Ik weet niet meer precies waar ik het gelezen heb,
maar met de buren samen is echt een goed idee! Ik heb ook een weitje van een buur erbij, hij doet er toch niets mee. Vaak heb je ook zo weitjes waar niets mee gedaan wordt, kan je altijd vragen gaan. Heb zo eens mijn paard op een wei van een vereniging gezet. Zij hadden een aantel fruitbomen, en ik mocht mijn paard erop zetten als het fruit niet aan de bomen hing, dan hoefden zij hun wei niet meer te maaien :) Ook leuk hoor, die oplossingen.

Eva Saegerman schreef op woensdag 23 januari 2008, 20:01:
Ik weet niet of de paarden zo

Joh, je paarden hebben zo te horen voldoende weide, en het is niet alsof je zomaar zegt: ' nou ja, dan maar op stal...' Je doet toch echt je best en je kan ook alleen maar doen wat in je eigen mogelijkheden ligt?
Als je paarden ongelukkig zijn zal je het wel merken denk ik :)

Greetz

Eva Saegerman schreef op woensdag 23 januari 2008, 20:13:


Das inderdaad super! Geeft blijk van verantwoordelijkheid, hoop dat als ze er heeft, ze er dan ook veel plezier aan beleeft en geen stomme dingen uithaalt die mensen zouden kunnen doen door in een opwwelling een paard te kopen (dat zal in haar geval dus niet gebeuren bedoel ik he).

@ Pien: iemand die met zijn paard echt begaan is, zet hem toch ook niet op een 'postzegel'? Tenzij ze het echt niet anders geleerd hebben en niet begrijpen wat een paard nodig heeft?
Dus: logisch verstand, maar ook ik moet toegeven dat ik mijn logisch verstand ook niet altijd gebruikt heb hoor.. Ijzers onder een paard, nu ik erover nadenk, echt ridicuul, idd, het enige dier dat niet op zijn eigen voeten kan lopen. Vanuit onzekerheid neem je dan dingen aan van anderen omdat je denkt dat zij het wel beter weten. Dat wordt me hier ook meer en meer duidelijk, ik moet eens in vraag beginnen stellen wat anderen maar allemaal vertellen, en niet alles zomaar aannemen voor de enige waarheid.
Misschien is dat wat vele paardeneigenaars nog moeten leren?
Voor jou is het allemaal erg duidelijk, zoals voor velen hier denk ik. Ik persoonlijk moet nog veel leren, en is niet alles in jullie gedachtengang vanzelfsprekend, ik leer hier elke dag bij.

Hoi, ik heb een vraagje:

In de manege waar Boyke nu staat (voor 6 weken) is er iets raars aan de hand.
Een van de manegeponys had zo, een kale plek (ter grootte van ong een kleine handpalm) op z'n vacht en het wordt erger. Hij heeft er nu verschillende. Het lijkt niet alsof hij er last van heeft, maar het breidt wel uit. De plekjes zien gewoon zwart (is een witte pony).
Nu heeft ook een pensionpaard deze vlekjes, ook weer haren weg, geen etter ofzo, alleen een beetje roze huid.
Is het zo'n geval niet de verantwoordelijkheid van de manegehouder om de DA erbij te roepen? Hij zegt dat 'het vanzelf wel zal overgaan..' Ja leuk, als Boy iets besmettelijks krijgt, kan hij niet eens naar Pien!
Het is toch niet de verantwoordelijk van ons (de mensen met pensionpaarden) om de DA erbij te roepen? Het is begonnen bij een manegepony.
+ al die kinderen wat les krijgen lopen zomaar alle paarden te aaien (terwijl er duidelijk staat dat dit niet mag) en brengen zo dit over volgens mij.
Wat moeten wij (ik en andere eigenaars) nu doen?

Alvast bedankt voor de reacties!Greetz, Jolijn

Trouwens, weet niet hoe de prijzen van

Nou, das wel erg goedkoop! Boy is gechipt en dat heeft alles bij elkaar zo'n 140 euro gekost. Dus de chip, de papieren enzo in orde maken..
Dure grap hoor!
Moet trouwens ook gedaan worden door een dierenarts die certificaat heeft om te mogen chippen..

Christel Provaas schreef op donderdag 24 januari 2008, 13:22:


Ja, die vrouw zal dat hoogstwaarschijnlijk dan wel doen.. En nu weten ze ook al dat hij niet bijt :) Tja, afwachten dan maar.. en hopen dat hij het niet krijgt..

Alle, de vrouw van wie dat pensionpaard is he.. De eigenaar van de manege doet het niet, hebben we al proberen uit te leggen. Volgens hem gaat het allemaal vanzelf wel over..

Herman schreef op donderdag 24 januari 2008, 14:21:


Wauw, das wel ingewikkeld... Hij kan niet naar Pien vandaag. Ik denk dat de eigenaar van het besmette paard zelf de DA erbij gaat halen.
Hij kan niet zomaar weg, want ik ben weg, snappie?
Ma zal morgen foto's trekken en met aandrang nog eens aan de manegehouder vragen er iets aan te doen..
Boy heeft het niet, het is een ander paard, maar Boy kan het wel krijgen..
We zullen morgen wel zien.. Ik wil niet ineens zo heel alle ja, ik wil ook geen ruzie krijgen met die man eh.. Maar als het niet anders kan zal het wel moeten zeker..

Spirithorses schreef op donderdag 24 januari 2008, 17:59:


Ja daar had ik al gekeken. Het leek op de gewone schimmel, de derde foto. Dat paard met die kale plekjes op zijn neus. De uitleg past er ook bij.
Maar ja, ik ben natuurlijk geen dierenarts.. Ben benieuwd, dat kun je misschien ook aan het bloed zien dat een paard een schimmel heeft, ook al zie je het niet direct?

Greetz.

stumperd schreef op donderdag 24 januari 2008, 19:30:


Zie dat ik een foutje gemaakt heb: draai de staart rond het been en knip dan af ter hoogte van de zwilwrat. Als ik de staart heel lang laat wordt bij hem ook de bovenkant zo dik, en de onderkant zo dun. Is niet zo mooi vinnek..
Is nu ook een beetje, maar wil hem ook niet TE kort maken...

Nou, pijn weet ik niet, maar mijn paard is wel een goede zwangerschapstest
Toen mijn zus haar buik nog niet eens dik was, legde hij zijn neus tegen haar buik en bleef zo staan.. Wat hij dus nooit doet..
Paarden voelen misschien meer dan we denken (of is het een bepaalde geur ofzo??) dus misschien ook pijn, verwarming ofzo..
Greetz

Coulash schreef op vrijdag 25 januari 2008, 15:00:


Ja, hij doet het ALLEEN dan. Ze is 2x zwanger geweest, en hij heeft het 2x gedaan. Denk jij maar dat het toeval is..
Neus op buik leggen doet hij NOOIT.
Er zullen misschien veel dingen 'gewensd' zijn, maar deze... weet het niet hoor..
Maakt overigens niet veel uit, was misschien een leuk voorbeeldje

Coulash schreef op vrijdag 25 januari 2008, 15:34:


Ja, ik begrijp wel wat je bedoelt hoor.. Heb ik ook wel eens dat ik mezelf moet 'terugroepen' in mijn gedachten. Maar toch, dit vond ik toch wel speciaal..
Gewoon laten zoals het is, want inderdaad, zeker weten zullen we toch nooit...

Greetz

Gudrun schreef op dinsdag 29 januari 2008, 21:43:


Ikzelf ben sinds 4 jaar een grote voorstander van het dragen van een cap!
Was eens met Boy gaan springen in Kattevenia in het bos, en natuurlijk in een goed galopje weigert hij langs een boom, en ik knalhard met mijn koppie tegen die boom. Mooi recht op recht.. Heb naar het schijnt 3 uur heel raar gedaan. (weet er niets meer van, maar was met een vriendin). Ik gedroeg mij naar het schijnt echt als een baby, huilen en dan ineens lachen, mijn evenwicht niet kunnen houden, constant hetzelfde vragen, alles vergeten. Gelijk een pattattenzak op mijn paard zitten... Maar is nu een gat.. Volgende dag natuurlijk koppijn, overgeven, ... Foto laten maken: veel geluk gehad dat ik geen bloeding had gehad, anders was het snel afgelopen geweest zei de dokter.
Nu neem ik het zekere voor het onzekere, altijd cap op, hoe warm het ook is, hoe rustig Boy ook is, er kan altijd iets gebeuren..
Groetjes

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 22:13:


Dus eigenlijk is die cap dan weer iets achterhaald, dat alleen de paardenwereld nog gebruikt.. Wat is dat dan, is de paardensport dan als enige stil blijven staan? En alle andere sporten zijn geevolueerd?
Hoefijzers, caps, ... zijn nog allemaal van de ouwe tijd :) Leuk zeg..

Desalniettemin, ik blijf hem op doen. Ook al is het maar voor het gevoel van veiligheid. (hoewel dat nu wel een beetje geslonken is natuurlijk :) )
Het beschermt je hoofd dus wel, maar eigenlijk niet genoeg.

Greetz