Peet schreef op zondag 7 januari 2007, 22:41:
Ja, dat heb ik heel veel gedaan... dat is het enige waardoor ik de leiding kon krjgen over hem. Maar momenteel heb ik alleen maar de weide (die vreselijk nat en glad is) en de weg.

Heb ik heel veel gedaan. Ging vreselijk goed... paraplu's, vlaggetjes, ballen enz... allemaal niks. Ik kon hem er overal mee aan raken, de bal onder en over hem heen gooien enz.
Maar het zou best kunnen dat het nu weer anders is.
Ik kan nu alleen zo weinig doen omdat ik geen droog afgezet stuk grond heb.

Nee, ik heb niet echt scenario's in mijn hoofd. Als ik dat heb ga ik niet rijden. Ik ben echter wel 'voorbereid op wat gaat komen'. Maar dit houd niet in dat ik gespannen zit of reageer. Zodra ik dat van mezelf merk stap ik af.

Coulash schreef op maandag 8 januari 2007, 9:45:


Dat is het nou juist. Ik heb dat paard al 9 jaar. Ik heb hem gehouden terwijl iedereen om me heen zij dat hij mij niet verdiende en naar de slager zou moeten. Ik heb er ruim 2 jaar over gedaan (met grondwerk) voor ik weer een klein beetje met hem kon gaan rijden. Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik ging door. Ik had hem dus voor ik een beetje fatsoenlijk op zijn rug kon zitten al 3 jaar! Daarna pas kon ik met hem de weg op gaan. Hij was dus al 7 jaar oud toen ik voor het eerst met hem de weg op ging. Dit hebben we toen samen met een ander paard gedaan. Zo deed iedereen dat en het leek mij veiliger. En inderdaad, dat ging goed. Ik heb toen zelfs een (3 daags) trektochtje op de veluwe gereden met hem via ne nvvr. Dat ging allemaal super, maar was natuurlijk met een 'kudde' (van 4 paarden en 4 mensen).
Ik ben nu alleen al bijna 3 jaar overspannen. Ik heb daartussen wel mijn goede momenten hoor. Soms zelfs meerdere weken achter elkaar. Maar ik ben doordat ik nu dus geestelijk niet de sterkste ben blijkbaar goed beïnvloedbaar.

Ik weet dat er meer mensen zijn die zoals mij weten dat slaan geen zin heeft. Ik kom al een hele tijd op dit fora al heb ik het een tijd laten verwateren omdat ik het geestelijk niet bij kon houden. Ik wil proberen dit weer op te pakken omdat ik er weer eens op gewezen ben dat ik het dus niet alleen kan.

Ik kan niet zomaar op cursus omdat ik geen vervoer heb voor mijn paard. Maar misschien weet iemand van jullie een goede instructeur in Groningen die ook les wil geven in de grensstreek (ik woon momenteel net (500 meter) in Duitsland)?

Peet schreef op zondag 7 januari 2007, 23:03:

Hij liep bij de meeste oefeningen inderdaad los. Hij gaat dingen ook onderzoeken. Zo hadden we bijvoorbeeld zo'n hele groete bal. Ik laat hem dan los zodat hij eerst zelf kan kijken. Eerst draaft hij er wat rondjes omheen terwijl hij druk aan het snuiven is en dan gaat hij er op af om het te onderzoeken.
Hij durft niet zelfstandig over zijl en al helemaal niet door water. Hij gaat er echter wel naast staan en snuffelt wat. Zijl pakt hij wel vast met zijn tanden en tilt het op (eten?). Maar hij zal er niet over heen lopen. Ik moet dan ook vooral geen druk op hem zetten. Dan weigert hij alles te doen.
Dat was ook de reden dat ik twijfelde. Laat ik proberen uit te leggen wat ik heb;
Doordat hij al meerdere malen met me aan de haal is gegaan, zomaar de weg over schoot, voor een vrachtwagen stond te steigeren, een hek in rende en meer van dat soort dingen ben ik me wel gan realiseren dat er wel degelijk iets fout zou kunnen gaan. Ik neem nu dus mijn telefoon mee. Zorg dat er iemand thuis is als ik ga rijden en zeg welk rondje ik van plan ben te gaan rijden. Ook ga ik normaal gesproken niet rijden als ik niet zo lekker in mijn vel zit. Hoe graag ik dan ook wil. Als ik alleen ben doe ik dat niet.

Het is dus NIET zo dat ik bedenk wat er allemaal fout kan gaan.

Monique en Bianca,
Allebij heel erg bedankt voor de steun. Ik waardeer het erg dat jullie zo'n reactie schrijven.

Bianca,
Ik ga zo eens kijken op die website.

Monique,
Als ik niks met mijn paarden doe gebeurt er niks met ze. Kan ik dat wel maken? Toen ze bij mij kwamen heb ik ze beloofd voor ze te zorgen en hun leven zo leuk mogelijk te maken. Kan ik het dan wel maken niks met ze te doen?

Monique Meijer schreef op maandag 8 januari 2007, 16:54:

Dank je. Ik herken dit inderdaad heel erg goed. Ik heb je al een e-mail gestuurt ook. Ik zag namelijk net pas dat je maar op een paar km afstand woont.

Sara Swinnen schreef op maandag 8 januari 2007, 17:38:


Hahahahaha het is een HAFLINGER RUIN :)

Aan de lange lijnen kan hij al, maar dat is dus iets dat ik op de weg niet aan durf aangezien ik, als hij er dan vandoor gaat, echt niks te zeggen hebt.

Dank je voor je tip

Wil schreef op maandag 8 januari 2007, 19:54:


De afgelopen 3 jaar heb ik al te weinig gedaan door de combinatie van overspannen zijn en rug problemen (2 verschoven wervels door een klap van Milka af). Maar ik zal proberen het nog rustiger aan te doen met ze.
Ze werken alleen zo graag. (en ik ook)

De hoeven van 3 paarden is ook een hele klus... helemaal als je niet veel met ze doet. Ze zijn dan zo onrustig als wat...

Bedenk me net wat; misschien dat ik op dat soort dingen dan ook maar wat meer moet oefenen... stil staan onder het bekappen enzo. Al vraag ik me af of dat wel gaat lukken. Maar dat ligt helemaal aan mij.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 januari 2007, 21:26:


Nou, vertel eens; wat vraag jij je af?

Myriam schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:48:

Dank je.

Ik neem aan dat je dit jonge veulen wel extra bij voert? Met alleen maar hooi red ze het niet hoor. Of laat ik het anders zeggen; alleen hooi is voor zo'n jong dier niet voldoende. Ze is nou eenmaal te vroeg van de moeder af en mist daardoor een hoop voeding.

Als je haar bij voert kun je zelf op een afstandje blijven zitten. Eerst 2 meter, maar elke keer dichter bij tot je het op schoot hebt. Dan kun je langzaam aan haar gaan aan raken. Mijn ervaring is dat je dit binnen een paar dagen voor elkaar kunt hebben. Dan stap je eens de box in zonder voerbak en gaat dan net zo zitten als dat je met de bak voer zou doen. Laat haar snuffelen (kriebel haa alleen als je zeker weet dat ze niet bang zal zijn. Laat het anders nog even zitten en wacht tot je het voer er weer bij hebt.) en ga dan de bak voer halen.
Ik raad je aan om na een paar keer (als je haar al kunt aan raken) er eens een touw bij te pakken en met het touw te gaan aaien. Als ze dit accepteerd kun je het touw over de neus leggen en lichte druk uit oefenen. Dit doe je ook achter de oren langs. Pas als dat allemaal goed gaat begin je met het halster.
Alles wordt heel rustig, maar wel zelfverzekerd aan gepakt. Twijfel niet.

Dit zou allemaal al snel kunnen. Maar als dit niet snel gaat... dan maar niet. Ik zou haar dan ook gewoon nog even binnen halen. Zoals je zelf aan geeft kan ze niet de hele tijd buiten blijven door haar conditie. Voorkom dat je haar moet gaan 'vangen' want dan gooi je al het vertrouwen weer weg. Dan maar liever even binnen houden.

Dat kan wel degelijk. Alleen dit 'stofwisselingsprobleem' heeft wel een oorzaak.
Het stofwisselingsprobleem kan komen door verkeerde voeding, te weinig bewegingsruimte enz.
Heeft het paard ook last van exceem in bijvoorbeeld de vorm van mok?

Als je er zo zeker van bent dat dit echt een paard voor jou is en geld je niet zo veel uit maakt. Waarom laat je het paard dan niet keuren/onderzoeken?

trea hoex schreef op zaterdag 13 januari 2007, 20:04:


Ik denk dat de problemen die je noemt zeker niet een dood vonnis hoeven te betekenen. Hoe stond hij er bij? Wakker/allert? Leek hij ergens pijn te hebben?

Slachtprijs? Ik weet niet hoe die momenteel is. Ik denk dat je het gewicht letterlijk in euro's over kunt nemen eigenlijk. En dan zul je nog aan de hoge kant zitten.


Zegt dat ook maar iets? Nee, naar mijn idee niet. Mijn pony heeft ook maanden te koop gestaan. Maar ik doe hem nou eenmaal niet aan de eerste de beste weg. Als mensen dan gaan denken; die zal wel iets mankeren want hij staat al zo lang te koop... sorry hoor, mar dat vind ik een beetje te gek worden.

Ik ben vanmiddag even met Milka weg geweest. Ik heb hem gezadeld, zelf mijn chaps en cap aan gedaan en we zijn gaan lopen. Oftewel: alles op en aan wat met rijden te maken heeft, alleen ben ik er naast gaan lopen. Dit heb ik gedaan tot hij zijn hoofdje omlaag ging doen en dus mooi ontspannen was.

In de tussentijd heb ik allerlij oefeningetjes op de weg gedaan. Eens om keren, achterhand weg draaien, achterwaarts, volte, enz. Toen hij helemaal rustig was ben ik op gestapt, heb 5 meter gereden en ben er weer af gegaan. Na weer 5 meter ben ik weer op gestapt, heb 10 meter gereden, ben stil gaan staan, heb weer een meter of 2 gereden en ben omgedraaid (richting huis). 10 meter gereden, af gestapt, wat grondoefeningetjes gedaan, zo'n 100 meter gelopen, weer omgedraaid (van huis). En dit een paar keer. Toen weer richting huis gelopen (meter of 50) en toen weer op gestapt. Onder het rijden een paar keer een volte, paar pasjes achterwaarts (van huis af) en weer verder.
Toen we thuis waren langs het huis en het weiland gereden (er loopt een doodlopende weg langs het huis en het weiland) en weer terug naar huis. Meter of 20 voor het huis af gestapt en aan de hand naar de 'poetsplaats' gelopen en hem afgezadeld.
Hij bleef redelijk rustig de hele tijd. Maar het was duidelijk dat hij niet meer dan een meter of 15 voorwaarts zou gaan van het huis af. Omdat hij nog niet staakte, maar ik het wel voelde heb ik daar op ingespeeld door de stappen wat kleiner te maken. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.

Overigens geef ik hem nu dus wel bachbloesems bij ter ondersteuning.

Edith Hartog schreef op maandag 15 januari 2007, 18:53:

Dank je.
Onder staken versta ik inderdaad het stoppen en dan om (proberen te) draaien om klaar te staan om weer terug te kunnen rennen naar huis.