Karin schreef op dinsdag 14 juni 2011, 9:51:


Wist ik niet, interessant!


Oh, voor de darmen maakt het niks uit. Er komt toch al maagzuur bij. De insteek was dat misschien bepaalde micro-organismen niet voorkomen in zuurder water, en dus ook geen reactie kunnen triggeren in de darmen. Als die micro-organismen wel voorkomen in neutraal/basisch water dan overleven ze de maag niet, maar de afbraakproducten doen misschien iets in de darmen.


Zie boven. De slappe mest is misschien een soort allergische reactie op afbraakproducten van die micro-organismen, die in zuur water niet voorkomen.

Dit alles is natuurlijk uiterst speculatief. Ik gooi maar wat in de kring om het raadsel op te lossen waarom sommige paarden last krijgen van platte mest na het eten van hooi (en het navenant veel drinken van water).

Ik denk dat de mensen wier paarden last hebben van dit verschijnsel maar eens moeten experimenteren met water, en dan weten we snel genoeg of het water een rol speelt.

Frans

e m kraak schreef op dinsdag 14 juni 2011, 16:40:


Kun je niet zeggen zonder te weten waarom het groene bruin wordt. Kan net als met kopersulfaat de onttrekking van water zijn (dat doen we nou eenmaal tijdens het drogen) en als je dat water weer IN de cellen zou krijgen (wat inderdaad een lastige klus is) dan zou het misschien wel weer groen kleuren, en bewijzen dat het chlorofyl er nog als vanouds is.

Verder neem je zomaar aan dat groen in bruin verandert, en dat het groene dan weg is. Maar volgens mijn kennis uit een heel ver verleden maak je een bruine kleur.... door aan iets groens ROOD toe te voegen, en niet door iets groens weg te halen. (Even terug naar de kleuterschool en met verf gaan kliederen, Egon. )
Waarschijnlijker is het dus dat het chlorofyl nog intact blijft maar iets anders door het drogen rood kleurt. Per slot van rekening zie je in de herfst, wanneer bladeren enzo verdrogen, inderdaad veel rode kleuren. In de herfst wordt het chlorofyl waarschijnlijk geresorbeerd waardoor je de rode kleur ook daadwerkelijk ziet. Maar bij het drogen van gras blijft de chlorofyl WEL zitten, en samen met de rode kleur zie je dan dus BRUIN.

Kortom, het is waarschijnlijk dat het chlorofyl er gewoon nog is, ook in het hooi.


Dus afhankelijk hoeveel "rood iets" er wordt gemaakt. Dat zie je in de herfst ook, dat er blijkbaar factoren zijn die bepalen hoe rood de kleuren van bladeren worden.


Wie zegt dat Mg zeldzaam is? Ik niet! Je kan wel de opname hinderen door teveel Calcium te eten (leuk, al die supplementjes), of door nog een paar oorzaken. Ik heb het al een paar keer genoemd: Insulineresistentie ontstaat niet door een tekort aan magnesium, maar een overdosis magnesium helpt om de cellen gevoeliger te maken voor insuline. Dat is iets anders dan een tekort wegwerken.


Ook hier weer: Waarom is poep bruin? Komt normaal gesproken door de afgebroken RODE bloedlichaampjes die erin zitten. Maar als je maar genoeg volume voedsel binnenkrijgt en vaker poept terwijl je rode bloedlichaampjes-afbraak constant blijft, en je krijgt vanzelf groene (of andere kleuren, als je wat vreemde eetgewoonten er op na houdt) poep.


Niet waarschijnlijk (los even van het feit dat "bruin" niet betekent dat het chlorofyl veranderd is) want chlorofyl is een eiwit en eiwitten overleven over het algemeen de maag met zijn zure milieu en enzymen niet. Eiwitten zijn fragiel en het spijsverteringsgestel is juist optimaal uitgerust om eiwitten te kraken. De kans dat een eiwit als chlorofyl ongeschonden de eindstreep zou halen is niet zo groot, dus ALS het al gebeurt zal het een klein percentage zijn.

Verder is denk ik chlorofyl niet een belangrijke magnesium-bron. De hoeveelheid chlorofyl in een plant is al beperkt vergeleken met de rest van de plantenmassa, en 1 zielig Mg-atoompje op een groot eiwit-molecuul is niet erg indrukwekkend. Je zou denk ik het chlorofyl gewoon weg kunnen halen zonder dat dit veel invloed heeft op de Mg-hoeveelheid.


Het zijn dus inderdaad geen Mg-problemen. Het is niet zo dat als je kwalen als insulineresistentie hebt dat de oorzaak hem ligt in te weinig Mg in de voeding. En dat maakt het volgende dus irrelevant:


Frans

Piet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:00:


Als je een grasplant afknipt dan zit niet ineens als bij toverslag fructaan in de stoppel. Dat gebeurt pas wanneer die afgeknipte toestand langer voortduurt. Als je iedere dag het draadje wat verder opschuift en tijdig het afgegraasde deel ook weer afbakent (en dus idealiter iedere dag het draadje voor en het draadje achter doorschuift) dan is er niks mis met deze methode, en vind ik het eigenlijk beter dan de methode die jij net voorstelde. Paarden zijn nou eenmaal niet zo geschikt om zich in anderhalf uur vol te vreten en de rest van de dag op het zand te staan.

Frans

Piet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:52:


Oh, dat kan wel wat dagen duren hoor! Ze eten toch voornamelijk van het verse stuk, en wat ze dan nog afknabbelen van het gedeelte dat al een paar dagen oud is, is vergeleken met het verse stuk minimaal.


Krijgt dan minder binnen dan in de volle wei en is veel meer tijd met het eten bezig.

Ruimte hoeft niet perse in de wei. Wij laten altijd het hek open naar een centrale ruimte waar water enzo is. De wei is dan meer de "eetplek".

Frans

Sandra van Bommel schreef op woensdag 15 juni 2011, 9:07:


Dan maak je die strip te groot.
Bij ons eten ze even fanatiek van de strip, maar daarna begint die op te raken en scharrelen ze weer door de hele weide. Zo krijgen ze toch genoeg binnen met iedere dag wat vers, EN kunnen ze volledig hun zoek- en graasbehoefte uitleven.

Frans

Els Kleverlaan schreef op woensdag 15 juni 2011, 11:45:


Ik geloof dus niet zo in het afvallen door stro. Dat zal best waar zijn voor paarden die een door brokjes e.d. verprutste darmflora hebben, maar eenmaal ingesteld op de benutting van cellulose als brandstof zouden hooi en stro het eigenlijk evengoed moeten doen.


Ik denk het stro. Je hebt nog niet verteld WAT voor stro het is, in sommige soorten stro zitten meen ik ook nogal wat suikers/zetmeel. En natuurlijk blijft verandering van voedsel altijd een gevoelig punt bij paarden ivm met de benodigde aanpassingen van de darmflora. Als iets eenmaal goed werkt kun je daar het beste maar zo weinig mogelijk aan veranderen.


Tsja, ik zou niet meer zomaar met voer gaan experimenteren als het prima gaat. Het enige probleem was dat ie te dik bleef? Dat kun je prima oplossen door minder eten te geven en/of meer beweging. Ok, dat laatste daar heb je voor gezorgd middels die twee ponies, dus misschien had dat stro sowieso niet gehoeven.


Regen zorgt doorgaans voor een verlaging van het fructaan in het gras, alle brandstof wordt ingezet voor een groeispurt. Lijkt mij dus niet de oorzaak.

Enfin, je kunt het nu niet meer terugdraaien. Hopelijk komt hij er snel weer boven op. Sterkte!

Frans

Martina schreef op woensdag 15 juni 2011, 12:41:


En dat vind ik al een hele prestatie! Ik zie dit toch als een bevestiging van mijn stelling. Als er in stro "niks" zou zitten zoals velen denken, dan hadden ze al na een maand het loodje gelegd.
Wat voor stro het was weet ik niet, en hoe de conditie van het gebit was ook niet. Mogelijk was hier nog wat aan te verbeteren geweest. Je schrijft zelf al dat met name de ouderen en de slechte gebitten waren afgevallen.
Maar als paarden een hele winter kunnen overleven op uitsluitend stro, dan denk ik dat ik wel gelijk heb als ik beweer dat een beetje stro naast hooi geen zier zal helpen om een paard serieus te laten afvallen. Tenzij je alle hooi weg doet, uitsluitend stro geeft, en dat een hele winter lang. En zelfs dan kan het nog zo zijn dat bij een goede kwaliteit stro en een goed gebit er niks noemenswaardigs gaat gebeuren. En met wat hooi erbij wordt die kans alleen maar groter.

Frans

Martina schreef op woensdag 15 juni 2011, 14:14:


Je had de reactie van "Joop" en Wil zeker nog niet gelezen toen je dit schreef?

Mits er voldoende mineralen in het stro zitten (en eerlijk gezegd weet ik niet hoe het met de mineralen-gehalten zit van de diverse stro-soorten maar daar is een mouw aan te passen) dan is in principe cellulose het enige dat er nodig is om op gewicht te blijven. Naast een paar vitaminen dan (hoewel de meesten door het paard zelf worden gemaakt en/of door de micro-organismen in de darmen).
Hooi is verder niet veel anders dan stro, het is gewoon een andere plant. Wel wat grover, dus een goed gebit is wel een vereiste. Als een paard op hooi kan leven dan zou ik niet weten waarom dat op stro ineens niet zou kunnen. Alsof alleen de gedroogde stengels van Engels raaigras geschikt zouden zijn en die van andere gras-gerelateerde planten zoals gerst en tarwe iets essentieels zouden ontbreken?

Frans

Els Kleverlaan schreef op woensdag 15 juni 2011, 14:36:


Zou ik sowieso niet, nooit hooi of stro gebruiken dat meer dan een jaar oud is. De dikmakers zitten er dan nog in, maar de vitaminen zijn verdwenen.


Definieer "voedingswaarde".
De een zal een bak patat zien als iets dat weinig voedingswaarde heeft, maar je wordt er nochthans dik van. Het is maar net wat je onder "voedingswaarde" verstaat. Zijn dat louter de calorieen, of zijn het juist de mineralen en vitaminen? Het lijkt me ook erg onwaarschijnlijk dat stro van alles precies de helft bevat (dan zijn trouwens alle problemen opgelost als je er gewoon twee keer zoveel van eet). Kortom, aan zo'n kreet "de voedingswaarde bedraagt de helft" heb je eigenlijk niks.


Noch cellulose noch lignine is door paarden afbreekbaar. Het zijn de micro-organismen die dat afbreken en omzetten in voor paarden opneembare stoffen. Kwestie van de juiste darmflora en de energie kan prima worden benut.
Daarom is "voedingswaarde" bij paarden ook zo'n rekbaar begrip. Voor een paard met slechte darmflora heeft hooi nauwelijks voedingswaarde, terwijl een ander paard zijn volledige voedingsbehoefte kan dekken met stro.


Het ligt aan het soort stro en aan de ondergrond. Stro wordt niet speciaal gemaakt als voeding voor paarden, dus als de plant waar het stro van wordt gemaakt geen speciale behoefte heeft aan magnesium dan is de kans ook groot dat de boer niet speciaal zal gaan bemesten met magnesium. Net als bij hooi is er eigenlijk maar EEN goed advies: Doe een gewasonderzoek als je van plan bent je paard langdurig en uitsluitend het betreffende stro te voeren.

Frans

Anja Seijn schreef op woensdag 15 juni 2011, 11:15:


Wat is het doel van straf? Simpelweg wraak nemen?
En zijn wij ermee gebaat als iemand twintig jaar op kosten van de samenleving moet wordne verzorgd en bewaakt en na die lange tijd nog erger verknipt en zonder kans om nog een normaal leven op te bouwen weer wordt losgelaten in de maatschappij?

En wie is er meer gestoord, iemand die het met een pony wil doen of iemand die gewoon weer een vergunning wil afgeven voor nog een kerncentrale in een dichtbevolkt land terwijl de wereld om ons heen steeds beter begint in te zien dat dit een letterlijk doodlopend spoor is? Ook maar levenslang opsluiten op kosten van de samenleving?

Frans

Piet schreef op woensdag 15 juni 2011, 15:20:


Lijkt mij wel ja.

Graszaadhooi is minder geschikt, domweg omdat het hier altijd een monocultuur betreft en het veelal om een grassoort gaat die minder geschikt is.
Als je laat in het seizoen hooit dan noemen we het gewoon "hooi" maar eigenlijk is het dan al graszaadhooi.

Frans

Wil schreef op woensdag 15 juni 2011, 15:40:


Tis wel een optie zoiets. Als je al dat onverbetelijke spul bij elkaar op een eiland dropt dan hebben ze geen andere keus dan zelf de handen uit de mouwen te steken want anders is er niks te eten. Kunnen ze met zijn allen op dat eiland regeren zoals ze dat zelf willen... en ontdekken dat het ook dan zonder regels en respect naar elkaar niet gaat lukken.


Het is die vraag nooit geweest. Het is al decennia bekend dat WAT je ook maakt, hoe zorgvuldig je ook alles probeert in te dekken, het altijd toch een keer fout gaat. Vliegtuigen crashen ook wel eens, ondanks alle moeite die er geinvesteerd wordt om het absoluut foolproof te maken en elke boutje en moertje te rontgenen en te certificeren. Waarom dat zo is daar zijn hele studies over gedaan en is zelfs een heuse wetenschap geworden, met afgeleide vakken voor een groot aantal opleidingen en studies. Alleen al het dilemma of je de mens of de computer de overruling authority geeft is niet op te lossen. (Bij Boeing heeft de piloot het laatste woord met als gevolg dat er perfect werkende vliegtuigen door fouten van de bemanning zijn gecrashed, bij Airbus heeft de computer het laatste woord en is het dus al meermaals voorgekomen dat een capabele bemanning machteloos heeft moeten meemaken hoe de computer het vliegtuig liet crashen. Bij kerncentrales speelt precies hetzelfde dilemma)

Verder heeft men het vaak over "kans" (de kans dat het mis gaat), maar dat is misleidend want je moet het eigenlijk over "risico" hebben. En risico is kans maal gevolg. In geval van kerncentrales kun je de kans misschien klein maken, maar omdat de gevolgen zo gigantisch zijn blijft de uitkomst ook dat het risico enorm groot is (risico=kans x gevolg).
Het is niet nieuw, geen obscure wetenschap, het is gewoon in bestuurlijke kringen met alle adviseurs e.d. een bekend feit maar ja, het grote geld lonkt en de ambstermijn duurt significant korter dan de halveringstijd van de diverse substanties.

Dus misleid je de kiezer met onzin als "onafhankelijkhjeid van olieproducerende landen" (jaja, en daar komt dan afhankelijkheid van uraniumdelvende landen voor in de plaats) en dat het CO2-vrij zou zijn, en dat zonne- en windenergie geen alternatief vormen.

En dus noem je financiele bijdragen van de overheid aan de bouw van kerncentrales "investeringen", maar als hetzelfde bedrag wordt gebruikt voor zonnepanelen of windmolens dan heet het ineens geen "investering" maar "subsidie", wat voor jan-met-de-pet veel negatiever klinkt.


Dat summiere van de berichtgevingen is sterk landsafhankelijk. Op veel buitenlandse sites kun je nu nog steeds een dagelijks verslag lezen over het gevecht dat zich afspeelt in Fukushima, wat langzamerhand onbeheersbaar begint te worden, (inmiddels meer dan 100.000 ton(!) hoogradioactief water opgeslagen maar de basins zijn nu echt vol. Alle hoop is gevestigd op een "zuiveringsapparaat" dat ze precies vandaag aan het testen zijn maar als het mislukt dan stroomt de boel over een paar dagen gewoon de zee in) er staat zelfs een 24-uurs webcam opgesteld waarmee je alles kunt volgen, maar hier in Nederland hoor je er niks meer over. rara?


Onrust is niet goed voor de economische groei.

Frans

Maru schreef op woensdag 15 juni 2011, 16:07:


Eh, dit is lichtelijk optimistisch. De halfwaardetijd van Plutonium bedraagt 240.000 jaar. En dat betekent niet dat je er dan van af bent: als de straling nu 1000 keer hoger is dan veilig is, dan is het na verstrijken van die 240.000 jaar nog maar 500 keer hoger dan veilig. Nog eens eenzelfde periode en het is nog maar 250 keer hoger dan veilig. Enzovoorts.

Natuurlijk moet het spul bewaakt worden. Dat is dan nog een "paar" duizend jaar lang, nadat de kerncentrale al buiten bedrijf is, een stel bewakers. Die willen ook koffie drinken, dus er moet een kantine komen met koffie-juf. Van die koffie moeten ze plassen, dus er moet ook een WC komen en schoonmakers. Het gebouwtje en hekwerkje moet ook onderhouden worden, dus daar zijn ook weer wat mannetjes voor nodig. Doe er inmiddels ook maar een salarisadminstrateur bij, en een opzichter. En ze willen ook graag een kacheltje in de kantine, hoeveel CO2 gaat dat opleveren?

Een paar duizend jaar lang een compleet bedrijf runnen dat niets produceert maar alleen maar ons afval bewaakt, wat kost dat? Is dat wel meegenomen in de berekening van de "winst" die de kerncentrale in zijn 50-jarige leven opleverde?

Frans

Piet schreef op woensdag 15 juni 2011, 16:21:


Vraag maar aan de mensen in Fukushima die er 6 km vandaan woonden of er niks van merkten. Volgens mij hebben ze er heel veel van gemerkt, en blijven ze er de rest van hun leven nog heel veel van merken, en zullen ze nog vaak terugdenken wat er van hun honden, kippen en paarden is geworden toen iedereen halsoverkop weg moest en er niemand meer heen kon om ze te gaan verzorgen.

Voordeel is wel dat we er inmiddels weer een natuurgebied bij hebben gekregen, net als in Pripjat. Voorlopig kan de natuur er zijn gang gaan, en dat zal nog heel veel jaartjes zo blijven. En ook nog eens zonder "natuurbeheerders".
Een natuurgebied met een straal van 30Km (dat is 60Km doorsnede) rondom Borsele zou wel leuk kunnen zijn.

Kerncentrales spatten niet als een atoombom uit elkaar als het mis gaat, maar veroorzaken "alleen maar" een enorme vervuiling die grote gebieden voor heel lange tijd onbewoonbaar maakt.

Frans

Piet schreef op woensdag 15 juni 2011, 17:09:


Kan theoretisch wel, maar is niet waarschijnlijk. Zelfs al zou het ding ontploffen dan is het effect relatief gering. Militairen weten al sinds het allereerste begin dat je pas waar voor je geld krijgt als je zo'n ding laat ontploffen op enige hoogte (meen 2 km of zo). Zo deden ze dat bij Hiroshima en Nagasaki ook. Als je het ding op de grond laat ontploffen dan krijg je alleen maar een plaatselijke krater en de rest van de energie gaat de hoogte en niet de breedte in. Dat kun je op 6Km afstand nog wel overleven dacht ik.

Frans