Peter Donck schreef op woensdag 5 november 2008, 16:54:


Daarvoor hangen bolletjes in de bomen.
Op de kleine 4 jaar op de wei valt het wel mee van wat ik gevonden heb aan gedode dieren door katten: 2 duiven, 1 ekster, 1 kip en 1 rat. Ze houden hun ook graag bezig om naar de molshopen te staren.
Poesjes zijn lief, als ze vogeltjes vangen iets minder. Vogeltjes zijn lief maar als ze de zaadjes pikken uit de moestuin en de stront uiteen doen die ik nog moet opscheppen ook iets minder. Geen kattenvriend Peter?

Cindy Helms schreef op woensdag 5 november 2008, 21:05:


Poezeke met karakter

Unartica schreef op donderdag 6 november 2008, 13:22:


De paarden moeten je plezier blijven. Als het een beetje een sleur wordt dan heb je groot gelijk om eens stil te staan hoe je het anders kan aanpakken.
Je bent trouwens niet alleen, als ik alles doe wat ik wil doen op de wei dan ben ik ook uren bezig. Vanaf ik terug naar school ben gegaan en deels nog ben blijven werken, is mijn bompa een grote hulp geworden in de mest scheppen en eten geven. Wanneer ik niet kan, gaat hij. Het is zelfs zo ver gekomen dat hij er soms al is wanneer ik eraan kom, hij vindt het leuk en heeft voordien niets gehad met paarden. Kun je zo niemand bedenken? Al is het maar voor 2x in de week. Of je vriend mss (hoewel da ik de mijne ook ni zo ver krijg zenne).
Wat het rijden betreft, mag ik al blij zijn dat ik 2 keer per week Jeanneke en Soraya kan rijden (met Nobody wordt niet meer gereden). Zeker met deze donkere dagen. De ene keer is het meer, de andere keer minder. Bwa, 't is ook niet dat ze in een stal stilstaan hè. Als ik minder tijd heb, geef ik ze een extra poetsbeurt of knuffel en daar genieten ze ook van.
Als je een bosrit maakt, kan je mss een andere meenemen als handpaard, 2 vliegen in 1 klap.
Wat ik wel heel belangrijk vind is dat ik rustig ben als ik met de paarden bezig ben, dus geen gehaast en kijken op de klok. Ik ben al een stresskonijn genoeg, de wei is de ontspanning. En dat helpt want ik ga er nooit heen met een 'ik-moet-weer-gevoel'. Want ook al helpt mijn bompa me, ik ga dagelijks en schep dagelijks de mest (al is het dan minder), ik doe het gewoon te graag.

Cindy Helms schreef op donderdag 6 november 2008, 21:35:


Leuk dat je een goede thuis hebt gevonden.
Dieren opvangen is goe maar ooit moet er een stop opkomen en een goede thuis zoeken verdient ook een pluim zenne!

Tiffam schreef op vrijdag 7 november 2008, 16:57:


Ik zou keuze 3 nemen. Hou ze in't oog, ze laten zelf wel blijken wanneer ze samen kunnen staan. Ik heb het op die manier zelf al toegepast zonder problemen.
Keuze 2: maakt niet veel uit dat ze op een vreemd terrein staan, je 2 paarden zullen toch samenhokken.
Keuze 1: het kan goed verlopen maar niet altijd.

yES - training schreef op vrijdag 7 november 2008, 21:03:


Das minder das waar, zeker al geen ijzerendraad nemen, draad niet te los spannen en niet te laag bij de grond (bij een shet is dat wel wat moeilijker inderdaad).
Ik heb slechte ervaringen bij een vreemd paard gewoon in een groep gooien.
De eigenaars van de wei vroegen of de pony van hun nichtje mee op de wei mocht voor hun kinderen. Tuurlijk geen probleem, meteen compasse wanneer ik hem zag: het beestje was zo mager en ook al op leeftijd. Het was in het voorjaar en het beesje had in de winter niet veel eten gehad want het stond toch op de wei en daar staat gras op (?!?).
Ik had Soraya nog niet, Blackske en Nobody hebben jaren voor bij mij op de wei al samen op de wei van de manege gestaan waar regelmatig paarden kwamen en gingen, die waren dat wel gewoon dacht ik. Jeanneke is jans en allemans vriend, ook daar waren geen problemen te verwachten dacht ik.
Dus die pony (B-ponyke) ineens op de wei gezet. De eerste minuten gingen nog maar dan was alle hek van de dam. Er werd achter dat beestje gejaagd dat ni meer schoon was, ik heb gezien dat Nobody hem beet in de rug en hem letterlijk omhoog slingerde (wel geen meters maar dan nog). Zelfs Blackske, die altijd een eenzaat geweest was en zolang hij eten had zich van niets anders iets aantrok, was hem aan het opjagen. Jeanneke gaf de minste problemen.
Dit duurde geen half uur maar dagen aan een stuk met tussenposes van rust weliswaar. En mijn wei is ook groot genoeg zenne. Na een aantal dagen was er meer rust hoewel de pony nog niet geaccepteerd werd en helemaal aan de andere kant van de wei bleef.
Na 2 weken hebben we die pony moeten laten inslapen, hij was verlamd in zijn achterhand. De eigenaars zien vanuit hun huis op de wei en voordat hij neerlag, hebben ze niet gezien dat mijn paarden hem nog shotten had verkocht. Reden waarom weten we niet maar dit had misschien voorkomen kunnen worden, zeker omdat hij al zo verzwakt was.
Ik doe dit dus neverdenooit meer!!
Geef mij maar het draadje en ik blijf er bij tot wanneer er rust is, blijft voor mij de beste oplossing.

Tiffam schreef op zaterdag 8 november 2008, 1:13:


Ik ben er uiteraard bij geweest tot de gemoederen wat bedaard waren. De dagen erna was het wel iets rustiger. Ik ben de pony nog gaan checken en al bij al had hij toen niet veel, maar ik ben er geen 24u/24u en wat er tussen allemaal heeft afgespeeld, weet ik niet. De pony had geen wondjes bijgekregen maar hij werd wel opgejaagd (sporen in de wei). Wat ik kon zien, is dat het allemaal nog meeviel na die eerste uren maar of zijn letsel iets te maken had met mijn paarden weet ik niet.
Pony moest weg van waar hij oorspronkelijk stond. Er was weinig keus, ik had toen nog maar 1 wei, de andere hebben we later afgespannen en omdat ik dacht dat ik de paarden kon inschatten, heb ik gezegd dat hij mocht komen. Doe ik niet meer.

Tiffam schreef op zaterdag 8 november 2008, 1:23:


Pin je niet vast op een dag maar kijk naar de paarden, je merkt wel wanneer het zou lukken om ze samen te zetten.
Toch zou ik, nadat je die dubbele afspanning hebt gemaakt en je ziet dat het gaat, er 1 draadje tussen laten zodat ze aan elkaar aan kunnen. Als je het niet vertrouwt, plan het dan op een dag wanneer je vrij bent en je erbij kunt blijven.
Eigenlijk valt het best allemaal mee zenne, dus niet te veel zorgen maken. Toen ik Soraya in de kudde wou integreren, heb ik haar 2 dagen apart gehouden met 1 draad ertussen. Daarna paard per paard bij haar gezet, niks ambras, ze aten zelfs meteen van dezelfde hoop hooi.

amar schreef op maandag 10 november 2008, 4:56:


Dank u.
We zijn nu een weekje verder en hoewel de andere paarden er niet veel last van lijken te hebben, ze zijn wel nog altijd wat rustiger en erg aanhankelijk, zie ik sommige gedragingen van Blackske nu in Jeanneke.
Ze krijgen alle dagen elk een worteltje van mij en als ik er niet ben van mijn bompa. Vroeger kwamen Nobody, Jeanneke en Soraya vlak aan de draad staan, Blackske bleef enkele meters op afstand (hij kon ook uren wachten aan de draad als mijn bompa in zijn hofke bezig was, uit compasse kreeg hij er dan altijd eentje extra ). Nu komen ze bij mij nog alle drie tot aan den draad maar Jeanneke houdt wel iets meer afstand (vroeger echt ni, met haar hoofdje over den draad), bij mijn bompa houdt ze enkele meters afstand.
Het lijkt wel of zij het meeste treurt, ze staat geregeld alleen in de hoek van de wei te kijken naar de paarden op de wei ernaast (Blackske deed dat ook veel). Als ik op de wei stront aan't scheppen ben, is ze precies een hondje dat aan mijn been plakt en wilt ze steeds flodderen.
Nobody en Soraya zijn ook wel flodderachtig, maar die houden na een tijdje op en gaan verder eten.
Ze zullen hun draai wel terug moeten vinden, de plaatsen terug verdelen.
Het doet wel raar, ik mis Blackske verschrikkelijk hard en 3 paarden lijkt zo weinig. Ik ben zo snel klaar met mest scheppen en moet nog uitzoeken hoeveel ik ze moet eten geven, ik geef nog steeds te veel.
Onbewust pak ik soms nog 4 pekes ipv 3 of ga ik op zoek waar de 4de staat. Toen ik aan het rijden was en er maar 2 in de piste zag staan, was ik een kleine seconde in paniek want waar was die 3de naartoe?
Dat zijn dingen die je wel weet, maar de gewoonte is er nog niet, raar...

Wil schreef op maandag 10 november 2008, 13:03:


Cindy schreef in het topic over Blackske over hepa..dinges, ik heb het opgezocht en vermageren en verminderde eetlust zijn voortekenen. Blackske was op 3 weken tijd fel vermagerd. Ik wil u echt ni bang maken maar laat zeker dat bloed maar trekken. Wat ook in het artikel stond (was op internet dus wel niet de allerbetrouwbaarste bron) is eiwitarm eten geven.
Ouwe rakkers toch hè...

Anita Cats schreef op maandag 10 november 2008, 10:42:


Wie ben ik om iemand te veroordelen over het wel of niet met bit rijden? Dus ik doe het niet maar ik ben er wel van overtuigd dat bitloos lichamelijk en mentaal beter is voor het paard en daarbovenop dat je wel alles zonder bit kan!!
Hoe oud was Zalitha precies, nog niet al te oud hè? Vraag aub niet te veel van haar, ik heb er hier eentje die te ver was doorgereden vroeger met rugproblemen nadien (alle chance zijn die over).
Mij lijkt het vrij logisch dat een paard dat zonder bit gereden wordt meer ontspannen is en een ontspannen paard gebruikt zijn rug niet verkeerd (voorwaarts-neerwaarts).
Jij zegt dat de weg langer is met ondertussen een verkeerd ruggebruik. Ik stel even deze vraag om je aan het denken te zetten, niet om je te bekritiseren want ik ken je niet en heb je nog nooit zien rijden: dat verkeerd ruggebruik komt dat door Zalitha of door jezelf?

Wil schreef op maandag 10 november 2008, 14:45:


Het was hepatoencephalopathie. In Black zijn geval kon ik erg veel herkennen in dit artikel (google maar eens, het zijn slechts een paar artikelen als je zoeken in het Nederlands neemt). Hoewel de herkenbaarheden slecht zijn laatste uren specifiek tot uiting kwamen.
Ik wil ni zeggen dat hij ook zoiets heeft maar een oud en vermagerd beestje ligt me op deze moment wel heel nauw aan het hart. Dat hij goed eet is toch goed hè.
Succes in ieder geval en geeft hem maar nen hele dikke knuffel.

Wil schreef op dinsdag 11 november 2008, 12:37:


Och Wil, ik zit zo hard met je in.
Drinkt hij nog goed?
Plast hij normaal?
Iets dat hij echt heel lekker vindt (snoepje, wortel, ...), wil hij dat wel eten of ook niet?
Zeker bloed laten onderzoeken en trek aan hun oren dat je vandaag de uitslag nog wilt hebben (let op het bloed, als het donker is, is dat niet goed).
Hoor je zijn darmen nog goed werken?
Heeft hij koorts?
Ik hoop dat het allemaal nog meevalt.

Wil schreef op dinsdag 11 november 2008, 17:24:


Als de DA niks gezegd heeft over dat het bloed donker is, maak je daar dan maar geen zorgen over.
Vul anders een emmer met water en ga daarmee naar hem, zo kun je mss zien of hij drinkt want uit een waterbak valt dat niet zo op denk ik hè.
Er zit niks anders op dan afwachten en hem goed te vertroetelen.
Ellendig toch dat je zo machteloos staat hè, maar je hebt een goed gevoel bij de DA en dat is toch ook al wat! Geef Chaser maar een dikke knuffel van me.

Frans Veldman schreef op dinsdag 11 november 2008, 16:34:


Is het niet zo dat als je veel proteïnen inneemt maar je spieren niet traint, het niet veel uitmaakt. Ik denk dan aan die fitnessmannen die veel shakes drinken maar niet evenredig trainen en die er wat 'pafferig' gaan uitzien.