epona schreef op vrijdag 29 september 2006, 16:17:


Je rukt het helemaal uit zijn verband, Ina.

Karin schreef op zaterdag 30 september 2006, 8:32:


Een paard ademt niet in via de mond. Dat kan hij technisch niet.


Waarom kan hij zijn speeksel niet doorslikken? Je schrijft dat de ademhaling belemmerd wordt, maar waarom zou hij dan niet kunnen slikken?

Wanneer ik Cadiz bitloos rijd schuimt hij haast net zo hard als met bit. Los longerend doet hij het zelfs ook. Ik geloof dus niet dat het bit 100% aansprakelijk is voor het aanmaken van schuim en daarmee voor verstikkingsgevaar.

sandratien schreef op zaterdag 30 september 2006, 12:00:


Daar heb je breaksticks voor, die worden ook voor pitbulls gebruikt.

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:43:


Bij het cursusboek "Natuurlijk Bekappen" hoort een dvd, waarop wordt voorgedaan hoe je je renetten moet slijpen. Dat is in tekst niet uit te leggen.
Vraag het anders je smid? Die doet het ook met zijn eigen gereedschap.

Piet schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 9:01:


Hoefschoenen met wieltjes eronder...?

Waarom moet dat veulen eigenlijk mee, wat is daar de meerwaarde van?!
Bedenkelijke publiciteitsstunt?

Ans Jondral schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 16:09:


Wat is javel?

Hoefsmid Rik schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 16:16:


Ik bedoelde niet dat jij onderdeel van een stunt bent, Rik. Ik bedoel dat er een vertederend veulentje urenlang aan een touw achter de kar meetrippelt, dan neig ik ertoe de inzet van zo'n "joker" een bedenkelijke publiciteitsstunt te vinden. Het feit dat er tevens donaties voor de armlastige dappere dames gevraagd wordt, doet daar ook niet veel goeds aan.

Annemieke B schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 18:48:


Hier in Nederland werd door de veearts Biotex geadviseerd en dat heb ik met succes toegepast. Weken met puur bleekwater... daar lost de hoef op en duur van op lijkt me.

marielle schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 23:46:


Kuilen boven de ogen van paarden vergelijk ik met wallen/ringen onder de ogen bij mensen. Die heb je soms wel, soms niet, afhankelijk van hoe moe of gezond je bent, het kan per dag verschillen. Bij oude mensen zie je het veel vaker, net als bij oude paarden.

Isabel van der Made schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:22:


Is het niet zo dat dravers alleen maar linksom mogen hollen? Dus continu scheef lopen en dus één voorbeen of zijde zwaarder belasten? Het lijkt mij persoonlijk VRAGEN om Hoefkatrolonsteking]">hko, ook al komt het blijkbaar bij dit ras zelden voor. Ik heb vorige week toevallig een 10-jarige uitgekoerste, gefrustreerde draver met Hoefkatrolonsteking]">hko opgehaald en naar de reparette in Drente gebracht. Of worden dravers ook rechtsom getraind om ze symmetrisch te laten ontwikkelen?
Ik zou zeggen, maar ik ben dan ook een Antoine de Bodt-voorstander omdat ik keer op keer bewijzen zie: haal de ijzers eronder vandaan en richt hem met behulp van deze methode recht aan de dubbele longe of onder het zadel.
hoefkatrol.com" target=_blank>www.hoefkatrol.com

Geertje schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:27:


Een bijzet-ding dus? Weidedecoratie? Of dit paard was misschien ooit gezelschapsdier en is daarom zo genoemd? Net als mijn buurpony die Cadeau heet?

marjolijn schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:26:


Esther,
De beste manier om je gevoel boven je verstand te laten prevaleren is nergens aan denken. Ook niet: ik wil iets voelen! Of: Ik schakel mijn verstand nu uit!
Ik ben zelf een chaoot en een dagdromer, dus ik heb weinig moeite met gedachtenloos ins Blaue hinein te fladderen. Toen ik een cursus "communiceren met dieren" volgde, merkte ik dat allerlei informatie "tot mij kwam" juist doordat ik geestelijk ins Blaue hinein fladderde. Op het moment dat ik mij concentreerde op dat er IETS mijn brein zou passeren, gebeurde er juist niets! terwijl ik er zo ontzettend voor open stond!
Ik heb gemerkt dat het loslaten van alle gedachten en het jezelf toestaan dat je geest vrijelijk mag rondwaren zonder aanknopingspunt, de meeste 'berichten' oplevert. Het zijn flarden die voorbij komen, en je moet echt léren ze te duiden, maar ze komen razendsnel en veelvuldig, echt!
Probeer die staat van mentale niksigheid vast te houden, dat moet ook een inks-gehersende lukken!

Eva Saegerman schreef op woensdag 4 oktober 2006, 13:54:


Door voorwaarts neerwaarts rijden wordt er helaas geen achterbeen gestimuleerd; het paard gaat er juist meer door op de voorhand lopen. Door overgangen, zijgangen en tempowisselingen wordt de motor achterin aangesproken, waarbij je moet verhinderen dat het paard op je hand gaat hangen zodra hij die extra energie moet leveren. Dus achterhand aandrijven en aan de voorkant iets opvangen, anders blijf je stofzuigen. De mate van opvangen wordt vanzelf minder naarmate het paard sterker wordt.


Die vergelijking gaat mank, want hij betreft een paard dat wel neerwaarts maar niet voorwaarts is; hij staat immers voor de omheining met de buren. Een dravend paard op de voorhand valt niet zomaar op zijn snufferd omdat hij immers naar voren kan.

van lennep schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 8:26:


Esther, ik denk dat jij veel te veel nadenkt omdat je bang bent dat een enkel 'foutje' van jou enorme gevolgen gaat hebben. Heus, je hebt niet zomaar een paard verknald! En zeker jij niet!
Een paard dat de trailer niet meer in wil, krijg je ook wel weer zover dat ie de trailer weer wél ingaat, een paard dat geen voetjes meer geeft, leer je ook weer om WEL voetjes te geven. Te snel of te langzaam belonen met clickeren vertraagt of vervaagt het proces, maar al doende leer je dat ook te vervolmaken. Wat is daar nou zo erg aan?!
Je kunt ook TE begrijpend, risicomijdend en -uitschakelend zijn en daardoor voor je paard vaag en onduidelijk worden, zodat hij zijn schouders gaat ophalen als je iets vraagt.
Wat mij enorm helpt wanneer ik iets van mijn paarden gedaan wil krijgen, is: eraan denken wat er moet gebeuren, hoe ik wil dat het eruitziet en hoe ik verwacht dat het gaat.
Voorbeeld: hij gaat NU de trailer in. (Ik heb het over mijn eigen paarden, die de trailer goed kennen). Ik loop ferm voor hem uit, touwtje lang en kijk naar een punt achter de trailer, om mijn richting en vaart kracht bij te zetten. Mijn hele geest is eenduidig gericht op: WE gaan de trailer in. Ik sta geen enkele doorkruisende gedachte toe als: wat is de klep steil, er hangt geen hooi in of o voel ik al dat ie weigert. Wanneer jij eenduidig in je vraag (en dus) verwachting bent, gebeurt het ook zo!
Cadiz wilde een keer de trailer niet UIT, ook apart hoor, en dat heeft ruim 2 uur geduurd. Wanneer ik nu met uitladen wel eens even in een flits terugdenk aan die ene vermaledijde keer, kan ik er donder op zeggen dat hij ophoudt met de klep af lopen. Hij pikt mijn verwachting dus gewoon op!
Ander voorbeeld. Wanneer ik hem aan een pluk manen door de poort leid, steekt hij soms vlak voor de bocht zijn hoofd achter/over mijn arm, niks bijzonders en zonder reden. Ik heb ons toen getest. Als ik dacht: nu gaat het hoofd achter mijn arm, dan gebeurde dat. Als ik dacht: nu blijft het hoofd op de plek en lopen we door, dan gebeurde dát. Ik veranderde niets aan mijn arm of houding.
Buck heeft altijd graag gesprongen, ik wat minder. Hij weigert NOOIT. Wanneer hij naar een hindernis toe trok, wist ik dat hij erover zou gaan omdat hij het leuk vond. Ik vond dan dat het toch wel erg hoog was (80 cm...), maar spoorde hem desondanks aan, immers je moet je paard niet in verwarring brengen. Ook wist ik dat hij goed en veilig zou springen. Toch was mijn negatieve fixatie op de balken voldoende om hem te laten twijfelen.

Hieruit bleek dat ik mijn paard met mijn gedachten een soort van kon besturen. Focus is alles!
Maar ook leerde ik hiervan dat ruisgedachten zoals: dat gaat ie niet redden... o jee een trekker... als ie maar niet gaat hangen... hij gaat vast scheef lopen... waarom komt ie nou niet... hij wordt boos op mijn been... tegenstrijdige signalen voor hem zijn. Die gedachten schakel ik dus bewust uit wanneer ik met hem aan het werk ben, zodat er maar één gedachte overblijft en die betreft wat ik wil (en dus verwacht!) dat hij doet.

Eerder beschreef ik het 'ins Blaue hinein fladderen' om meer te kunnen voelen, je stelt je open voor je paard in de hoop dat je iets van hem kunt oppikken. Het is dus geen 'werksituatie' zoals hierboven omschreven.

Moniek schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 11:12:


Hoi Moniek,

Buck is in het wild in de Pyreneeën gevangen. Daarom noem ik hem een Pyrenese wildvang. Het is dus geen erkende rasbenaming!
Het schijnt dat zuidfranse boeren hun paarden de bergen in sturen en dat een keer per jaar de jonge hengsten worden weggevangen voor de slacht (Italië) of de handel. Buck was een mooierd dus die kwam op transport naar Nederland.
Het is dus niet na te trekken uit welke rassen Buck bestaat. Feit is wel dat hij ongelooflijk sober en stapzeker is en een zeer goede basisconditie heeft, maar dat zegt meer over zijn opgroei dan over het ras lijkt me. Hij is 1.55m groot en zeer zachtaardig met een gelijkmatig temperament. Over het ras heb ik en meerdere mensen zich reeds het hoofd gebroken: volbloed, quarter, andalusiër, connemara en apaloosa zijn voorbij gekomen. Voor wie ook een gooi wil doen: (het is de lichtbruine, die ten onrechte valk wordt genoemd-met dank aan Peter de kleurenweter).

http://www.mijnalbum.nl/Album=JKSWDAE3