HannahFroukje schreef op woensdag, 14 september 2005, 9:42:


Tis in elk geval iets met naalden. Maar de DA zei dat ze waarschijnlijk niet verdoven omdat het hele fijne naalden zijn. Maar dat geloof ik niet, want toen ik vorige keer met haar in de kliniek was, moest ze voor een simpel echootje al verdoofd worden. (Mijn paardje heeft een hekel aan alles wat medisch is. Ik kan haar trouwens geen ongelijk geven)
Ze gaat voor dat onderzoek naar de Bosdreef in Moerbeke-Waas. (dus niet Utrecht)
Ik ga daar wel nog mee wachten omdat ze nu nog een zuiveringskuur krijgt voor haar zomereczeem. En met die verdoving enzo heeft die dan toch geen zin.

Hallo,

Binnenkort is het weer zo ver. Tempête moet naar de kliniek en dan moet ze dus vervoerd worden. En dat is niet meteen onze meest favoriete bezigheid.
Maar die kliniek is een uur hiervandaan, te voet geraak ik er dus niet.

Als veulen werd ze op haar knieën op de trailer getrokken (Heb ik mij laten vertellen.) En enkele jaren geleden heb ik met mijn eigen ogen mogen aanschouwen hoe de "experts" hier in de buurt, haar een keer op en vrachtwagen gingen zetten. Om een lang verhaal kort te maken: Ze zijn er met de stelen van rieken beginnen op te slaan. (Ze hebben één van die rieken in twee geklopt op haar kont) En toen ze met haar voorbenen op de loopplank stond is ze in paniek zijwaarts gesprongen. Dwars door een metalen rek aan de zijkant van de loopplank dat moest vermijden dat ze eraf zou vallen. Dan is ze met dat metalen ding rond haar nek (immens geval trouwens) ervandoor gegaan richting spoorweg. Gelukkig is ze enkele meters voor de spoorweg gestopt en heeft iemand die daar woonde haar kunnen vangen en haar bevrijd van dat metalen rek. (Ik had hun al van tevoren vertelt dat het zou mislopen. Maar verzorgstertjes van 15 jaar moeten hun mond houden en de stoere mannen het werk laten doen)
Die mannen hadden ondertussen even pauze genomen. Toen heb ik haar er zelf maar even opgezet om erger te vermijden. (Ze was toen in shock en hing ongeloofelijk aan mij. Dat was dus niet moeilijk)
Sinds ik haar gekocht heb, doen we alles te voet.

Vorig jaar moest ze geopereerd worden. Dus weer op de vrachtwagen. Ik had verwacht dat ze er niet op te krijgen zou zijn maar dat viel mee. Ik heb de taximan het laten doen (ik was veel te zenuwachtig). Na ongeveer 3 kwartier en 2 kilo wortelen stond ze erop. Na aankomst heeft het ons ongeveer een half uur en 1 kilo wortelen gekost om haar eraf te krijgen.
We hebben wortelen gebruikt omdat ze in aanwezigheid van een trailer absoluut panisch wordt van druk. Of ze sluit zich volledig af (Ze is doodstil en je krijgt geen enkele reactie en ze kan dat héél lang volhouden)
Als we haar later weer gingen halen, kregen we haar er absoluut niet op. Ze was de dag ervoren geopereerd en nog een beetje gedrogeerd. Voedsel interesseerde haar helemaal niet en ze stond doodstil wat voor zich uit te staren. We hebben haar toen al zigzaggend in de richting van de vrachtwagen gemanouvreerd door haar telkens over haar schouder te trekken. Zodat ze wel een stap moest verzetten om te vermijden dat ze omviel. Daarna hebben we haar met de hulp van 2 toevallige voorbijgangers op de loopplank gezet door telkens een hoef op te pakken en te verzetten, terwijl twee man hun armen achter haar kont hielden om haar zo vooruit te duwen. Ondertussen deed zij niets. Ze werkte niet mee maar ook niet tegen.

En binnenkort moet ze dus weer. Om haar daar te krijgen zie ik geen immense problemen. Met veel geduld en voldoende wortelen moet dat wel lukken.
Het is vooral de terugreis waarover ik mij zorgen maak. Waarschijnlijk wordt ze weer verdoofd. En dan heeft ze geen zin in eten.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Oefenen op vreemde ondergronden en dingen doe ik sowieso al met haar. En dat doet ze normaal wel. (Is een tijdje geleden, zal dat maar eens opfrissen) Het is gewoon het idee om op een vrachtwagen te moeten, dat ze niet wilt.
En het feit dat je absoluut niets reactie krijgt maakt het er niet makkelijker op
(precies of ze staat te slapen)

groetjes
Ans

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:38:


Vorige keer was het gewoon lokken. Een beetje met een wortel staan zwaaien en telkens ze wat dichterbij kwam kreeg ze hem.
Sinds enkele weken heb ik Inge haar boek en ben ik daar mee bezig. Vindt ze trouwens erg leuk. Maar erg ver zijn we nog niet.

trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:42:


Het is niet dat ik geen vertrouwen heb in mijn paard. Maar ik denk dat als ik het zelf doe, ze mij blijft associëren met dat rampzalige voorval. Ik was daar ook! Ik stond erop te kijken (ik was weliswaar de hele tijd aan het zagen dat ze moesten stoppen, maar dat weet zij niet) en toen ze uiteindelijk weg was geraakt van die trailer, breng ik haar terug en zet haar er toch nog op terwijl het arme beest in shock was. (als dat geen vertrouwen beschamen is!)
Ik had zo mijn redenen (=erger voorkomen) maar dat weet zij niet.
En in de taximan heb ik en ( zij ook) veel vertrouwen. Hij is erg rustig en geduldig.

trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:06:


Misschien vertrouw ik mezelf niet. Zij heeft er een trauma aan over gehouden maar ik ook. Toen ik haar met dat rek rond haar nek zag weglopen richting spoorweg, dacht ik echt dat ze dood ging. Ik zag alle horrorscenario's passeren (paard onder trein, paard met gebroken benen,...) Ik heb er achteraf nog genoeg om gejankt. En als ik eraan terugdenkt wordt ik nog altijd niet goed.
Ik wil haar gerust voorbereiden maar als het zover is dan ben ik geen grote steun vrees ik. Ik besef dat ook en heb niet de intentie om mezelf te overschatten. Daarom dat ik het aan anderen overlaat. Vorige keer had ik een vriendin gevraagd (die haar ook heeft helpen opleren) en de taximan.
Ik had echt wel de indruk dat ze hem vertrouwde. (ze heeft sowieso al een boontje voor mannen) Ze was geïnteresseerd in hem en hij gaf haar rust op de juiste momenten. Dat het 3 kwartier geduurd heeft zegt volgens mij eerder iets over het feit dat hij haar niet wou overhaasten dan dat ze hem niet vertrouwde.

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:28:


Voor voer doet ze alles. (Dus daar maak ik mij nu ook niet zoveel zorgen over) Maar wat als ze verdoofd is. Die bridge, allemaal goed en wel maar daar gaat ze het ook niet voor doen. ten eerste is voer nog altijd veel belangrijker voor haar dan die bridge. En ik zie niet in dat dat binnen enkele weken anders zal zijn.
Ten tweede was ze vorige keer echt niet aan spreekbaar. Ik kon als een zot voor haar staan springen. Ze gaf niet de minste reactie. Ze stond doodstil met haar blik op oneindig te soezen op de binnenplaats van de Bosdreef. Compleet in dromenland en echt niet geïnteresseerd in een baasje met lastige verzoeken. Zelfs toen we met 4 man haar op de wagen hebben gezet zoals ik beschreven heb, deed ze nog niets. We hadden haar evengoed gewoon kunnen oppakken :) ieder een been. Had ze waarschijnlijk ook best gevonden.

Marleen den Arend schreef op vrijdag, 16 september 2005, 14:37:


kan wel even duren. Op de kliniek kan je niet blijven en de taximan is wel geduldig maar zo geduldig nu ook weer niet. (vorige keer was ze de dag erna nog suf, maar misschien zat ze ook onder de pijnstillers (weet ik niet))

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 14:31:


Nee, normaal gedrag is het niet. Maar het is wel een vorm van protest. Ik was haar tevoren in de stallen gaan halen, we waren nog langs een onderzoeksruimte gepasseert en uiteindelijk op die binnenplaats beland. Toen kwam ze dus wel mee en had ze wel aandacht voor mij. Het was pas toen we richting vrachtwagen gingen dat ze besloot, te blijven staan. Oké ze was suf, en waarschijnlijk was dat gedrag, op dat moment het ideale protest voor haar. Laten weten dat je er niet in wil en ondertussen maar een tukje doen.
Alles buitensluiten doet ze wel vaker, maar meestal in veel extremere situaties. Als je haar al te veel hebt gevraagd. (door bijvoorbeeld druk te gebruiken) En dat weet ik ondertussen wel te vermijden maar toen vroeg ik amper iets. De vrachtwagen stond 20 meter verderop. Die verdoving zorgde er voor dat ze veel vroeger besloot dat ze het niet wou proberen.
En dan zit je met een paard zonder respons en hoe begin je daar aan?

Bedankt trouwens voor de tips. Ga ik zeker oefenen.
groetjes
Ans

van lennep schreef op zondag, 25 september 2005, 20:52:


Mijn paardje heeft ook de hele zomer met een boettdeken rondgelopen. Nu staat ze zonder deken op de wei. Ik heb hem twee weken geleden afgenomen omdat haar vacht er inderdaad onder te lijden had.
Haar weidemaatjes hun vacht was al aanzienlijk dikker geworden en zij bleef maar in haar zomervachtje. In haar lenden en op haar borst was haar haar ook beschadigd door dat die deken daar telkens overschuurt.
En waterdicht was ze ook niet meer. Onder die deken zie je het niet maar als het regent werd ze nat tot op haar vel.
Nu is het nog mooi weer en als ze nat wordt droogt ze gemakkelijk op. Maar binnenkort wordt het kouder en als ze dan helemaal nat wordt met die kapotte vacht zou ze wel eens ziek kunnen worden.
Als ik nog een maand gewacht zou hebben om die deken af te doen zou het al veel kouder zijn dan het nu is. Nu heeft ze al enkele weken tijd gehad om opnieuw waterdicht te worden.

groetjes
Ans

Wil schreef op maandag, 26 september 2005, 10:57:


Hi,
Ik bedoelde eigenlijk dat mijn paard niet waterdicht meer is. Normaal is de vacht waterafstotend maar nu dus niet meer.

van lennep schreef op maandag, 26 september 2005, 11:36:


Dat hij geen wintervacht krijgt komt omdat hij s'nachts op stal staat. Mijn paardje had dat vroeger ook. Ze heeft jaren op pension gestaan waar ze s'nachts binnen moest. Het verschil tussen haar zomer en wintervacht was bijna niets. ( Als ze dan buiten stond overdag, had ze het volgens mij wel koud. Want ze was steeds verkouden.)
Sinds ik haar gekocht heb staat ze dag en nacht buiten sindsdien is ze in de winter een echt beertje en is ze ook niet ziek meer geweest.
(Ik denk niet dat het door zijn deken komt dat hij de hele winter geen dikke wintervacht heeft. Misschien dat die pyama ervoor zorgt dat de vacht wat later komt. Maar van de moment dat je zijn deken afdoet moet hij normaal toch wel winterhaar krijgen)

Zou het kunnen dat vooral paarden met een hele fijne vacht, schuurplekken krijgen van die boettpyama's? Mijn paard is een halfquarter- half anglo-arabier met een echt arabieren velletje. Ik kan mij best indenken dat een ijslander ofzo daar niet zoveel last van heeft. Heeft jou paard ook zo'n fijne vacht? Had hij van zijn oude deken ook schuurplekken?

groetjes
Ans

Nick Altena schreef op maandag, 26 september 2005, 12:56:


Heeft het wel zin om te tekenen als je in België woont? Want ik heb begrepen dat het vooral naar de Nederlandse autoriteiten toe is. (of ben ik verkeerd) En het lijkt mij hypocriet als je dan ook mensen uit het buitenland laat tekenen.

van lennep schreef op maandag, 26 september 2005, 13:32:


Sorry, de mijne is een merrie.

van lennep schreef op maandag, 26 september 2005, 14:24:

Ik heb een Boett en die heeft wel een flap tussen de voorbenen.

Huertecilla schreef op maandag, 26 september 2005, 15:39:


Ja natuurlijk liever geen deken.
Maar als ik moet kiezen tussen een paard vol open wonden dat zot wordt van de jeuk of een paard met een deken dan kies ik toch die met het deken.
Ik zie een deken trouwens niet als dé oplossing. Maar eerder als iets tijdelijks totdat ze zonder kan. Ik ben zeker nog op zoek naar een meer natuurlijke oplossing. Maar die heb je niet op 1 2 3.
Jij veroordeelt ons wel omdat we dekens gebruiken maar wat zou jij doen?