Cindy Helms schreef op maandag 15 december 2008, 17:30:


Leuke verslagen mensen

Tsja een beetje laat op de dag dat ik jullie begroet heb, maar ben heel de tijd aan het beppen geweest, dit is voor mij een beetje een "thuiswedstrijd" (helaas moet ik steeds vaker een oogje dichtknijpen voor wat ik zie gebeuren ) en natuurlijk naar de lessen gekeken.

In grote lijnen kan ik het alleen maar met jullie eens zijn. Fijn dat jullie zo goed jullie eigen grenzen en die van jullie paarden bewaakt hebben. De rust was idd een zeer fijn element in jullie lessen.

Ellen is een fijn mens... en heeft idd een behoorlijk scherpe observatie. Als je je beste beentje voor zet, kun je haar waarschijnlijk nog wel porren voor een clinic in Belgie. Ze is ook bij Equihof geweest 2 jaar terug.

De tegenstellingen in de instructie vond ik erg groot.... in de ene piste was het alleen maar gepush en gejaag! Heel treurig. Piet is altijd leuk, Ellen ook, Chawwa is ook een fijn paardenmens (en het plezier straalt er ook vanaf!). Liselot ook mooi rustig.

Heel fijn dat jullie weer bagage mee hebben gekregen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 december 2008, 18:41:


Haha, ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb daar echter zoveel bekenden die ik niet vaak zie, dat ik gewoon heel de dag daarmee heb zitten praten.

Maar fijn dat er plannen zijn om de instructie naar jullie toe te halen. Kan Ellen Namoro weer eens zien Ik heb hem bij haar op stal ontmoet Zij heeft hem nog gereden een tijdje.

Helene E schreef op dinsdag 16 december 2008, 12:33:


Helene,

Ik lees het nu pas! Blij dat het weer beter gaat met Exel. Al enig idee waar het van kan zijn geweest? Misschien iets verkeerds gegeten?

Liefs!

verasita schreef op vrijdag 19 december 2008, 1:52:


Hoi Trudy,

Ik begrijp je probleem heel goed. Ik vind het bijzonder dat je zo voor Vera probeert te zorgen.

Als het veulen bij jou en Vera zou kunnen blijven, zou ik me om het bezwaar om te fokken met een merrie met mogelijk een erfelijke gevoeligheid aan de hoeven niet heel erg druk maken. Door je kennis en ervaring weet je inmiddels veel om echte problemen te helpen voorkomen. Bovendien kun je al snel de beslissing maken ervoor te zorgen dat er door een medische ingreep zeker weten nooit met beide paarden gefokt kan worden, mochten de paarden onverhoopt niet meer bij jou kunnen zijn. Zo stopt de erfelijke kwaal bij het veulen, maar heb je Vera nog een heel groot kado kunnen geven.

Een veulen erbij kopen heeft toch niet dezelfde betekenis als een veulen wat ze zelf gedragen heeft.

Ja, het zal wel een emotionel gekleurde visie zijn, maar goed, dat hoort OOK bij het leven. Uiteindelijk zijn het mensen geweest die het veulen van Vera hebben afgepakt en kunnen alleen mensen die fout weer rechtzetten.

Ik zou idd wel graag willen weten of Vera zelf de zwangerschap aankan ivm de hoefbevangenheid.

Sterkte met het nemen van je beslissing.

Groet,
Marleen

Frans Veldman schreef op vrijdag 19 december 2008, 11:03:

knip

De oplossing zit in het verbeteren van het bodemleven, en juist minder mineralen uitstorten over onze aarde.

Maar hoe pak je dat dan aan? Hier zou ik wel meer aan willen doen.

Frans Veldman schreef op vrijdag 19 december 2008, 15:47:


Dank je! Ik ga me er eens over buigen (zei zij die net van plan was een olieverslindende bladblazer te lenen )

Dag Pien, allen,

Eerlijk gezegd ben ik qua rijden eigenlijk steeds meer alleen nog maar geinteresseerd in buitenrijden Van graasplek naar graasplek; mijn paardje komt de dag erna bedelen of we weer gaan Heerlijk rijden met een doel!

Maar goed, mocht het nodig blijken te zijn wil ik wel wat oefeingen weten die mijn paard extra soepel, of minder scheef houden/maken. Nu is mijn achtergrond klassieke dressuur en weet ik heus wel hoe die souplesse voor elkaar te kunnen krijgen, ware het niet dat ik al mijn interesse in de klassieke dressuur verloren heb.

Pein, jij geeft western CR les, maar zit ver weg. Ik wil graag les met mijn eigen paard. Zijn er mogelijkheden om je voor een groepje geinteresseerden naar de Veluwe te halen, of kun je me anders iemand aanraden die aan huis lesgeeft? Ik ben op zoek naar oefeningen die ik tijdens een buitenrit kan doen, maar dan uitgevoerd in de stijl van het western-signaalrijden, met ook veel aandacht voor de ruiter, aangezien ik ervan overtuigd ben dat daar veel (zo niet alle) problemen beginnen.

Je zou dus geknipt zijn Pien! Ben je te porren? En zijn er meer mensen die dan een lesje in de regio Voorthuizen/Putten zouden willen?

e m kraak schreef op zondag 28 december 2008, 16:23:


Dit vind ik zoooo herkenbaar! Steeds meer concepten die ik had vallen uit elkaar. Ik had er geen idee van hoeveel poespas er in de concepten in mijn hoofd zat. Allemaal gevormd door wat ik gewend was te zien. Ik ben dingen mooi gaan vinden doordat het "hoort" bij een bepaald concept..... Nu een poging tot het vrijmaken daarvan.... Er blijft weinig van over, maar ik krijg er een zeeer eenvoudig en bevredigend geheel voor terug


Yep
Vandaag stond een wandelingetje naar een graasplekje (hield ik steeds in mijn gedachten) op het programma en de vorm was: Donanta voorop in een slowmotion drafje, zodat ik lekker flink mee kon stappen. Wat me opviel was haar sterk verminderde neiging tot schrikken, volgens mij een direct gevolg van het lopen met een doel: brunchen! (en dan blijkt een hoop 'poespas' van je paard dus ook weg te vallen en heb je ineens geen ingewikkelde gedragsveranderende strategieen meer nodig !)

Wat een last valt er de laatste tijd van me af! Er MOET nog maar zo weinig en er MAG zo veel

Anja Seijn schreef op zondag 28 december 2008, 22:00:


Mmm even denken, dat heeft me bijna 5 jaar gekost, maar begon zodra ik "mijn" schatje Donanta als 11 manden oud veulen gekocht had. Zij is een echte alfa merrie en laat zich absoluut niets wijsmaken. Weet bijzonder goed wat ze wil en is godzijdank al die vijf jaren hardop blijven spreken. Mensen om mij heen gaven mij adviezen om haar 'dominantie' in te binden en haar harder aan te pakken. Ik liet me wijsmaken dat ze mij bespeelde en de baas was. Toch strookte dit niet met haar subtiliteit, betrokkenheid, werkwilligheid en lichtheid als we iets deden waar ZIJ het nut of het plezier van inzag. Dan hoefde ik maar te denken en zij deed al. Ze sloot zich dan vrijwillig bij mij aan en had geen verzet.

Door de aanhoudende frstratie bij het uitvoeren van bijvoorbeeld de vele bakoefeningen die volgens de paardenwereld "moeten" om je paard gezond te houden, raakte ik steeds moedelozer en raakte ervan overtuigd dat Donanta mij gewoon geen knip voor de neus waard vond en dat ik alles verkeerd deed.

Ik heb de afgelopen jaren ook erg hard aan mezelf gesleuteld en heb langzaam al die lagen van "moeten"van mezelf afgepeld. Donanta begon mij steeds meer te waarderen, hoe meer poespas ik liet varen en vooral veel concepten en heilig "moeten" overboord gooide. Mijn visie werd weer helder en het doel was weer duidelijk. Samen plezier hebben en het contact tijdens onze buitenritten. Donanta mag zijn wie ze is...... dat is inclusief wat voor haar belangrijk is. Ik probeer voor haar van belang te zijn door haar mee te nemen de wei uit en haar te leiden naar de beste graasplekken. Als kado krijg ik haar vrijwillige medewerking en oneindige zachtheid! Het mooiste kado als je het mij vraagt

(sorry voor het lange antwoord, ik merk nu ik het voor het eerst opshrijf hoe ontzettend waardevol deze ontwikkeling voor ons beiden is geweest! Bedankt voor het vragen Anja!)

Michiel schreef op maandag 29 december 2008, 11:14:


Haha! Ik ben pas een beginner.

Ik heb er tegenwoordig geen probleem meer mee als we 'moeten' grazen. Als ik daar geen tijd oid voor heb, dan heb ik niets te zoeken op de rug van mijn paard tijdens een buitenrit.

Ik stel het me zo voor: als mijn paard op de prairie zou lopen, hoe zou ze dan haar 'wandeling' willen indelen? Naar de beste graasplekken dus, of naar de eik met vele eikeltjes eronder, of naar de drinkpoel..... dus ik klim op haar rug, probeer voor haar goede eetplekken te zoeken en probeer haar met die plek in gedachten daarnaar toe te focussen. Ik visualiseer de route een beetje om richting en intentie te geven aan ons ritje. Een beetje zoals: "welk plekje ik vandaag voor je in gedachten heb..... oei oei oei, daar staat heerlijk sappig gras!!! Ga je mee, de weg loopt zo........... (maakt plaatje in haar hoofd van de route er naar toe)"

(ja sorry, ook al schud ik de 'moetjes' van me af, ik blijf een beetje een softie die graag tegen haar paarden prietpraat )

Is ergens 'moeten' grazen dan zo erg?

Helene E schreef op dinsdag 30 december 2008, 13:22:


Even off topic: hoe is het nu met Exel Helene?

Frans Veldman schreef op woensdag 31 december 2008, 17:27:


Hier ook! Ik ga binnen een uurtje naar de wei en steek de houtkachel aan Grote zak oliebollen, warme choco en paardjes op de achtergrond...... Eindelijk een keer.

Iedereen een goed uiteinde en succes met de paarden!

Spirithorses schreef op zondag 28 december 2008, 21:28:


Pien, tot mijn grote schaamte zie ik dat ikniet eens meer gereageerd heb op je antwoord.
Waarvoor mijn dank

Ik begrijp dat het lastig is om weg te gaan. Voor mij is het momenteel niet aan de orde om zo'n eind met mijn paard te gaan rijden voor een clinic; misschien wel nooit
Helaas. Misschien dat ik gewoon een keer jouw kant op kom voor een paar lesjes, maar dan zonder paard..... Zodra je wel in de gelegenheid en omgeving bent, nodig ik je graag uit voor wat les aan mijn adres!

Bedankt voor je info! Keep up the good work

josien schreef op dinsdag 6 januari 2009, 21:31:


Hi Josien, lief dat je reageert. Jou ken ik natuurlijk al en je doet heel goed werk! Maar.......... je kan nou niet echt zeggen dat jij western-signaalrijden met CR technieken doceert

Maar wel bedankt hoor

Patricia ter Haar schreef op vrijdag 9 januari 2009, 11:09:


Ik ben er dan ook bij! Gezellug