clarissa ruijgrok schreef op donderdag 30 augustus 2007, 22:26:

Ja, ik kan me voorstellen dat je dat als Amsterdamse vreemd vindt.
Ik wil je daar best antwoord op geven.
Dit zijn honden met een taak. Ik denk dat iedereen daar in de buurt wel een paar honden heeft. Ze moeten en dat doen ze ook, het hele terrein bewaken tegen inbrekers en gespuis, in eerste instantie door flink tekeer te gaan als ze iets vreemds horen. Ze worden daarbij eigenlijk nooit geremd.
Het zijn daarnaast ook geen liefjes voor vreemde mensen, daarom zitten ze overdag met z'n twee in een groot dubbel hok, voor als ze binnen willen en met een ren van zo'n 40 vierkante meter met een zandbodem. Ze mogen, als er geen gasten verwacht worden 's nachts tussen het voorste en achterste hek los lopen.
Voor de eigen mensen zijn ze heel lief, maar binnen komen ze zelden.
Ziek zijn ze nooit, verharen doen ze alleen in de ruitijd, ze hebben een wintervacht van hier tot gunter. Kortom ze zijn oersterk. Wat ze misschien missen, maar ik weet niet of dat heel erg is, is veel menselijk contact.
Ik weet echt niet wie er als hond beter af is, een stadshondje wat drie keer op een dag een rondje aan een riempje mag maken en dan weer netjes naar binnen gaat, of deze twee.....

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Christel Provaas schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 8:06:


In een stad?
Of bij ons?
Hoewel een hond een ander type dier is dan een paard, zal Ik het voor hier proberen ....
2 hengsten, een schuilstal, een paddock met een natuurlijke bodem, niet altijd maar wel vaak 'snachts in de wei.
Nu ik toch bezig ben:
Stadshond : een paard op stal, elke dag ergens tussen de 20 en de 23,5 uur binnen, onnatuurlijke vachtaantastende temperaturen, als hij al niet in een etagewoning woont, geen mogelijkheden om een put of een hol te graven, want niemand laat zijn tuin verwoesten.
Zie jij dit anders Christel?

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Gisteren weer op bezoek geweest bij de tinkermerrie.
Dit was de eerste keer dat we geen vooruitgang geboekt hebben.
Ik weet , leren gaat met pieken en dalen, maar het is frustrerend dat wanneer je zover gekomen bent, het dier plotseling weer haar kont naar je toedraait en gaat meppen met haar achterbenen en kappen met haar voorbeen. (ene voorbeen, de ander kon ik alles mee, da's ook wel vreemd natuurlijk)
Ik zit me suf te prakiseren naar het waarom. Wat is er veranderd sinds vorige week. Verder dan dat de eigenaar haar met "spul" behandeld heeft tegen de (mogelijke) aanwezigheid van de mijt in de sokken en dat dat nu misschien irriteert kom ik niet.
Mogelijk dat ik toch nog met te grote stappen aan het werken ben.
Aan de andere kant zie ik het trauma van alles wat ze meegemaakt heeft, als een zwarte onaantastbare vlek in haar hersenen, waar ik steeds dichter bij in de buurt probeer te komen om het in te kunnen kapselen.
Dus misschien is het helemaal niet gek dat het steeds moeilijker wordt.
Als ik in nog kleinere stapjes moet werken dan zijn we omdat de eigenaar nog steeds doodsbang van haar voeten is en niet in de buurt komt, nog maanden bezig om het dier te helpen. Dat is lastig want het wordt steeds vroeger donker.
Een andere oplossing zou zijn om haar een poos bij mij te zetten. Maar omdat je met dit werk met drie moet zijn, eentje om haar hoofd naar me toe te trekken, zodat ze als ze kwaad wil van me af moet met haar kont ipv naar me toe kan komen en Eva de enige die ik vertrouw met haar op de juiste wijze , goed getimed, belonen, schiet dat ook niet op.Want of ik nu naar hen rij of zij naar mij, maakt geen verschil.
Ik ben nu een beetje aan het filosoferen in de hoop dat iemand me vertelt over 5 minuten vertelt wat ik over het hoofd zie.
Maar het is handig om het zo te doen want PING een idee!
Als de eigenaar haar voeten heeft moeten behandelen met dat anti - mijt spul hoe heeft hij dat dan gedaan???? Hij durft er amper in de buurt te komen !!!! Of juist om het toch voor elkaar te krijgen,zoveel druk gebruikt heeft, dat ze daarom weer tig stappen achteruit is?
Hij vroeg zich af, toen we nog even na stonden te praten, hoe ik het voor elkaar kreeg om even later al aaiend niet meer dan 1 keer gvd wat jammer, te zeggen, nadat ze naar me geslagen had. Hij zou dat absoluut niet kunnen en heel erg gefrustreerd geraakt zijn.
En laat ik nou een aardig inzicht hebben in wat gefrustreerde mensen kunnen doen naar hun beest. Dus, nogmaals, hoe gefrustreerd is hij geraakt van het proberen die voeten ontmijten.
Hij vertelde me als nieuwtje ook nog dat ze in het begin de voorvoeten hebben samen gebonden, zodat ze deze niet meer kon bewegen en ze wel stil moest staan en zo van bovenaf de voeten bekapten. Alleen de voorbenen, want de achterbenen die kregen ze natuurlijk niet samengebonden.
We gaan zien, volgende week verder.

Piet



Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:57:

Van harte gefeliciteerd Pien, grandioos!
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 14:09:


Jawel, je hebt ongetwijfeld gelijk en dank je voor je advies.
De realiteit is dat zelfs wanneer ze hier staat, ik toch de eerder beschreven problemen hou. Bovendien zit ze nog met een veulen van 3 maanden.
Het beroerde is dat we het de eigenaar niet aan kunnen leren. Dan kon hij er dagelijks, zoals we al duust keer hebben proberen te bereiken, met een paar vrienden mee aan de slag.
Aan de andere kant is dit nu de eerste keer dat we bij een training geen vooruitgang boekten. Misschien was het wel mijn eigen schuld en was ik zelf niet zo gefocused als anders. In ieder geval wil ik me niet laten wegblazen na een wat mindere prestatie.
Donderdag gaan we nog een keer aan de slag. Als er dan weer geen vooruitgang in zit, wordt het allemaal nog een stuk lastiger, maar misschien eenvoudiger om de juiste beslissing te nemen.
Ik geloof vast in het systeem, het zou het eerste paard zijn wat ik op deze manier niet kan helpen. Liever nog even uitstellen om dat te bevestigen.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Cedric Coucke schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 14:38:


fotootjes?
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Ik vond een artikel over Strasser,
http://www.hoofcare.com/article_pdf/HoofcareLancasterstrasser.pdf

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Ik heb in het fotoalbum een aantal foto's neergezet van een oud zadel.
Is er iemand die weet of het een infanteriezadel is?

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Peter Donck schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 13:47:


Goed, ik kom er niet onderuit om er nog meer over te schrijven, gezien er ook in het fotoalbum gegierd wordt rond mij hielen. Voordat er nog meer geoordeeld wordt vanaf de buitenkant. Misschien het ik het in een keer helemaal op moeten schrijven. Maar soms denk je, de achtergrond gaat niemand ene moer aan....
Ik heb vanmiddag nog even gestapt maar hun "paddock" is 7 meter diep en geen 4 zoals ik dacht, dus 70 meter.
De oudste mechelaar is 12 en uit het asiel gehaald als jonge hond omdat hij daar al voor de derde keer en nu alweer een poos zat en niemand hem wou hebben vanwege 'lichtelijk' onaangepast gedrag. Elke kat, kip, eend of ander levend wezen dat hij ziet op meer dan 2 benen is dood. Omdat hij daar alleen zat is er een ander, van 1,5 jaar, nu een jaar of 8, kruising Mechelaar met iets groots, opgegroeid in een boerenschuur, bijgezet. Na een lange wenperiode gaat dat nu meestal goed. Is wat braver voor volwassenen, maar heeft elke imprenting als pup gemist. Gezien daar overdag pleeg en crisisopvangkindertjes in alle leeftijden over het erf lopen en dit bestand nogal wisselt en mensen komen vanwege het B&B, zitten de mannen in de ren en hebben dus de taak gespuis van het erf te houden, of hen in ieder geval aan te kondigen. Als alles rustig is, de kippen hoog in de boom, de eenden in de schuur, de poezen die inmiddels weten dat ze ze moeten mijden als de pest, gevlucht zijn, mogen ze regelmatig "in de wei"
Eerlijk is eerlijk, ik heb er absoluut geen moeite mee. Ik vind het de op een na beste situatie, bovendien heb ik er niets over te zeggen.. ik woon daar niet en het zijn niet mijn honden.
Hoewel ik dat niet als excuus zou gebruiken als ik vond dat er ook maar iets me niet aanstond.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Isabel van der Made schreef op zaterdag 1 september 2007, 18:20:


eeh cavalerie zal et wel zijn he ? Maar ik weet t ook niet, was als 18 jarige al te onaangepast om het leger in te moeten
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Isabel van der Made schreef op zaterdag 1 september 2007, 18:49:


Ja ik denk het wel, hier en daar zou de zadelmaker er een kleinigheidje aan moeten repareren, maar het leer is nog perfect.
Zal het van de week eens op Don leggen, het lijkt me vooraf vrij smal.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 1 september 2007, 19:29:


Hoe is't met je hond?
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Isabel van der Made schreef op zaterdag 1 september 2007, 18:55:


Zat nog een beetje te zoeken, interessante weetjes!
http://www.dbnl.org/tekst/land016mili01_01/land016mili01_01_0017.htm
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Esther schreef op zaterdag 1 september 2007, 19:46:


En ik heb 2 Mestiezen! Ik dacht vroeger uit mn "Arendsoog" boeken, of titels in die trend, dat dat heel bijzondere paarden waren, die hadden alleen de indianen en cojbojs!
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Huertecilla schreef op zaterdag 1 september 2007, 19:49:


"Pas als alles faalt kan beschermende kleding tegen een deel van de gevolgen nuttig zijn"

In het ziekenhuis met een gebroken nek heb je geen beschermende kleding meer nodig als alles gefaalt heeft.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"