Vanavond heb ik mijn vrouw naar het ziekenhuis gebracht, met een zoals later bleek, gebroken enkel.
Schrikken, pijn, narigheid, op een gezellige zondagavond.
In een seconde gebeurt zoiets. Simpel struikelen was de aanleiding.
Foto's en gipsen, zeer goed en routineus uitgevoerd door de vakverpleger.
Het advies was om haar been hoger te leggen dan haar hart.
Piet zou Piet niet zijn als hij niet naar het waarom hiervan gevraagd had:
"als je normaal loopt dan helpt de beweging en de druk in je voet de bloedstroom schoksgewijs omhoog te brengen. Dit zal het lichaam helpen beschadigd weefsel en zwellingen door vocht te absorberen.Nu ze niet zal bewegen, helpt het de bloedsomloop enorm als ze haar been hoger legt."
Kan ik het helpen dat ik , ondanks het medelijden met mijn vrouw, meteen weer een pietsie aan paarden op stal en/of een "ijzertje"onder de voet moest denken?

Piet

Nick Altena schreef op maandag 12 februari 2007, 3:55:


Ja als iemand tegen mij gaat praten over een slechte doorbloeding vanwege weinig beweging dan is het niet zo moeilijk om daar paarden bij te denken :) maar andersom heb ik het ook weleens. Soms als het over paarden gaat, de mooie bewegingen, het fijne hoofdje, de lange benen moet ik aan vrouwen denken Mooiere wezens zijn er toch niet Nick? Dan denk ik daar liever aan dan aan mijn belastingaangifte ofzo Hahaha
Kijk je uit met die lange dingen onder je voeten? Want voor je het weet zit je bij terugkomst ook zo, maar dan verplicht.!

Piet

4bozzza schreef op maandag 12 februari 2007, 9:05:


Welke site?

Nelly Boot schreef op maandag 12 februari 2007, 23:25:


Als je geen tijd hebt doe je hem weg? Dat heb ik niet gelezen.
Dat is een prikkelende stelling
Net zoals "wegens beeindiging hobby te koop aangeboden: 1 paar inlineskates met kniebeschermers en valhelm". Of " ik verkoop mijn pony omdat hij te klein wordt".
Bij de omgang met mijn dieren speelt het hebben van tijd geen rol.
Trouwens:de enige die geen tijd meer heeft is dood he :)
Ik heb een kat omdat het mijn kat is, een hond omdat het mijn hond is, een paard omdat het mijn paard is.
Al zou ik er nooit meer een meter op rijden, dan nog is het mijn paard.
Als ik zorg dat hij onder optimale omstandigheden kan leven, vindt hij het echt niet erg dat er geen 2 uur per dag een zadel op zijn rug ligt.
Ik heb gezorgd dat er een vriendje in de wei staat, dat wanneer er geen gras is, hij hooi ter beschikking heeft, altijd vers water......
Vandaag wel rijden, morgen niet? Zolang ik hem niet overvraag vind hij het absoluut geen punt.
Het is dus maar net wat jullie samen willen doen en hoeveel getraindheid daarvoor nodig is.
Alles verandert natuurlijk compleet, als de paarden op stal zouden staan.
Maar dat is voor mij niet aan de orde, want dan had ik geen paard.

Piet

Nelly Boot schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:19:


Dat wist ik niet meer! Er gaat wel eens meer een mailtje uit hier
Fijn dat je er iets aan had Nelly!

Simon Lingbeek schreef op maandag 12 februari 2007, 14:17:


had je haast Simon?

Omgedraaide ijzers kom ik regelmatig tegen bij (vrij logisch, maar helaas ) dode voeten. Gewoon van Nederlandse en Belgische paarden. Een van mijn "lesvoeten" hoge geknepen hiel, stijle toon, een authentiek ijzer voetje, heeft een omgedraaid ijzer, flink naar achter genageld met daaronder een plaatje. Tussen plaatje en zool/straal volgespoten met siliconenkit.
Niemand kan mij wijs maken dat wanneer je een klein beetje met je vak bezig bent, je niet weet dat dit het einde van een paard betekent.
De voet compleet fixeren, dus genezing proberen te bereiken door zoveel mogelijk doorbloeding te geven is onmogelijk, plus dat de zool en straal luchtdicht worden afgesloten.

Piet

Spirithorses schreef op dinsdag 13 februari 2007, 15:06:


Dank je Arno, ze baalt voornamelijk dat ze nu een week op haar achterwerk moet zitten .....

Touwtjes lossnijden? "Wat go's up, must come down" Pien.

lotje schreef op dinsdag 13 februari 2007, 15:52:


Ik vond eigenlijk dat ik me nogal inhield. Er bestaat geen natuurlijke smid. Je geeft antwoord in de vorm van een advies om er een ijzer onder te slaan. Natural balance is alleen een iets aangepast ijzer, net zoals het break-over ook een voorbeeld van een aangepast ijzer is, allemaal niet meer dan variaties op het zelfde thema: een ijzeren plaat die vastgeslagen wordt onder een paardenvoet door nagels (spijkers dus) in de witte lijn te slaan en die in eerste instantie de schade heeft doen ontstaan.
Het enig alternatief is het aantrekken van hoefschoenen, al of niet met pads.
Heeft je paard problemen met een bepaald merk, dan probeer je een ander.

Maar ok Renee, hoezo te zwak?

Esther schreef op dinsdag 13 februari 2007, 21:11:


Je wou me weer niet zien he !

lotje schreef op dinsdag 13 februari 2007, 22:44:

Renee, ten eerste is dit de verkeerde site om over hoeven te schrijven, daar hebben we hoefnatuurlijk voor.
Nu hebben al heel wat mensen je zeer beleefd antwoord gegeven, ik ga dat ook nog een keer proberen.Voor het gemak tussen jouw tekst, dan kan ik niks vergeten.


Met elke voet moet je erg voorzichtig en wel overwogen omgaan.


Beter dan er een ijzer onder te kloppen


er bestaat niet zoiets als een "paardvriendelijk overgangsijzertje"


Hoeft niet, op deze site weten heel veel mensen en ik precies wat een natural balance ijzer is.


Nee, als je paard zulke slechte voeten heeft omdat er altijd ijzers onder gezeten hebben, sla je er niet nog een keer ijzers onder maar gebruik je hoefschoenen.


Een verantwoordelijke eigenaar zal de voeten trainen, elke dag een klein beetje meer, of andere oplossingen zoeken.


Hoefschoenen gebruiken, goedbekappen en beweging geven.


Perfect, zoals gelukkig verreweg de meeste paarden het uitstekend doen met Natuurlijkbekappen


Is de enige aanvaardbare oplossing.

Die waren ongemerkt bijna rijp voor de slager, Een paard wat niet op eigen voeten op zachte ondergrond kan lopen is ver heen.
hoefschoenen met een "pad", een soort veerkrachtige inlegzool is dan een oplossing, zodat de voet de gelegenheid krijgt zoveel mogelijk te herstellen.

groeten, (en hopend op een fatsoenlijke ,

Ik begrijp zo langzamerhand echt niet meer waarom je dit elke keer meent te moeten schrijven. Iedereen heeft je correct antwoord gegven.
Zelfs als je meent om dwars tegen de principes van hoefnatuurlijk in te moeten blijven schrijven.

Piet

Arno8 schreef op dinsdag 13 februari 2007, 23:33:


jammer dat ik je handel stuk moet gooien Maar die zijn er al
Om bevangen paarden op te heffen......

lotje schreef op dinsdag 13 februari 2007, 23:38:


Kijk eens op de site van bv Marquis of Smit of misschien hier wel bij de links

Piet

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 februari 2007, 23:37:

Trudy schreef op woensdag 14 februari 2007, 8:20:


Heel mooi gedaan Trudy,
ik hoop dat de schrijfster,die in paniek was over haar paard dit ook weer leest.

Piet

Na veel zoeken heb ik, al een aantal jaren geleden, iemand gevonden die mij westernles wilde geven op de manier zoals ik dat graag wilde. Haar paarden werden gehouden zoals dat gebruikelijk was.
Achteraf besef ik hoe weinig ik toen wist van hoe je paardvriendelijk met een paard om moet gaan..
Ik had er misschien iets meer over nagedacht dan de mensen om me heen, maar dat was het dan ook wel.
(Op beslaan na, mijn eerste eigen paard heeft maar 2 weken ijzers gehad.)

Ik schrijf dit omdat ik een mailtje kreeg van de eigenaresse van de westernstal, degene die me toen les gaf.

Ze schrijft dat er inmiddels nog maar 1 paard op ijzers staat, (moet nog even vragen waarom dat er iemand, die natuurlijk bekapt, de voeten van haar Quarters bij houdt en dat het bij allemaal probleemloos gaat.
Het aardige was dat ze zich daar vroeger zich niet eens voor interesseerde, de smid kwam en die had als taak de voeten te onderhouden en er voor wedstrijden slidingijzers onder te slaan.
Ik denk dat ik toen toch op de een of andere manier een positieve indruk gemaakt heb, want ik was degene die ze later belde om Don, (haar persoonlijke paard van veulen af) van haar over te nemen.
Don met zijn opgegeven hko voeten....... Ze zal toen wel gedacht hebben, jij met je grote bek, kijken hoe lang het duurt....
Onlangs stuurde ik haar de foto van Don, die ik hier ook gezet heb. Haar enthousiaste reactie was, dat hij er beregoed uitziet, dat ze niet verwacht had dat hij ooit weer pijnloos zou lopen zonder medicijnen en dat dit zeker geen 2,5 jaar zou duren.
Ze zal me bij het lessen vast en zeker een eigenwijze kl*** gevonden hebben, maar ach, ik betaalde priveles en slecht was het niet voor haar lespaard.
Maar toch: of ik nog eens langs kwam om wat bij te babbelen.
Dat doe ik zeker, al was het maar om nu over bitten te beginnen.
Want dat doen we ook, Don en ik, over straat... bitloos rijden

Piet