicap tegenkomen. Maar ik kan mij echt voorstellen dat het bij dieren ook voorkomt... Waarom tenslotte niet? Wel intressant om eens te zoeken op het www of er meer over bekend is trouwens...

Danielle1984 schreef op maandag 12 november 2007, 16:55:


Pfoeh... Da's een goeie...

Voordelen lijken me (als het veulen er zo'n 3 of 4 jaar goed door komt) dat het een geestelijk en lichamelijk goed ontwikkeld paard zal worden.

Nadelen: je hebt geen controle over je paardje, er geen zicht op. Mankeert het iets wanneer kom je daar dan achter en is het dan niet al te laat...?
Zodra de tijd daar is moet je een bijna volwassen paard met de 'mensenwereld' leren omgaan wat denk ik een behoorlijke 'culture shock' te weeg zal brengen kan ik mij zo voorstellen.

Ik denk dus dat ik het niet zou doen, maar wel mijn veulen in 'gevangenschap' in een gemengde kudde laten opgroeien. Zodat het in ieder geval zich goed tussen soortgenoten leert gedragen én in de mensenwereld...

Christel Provaas schreef op maandag 12 november 2007, 18:57:


Ik denk niet dat er sprake is van een beslissing nemen in het geval van uit de natuur 'geplukt' worden en binnen enkele uren in de mensenmaatschappij terecht komen. Dit bepaald altijd nog de eigenaresse m/v. Ik denk dat de eigenaar v/m wel goed moet weten dit op te vangen. Je hebt wel met een verwilderd paard te maken!
Het is te danken aan de goede inborst en het aanpassingsvermogen van het paard als dier dat het goed gaat.

Het meest ideale naar mijn mening blijft het tenslotte om een dier MEER vrijheid te kunnen GEVEN en niet het ONTNEMEN van die vrijheid...

Ik heb laatst aan de eigenaars van de Koniks in de Oostvaarders plassen gevraagd of weggevangen koniks ook te koop zijn voor het 'gewone' paardenpubliek. Maar aangezien de Konik in zijn oorsprong dicht bij de wilde rassen als Tarpan en Przewalski ligt, vinden zij het niet terecht om de Koniks die worden weggevangen in 'gevangenschap' over te brengen, dus kun je ze als vleesgerechten kopen (die met kleurafwijking, staart-manen exceem) en het overschot dat wel aan de eisen voldoet wordt geëxporteerd naar de gebieden waar ze oorspronkelijk thuis horen. O.a. Polen dus. Hier worden ze in natuurgebieden uitgezet. Er schijnt zelfs geprobeerd te worden de tarpan terug te fokken.

Ik kan het hier 99% mee vinden, al vind ik het voor die 1% jammer dat een Konik met een (kleine?) kleurmutatie als paardenbiefstuk te koop komt te liggen. Dat ze SeMe willen uitbannen omdat ook zij het vermoeden hebben dat het erfelijk kan zijn kan ik wel begrijpen. Natuurlijk kun je een SeMer in het wild ook niet behandelen en dat zou nogal een lijdensweg worden.