Maria Delavega schreef op zaterdag 3 november 2007, 0:00:


Ach, het was je woordkeuze.
We zijn hier zo gewend te moeten knokken tegen mensen die hier even binnen komen vallen en tussen neus en lippen vertellen dat waar paardnatuurlijk in het algemeen voor staat softe flauwekul is en alle ontwikkelingen in hoe we met paarden omgaan modegrillen zijn dat we daar tamelijk allergisch voor geworden zijn.

Je woordkeus was verre van handig. Het brengt een aantal onder ons ertoe om methodes te gaan verdedigen, waar we zelf geen fan van zijn, maar die we toch als nuttig voor veel mensen zien.
Ik zie nu wel, ( pfff je bent me niks verschuldigd he) dat je eigenlijk in de zelfde zoektocht zit die wij ooit begonnen zijn en waar we nog steeds mee onderweg zijn.

Ik denk dat Eddy de juiste man kan zijn. Jij en je paard zullen er zeker niet slechter van worden. Maar ik dacht dat je het paard niet een maand weg wou doen?
Praat nog eens met Peter Donck. Als hij je zelf niet kan helpen zal hij je in ieder geval goed informeren. Misschien wel in dichtvorm

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

van lennep schreef op vrijdag 2 november 2007, 19:44:


Ja, ben heel blij dat je vooruitgang ziet in de hoeven en ik bewonder je uithoudingsvermogen.
Maar nog weer eens van uit een ander oogpunt.... Om de puzzel nog even te vergroten
Wat je nu zegt over op 1 spoor lopen wist ik namelijk niet.
Zet hij de voeten voor elkaar als hij pijn in de voeten heeft of heeft hij ergens pijn en loopt dan makkelijker op 1 spoor en lijkt het of hij pijn in zijn voeten heeft, maar zit de pijn eigenlijk ergens anders?

pfff sorry Esther

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

marianne laenen schreef op vrijdag 2 november 2007, 19:37:


Daar heb je gelijk in. In alles is scholing nodig. Zoals ik schreef zijn er valkuilen die als je ze van te voren herkent heel gemakkelijk zijn op te lossen, maar waar het heel moeilijk is uit te kruipen als je er eenmaal ingevallen bent en toch door wilt gaan.
We geven alles om ons heen snoepjes en beloningen, maar een groot, sterk en slim dier als een paard dat zegt weet je wat? Ik ga alleen voor de beloning, kan heel lastig zijn als je er geen antwoord op hebt.
Maar het voordeel is dat stoppen met clikkeren ook geen enkel probleem is. Je doet geen schade aan het paard. Dus dat laatste ben ik niet met je eens.
Het is bij het stoppen met clikkeren waarschijnlijk dan voor het eerst dat je superkonsekwent bent. Je doet het niet meer! En dat weten ze heeeel snel .


Daarom worden mensen die het geleerd hebben heel goede trainers.Een clikkeraar wordt een observer, iemand die elke minieme beweging van een paard gaat zien, juist omdat hij /zij gefocussed leert te zijn omdat hij elk goed gedrag wil bekrachtigen.

Het principe blijft altijd hetzelfde. Je beloont wat je wil zien en vraagt ander gedrag bij wat je niet wil zien.
Clikkeren doe je met z'n twee, want van zodra het paard doorheeft dat juist dominant en opdringerig gedrag hem niets oplevert, zal hij veranderen en gaan zoeken naar iets wat hem wel een beloning verschaft
Maar inderdaad, op dat moment moet je als trainer stevig in je schoenen staan en dat is wat de trainer aangereikt moet krijgen. Hierbij blijkt plotseling dat cliikkertraining meer is dan op een ingewikkelde manier snoepjes geven.
Niemand hoeft expert te worden, maar zodra je exact kunt timen , konsekwent kunt zijn en een plan in je hoofd hebt welke kant het op moet met wat je wilt zien, ben je clikkertrainer en door veel te oefenen zul je beter worden. Heb je eens iets verkeerd gedaan is er eigenlijk geen probleem, je traint het er weer uit.
Een paard is zeer flexibel, je kunt altijd een gedrag veranderen door ander gedrag te trainen, omdat je met clikkeren geen schade hebt aangebracht.



Bijna altijd is dat het enige probleem.
Bij mijn weten is de training van een paard altijd zwart / wit.
Het is juist dat wat ook in andere manieren van trainen/opvoeden problemen brengt. Paarden die het simpelweg verdommen om te luisteren, ervan door gaan, bijten, schoppen, of zich juist terugtrekken in hun eigen wereld, dwars worden omdat er iemand op zijn rug zit die niet duidelijk is. Het is het probleem met hondjes, met kindertjes ook. Hoewel ik hier niet wil zeggen dat je tegen je kind niet eens grijs mag zijn laten programma's op tv als "de nanny" de uitwassen zien van inkonsekwente ouders die in een onleefbare situatie zitten omdat ze nooit zwart of wit zijn en hun kinderen opvoeden tot borderliners omdat er nooit grenzen zijn gesteld.
Het voordeel van clikkeren is dat je hiermee juist leert uiterst konsekwent te zijn omdat je onmiddellijk de deksel op je neus krijgt als je dat niet bent. De leercurve van het paard, het aantal succesvolle pogingen, zal niet omhoog, maar omlaag gaan bij halfbakken trainen


Daarom schreef ik ook dat er een goed doordacht, op de leermogelijkheden van de baasjes gericht basisprogramma moet komen, met basisoefeningen die in feite alle kennis die je nodig hebt bevatten. Ik kom tot zes oefeningen die allemaal met elkaar verband houden, plus de uitleg van de theorie die achter de methode zit. Ik denk dus dat er in 7 sessies en veel (t)huiswerk van iedereen een prima clikkertrainer is te maken en dat een cursist met die basis in zijn rugzak daarna in staat is zichzelf verder te ontwikkelen, om NOG beter te worden.

Ik ben er heel erg van overtuigd dat het voor veel mensen confronterend zal werken, maar hopenlijk de ogen kan openen voor hoe ze in het verleden, niet alleen tegenover hun paarden, zijn bezig geweest.
Een programma wat leert altijd konsekwent te zijn, kennis brengt van hoe een paard kan reageren en de vaardigheden voor uitvoering aanreikt.
Want eenmaal die horde genomen is er geen heerlijker manier van trainen dan dat samen met een paard te kunnen doen dat aan je vraagt " en wat gaan we nu voor leuks doen?"

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Christel Provaas schreef op zaterdag 3 november 2007, 7:46:


Tja, het is een bedrijfje ontstaan uit een samengaan van een paar artsen en een apotheker dat het door hen samengestelde spul verkoopt.
Ik weet niet of ze het zo verschrikkelijk nodig vinden om hun site weer te vernieuwen, want hij staat al een hele poos zo. www.natumed.nl
Maar er staat een telefoonnummer bij.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 3 november 2007, 15:08:


Ben zo vrij om even voor Jan te antwoorden. Ik ben er vrij zeker van dat hij voederbieten voert, geen suikerbieten. da's eeel wa danders

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

charlot van r schreef op zaterdag 3 november 2007, 18:42:


Dat heeft niets met natte of droge hoeven te maken.
Brokkelende hoefwanden zijn van slechte dunne kwaliteit, te lang en de groei is te zwak, zodat een smid nagels vlak boven elkaar moet slaan.
Een paard op blote voeten met hoeven met de juiste hoefwandlengte zullen nooit scheuren.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Esther schreef op zaterdag 3 november 2007, 20:23:


Conrad heeft altijd een goed verhaal bij een paard wat als dominant wordt gezien.
De relatie is dan niet duidelijk tussen paard en eigenaar.
De laatste heeft simpelweg vanuit het paard gezien niet bewezen dat hij/zij voor zijn veiligheid kan zorgen.
Dus zegt het paard, dan leid ik jou ipv andersom, ik kan het zelf beter!

The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Esther schreef op zaterdag 3 november 2007, 21:11:


Van Dom-peren wordt beroemde champagne van gemaakt Es.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

marianne laenen schreef op zaterdag 3 november 2007, 21:53:


Ik meen dat voederbieten een suikergehalte tot 7 of 8 % kunnen hebben. Het lijkt me sterk dat dat nog in pulp zit.
Vroeger, heeeeel vroeger, waren er geen suikerbieten alleen voederbieten
Door selectie is het suikergehalte omhoog geschroefd tot 15, 16 , 17 %

Dus ik denk dat een suikerbiet veel lijkt op een voederbiet , maar uit de suikerbiet is bijna alle suiker gehaald.
Waarom zou een voederbiet dan gezonder zijn, dan gemalen suikerbiet zonder , bijna zonder , suiker? Door de bewerking?

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nils Vellinga schreef op zaterdag 3 november 2007, 22:24:


http://nl.wikipedia.org/wiki/Suikerbiet. Even kijken bij geschiedenis Nils.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

charlot van r schreef op zondag 4 november 2007, 10:02:


Charlotte
Je haalt zoveel dingen door elkaar. Trek geen conclusies voor je precies weet waar het om gaat!
Waarom luister je niet naar Eva? Die kan je inmiddels precies vertellen wat er zou moeten gebeuren hoor.

Piet

The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

charlot van r schreef op zondag 4 november 2007, 10:40:


Ik weet niet of ze daar zin in heeft. Ze doet haar eigen paarden. Ze zal je best wel advies willen geven, maar voor de rest? leer het zelf!

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nick Altena schreef op zondag 4 november 2007, 11:53:


Volgens mij worden eerder overleden dieren niet geslacht Nick.
Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nick Altena schreef op zondag 4 november 2007, 13:16:


Tja, goh....
Bij mijn weten is het zo dat dieren voor en na het slachten, dus ook levend, gekeurd moeten worden. Wild neemt heeft een uitzonderingspositie. ( je kunt lastig een haas vangen, hem keuren en dan dood schieten)
Thuisslachten is bovendien verboden in Nederland.
Dat zou dan betekenen dat er een lijk naar het slachthuis gaat. Ik kan me bijna niet voorstellen dat een slachthuis dat accepteert
Ik weet het niet echt heel zeker Nick, maar ik denk dat afgemaakte dieren naar de Rendac moeten of gecremeerd worden.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

vvwc schreef op zondag 4 november 2007, 11:12:


Laten we eens kijken, het is niet voor niets een forum waar jullie dit bericht op plaatsen, of we wat voors en tegens kunnen bedenken over iris-scannen. Nick is er al mee begonnen.
Nou ben ik een van degene die al een poosje 'vergeten' is zijn paarden op welke manier dan ook te registreren, omdat ik weet dat er bij de politie in de verste verte geen enkele prioriteit is om dat te controleren. Ik vind het ook helemaal niks en geloof absoluut niet dat er nog een dief is die niet weet hoe hij een paard opnieuw de handel , of -definitief- het slachthuis in, kan sluizen zonder dat hij voor de chip een oplossing heeft. Punt pro de irisscan dus?
Als het dan echt moet, dan kies ik voor het DNA bewijs. (zal best wat duurder worden als ik eerst een bekeuring krijg)
Nu de irisscan.
Er lijken op het eerste gezicht voordelen aan omdat er geen vreemd voorwerp geplaatst wordt in het paardenlichaam.
Ik zou wel eens willen weten hoe ze dat doen bij een paard.
Bij een mens moet je je kin ergens op leggen en zeggen ze dat je flink stil moet staan, maar wat als mijn paard dat niet zo ziet zitten?
Wordt het dan een soort mammografie? Een poosje flink het paardenhoofd vast klemmen om toch maar die scan te kunnen maken?
Ik zie mijn Shiny al helemaal in een ongeloofllijke stress schieten en iedereen in zijn buurt wegtrappen die ook maar het begin van zulke neigingen heeft. Of zijn daar mensvriendelijke, dus paardonvriendelijke, kooien voor ?
Eerst dus graag wat antwoorden, voordat ik via de mail mijn mening aan jullie kan doorgeven......

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction