Monique Meijer schreef op dinsdag 26 augustus 2008, 21:01:


Lief, dank je!
Vakantie is er wel om uit te rusten en leuke dingen te doen he! Hier wordt het helaas ook altijd helemaal vol gepland met vervelende klusjes waar je normaal gesproken geen tijd voor hebt, bah!

Helene E schreef op woensdag 27 augustus 2008, 12:38:


Bandido is een veulen van Donanta! Foto's kun je vinden hier bij de advertenties (ponies en paarden). Verder op www.equicentrum.nl en op youtube.com zijn filmpjes van hem en Donanta en Flor.

Jongens jongens... haal eens even heel diep adem en ga even achterover zitten.. zet een blij muziekje op... ga iets doen wat je leuk vindt.. en slaap er nog een nachtje over..

Wil schreef op woensdag 3 september 2008, 1:10:


Dit staat er als informatie bij die filmpjes zoals bolts when turned out:
Naam: Clinton
Plaats: Belle Center, OH
Woonplaats: Queensland, Australia
Land: Verenigde Staten
Bedrijven: Downunder Horsemanship
Website: http://www.clintonanderson.net

Is het echt dezelfde? Vreselijk vind ik dat.
Ik heb besloten dat als ik niet meer op deze wereld ben, ik een nieuwe taak op me neem. Elke keer als zo iemand z'n paard een mep verkoopt krijgt ie ineens een klap in zn gezicht. Al m'n positive reïnforcement ideeën vallen weg bij zo'n vent, gatver zeg.
"And they may even kick up again, what do I do? I spank them again!"
"Pretty soon the horse finds out; that's interesting, everytime my hindlegs leave the ground, my but aches".
Pretty soon this man finds out; that's interesting, everytime I hurt my horse, my face aches. And he may even hurt the horse again, what do I do? I spank him again!
Dat filmpje met dat jonge paardje in de wei wat met z'n hoofd naar hem toe moet staan van hem, vind ik nog erger. Het frustrerende is dat ze nog beloond worden voor hun gedrag ook, want het werkt. En dan sta je fijn op allerlei shows waarbij iedereen je toejuicht.
Zouden dat soort mensen nou echt trots op zichzelf zijn? Hebben ze dan geen geweten?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:16:


Ik heb eens en paard gereden dat altijd in dezelfde hoek ging rennen en je eraf probeerde te gooien, en regelmatig lukte dat ook. Nou was ik toen nog een stuk jonger en ging er gewoon vanuit dat het zadel goed was enzo hoor, dus daar had ik toen veel meer op kunnen letten (was niet mijn paard) maar het leek alsof hij inderdaad op een gegeven moment er genoeg van had in de bak, en dan begon het.
Je wint het natuurlijk niet in kracht, ik wou toen al niet fysiek straffen, en als ie me er echt af wou, dan had ie dat zo voor elkaar. Het enige wat ik me toen kon bedenken was, volhouden. Het enige waarin ik het misschien kon 'winnen', was het langer volhouden dan het paard. Dus oneindig lang voltes in die hoek gereden tot hij één keer normaal de hoek doorging, en dan belonen en meteen stoppen. Dat uitgebouwd heeft het probleem wel echt verholpen, maar hij heeft het altijd onthouden, want bij nieuwe bijrijders probeerde hij het altijd weer. Stuurden zij hem dan meteen op de volte in de hoek, was het over. Alsof hij dacht, shit, zij kennen het ook, nou laat dan maar, anders loop ik het komende uur in die hoek.
Achteraf denk ik natuurlijk, had hij nergens pijn, was het werk niet te moeilijk, eentonig, enzovoorts. Én het was gevaarlijk, want voor hetzelfde geld kom je wel verkeerd neer.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:36:


Bij mij en de eigenaar helemaal niet meer, maar wij hebben er beiden lang over gedaan voor het over was. Bij andere ruiters áltijd, tenzij ze dus meteen reageerden met hetzelfde 'truukje'. Deden ze dat niet, begon het echt van voor af aan weer. Helemáál als ze er een keer afgevallen waren, dan was het hem weer 'gelukt' (zijn succeservaring).

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 3 september 2008, 12:36:


Lijkt me best een leuk gezicht Als ze een beetje hersens hebben duurt het niet de hele dag voordat ze het door hebben.

Daan Natuurlijk schreef op woensdag 3 september 2008, 15:06:


Het protest van elk paard, eigenlijk. Ook met het continu in diezelfde hoek sturen leerde je hem natuurlijk dat het geen zin had om iets aan te geven. Ik denk niet dat hij pijn had (dan zou hij gedurende het hele rijden wel protesteren, of specifiek bij het in galop gaan bijvoorbeeld) maar dat hij zijn werk niet leuk vond, en dat lijkt me logisch, want hij moest 5 keer per week dezelfde rondjes in diezelfde bak lopen. Geen wonder dat hij er iets op ging verzinnen om er onder uit te komen en ja, als je daar eenmaal succes mee hebt, blijf je dat herhalen natuurlijk. Totdat de consequentie van dat gedrag vervelender is dan gewoon je uurtje rondjes rijden afmaken.
Ik ken een heleboel manegepaarden die allerlei truukjes hadden die ze nooit meer vertoond hebben sinds ze een particuliere eigenaar hebben

Ik maak vast een topic aan

Vertel.. wie was er nog meer vandaag.. welke workshops hebben jullie gevolgd, welke demonstraties hebben jullie gezien, en wat vonden jullie ervan?

Piet schreef op maandag 8 september 2008, 9:11:


In mijn ogen had dit niets meer met publiek en tijdsdruk te maken, als je dit doet met een paard, dan is jouw manier van met paarden werken gewoon zo. Maar goed, er komt nog steeds stoom uit mijn oren dus ik ben nog niet helemaal in de stemming om er iets over te schrijven geloof ik

van lennep schreef op maandag 8 september 2008, 0:24:


Even een grote KNIP anders past mijn tekst er straks niet meer bij


Nou.. wat vond ik ervan.. ik ga proberen om er geen ellenlange teksten van te maken.. maar ik raak er ook niet over uitgesproken inderdaad.
Waarom ik naar zo'n dag toe ga is omdat ik hoop mooie dingen te zien, er soms dingen in het programma zijn die me wel aanspreken of waar ik benieuwd naar ben, om tussen de stands te neuzen en gelijkgestemden te spreken, gewoon een beetje NH opsnuiven.

Ik ben naar de workshop lange teugel van Marjan Smit geweest, haar demonstratie was eigenlijk leuker, maar omdat ik zelf daar met Sieta ook mee bezig ben vond ik het leuk om te zien hoe paarden en mensen die dat beiden nog nooit gedaan hadden, oppakten. Ik vind haar af en toe wat streng, maar ze is wel heel duidelijk en consequent en haar 'goed zo!' en andere beloningen betekenen zichtbaar heel veel voor haar paarden. Haar hengst mag zichzelf zijn, mag initiatief tonen en het is een écht team. Dat ze dan nog een bit gebruikt, dat is jammer, ik zou het graag bitloos zien, maar ik heb véél liever dat mét een bitje dan dat agressieve gedrag tegenover een paard zonder bit.
Op de één of andere manier krijg ik het idee dat zo'n beetje alles geoorloofd is zolang je maar geen zweepje in je handen hebt en maar geen bit gebruikt, en dat je het per definitie al hélemaal fout doet als je dat wel doet. En dat er dan één paard was wat trots was, vertrouwen in zijn mens had, echte samenwerking liet zien, initiatief mocht tonen en plezier in zijn werk had, en de andere doodsbang was, gekleineerd werd, pijn gedaan werd en zich héél onaangenaam heeft gevoeld.... mogen jullie raden welk paard er bij welk mens heeft gehoord... En dan was het ene paard wel een eigen paard, en het andere paard niet, maar vanaf het moment dat je met een paard bezig bent schep je al een sfeer..

Aan de ene kant vind ik het naar om op een forum iets slechts over iemand te schrijven, maar aan de andere kant.. ik ben er zelf bij geweest, het was een demonstratie voor een heleboel publiek, en ik vind dat ik mag zeggen wat ik ervan vond. Het is toch maar mijn mening..

Na zo'n 10 minuten (denk ik) ben ik met een rood hoofd weggelopen bij de demo trailerladen van Jossy omdat ik me bijna niet meer kon inhouden om er wat van te zeggen en ik vind dat iemand niet publiekelijk te kakken hoeft te worden gezet, wat nu achteraf wel gebeurd is. Als er iemand middenin je demo schreeuwt dat je op moet houden omdat het dierenmishandeling is, en daar een behoorlijk aantal mensen heel hard voor klappen, dan sta je daar níet lekker. En eigenlijk vond ik dat wel héél vervelend voor hem.

Aan de andere kant.. als dit dan 'NH' moet zijn, zet mij dan alsjeblíeft maar weer aan de kant van de tradi's. Uitspraken als 'ik ga het eens even héél ongemakkelijk voor haar maken' en 'dat doe je niet nog een keer' (er zal misschien een woord verschil zijn, maar het kwam precies daar op neer), gecombineerd met het machtsvertoon, daar gaan mijn haren van overeind staan. En ongemakkelijk heeft ie het gemaakt, dat is 'm in ieder geval gelukt, nou, applaus! Kunnen we dat niet allemaal? Paardje straffen? Agressief zijn tegenover het paard, richting achterhand zwiepen en slaan omdat het paard altijd naar jou moet kijken (leek precies dat filmpje van die clint anderson), een paard achteruit zetten door het touw hard heen en weer te halen, keihard aan zijn hoofd snokken omdat hij steigerde, zo weinig veiligheid inbouwen dat het paard in paniek keihard zijn hoofd aan de trailer stoot.. kan nog wel even doorgaan... maar dit had niets met veiligeid, vertrouwen en leiderschap te maken, dit was gewoon puur machtsvertoon, frustratie en agressie omdat het paard 'tegen hem in durfde te gaan', hij moet en zal respect voor mij hebben..
En ik ken heus de principes van jouw ruimte niet in mogen nemen, wijken voor druk, enzovoorts wel. Ik ben geen naïveling die op dr neus staat te kijken omdat paardjelief haar omver loopt en vervolgens alles met snoepjes op wil lossen.. en ik begrijp echt wel wáárom hij het paard corrigeerde, maar het gaat om de manier waarop en om de houding die je daarbij zelf aanneemt.

Dit paard heeft zich héél vervelend gevoeld. Véél vervelender dan de jaarling waar ook over gesproken wordt. Ik vind ook niet dat het nodig is dat die meteen een touw achter zich aan moet krijgen omdat hij niet a la minuut wegschiet voor een commando, dat hij met een jaar al een bit in moet, en dat je zo lang achter elkaar met zo'n jong paard werkt. Maar dit paardje was wél oké met die man, zocht zijn veiligheid bij hem, en deze man was een stabiel persoon voor dat paard, die rust uitstraalde. En ik denk dat dat voor een paard toch wel héél belangrijk is.

Maar hey, het was bitloos, en hij had geen zweep, dus ach!

Anita Cats schreef op maandag 8 september 2008, 13:18:


In de klassieke dressuur? Nou ja, daar verschilt iedereen dan ook.. want alle mensen die ik benaderd heb, waar ik artikelen van gelezen heb, vinden touwtjes en bijzetteugels enzovoorts,eigenlijk alles wat het paard in een bepaalde houding dwingt, uit den boze!

volcano schreef op maandag 15 september 2008, 16:27:


Mijn merrie doet hetzelfde, is heel bang voor andere paarden, heeft ook héél veel ervaringen gehad die haar daar een reden toe geven.

Aanval is de beste verdediging, vindt ze. Ik probeer het voor te zijn, dus als zij moet stilstaan en andere paarden sluiten aan, zet ik haar schuin. Zo kan ze én zien wat de paarden achter haar doen, én ze heeft haar kont opzij, zodat de andere paarden er niet aan kunnen ruiken (ze is altijd erg bang dat andere paarden aan haar komen, vooral wanneer ze ze niet kan zien) en ze heeft minder snel de neiging tot trappen.
Resultaat is nu dat als er een paard aan haar kont ruikt, ze vanzelf een stap opzij doet ipv ze een knal te verkopen. Je kunt beginnen met hem naast de rest te zetten, dan vooraan maar helemaal omgekeerd of dwars, dan schuin en uiteindelijk gewoon rechtuit. Natuurlijk altijd belonen als hij (in jouw geval) het goed doet, hoe klein de vordering ook is.

In de piste hetzelfde, toen ik haar net had rende ze tijdens het rijden plotseling naar een paard aan de overkant van de bak toe en haalde flink uit, met mij er op. Dus in het begin zorgde ik ervoor dat ik niet onverwachts te dichtbij een ander paard kwam, voornamelijk niet wanneer het andere paard op mijn merrie af kwam.
Ik oefende met mijn merrie om steeds dichterbij langs te kunnen rijden, door bijvoorbeeld zelf vanuit het midden van de bak richting een paard op de hoefslag te rijden. Zo voelde het minder bedreigend voor haar, zíj was immers niet degene in de hoek die plotseling benaderd (ingesloten) werd door een ander paard.

Iedereen kan al een hele tijd zonder enig gevaar bij me in de bak rijden hoor, en ook op een smal gangpad kun je zonder gevaar passeren.
Het enige wat ze nog steeds doet, is kijken alsof ze ze áf gaat maken. Vooral wanneer ze vast staat, want dan weet ze dat ze niet weg kan, en dat is eng natuurlijk. Oren plat naar achter, mond open, soms happen in de lucht, zwaaien met haar staart, het ziet er nogal dreigend uit.
Paarden die haar langer kennen reageren er al niet eens meer op, want het betekent toch nooit wat. Van mij mag ze ook zo boos kijken, als zij zich daar veiliger door voelt (bij voorbaat alvast heel gevaarlijk lijken, want stel je voor dat ze proberen om bij haar te komen) dan doet ze maar. Maar ik wil nóóit een stap in de richting van het andere paard, een hap in de lucht richting het andere paard, of een kont die uitzwaait tijdens het rijden, noem maar op.

En wanneer ze paarden langer kent (en vertrouwt) doet ze het ook niet meer. Ze kroop een paar dagen geleden nog bij haar grote vriend (ruin van 8) in stal. De staldeur was open en er hing een halstertouwtje voor zodat het paard naar buiten kon turen maar wel in stal bleef tijdens het poetsen, en daar glipte ze zo onderdoor. Vond ze wel gezellig Dus het kan zelfs in de extreme gevallen nog goed komen

Het continu ontlopen heeft geen zin (bv maar achteraan aan lopen), er is een probleem en daar moet je wat mee, en dat kan alleen door er aan te werken. Zoek het op maar hou het controleerbaar en op jouw voorwaarden.

Michiel schreef op maandag 15 september 2008, 15:13:


Zes hele weken al, tjonge jonge.. Sieta is bijna 3 jaar kreupel geweest en meer dan een klein stapritje zonder zadel heb ik al in eeuwen niet gedaan. Ondanks het ongeluk en de operatie en haar bijna doodervaring, beweegt ze, sinds jaren, eindelijk weer redelijk. Ik ben bezig met een Jack Meagher therapeut, waar ik sceptisch over was, maar wat haar gigantisch geholpen heeft, en dan heb ik het nog maar over 2 behandelingen. Verder ben ik bezig met werk aan de hand volgens de klassieke rijkunst, wat na 1 les en wat oefenen zijn vruchten al afwerpt.
Ongelooflijk hoe weinig tijd een paard krijgt om te herstellen.. terwijl het ónze schuld is dat ze ineens een probleem hebben. Alsof het paard er iets aan kan doen en niet nét zo hard zijn best doet voor ons, ondanks dat het ze vaak zelfs pijn doet om aan onze verzoeken te voldoen.
Als ie niet meer bereden kan worden gaat ie naar de slacht, alsjeblieft zeg...
Ik zou dat nieuwe paard niet eens meer hoeven.

Arabesk schreef op maandag 15 september 2008, 19:09:


Ik heb heel eigenwijs geen getal in gevuld, maar 'onbeperkt'