Was een bericht van Cindy in 'Sieta gaat beter', denk dat het hier hoort:

Een paard gaat rollen omdat hij pijn heeft, als er zich veel gas in de darmen bevindt (gas vult altijd een holte bovenaan) gaat dat gas zich verplaatsen (eerts rugzijde paard) rolt op zijn rug (gas thv buikzijde paard) rolt over (terug gasverplaatsing). Op die manier kan er echt wel een torsie in de darmen ontstaan met afsnoering van de bloedvaten. Met een koliek van het milt-nier-band-type (dikke darm gaat tgv gasophoping langs de buikwand omhoog verplaatsen en hangt daarna over het ligament tussen milt en nier ), gaan klinieken idd soms onder narcose proberen het paard terug te draaien in de hoop dat de darm er terug afglijdt), maar dit lukt niet altijd.

Sieta is uit de quarantaine Ook het derde monster was negatief op salmonella.

Net de arts van heelkunde gesproken, ze staat nu weer op hun afdeling. Het gips is er af gehaald, voor niets. Het had gewoon kunnen blijven zitten.. ze hebben haar al die tijd geen pijnstillers gegeven.. vandaar dat ze zo slecht op het been stond, arm beest!
Buiten dat kost het weer een hoop geld, dat gedoe met het verband nu kost méér dan dat het gips gewoon had kunnen blijven zitten.. word er echt niet goed van.
Toch hebben ze er elke keer weer een rede voor waarom het niet hun schuld zou zijn, ze dekken zichzelf wel in..

De wond zag er op zich goed uit, alleen kwam er wat vocht door de hechtingen heen, er is dus een kans dat het open gaat springen en dat verlengt het genezingsproces weer. Ze kunnen nog niet zeggen hoelang ze nog moet blijven, hangt van de wond af.

stumperd schreef op vrijdag 6 juni 2008, 15:19:



Nou.. inderdaad zeg.. ik dacht dat ik wist hoe belangrijk ze voor me was.. maar toen ik dacht dat ik haar kwijt zou raken.. dat gevoel kan ik niet eens beschrijven.

Ik ben ook vreselijk moe nu.. het is nog niet voorbij, maar het levensgevaar wel, en dat is alles wat je kan schelen op zo'n moment.. áls ze dit maar overleeft, dat been dat zien we dan wel weer..
Ben ook 5 kilo kwijt inmiddels.. en ik heb nou niet echt het figuurtje waar je nog 5 kilo vanaf moet halen... dus dat moet ik er maar weer snel bij eten..

Denk ook dat de klap bij haar later nog zal komen. ze is wel flink afgevallen.. maar ze is zelfs vrolijk als ik er ben (zegt natuurlijk weinig over die overige 22 uur). Denk dat ook bij haar de klap pas komt als ze straks weer terug is en eindelijk tot rust kan komen.

stumperd schreef op vrijdag 6 juni 2008, 15:58:



Stond Sieta maar 'thuis' dat is een droom!
Ze staat op een pensionstal, en heeft daar nu één maatje. Jesper. Dat is dan ook meteen niet zomaar een vriendje, die ken ze al bijna 5 jaar, en daar is ze écht gek op, zo'n beetje het enige paard wat ze ooit vertrouwd heeft, sinds ik haar heb.
Verder had ze wel een beginnende vriendin in de merrie groep, maar ik hoorde vandaag dat die naar een andere stal is gegaan.
Voor de rest was het alleen maar ruzie in die groep, dus verwacht geen reactie van de andere paarden eigenlijk.
Jesper is vooral de eerste dagen wel héél down geweest, dus ik verwacht zeker reactie als die twee elkaar weer zien. Ze begroeten elkaar altijd al uitgebreid als ze allebei uit het andere land komen.

Hoe bijgelovig het ook is, ik heb een stuk uit Jespers manen geknipt, haar laten ruiken en in haar manen gebonden. Iets positiefs wat ik over Utrecht kan vertellen; ik had het ergens vastgemaakt, waar het kennelijk niet is blijven zitten, en de volgende dag vond ik het op een andere plek in haar manen terug, vastgeknoopt en wel Geen idee wie het gedaan heeft, ik verwacht één van de studenten.

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 juni 2008, 17:02:


Euh... 'vergeten'?? Net als haar in de gaten houden na de operatie toen ze zo'n diarree had... en het infuus bijhouden.. ook allemaal even vergeten denk ik? Niet goed doorgegeven van afdeling heelkunde naar afdeling inwendige ziekten? Ik heb geen idee.. ga zeker nog verhaal halen.. verwacht echter niet dat het wat uithaalt..
Ja, de arts van heelkunde heeft haar direct terug op pijnstillers gezet... maar ik kan ze wel wat...

Myriam schreef op vrijdag 6 juni 2008, 22:57:


Lang zal ze leven, lang zal ze leven
Lang zal ze leven in de gloria
In de glooooriiiiia
In de glooooriiiiia
Hieperdepiep HOERAAAAAA!

Svenna gefeliciteerd!!
van mij en Sieta

amar schreef op vrijdag 6 juni 2008, 23:05:


Het is ook belachelijk, bedoel het ook sarcastisch.. nee ze heeft écht geen pijnstilling gehad. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ze er veel pijn aan had en er niet mee kon lopen, de artsen noemde het 'ze belast hem niet goed'. Ik dacht dat er iets ernstigs onder vandaan zou komen niet dat ze gewoon geen pijnstilling kreeg.
De arts van heelkunde overigens ook niet, daarom moest hij het gips wel open maken, zo'n risico wilde hij niet nemen. Pas toen het er prima uit zag ging hij controleren of ze wel pijnstillers had gehad; niet dus. En heeft haar er meteen terug op gezet. Nu loopt ze best aardig, maar ze heeft er wel last van. Het zal ongetwijfeld behoorlijk jeuken.
Heb er filmpjes van gemaakt, zal zo de link hier neerzetten.

En ik heb in het fotoalbum foto's van donorpony Janneke toegevoegd.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 6 juni 2008, 21:27:


neenee, het is: "ik roggel het wiel!"

Sieta schreef op vrijdag 6 juni 2008, 23:09:


Filmpjes (hele slechte kwaliteit, met mn telefoon opgenomen, in quicktime wel redelijk maar doet er nu ook even niet toe)

http://www.youtube.com/watch?v=CSroEAQ0ZXU

http://www.youtube.com/watch?v=l3oQUfFNC6c

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 6 juni 2008, 23:43:


Sinds het gips eraf is niet meer nee.. of eigenlijk.. sinds ze weer pijnstillers krijgt niet meer nee.. geen beweging omdat de hechtingen dreigen open te springen.. ze is nu pas 1 dag uit quarantaine, haar verband moet vaak verschoond worden. Ik neem aan dat die chirurgen het beter weten dan ik..

Aafke schreef op zaterdag 7 juni 2008, 8:29:


Nee de diarree was een reactie op de operatie en de anibiotica geweest, en de stress kan dat verergeren. Het was ook geen gewone diarree hoor, het spoot eruit als water, net een brandslang ofzo, was ook weinig tot geen mest in te bekennen. De bacteriën in haar maag en darmen zijn daardoor niet meer in balans, waardoor verkeerde bacteriën de overhand hebben kunnen nemen en de goede bacteriën ver te zoeken waren. Vandaar ook (denk ik) dat ze pas herstelde toen ze een aantal keer die maag/darm inoud van Janneke kreeg. Daarvoor reageerde ze namelijk niet op de medicijnen en ging ze eerder bergafwaarts. Ze at ook niet meer. Ook toen ze andere antibiotica gaven reageerde ze niet snel genoeg.

Lieve mensen heel veel plezier allemaal vandaag en morgen! Ik baal er onwijs van dat ik niet kan komen! Dus genieten zullen jullie!

Spirithorses schreef op vrijdag 6 juni 2008, 19:28:


Hey Pien,

Bedankt voor je aanbod, vind het heel lief dat je eraan denkt, maar als ze op een weitje mag dan heb ik haar het liefst hier op de pensionstal zodat ik er elke dag heen kan. Als ze zo ver weg staat kan ik er bijna niet meer heen, helemaal niet nu het openbaar vervoer staakt.
Ik krijg vandaag de arts weer te spreken, over wat hij van plan is, hoe lang hij vindt dat ze nog moet blijven. Verband verwisselen en de wond ontsmetten kan ik zelf ook wel. Zij kijken ook maar 1 keer per dag naar de wond dus hebben een infectie niet sneller door dan ik (dat blijkt uit alles wat er is gebeurd ook wel).
Wat infectiegevaar betreft kan ze beter in de wei staan dan in een stal (hoewel ze hem erg mooi schoon houden moet ik toegeven). Maar die stal is vooral behoorlijk geestdodend, daar gaat het me het meest om.
Ik heb veel over de revalidatie van griffelbeenbreuken gelezen, en overal hebben ze het over stalrust en twee keer 15 minuutjes stappen. Weet niet wat mijn arts van revalidatie op de wei vindt. Hoe dan ook, ik mag de behandeling onderbreken wanneer ik wil.

Aafke schreef op zaterdag 7 juni 2008, 9:14:


Ja wel he Ik dacht stiekem al, das een leuk maatje voor op de wei. Ze verdient het om daar weg te mogen. Maar goed, ik wil alle zielige pony's wel meenemen.. en het ligt niet echt in mijn financiële vermogen.

Herman schreef op zaterdag 7 juni 2008, 0:35:


Ik vind het heel moeilijk. Aan de ene kant denk ik, JA je hebt gelijk, ík heb haar gevonden, ík wist dat ze zich niet lekker voelde de avond ervoor, ík moest haar vinden met een verstopt infuus, ík wist dat dat been niet goed ging, ík wist wat ze wel en niet wilde eten, enzovoorts. Ik zal het dus het eerst merken als er iets niet oké is en ze voelt zich véél fijner als ze daar niet meer hoeft te staan.
Maar aan de andere kant.. ik durf haar ook niet zomaar mee naar huis te nemen en de behandeling af te kappen. Ik heb ook geen idee welke arts nou welke fout heeft gemaakt. Het is niet de taak van de chirurgen om de paarden op stal in de gaten te houden, dat is de taak van de dierverzorgers. Zij hebben doorgegeven dat ze pijnstilling moest hebben aan de afdeling inwendige ziekten.. maar daar heb ik wel 4 artsen gehad. De medicijnen geven wordt door de studenten gedaan.. het infuus verwisselen door studenten en dierverzorgers met een medische bevoegdheid.
Ik heb er minder verstand van dan de chirurgen die hier jaren voor hebben geleerd en al jaren ervaring hebben, en veel ervaring hebben met griffelbeenbreuken, omdat het zo vaak voorkomt. Ik heb ook de wond nog niet gezien. Ik kan daar dus geen oordeel over geven. Zal vandaag eens overleggen over thuis revalideren.