3maanden geleden begon voor mij en Uranie hét grote avontuur.
Ik was al een tijdje erover aan het nadenken om over te stappen op de natuurlijke mannier van omgaan met paarden. Ik reed uranie al een maandje met een halster en dat ging redelijk goed, enkel kreeg ik ze haast niet meer vooruit in de piste dus ik had nog een zweepje bij de hand (niet om te slagen maar als ik het gewoon bij had ging ze al wat meer vooruit) Maardus, ik was eigenlijk ook al een tijdje opzoek naar een goede/toffe lesgever/lesgeefster en dan had ik maar eens afgesproken met Vicky om te gaan kijken naar een les van haar. In tussentijd had ik Eddy ook al gecontacteerd ivm Uranie haar trailerprobleem. Het is namelijk zo dat ik haar haast de trailer niet meer in kreeg. Ze heeft het altijd al moeilijk gehad ermee maar op het einde begon het écht héél moeilijk te gaan. Eddy stelde voor om Uranie dan eens mee te nemen zodat hij ze na de les van Vicky eens op de trailer kon zetten.
Zo gezegt zo gedaan, die zaterdag goed op tijd vertrokken thuis. Na een dik half uurtje stond ze in de trailer (was op die moment redelijk snel) en konden we vertrekken. Ginder aangekomen eerst mee in de les gereden (we waren met 3 en de mannier van rijden was voor mij eigenlijk al meteen schrikken, we moesten daar niet achter elkaar hobbelen zoals in de manege vroeger het geval was

) mijn o zo trage paardje veranderde in 1uurtje naar een sneltrein (naar mijn gevoel dan toch)
Na de les moest Eddy naar Nederland dus kon hij niet helpen met Uranie in de trailer te zetten. Na 1.5 uur proberen ze daar dan maar op een weide gezet. Eddy heeft zich er dan mee bezig gehouden en heeft mij dan ook wat begeleid om te leren hoe ik daarmee moet omgaan. Ik voelde me daar opslag thuis (en Uranie ook denk ik, ze mocht er mee met de andere paardjes op de weide en werd er goed verzorgt), toffe, sympathieke, … mensen waar ik in die 3maanden heel wat van heb bijgeleerd.
Echt de ‘kleinste’ dingen zoals hoe laat je je paard achter je lopen daar werd ik in gecorrigeerd op een vriendelijke mannier (ook iets waar ze op de maneges vroeger nooit aandacht aan besteden) Buiten dat
trailerladen zijn we natuurlijk ook gaan genieten van de mooie omgeving daar, ff mailen naar Eddy of Linda en we konden vertrekken
Dan na 2maand nog eens geoefend op het
trailerladen in de groepsles
trailerladen en het ging zelfs nog vlotter dan de keer ervoor
Ondertussen zijn we er ook achtergekomen dat Uranietje kramperigheid heeft (vroeger hadden ze mij gezegd dat ze hanetred had maar dit blijkt dus niet te zijn, had er eigenlijk ook nooit bloed voor laten trekken ofzo tot Linda en Eddy me zeiden dat ik dat misschien best eens kon laten doen (zo lief dat ze zo bezorgt zijn om Uranietje

) en dat daar waarschijnlijk ook zowat de basis van haar vroegere trailerprobleem zat. Gisteren was het dan dé grote dag, Uranie is terug naar huis gekomen na een iets minder geslaagde buitenrit (uranie deed nogal lastig, had nadien wel door hoe het kwam, toen we thuiskwamen stond ze plots hééél hengstig) alleja minder geslaagd, ze deed gewoon redelijk lastig en dat was niet zo leuk natuurlijk, ben dan maar alleen terug naar de PT gewandeld en dan was ze wel rustiger dan in de grote groep (maar was toch blij dat Eddy in het bos wat naast haar heeft gelopen want anders had ze waarschijnlijk nog lastiger gedaan) dan nog wat in de piste Linda haar westernzadel uitgeprobeerd en nadien heeft Jenneke een poging gewaagt om Uranie haar hoeven te bekappen (wat dus niet zo goed lukte omdat ze zo lastig deed in combinatie met die kramperigheid in beide achterbenen) en nadien mocht ze mee terug naar huis (zal ze wel spijtig hebben gevonden dat ze haar vriendjes moest achterlaten

enja ik vond het stiekem ook wel beetje spijtig dat ze terug naar huis kwam maarja ze zijn daar nog niet van ons af

)
Ze ging eigenlijk vrij vlotjes op de trailer verschoot er zelf van omdat ze toch zo lastig deed daarvoor. En onderweg naar huis heeft ze zich voorbeeldig gedragen.
Vandaag wilde ik natuurlijk alles wat ik de afgelopen 3maanden had geleerd ook eens zelf uittesten hier thuis. Uranie opgezadeld en eerst een stukje aan de hand gewandeld tot ze iets of wat kalmer was (ze was nogal nerveus in het begin) en dan in de industriezone van Berlaar erop geklommen. 2maal een iets of wat drukkere straat (is denk ik de hoofdstraat die naar Berlaar dorp gaat) moeten oversteken wat ook heel goed ging. Na het rijden nog eens haar hoefjes uitgekrabd en ze bleef zelfs gewoon staan als ik haar losliet (ze stond nog niet in de weide dus kon ook nog niet echt gras eten, alleja dat ging wel maar dat deed ze niet) en ze gaf van de eerste keer alle 4 de hoefjes

Jaja voor mij is er echt een nieuwe wereld opengegaan (of hoe zeggen ze dat) en ik zou nooit of nooit nog met zweep, sporen, bit, … willen rijden!
Denk dat dit ook zowat de 3leerrijkste maanden zijn geweest voor mij op paardengebied en denk dat Uranieke er ook wel goed van genoten heeft ginder!
écht nen DIKKE merci he Eddy, Linda, Rudy, … !!!