Een vriendin van mij heeft een pony van 21 waar haar kinderen op rijden. Vorige week heeft hij vrij plotseling zijn ellepijp van zijn voorbeen gebroken.

Zijn er mensen die ervaring hiermee hebben en dan vooral met het genezingsproces hiervan.

Zij wil graag van andere horen hoe groot de kans is dat dit weer helemaal geneest en wat je hier het beste aan kan doen.

Wie??

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

Hi,

Voor degene die niet 2 dagen met de pinksteren naar Equine Style in Damme gaan heb ik ook nog een leuk uitje.

Op zondag 27 en maandag 28 mei is er een Open Dag bij Jamira Paardenmelkerij. Heb je altijd al eens willen zien hoe het er aan toe gaat op een paardenmelkerij dan is dit een unieke kans.

Het bijzondere van deze paardenmelkerij is dat de paarden op een natuurlijke wijze worden gehouden en het gehele jaar door buiten (kunnen) lopen.

De route naar Jamira Paardenmelkerij in Oirschot kan je vinden op http://www.jamirapaardenmelkerij.nl

Groet
Conrad

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 23 mei 2007, 13:35:

KNIP
Eddy, ik wil even proberen om vanuit een wetenschappelijk oogpunt te reageren, zie hieronder mijn reactie.

De leerstadia van Maslow bieden weer een ander raamwerk om het proces van leren te begrijpen. Maslow beschrijft hoe leren uit vier stappen bestaat:

Stap 1.
Onbewust-onbekwaam–
Stap 2.
Bewust-onbekwaam–
Je kunt het niet en dat weet je ook. Veel mensen geven het in deze fase op, maar voor
diegenen die door-zetten wordt het trainen van paarden langzaam maar zeker toch mogelijk.
Stap 3.
Bewust-bekwaam–
Je kunt het, maar je moet er wel de hele tijd met je gedachten bij zijn om het te kunnen.
Er zijn mensen die in deze fase opgeven en zeggen:
“Goed, ik kan het, maar het is veel eenvoudiger om op mijn oude manier te doen, op de manier die ik gewend was. Misschien werkt het wel voor sommige
mensen, maar ik voel me er niet echt lekker bij.” Als je SubtielTrainer bent, en je studenten doen hun eerste SubtielTrainen oefeningen, hoor je soms van dit soort dingen. En daar schuilt een waarheid in, want wat ze doen en hoe ze doen is waarschijnlijk vrij star, meer gebonden aan de regels dan hoe een expert het zou doen. Het is belangrijk om het hier noch mee eens te zijn noch om er tegen in te gaan (tegen de klachten), maar om die opmerkingen “uit” te kaderen, want uiteindelijk bereiken ze:
Stap 4.
Onbewust-bekwaam–
Het is gewoon oefening en practische ervaring die je tot stap 4 brengen: expertise. (niet te verwarren met gevoel) Heb je het met fietsen kunnen doen? Kun je fietsen terwijl je aan iets anders denkt?, terwijl je een tas vasthoudt, of naar iemand wuift? Als je dat kunt dan is het eigenlijke werk van jezelf op de fiets in balans houden iets wat je zo goed kunt, dat het onbewust gaat. Je kunt het zonder er aan of over te denken.

Het is interessant te weten dat men dit in het oude Japan goed begreep. De 16de eeuwse Zenleraar Takuan legt de gang uit die leidt van onbewuste onbekwaamheid, door bewuste onbekwaamheid en bewuste bekwaamheid naar bewuste bekwaamheid: “Laat me uitleggen in termen van de vechtkunst,” zegt hij. “Als beginneling weet je niets van houding of van zwaardpositie, dus heb je van jezelf niets om mentaal op te steunen. Als iemand een slag op je zou richten, zou je gewoon vechten, zonder ergens aan te denken. Wanneer je meerdere dingen leert, zoals positie, hoe met het zwaard te zwaaien, waar de aandacht op te richten, enzovoort, dan stokt je aandacht op meerdere punten en voel je jezelf verstrikt wanneer je wilt toeslaan. Maar als je dag na dag oefent, en maand na maand, hangen positie en zwaardspel uiteindelijk niet meer aan je geest, en ben je als een beginner die niets weet. De kenniszijde van je verstand zal verdwijnen en je raakt in een staat van rust waarin zorgen geen plaats meer hebben.”
Heb je ooit iemand gekend die ging trouwen maar nog onbewust-onbekwaam was in het
opbouwen van een relatie, iemand die vond dat er niets te leren viel? Let maar eens op
hoe snel zij nieuw gedrag aanleren! Waarschijnlijk voelt het voor hun eerst wat onecht
aan wanneer zij proberen op een nieuwe manier te handelen: zij zijn dan bewust bekwaam.
Er is veel oefening voor nodig om helemaal te veranderen. Vast en zeker
zullen ze af en toe “van de fiets vallen”, in de beginfase. Maar uiteindelijk zullen zij
succes oogsten. De vraag voor ons als trainers, is hoe we mensen kunnen begeleiden in hun gang van bewust-bekwaam naar onbewust-bekwaam. En dat is waar het Expertisemodel van Deyfrus, inpast. John Overdurf en Julie Silverthorn tonen aan dat er nog een stap bestaat ná onbewust-bekwaam:

Stap 5
Bewust-onbewust-bekwaam
Dit is het niveau wat je bereikt moet hebben om les te geven. Je kunt de vaardigheid
onbewust uitvoeren, en je WEET bewust hoe je dat onbewust doet (niet te verwarren met gevoel). In termen van het zelf leren van bekwaamheden bestond geen probleem, maar wat betreft het leren van die bekwaamheden aan anderen bestond de noodzaak om zich meer bewust te worden van wat (onbewust) gebeurde wanneer je lesgeeft.
Zorg ervoor dat je mensen kan trainen om bewust te worden van je onbewuste
Bekwaamheden alleen dan kan je mensen leren hoe ze paarden kunnen trainen.

De kans is vrij groot dat deze mensen dan eindigen in STAP4 maar daar is helemaal niets mis mee. Zij hebben geen behoefte om de te leren om deze kennis aan andere mensen over te dragen. Er is dus helemaal geen noodzaak om door te gaan naar STAP5.

Mensen in stap4 zijn dan vergeten dat ook zij ooit zijn begonnen om volgens een gestructureerde wijze met heel duidelijke richtlijnen en criteria te trainen. Door de tand des tijds zijn zij het gevoel gaan noemen omdat ze niet meer in staat zijn om uit te leggen hoe zij trainen en waarop hun beslissing om iets wel / niet of anders te doen is gebaseerd.

Wat ik heb geleerd tijdens het vijfdaagse chicken camp van Bob Bailey is om (het begin van) de transitie te maken om van onbewust bekwaam naar STAP 5 te gaan te weten BEWUST ONBEWUST BEKWAAM.

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 mei 2007, 21:57:


Hi Eddy,

Ik begrijp heel goed wat mensen hier zeggen.
Ik denk dat ze allemaal gelijk hebben.
Ja daar kom ik weer om de hoek met zaken als:
- systeem
- trainen
- structuur.

Wij hebben jaren lang clinics gegeven zadelmak maken.
Bij ons werd er nooit geplukt en getrokken aan het paard.

We hebben het heel vaak geoefend thuis zodat je zeker weet wat voor resultaat je kan leveren binnen deze tijd.

De meeste paarden werden zadelmak gemaakt binnen de clinic duur.

Waarbij we vantevoren wel meldde dat we niet het doel hadden om iets te bewijzen maar om te laten zien hoe de aanpak werkt. Hierdoor haal je ook de druk bij je zelf weg en gaat het niet ten koste van het paard.

Zonder problemen, zonder er af te vallen, zonder ongelukken.

Het kan dus prima. Maar doe geen dingen die je thuis niet keer op keer hebt getraind.
Met de factor tijd, muziek, geluid, mensen etc.

Dit is 1 van de redenen dat ik hou van een gestructureerde trainingsaanpak die je tot in de puntjes beheerst tov van trainen obv gevoel omdat je dan niet alle situaties hebt kunnen voorbereiden.

Zodat je zeker weet dat je het gewenste resultaat ook kan bereiken in clinic omgeving.

Groet
Conrad
SubtielTrainen

Christel Provaas schreef op woensdag 30 mei 2007, 9:10:


Beste Christel,

Het is heel jammer dat je vol afschuw bent weg gelopen en niet hebt kunnen zien dat het paard helemaal niet in paniek raakte van het zadel.
Maar het aller belangrijkste was mijn uitleg naar het publiek die je hebt gemist.

Ik zal het hier nogmaals in de herkansing doen.

De aanpak om zadelmak te maken is inderdaad nog subtieler geworden maar de basis is hetzelfde.

De jonge friese hengst was goed bij mij. Reageerde heel goed op de join up.
Dus stap 2 kon gemaakt worden.
In deze stap leg ik het zadel op het paard. Natuurlijk kan hij hier gevoelig op reageren.
Het is dan aan mij als trainer om hem rustig te maken.

In dit specifieke geval had hij nog een moooiie ronde grasbuik en weinig schoft.
Hierdoor draaide het zadel onder zijn buik, geen probleem de beugels waren nog mooi opgestoken.

Wat er toen gebeurde was erg vreemd.
Ik bleef heel erg rustig maar de mensen op de tribune raakte in paniek.
Ik heb toen gevraagd aan de mensen om eerst even rustig te worden.
Zodat ik het paard even rustig kon maken en hem weer kon laten stilstaan.
Hij stond na ongeveer 2 a 3 rondes stil.
Ik liep naar hem toe en maakte de singel los waarna het zadel vanaf zijn buik op de grond viel zonder dat hij in paniek raakte.

De vraag die ik toen aan publiek stelde was:
Waarom raakte jullie allemaal in paniek.
Het antwoord was: Het zadel zat verkeerd op het paard.

Hmmm, Ik heb ze toen verteld dat hier uit blijkt dat mensen heel erg vastgeroest zitten en een te nauwe denkwijze hebben.

Waarom: Het was namelijk de eerste keer dat het paard een zadel op kreeg.
Het paard weet dus helemaal niet of het zadel op zijn rug moet liggen of onder zijn buik.
Na deze uitleg werd het korte tijd ijzig stil op de tribune. Mensen besefte zich dat zij inderdaad een nauwe denkwijze hadden.

Mijn inziens raakte het paard niet in paniek van het feit dat het zadel onder zijn buik schoof maar van de nogal rumoerige reacties vanaf de tribune.

Na deze uitleg heb ik het zadel er opnieuw opgelegd, nu wel goed aangesingeld ))).
Zodat het op zijn rug bleef zitten. Nu was er geen probleem en 20min later reden we heerlijk op hem rond.
Zonder enkel probleem.

De hengst heeft daarna zijn training bij ons afgemaakt en is na 4 weken naar de eigenaar terug gegaan.
Hij was goed aangereden en super hanteerbaar aan de hand. 1 jaar later hebben we de hengst nog verder dressuurmatig aangereden.

Ik wilde je deze informatie niet onthouden, gezien het feit dat jij voortijdig was weggelopen.

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

Piet schreef op woensdag 30 mei 2007, 12:19:



Piet,

Ik vind het knap dat jij bent blijven kijken. Ik had je al gezegd dat ik niet blijf kijken. Ik weet hoe het gaat, en gaat niet zoals ik het graag zou zien.
Het is jammer, Annemarie en ik hebben nog samen bij Monty getraind. Ik was het met veel zaken van Monty eens, hij heeft mij heel veel geleerd over de lichaamstaal van het paard. Het enige waar wij het niet over eens konden worden was de wijze van trailerladen.
Voor mijn gevoel liet Monty daarbij zijn basisprincipes los. Er werd dan in eens aan het paard getrokken, hij krijgt een pijn prikkel middels het halster waardoor hij de keuze maakt om die pijn te vermijden. Als de angst dan niet te groot is dan is de keuze voor het paard vrij snel gemaakt.
Eén klein bezwaar van mijn zijde het is niet vrijwillig.
Is de angst wat groter dan gebruiken we ook nog de hekken om hem op te sluiten. Daarmee krijg je elk paard overdonderd maar of het een structurele, vrijwillige oplossing zonder enige vorm van angst gaat worden, ik denk van niet.
Tijdens mijn opleiding in Engeland heb ik mijn aanpak van trailerladen (vragen ipv dwingen) ook besproken en laten zien. Het voelde voor mij alsof het niet gewaardeerd werd. Op dat moment heb ik besloten dat ik geen Recommended Associate wilde worden van Monty Roberts. Ik ga nu eenmaal geen dingen doen waar ik niet achter sta en waarvan ik vind dat ze geen bijdrage leveren aan het welzijn van het paard.
Geloof mij ik heb ook heel wat clinics mogen verzorgen met trailerladen maar nooit ten koste van het paard. Ik vertelde vaak dat ik wilde laten zien hoe de aanpak werkte en dat ik niet het doel had om hem erop te zetten. Ik wilde mensen vragen om naar het verschil te kijken tussen de begin situatie en de eindsituatie. Doordat ik voor mezelf de druk weghaalde lukte het in 80% van de gevallen alsnog om het paard er op te zetten. Dus niet alleen er in laten lopen maar ook de stang erachter en de klep dicht en dan laten zien dat hij nog steeds niet in paniek raakt.
Ik gebruikte hiervoor een gewone 2 paardstrailer, achteraf gezien was een 3 paardstrailer ook handig geweest omdat ik dan waarschijnlijk in de buurt van de 100% was gekomen.

Bottum Line: trailermak maken kan ook vriendelijk, waardoor het resultaat blijvender is.

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

Evy14 schreef op maandag 4 juni 2007, 19:29:


Hi,

Ja ik geef ook les onder het zadel.
Ik doe dit wel op een andere wijze als andere instructeurs.
Ik kijk vooral naar het paard. Wat kan ik de ruiter laten doen om het paard beter te laten lopen. De meeste instructeurs onder het zadel kijken naar wat ze bij de ruiter kunnen verbeteren.

Doordat ik zorg dat je paard beter gaat lopen, is de kans groot dat het bokken ook verdwijnt. Op deze manier doe ik dus aan oorzaak bestijding ipv aan symptoom bestrijd.
Wil je echt rijles, over je eigen houding en dat soort zaken dat kan je beter naar Pien gaan zij is daar weer in gespecialiseerd.

Groet
Conrad

Elzaliene Proost schreef op maandag 4 juni 2007, 11:00:


Leuk om te lezen dat mensen (en de paarden Natuurlijk) enthousiast over SubtielTrainen zijn.
Naast Piet en ik is er nog een derde trainer - Wendy Misran - die werkt volgens de SubtielTrainen aanpak.
Ik vind het leuk om via PN te discussieren over onze en andere aanpakken. Van iedereen kun je wat leren.
Wendy discussieert via allerlei andere kanalen met mensen over paardvriendelijke trainingsmethoden.
Straks hopen we dat ook via de eigen site te doen. Zo proberen we gezamenlijk zoveel mogelijk paarden te helpen en mensen te laten zien dat het ook anders kan.

Ik hoop dat wij nog veel mensen mogen laten kennismaken met SubtielTrainen.

CooLLady schreef op maandag 4 juni 2007, 21:54:


Hi Milena,

Ik heb altijd geleerd dat je niet moet kijken naar wat iets kost maar naar wat het opbrengt . SubtielTrainen investeert heel veel in het continue blijven verbeteren van de aanpak en de trainers (wijze van lesgeven). Hierdoor kunnen we er voor zorgen dat de lessen zo effectief als mogelijk zijn en ons toegevoegde waarde hoogt blijft.

De wijze van lesgeven kan inderdaad door mensen verschillend ervaren worden. Vaak zal dit aan de klik liggen, dat is ook de reden dat er meerdere instructeurs zijn. Klikt het niet met de 1 maar wel met de ander dan kan je gewoon overstappen. Het grootste voordeel is dat de onderliggende aanpak SubtielTrainen gelijk blijft.

We hebben inderdaad een duidelijke lijn in onze aanpak. Met deze lijn kunnen we 90% van de paarden en mensen helpen. SubtielTrainen is gebaseerd op de taal die paarden onderling gebruiken, zover als bekend is er daar ook maar 1 van.

Ik kijk er naar uit om jou ook te laten zien wat het effect van SubtielTrainen kan zijn.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 5 juni 2007, 17:08:


Dank je dat je mij de kans geeft om het even nader uit te leggen. Ik bedoel het inderdaad anders, positief opbouwend.

Iedereen zegt dat hij als instructeur het paard beter laat lopen, maar in de praktijk lukt dit vaak niet. De reden hiervoor is, dat de meeste instructeurs onbewust bekwaam zijn, zij kunnen de "hoe" vragen niet beantwoorden.

Uitstapje over onbewust bekwaam:
Er zijn 4 fases van Maslow die gaan over hoe mensen leren.
Ik heb deze fases al eerder toegelicht zie 68650 http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/forumreader.cgi?open=1&aantal=1&_skip=68580&&forum=pn
In fase 4 zijn mensen onbewust bekwaam. Ze kunnen dus zelf vaak goed rijden en worden gevraagd om les te geven.
Ze zijn de fase 3 bewust bekwaam (hier moet je nog nadenken over wat je doen omdat het nog niet vanzelf gaat) ontgroeid. In fase 4 onbewust bekwaam ben je er niet meer bewust van hoe je iets doet omdat het een automatisme geworden is (niet te verwarren met gevoel).
Het is dus lastig voor deze mensen (instructeurs in ons geval) om uit te leggen hoe ze iets doen.

Zij kunnen alleen de "wat" reactie geven.
De meeste instructeurs vertellen wat er niet goed gaat.
Als jij als rijder (de instructeur) onbewust bekwaam bent dan weet je wel hoe het vanaf het zadel hoort te zijn maar niet hoe het eruit moet zien als je er alleen maar naar kunt kijken, laat staan veranderen door de ruiter.
De ruiter zal aan de instructeur vragen HOE het beter moet, de instructeur kan het dan niet uitleggen en zal zich dan gaan concentreren op de ruiter.
Ik geef geen rijles (hier wordt de focus bewust op de ruiter gelegd) maar africhtingsles, hierbij wordt de focus gelegd op het "probleem" van het paard.

Beide vormen van les zijn waardevol, je moet als klant weten wat, je wanneer, nodig hebt. In praktijk zie je vaak dat de rijles instructeur elke week komt en de africhtingsinstructeur maar 4 of 5 komt (en eventueel weer komt als er een nieuw probleem is).

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 8 juni 2007, 9:51:


Het bovenstaande is inderdaad wat ik bedoel als het gaat over het verschil tussen 2 soorten instructeurs waarbij wel overeind blijft of de instructeur de HOE vraag kan beantwoorden.

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

stefano schreef op zondag 10 juni 2007, 23:15:


Hi Stefano,

Noem maar een dag en een tijdstip en ik zal aanwezig zijn.
Het gebeuren in Damme is mij goed bevallen.

Groet
Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 9 juni 2007, 19:22:


Hi Clarissa,

Interessant, mocht jij het ontvangen zou jij dan aan mij willen denken.

Groet
Conrad
SubtielTrainen

Piet schreef op maandag 2 juli 2007, 15:08:


Leuk om te horen dat er zoveel gesproken wordt over de cursus SubtielTrainen (ST).
Ik zie dat het bij heel veel mensen nog vragen oproept. Wil je echt antwoord op je vragen dan krijg je dat alleen door het te ervaren.
Ik nodig iedereen daarom uit op een weekend te volgen. Dan kan interactief je vraag beantwoord worden, maar nog belangrijker.
Tijdens het droog oefenen als paard ervaren wat de mens aan je vraagt.

Het zou leuk zijn als de deelnemers daar een stukje overschrijven omdat iedereen over het verschil van hun huidige en de nieuwe Subtiele wijze erg te spreken was.

Gezien het feit dat niet iedereen kan komen naar een trainingsweekend zal ik hier wat antwoorden op vragen geven. Waarna ik een kort verslag toevoeg van het weekend zoals ik het ervaren heb.

Het is altijd leuk om te zien dat mensen zoeken naar veiligheid en zekerheid op basis van herkenning, het lijken net paarden.
Bijvoorbeeld: “Ik zie een buiging, kijk ze doen Chris Irwin na” (dank je voor het compliment, hij is een zeer kundige trainer).
“Kijk, kijk, de paarden volgen de mensen. Dat is Emiel Voest” (hij heeft er toch voor gezorgd dat NH op de kaart staat op Deurne, lijkt mij een goed begin)
“Wat zie ik nu? Een parcours?, dat is Parelli” (een trainer die didactiek in een aanpak opnieuw heeft uitgevonden).

SubtielTrainen (ST) is geen van het bovenstaande en SubtielTrainen (ST) is al het bovenstaande. Wat bedoel ik hiermee?
ST is ontstaan uit meer dan 10 jaar ervaring van mezelf (en andere teamleden) en tientallen jaren ervaring (goede en mindere) van andere bekende trainers. Ik heb het mogen verfijnen en daarbij meer dan 3000 paarden van enkele dagen tot enkele weken het mogen laten ervaren.
De aanpak is dus gebaseerd op paarden, hun gedrag onderling en hoe we de vertaling naar mensen kunnen maken. Vandaar dat het erg lijkt op andere aanpakken. Ik hoop dat ze daar tenminste ook het paard als belangrijkste hebben gekozen.

Soin Tup (De ST versie van de…
Ik had deze al een hele tijd niet meer gebruikt omdat ik niet meer het gevoel had dat ik er uit kon halen wat ik wilde op een Subtiele en voor het paard duidelijke maar vooral vriendelijke wijze. Tot ik inderdaad Chris Irwin aan het werk zag, hij kon mij de extra verdieping laten zien zonder het paard respectloos te behandelen (zoals bijv laten rondlopen tot hij vermoeid is). Zoals bij elke informatie die je van andere trainers wilt gebruiken moet je deze zelf absorberen, verwerken, in de praktijk uitproberen, oordelen en evalueren. TIP voor vele op het forum!
Ik had gevraagd aan Chris of ik opnames mocht maken van zijn demo’s in Damme. Daarna heb ik nog met hem staan praten en gevraagd welke dvd’s ik het beste kon bestuderen met mijn achtergrond (dezelfde als Chris, ook ooit begonnen bij Monty). De weken daarna veelvuldig de theorie bekeken en in de praktijk toegepast, het was inderdaad de verdieping die ik zocht, de Soin Tup (Subtiele …., was een feit).

O ja, ik wilde antwoord geven op de vraag waarom ik een longeerzweep gebruikte tijdens de Soin Tup.

Ik gebruik de zweep nooit zoals in de betekenis van de Dikke van Dale ®:
“zweep (de ~, zwepen) 1 stok met een reep leer eraan, gebruikt om rij- en trekdieren en, vroeger, slaven aan te drijven.”

Ik heb besloten om de longeerzweep te kiezen als metafoor van het paard ipv de lange lijn die ik voor de overige handelingen gebruik.
Waarom?
Heeft iemand zich dit afgevraagd voor dat hij / zij dacht waarom gebruikt ST nu een longeerzweep?
Als je met het paard communiceert (2 weg) dan gaan er signalen over en weer. Eén signaal wat iedereen wel herkent is dat het paard met zijn hoofd een soort rare kwinkslag maakt in het rond. Hiermee stelt hij een controle vraag. Hij wil testen of jij hem kan leiden. Zodra jij op de correcte wijze antwoord laat je zien dat jij kan leiden. Je paard weet dan dat hij op jou kan bouwen, hij wil je dan vertrouwen en weet dat hij bij jou comfort en veiligheid kan vinden wat zijn primaire levensbehoefte veilig stelt te weten: overleven (=eten en voortplanten).
Als je de engelse uitleg 1 op 1 vertaalt dan heb je het over respectloos. Dit dekt voor mijn gevoel niet de lading. Het paard is namelijk nog aan het kijken of jij hem kan leiden. Zou het paard die signalen blijven afgeven ook al antwoord jij als mens correct terug dan zou je kunnen spreken van respectloos, anders noem ik het toch liever een controle vraag.
Ik gebruik de longeerzweep om te zorgen dat ik de signalen van het paard zo goed als mogelijk kan nadoen, zoals de kwinkslag (propelleren), het aanwijzen van lichaamsdelen die in mijn ruimte komen, etc.
Maar een andere belangrijke factor is dat mensen zich veel meer bewust zijn wat hun lichaam doet en waar het heen wijst.
Het dient dus voor mensen in zo’n ST weekend als aanwijsstok om zich bewust te zijn van hun handelen.
Heb je echt ervaring in het trainen van paarden en ben je getraind in de Soin Tup (50 paarden en meer) dan zal je de aanwijsstok niet meer nodig hebben omdat je dan voldoende bewust bent van je lichaam.
FOUT: maak niet de fout dat je meer terug praat dan het paard (vraagt/aangeeft) hij ervaart je dan als pestkop. (zeg maar respectloos maar dan van mens naar paard)
Wat veel mensen doen met de lange lijn die ze in de hand hebben is deze heel erg hard in het rond draaien om hiermee druk (drijven) te creëren, . Propelleren? Je geeft dan heel vaak het signaal af van de rare kwinkslag van het hoofd van het paard. Hij begrijpt niet waarom en kan dan heel agressief worden, maar vaker nog, wordt hij “angstig” omdat hij niet begrijpt waarom het signaal maar blijft komen terwijl hij niet het gedrag vertoont wat dit zou oproepen, als de mens een ander paard was.

Dit was voor mij het belangrijkste om te verduidelijken.

Het parcours heeft niets te maken met welke aanpak dan ook. Het heeft ook niets te maken met de echte natuur van het paard.
Het is meer een oefening waarbij we kunnen kijken of we het vertrouwen van het paard echt hebben kunnen verdienen.
Wij vragen het paard dus op vertrouwen door de hindernissen en niet op basis van druk. Als het paard niet wil dan wordt dit NOOIT afgedwongen .
@MICHIEL,">(@MICHIEL, het paard mag dus gewoon NEE zeggen, wij als trainer weten dan dat we nog meer moeten werken aan het verdienen van zijn vertrouwen).
De echte natuur van het paard is namelijk midden in een open ruimte gaan staan waar hij een zo goed mogelijk uitzicht heeft om te kunnen vertrekken indien nodig.

Groet
Conrad van Pruijssen

Mochten zaken nog niet duidelijk genoeg zijn dan heb ik er geen problemen mee om mij kwetsbaar (alleen degene die antwoorden kunnen verkeerd geïnterpreteerd worden) op te stellen door deze te beantwoorden waarbij ik me terdege besef dat het gebrek aan directe interactie op welk forum dan ook, soms kan leiden tot een verkeerde interpretatie.
Iedereen die geen bevredigd antwoord heeft gelezen staat het vrij om me te mailen, of persoonlijk te spreken van maandag t/m donderdag van 20:30 tot 21:30.

Spirithorses schreef op maandag 2 juli 2007, 9:21:


Hi

Ik wil voor alle geinteresseerde toch nog een kort verslag van het ST weekend doen.

In de ochtend zijn we na wat theorie begonnen met mijn favoriete droogoefenen. Hierbij leer je vooral om je te verplaatsen in het paard als (vlucht)dier.
Je merkt dan bijv. hoe “grof”, onduidelijk, doelloos etc je bent.
Ik heb als voorbeeld iemand gebruikt die zijn hersenen echt kon uitschakelen en alleen kon kijken naar mijn lichaamsvraag.
Hij (en de andere deelnemers) stonden verbaast dat hij hetgeen deed wat ik vroeg zonder dat hij het echt begreep. Het voelde voor hem zo duidelijk en vertrouwd aan dat hij dat deed wat ik vroeg.
Daarna hebben wij het halsterwerk met de paarden gedaan waarbij iedereen merkte dat het paard (nog) veel gevoeliger was dan zij al dachten.
Het halsterwerk is om te begrijpen welke leiderschap kwaliteiten je moet hebben om als leider gezien te worden en hoe je dit kan uiten dmv lichaamstaal.
Daarna hebben wij de L en 8-oefening gedaan. Hier leer je om leiderschap via je lichaam te uiten terwijl je paard op enige afstand van je is (!!leren / durven loslaten is hier het belangrijkste doel).
Eerst droog oefenen zodat je de ergste “fouten” (door het paard gezien als “grove” beledigingen) kan verbeteren (of achterwege laten) voordat we met de paarden gaan oefenen.
Daarna hebben we veel tijd besteed aan de Soin Tup. Het belangrijkste doel hierbij is het vertrouwen van het paard verdienen middels het communiceren van signalen die voor hem begrijpelijk zijn en een duidelijke waarde hebben, op afstand en zonder fysieke verbinding.
Als laatste hebben wij het hindernisparcours gedaan om te kijken of we volgens ons paard al voldoende vertrouwen hadden verdiend.. De meesten kwamen veel verder dan ze van tevoren ooit hadden durven hopen.

Iedereen besefte terdege dat dit niet het einde was maar een nieuw begin. Wat inhoudt dat zij zich als mens nog verder moesten bekwamen om als leider gezien te worden voordat zij het volledige, onvoorwaardelijke vertrouwen van het paard krijgen.

Het was leuk, want iedereen wilde om 17u zo snel mogelijk naar huis om hetgeen ze geleerd hadden toe te passen op hun paard.

Oja, het verslag is een vrij feitelijk weergave van het weekend. Dit alles gebeurde in een ontspannen, gezellige en elkaar respecterende sfeer.

Groet
Conrad van Pruijssen