Maria Delavega schreef op zaterdag 30 juli 2011, 0:43:


Ik blijf het maar herhalen: respect is in deze context nmm een eufemisme voor angst oftewel het respect van de maffia.


Waarom ging ze dan in godsherennaam met jou mee op pad!? Mensen zijn toch echt stapelmesjokke....


Consequentheid kan met een bit natuurlijk ook worden uitgevoerd. Bij totaal gebrek aan consequentheid, en dus geen verwachtingspatroon, kan er simpelweg niets geleerd worden. Iets leren is een ander gedrag dan een instructie opvolgen.
Zolang ik geen chinees geleerd heb kan ik ook niet naar chinese instructies luisteren. Als "ni hao ma" de ene keer "hoe maakt u het?" betekent en de volgende keer "lazer op!"... welk effect geeft dat dan?

Bit of geen bit doet er wel toe! Je zit al jarenlang niet op te letten.
Er zit een wereld van verschil in psychologie en beleving, naar BEIDE kanten (paard EN mens), in de relatie tussen moeten luisteren (dat werkt maar tot op zekere hoogte) en willen luisteren (werkt altijd).

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 12:10:


Of misschien moeten we in Marokko of Colombia ofzo gaan wonen....
Het is toch de schuld van "hengsten" niet dat hier zo verwrongen met de sociologie van paarden wordt omgegaan?


Tenzij het allemaal, zonder uitzondering, homo's zijn

Frans, sinds ik op PN mee doe komt dit onderwerp jaarlijks minstens een keer langs en het schiet geen centimeter op. Jullie zijn de enige die op dit punt ooit naar mij geluisterd hebben en misschien komt dat omdat ik toevallig een keer bij jullie op het erf kon laten zien wat ik met hengsten kan. Kweenie... maar ik verwacht er in de NL cultuur helemaal niets van.
Ik raad iedereen, ook op PN, al jaren aan eens in de Oostvaarderplassen te gaan kijken waar alle hengsten gewoon hengst mogen zijn. Ik heb niet de indruk dat iemand al is gaan kijken daar, anders had ik toch hier en daar wel verwonderde commentaren verwacht dat alles daar gewoon door elkaar banjert, zonder separate mannengroep-modellen.


Mijn nieuwe hengst Dyggur, na Draupnir, was 6 jaar toen ik hem kocht. Binnen ruim een maand rustig, braaf en lief zonder dat ik daar veel aan hoefde "beleren".
Frappant vind ik dat ik één keer heftig ruzie met hem gehad heb over van wie het hooi nu eigenlijk is, omdat ik dezelfde aanvaring ook ooit met Draupnir gehad heb.

[knip]

Is ideaal, maar hoeft niet noodzakelijk.
Het enige dat naar mijn ervaring een moeilijke resocialisatie wordt, is wanneer een hengst uit een harempatroon afkomstig is. Die gaat iets missen en heeft nooit geleerd te delen.


1 eigen, willige merrie is genoeg; een sociaal complete stabiele groep is ideaal.
Ook Dyggur (hij is bepaald de eerste niet) is helemaal gek op Els maar daar mag hij helemaal niets mee en alles waar je niet aan mag komen is dubbel lekker..., dus rent hij na zich te hebben lopen opwinden, met zijn 5e been in volle glorie, desnoods het hele erf over, naar zijn eigen Tyra. Niet zelden is hij wanneer hij Tyra gevonden heeft zijn erectie alweer kwijt en begint het spelletje opnieuw


Sja, maar is dat ooit anders? Je kunt ook zeggen dat omgang met hengsten veel duidelijker is in de zin dat het je veel sneller en duidelijker doet leren.

Maria Delavega schreef op zaterdag 30 juli 2011, 9:15:


Doe dat!
Ik vind het nogal vragen naar de bekende weg, maar je weet dat ik van de touwtjes-aanmeterij ben wat altijd perfect individueel maatwerk is of dat zou moeten zijn als het het goed doet en niet 1 of ander fluts elders koopt.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 30 juli 2011, 8:44:


Ik weet niet hoe ze in Marokko de hengsten houden, hoe ze beleren, met gedrag omgaan, etc. Kan daar dus niets over zeggen.


Ik bezoek al in geen jaren meer paardenevenementen, maar met Draupnir ben ik ooit wekelijks actief geweest in de ijslanderclub op een grote manege in Exloo, we hebben wat endurence gedaan en andere dingen... nooit enig probleem.
Frans heeft het precies goed kwa gedragsinterpretatie: niet "neuzen" = geen problemen.

muriel schreef op zaterdag 30 juli 2011, 13:03:


Voor mij wel, maar je rekent mij vast allang tot 1 van die "makkelijke" schrijvers hier.

Toch is dat niet waar!
Ik zou het misschien in een land als Marokko of Colombia, wat hengsten houden betreft, veel makkelijker hebben. Dat ligt niet aan de hengsten maar aan hoe de mensencultuur ermee om gaat.

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 1:02:


Jaja, dat zegt die meneer neuro-anatoom Kortekaas zelf ook al.
Ik denk echter wel dat deze workshop integer in bedoelingen was en de resultaten, met alle reserves dat het zeer zeker geen bewijsvoering is, interessant.


Dat verklaar ik niet. Ik verklaar in deze helemaal niets. Ik probeer een open mind te hebben en alle papegaaien te laten voor wat het zijn.


Nee, maar er zit hier in NL overal water... ik vind daarom water een niet zo heldere discriminant. Dat doet niet af aan jouw ionisatie idee, wat denk ik veel duidelijker kan werken daar waar géén water is behalve op speciale plekken.


Ja, als.
Maar in het geval van mijn ervaring ermee had ikzelf geen idee waar ik naar zocht eigenlijk; best mogelijk dat een rioleringaanlegger precies weet wat hij allemaal onder de grond tegen komt maar ik dus niet.
Dat is dus al in tegenspraak met alle instructies dat je van alles goed moet "afspreken" met je wichelroede, wat mij totaal nonsens toe lijkt. Toch bewogen die koperen dingen in mijn hand op bepaalde plekken en dat was herhaalbaar zonder dat ik daar enige intentie toe had. De beweging was naar mijn stellige indruk te heftig om door mijzelf ideomotorisch veroorzaakt te zijn.
Ik geef eerlijk toe dat die ervaring een heel vreemde was waarbij me de mond open viel.

Een wichelroede kan dus ook nog eens heel verschillende dingen zijn, van heel verschillende materialen. Op grond daarvan zou je kunnen zeggen dat het ding zelf geen fluit uitmaakt en spreekt voor het ideomotorische. Voor mij geen touw aan vast te knopen.
Wel heel duidelijk vind ik hierin, is hoe mensen het vanuit hun eigen beleving en fixaties benaderen.

Maar eigenlijk was het begonnen om die Lecherantenne.
Dat op wetenschappelijke basis afgestudeerde westerse artsen zich hiermee in laten (in 1 adem met homeopathie, himalayaspul e.a. flauwekul) vind ik misbruik van een door professie opgewekt vertrouwen. Onbegrijpelijk dat wat DAs aangaat de almachtige KNMvD ze niet royeert!
Wie het weet mag het zeggen! Kom maar op met de Lecher-remedie-lijst van vreselijke kwalen, open wonden en zweren en kreketten, samen met het hoe en waarom die vreselijke kwalen, open wonden en zweren en kreketten een frequentie hebben

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 16:11:


Misschien omdat het officieus, niet zo ernstig bedoeld was? We kunnen zeggen "jammer nou weer dat het niet meteen goed gedaan is"... maar ik zie nergens commerciële of andere bijbedoelingen hier.

[knip]

Lijkt van niet nee. Maar reageren op iets is iets anders dan waarnemen.

[knip]


Juustem. En daarom heb ik zojuist een testje gedaan.
Twee geschikte stukken draadijzer uit de werkplaats gepakt om even een wichelding van te buigen en naar de plaats gelopen waar ik met die meneer indertijd aan het wichelen ben geweest. Twee dingen vastgesteld:
1 - zoals het in mijn geheugen zit zou het bij nader inzien heel goed suggestie en ideomotorisch kunnen zijn geweest. Die dingen draaien veel makkelijker dan ik me besefte.
2 - het werkte deze keer totaal niet - het draait eerder alle kanten op dan dat er een patroon, laat staan een herhaalbaarheid was. Maar dat komt natuurlijk omdat het draadijzer was en geen massief koper


Probleem is dat kwakzalverij d.m.v. suggestie aantoonbaar wel kan werken en de grens vaag is.
In het medische zou je het anders kunnen stellen: als je maar positief zelfsuggestief denkt dat je beter wordt, is de kans dat je beter wordt aanmerkelijk groter; dan heb je dus geen kwakzalverij nodig en het is nog gratis ook!
Bij projectie op derden gaat dat uiteraard niet op en als die derden andere diersoorten zijn al helemaal niet.

muriel schreef op zaterdag 30 juli 2011, 16:33:


Dan had je maar eens bij mij moeten komen kijken.
Ik doe al sinds ongeveer 1990 wat jaren later in de OVP in het groot zou gaan gebeuren.


Er lopen er ook maar een stuk of 500... nogal wiedes dat er een enkele keer iets sociaal ernstig mis gaat. Ik heb er echter wekenlang, o.a. rond begin mei wat toch echt het gangbangseizoen is, lopen waarnemen en fotograferen en niets ernstigs in die zin meegemaakt.

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 30 juli 2011, 22:42:


en wat droegen de kelten op hun helm?
Kraaienvleugels!

MarshaBart schreef op zondag 31 juli 2011, 14:43:


Jullie boffen daar toch maar met die gratis homeopathische hoevenspoelingen

Helena Sidiropoulos schreef op zondag 31 juli 2011, 15:03:


Niets aan gedaan, regelt allemaal zichzelf wel.


Klopt. Het varieert enorm. Sommige merrie zijn er ASAP zat van (of beginnen er zelfs niet eens aan), anderen hebben het liefst 100 veuls voor eeuwig en altijd
Je zou bijna zeggen... net mensuh

marjolijn schreef op zondag 31 juli 2011, 16:11:




Je had even wat berichtjes verder moeten lezen: Nr:234212 .
/quote
Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 16:11:

Juustem. En daarom heb ik zojuist een testje gedaan.
Twee geschikte stukken draadijzer uit de werkplaats gepakt om even een wichelding van te buigen en naar de plaats gelopen waar ik met die meneer indertijd aan het wichelen ben geweest. Twee dingen vastgesteld:
1 - zoals het in mijn geheugen zit zou het bij nader inzien heel goed suggestie en ideomotorisch kunnen zijn geweest. Die dingen draaien veel makkelijker dan ik me besefte.
2 - het werkte deze keer totaal niet - het draait eerder alle kanten op dan dat er een patroon, laat staan een herhaalbaarheid was. Maar dat komt natuurlijk omdat het draadijzer was en geen massief koper
/unquote

Ik hou me hier niet dagelijks mee bezig maar gisteren dus even wel en ik leg me niet zomaar bij de gekkigheid neer. Ik heb me dus ook door mezelf laten beduvelen, wist niet dat het ideomotorische zo delusionerend kan zijn.

Moniek schreef op zondag 31 juli 2011, 16:46:


Een vooral triest verhaal.
Wij zijn een jaar of 5 terug eens daar op de Valom wezen kijken naar een ijslands hengstje, na het overlijden van mijn Draupnir. Leuk dier maar ik vond hem te klein en te duur.
Jammer ook dat deze mensen die het niet aankunnen alles op hun kop krijgen en de riolen van de ijslanderclub weer buiten schot blijven.
Ik vraag me ook af waarom de LID geen hulptraject tijdig aangegeven heeft, maar kan het niet opbrengen alles te lezen dus is misschien wel gebeurd maar allemaal mislukt.

Moniek schreef op zondag 31 juli 2011, 23:35:


De enige manier om schandalig dieronvriendelijk transport te voorkomen is aandacht ervoor vragen van de massamedia. Nu de oproepen erop af sturen en de gang van zaken op de vingers laten kijken. Dit is een lopende zaak, dus NIEUWS.

Ilona Kooistra schreef op maandag 1 augustus 2011, 2:02: