Els Kleverlaan schreef op donderdag 25 januari 2007, 21:29:


Het gaat erom Els of de voet goed landt. Een paard hoort op de hiel en straal te landen, welke methode je ook toepast. Anders is het gewoon verkeerd bekappen. Die hoge hiel hoort dus echt niet in het rijtje thuis.
Natuurlijk bekappen is Natuurlijk bekappen en echt de eenvoudigste methode, die je als het ware ook kunt bereiken door je paard veel over ruw asfalt te laten lopen of nog beter, in een flinke laag fijn rond grind.
Piet

e m kraak schreef op vrijdag 26 januari 2007, 3:02:


Je hebt, beste Egon, (als ik ook bijvoegelijke naamwoorden wil gebruiken) waarschijnlijk over het hoofd gezien, dat ik ergens een link voor je gezet heb naar de Shetlanders in de Grevelingen, om je te helpen bij je onderzoek waarom Shets turkse mutsen als hoeven ontwikkelen (wat ik inderdaad een vorm van verwaarlozing vind) en jouw studiegroep niet.
Dat is zeker een interessante zaak.

Wat je echter deponeert als stelling is voor mij een onafgemaakte zin, die ik, zoals ik het zie, af zal maken

Een correct paard-natuurlijk
gehouden paard heeft geen hoefverzorging nodig wanneer het regelmatig over een bodem loopt die groei en slijtage in evenwicht houdt.

Is een paard wat alleen op onze natuurlijke zachte bodem loopt correct paard-natuurlijk gehouden? Weides, bos, zand enz?

Ik kan hem ook veranderen in een vraag:
Een correct paard-natuurlijk
gehouden paard heeft in Nederland geen hoefverzorging nodig??

Ik heb ook nog een zinnetje voor je hier naar toe gehaald uit een berichtje wat ik gisteravond schreef

"Natuurlijk bekappen is Natuurlijk bekappen en echt de eenvoudigste methode, die je als het ware ook kunt bereiken door je paard veel over ruw asfalt te laten lopen of nog beter, in een flinke laag fijn rond grind."

"Als het ware" heb ik geschreven omdat het dan niet meer over het begrip natuurlijk bekappen gaat.

Weinig gemier bij toch? Wat nou, loodgieterssyndroom?

Totdat je zover bent met het onderzoek, dat je kunt bewijzen dat alle paarden, die zo natuurlijk mogelijk gehouden worden,...... want waar praten we anders over ....... mijn paarden,zelfs als zou het kunnen, wil ik niet in een natuurgebied ...., bijvoorbeeld geen levensgevaarlijke gaten in de kwartieren zullen ontwikkelen omdat er een stuk tussenuit is gebroken, kijk ik er anders tegenaan.
Ik blijf dan overtuigd en daardoor promoten, van de kwaliteit van het regelmatig natuurlijk zelf bekappen. Een kwaliteit die geen prof. NBer, die eens in de zoveel weken komt, ooit kan bereiken. Gewoon zoals het in het boek staat en voorlopig nog wordt aangeleerd.

Piet

Christel Provaas schreef op vrijdag 26 januari 2007, 15:16:


Urine is zeer rijk aan stikstof, ureum maken ze ervan.
Het is dus geen ander gras wat zo hard in zo'n mooi rondje groeit, het is hetzelfde spul als in de rest van de wei, maar dan super overbemest.
Nog meer dan het "gras' in een koeiewei. Als er voldoende tijd overheen gaat gaan ze opd ie plek wel weer grazen hoor.

Piet

Als de voeten harder zouden slijten dan de groei, dan hadden we allemaal teckelpaarden.
Als ze harder groeien dan de slijtage, krijg je , maar daar draait het in jouw verhaal nu helemaal om, lange hoefwanden die van nature moeten afbreken.


Ik kan hem ook veranderen in een vraag schreef ik hierboven toch?
Want dat is de vraag waar het omdraait voor mij


Met je laatste zin ben ik het helemaal eens, ik schrijf nergens dat ik daar tegen ben.
Waar ik wel iets tegen heb en waarmee ik vind dat NB aangevallen wordt is :


Met respect Egon. Ik vind dit allemaal niks zeggende gezochte benamingen, die ik moeilijk serieus kan nemen..
Ik heb geen idee wat jij vindt dat er verandert is aan de NB manier van verzorging / houderij zoals deze, sinds het boek van Frans en Ilona is uitgekomen, gepromoot wordt.
Volgens mij helemaal niks.
Maar misschien zie ik zaken over het hoofd.


Hier kan ik niet anders op zeggen dan wat ik in mijn vorige alinea zei
Hooguit iets persoonlijks toevoegen: Ik vind dat je mensen de kans moet geven om te leren, exact zoals we dat allemaal hebben gedaan en tijd om het geleerde in de praktijk te brengen en hen als het even kan te begeleiden naar een natuurlijker omgang met hun paarden.

NB is allang een merk gworden. En ik vind het een sterk merk met zeer goede producten: geen stalling, doordachte ondergrond, goede natuurlijke voeding en het aanleren van een simpele manier van hoefverzorging.
Het staat een ieder vrij denk ik, maar het is vooral aan de mensen die hier het langste meeschrijven en veel hebben ingebracht, om daar goede nieuwe producten aan toe te voegen, of er nog betere voor in de plaats te zetten.

Dus ook in dat licht vind ik het perfect, dat je bestudeert wat er nu precies gebeurd met paardenvoeten die niet verzorgd worden onder Nederlandse omstandigheden.




Piet

Vandaag heb ik een paardenmelkerij http://www.jamirapaardenmelkerij.nl/
bezocht en hield eigenlijk mijn hart al vast voor wat ik daar zou aantreffen.
Zulke positieve berichten hoor je er niet over.
Ik was verbaasd.
Met in mijn achterhoofd dat het een bedrijf is waar mensen hun brood mee verdienen, kan ik de eigenaren alleen maar feliciteren met hun Paard Natuurlijk aanpak.
De merries lopen in kuddes in gezelschap van hun veulens en ik meen 2 hengsten.
De veulens gaan een aantal uren per dag in een grote aparte loopstal om de merries die dan hooi staan te vreten in diezelfde grote open schuur de kans te geven melk te verzamelen om ze te kunnen melken. Ze hoeven daarbij de veulens niet uit het oog te verliezen. Na het melken gaan de moeders en kinderen weer naar de 15 ha grote weide, of blijven lekker hooi staan eten.
Ik was onder de indruk van de geweldige kalmte en conditie van de merries.
Mooie quarterachtige paarden met berevellen om.
Hartstikke mooi bedrijf!

Piet

Tinker schreef op vrijdag 26 januari 2007, 23:00:


Afgezien van dat ik het onnodig vind een stuk ijzer in de mond van een paard te doen (ik heb op wel meer gebieden een hekel aan ijzer)
zou ik het paard leren, door hem te trainen, zijn hoofd laag te houden. Zodat het gemakkelijk wordt zijn hoofdstel om te doen.
Vechten door het hoofd vast te houden is zo ongeveer het laatste wat je moet doen. Hiermee los je het probleem niet op.
Als je zelf niet weet hoe dit te trainen, vraag dan hulp aan een goede trainer. Die moet je echt, als er niet meer aan de hand is, in een keer, kunnen vertellen en laten zien hoe je dit aanpakt.

Piet

susan garritsen schreef op zaterdag 27 januari 2007, 7:49:


Heb je een foto van de hoef?

Piet

http://theclickercenter.com/2004/Panda/index.php
Ik weet niet of deze link al ergens staat, ben een weekend weggeweest en heb een en ander niet gevolgd
Dit is de link naar de site van Alexandra Kurland, een van de grootheden op het gebied van clikkertraining.

@Christel, over geestelijke belasting.
Het grote verschil met een andere manier van training is dat een paard zelf graag wil. Hij gaat op zoek naar de click of de yes, omdat hij weet dat daar een beloning op volgt. Maw, het is de yes die hij wil horen en zal proberen uit te vogelen, wat hij de vorige keer deed toen de trainer yes zei.
Een paard wat gevraagd wordt iets te doen wat belastend is, zal doodeenvoudig weigeren. (zie Shiny is back.) Je hebt namelijk geen dwangmiddelen in handen.
Het "geheim" achter het Panda project is de uitermate subtiele manier van trainen.
Door het doel voor ogen te houden, maar de weg erheen in enorm kleine oefeningetjes te breken, kun je die een voor een aanleren en later samenvoegen, er is dan van geestelijke belasting in mijn ogen geen sprake.
Als je een beetje handig clikkert zal paard al uit zichzelf oefeningetjes gaan samenvoegen, hij weet dat er niks engs aan is en dat de jackpot valt in de vorm van een grotere beloning als hij iets heel goeds gedaan heeft.
Vaak is het zo dat het paard de mens probeert te clikkeren.
Zoveel eigen initiatief toont dat clikkeraars die nog niet goed weten wat ze doen, het moeilijk vinden om hier mee om te gaan.
Hiermee bedoel ik natuurlijk niet het schooien om voer, maar oefeningen combineren en gaan vragen : "is dit wat je bedoelt? Of dit?"
Ik denk dan ook dat wanneer het paard zelf iets graag doet, er van zeer weinig geestelijke druk sprake is.
Niet meer dan dat het zichzelf oplegt.

Mooi voorbeeld van "kleine stapjes" is het filmpje van Eva met Queenie.
Je ziet hoe Queenie haar best doet om de, in haar geval, klik, te horen. Op een gegeven moment wil ze de bal achteruit schoppen en bedenkt zich: "nee! dat werkte niet, ik moest hem aan raken met mijn neus!" Dan hoor ik die klik"
Je ziet ook dat de timing van Eva goed is. Het schoppen vermindert, en eerst raakt Q de bal boven op met haar neus, langzaam zie je het hoofd diper gaan en wordt de zijkant gebruikt en gaat de bal rollen.
Dit gaat echt niet per ongeluk maar wordt getraind, door het zoeken van de neus van Q te klikken op het laagste punt.
Volgende oefening zou kunnen zijn, te klikken als Q een stap richting weggeneusde bal zet, dan na twee stappen, drie enz. daarna weer de baltargetten en wegduwen. Als het "bal achtervolgen" een automatisme is geworden, kun je op richting gaan trainen, door alleen nog te klikken als de bal in de juiste richting gaat.
Zo kun je Q aanleren om een rondje met de bal aan de neus te lopen en nog maar 1 keer te clikken als het rondje voltooid is bij "einde oefening" Die je dan nog weer zou kunnen uitbreiden met snelheid. Alleen nog clikken bij een eerste snelle stap enz.
Het targetten van de bal met de neus zou dus kunnen eindigen in een spectaculair in het rond galloperen met een zwangerschapsbal aan de neus. Waarbij de buitenstaander denkt,"Wat leuk! dat een paard dat kan!" maar waar in feite enorm veel werk in zit omdat elke handeling, elke stap zelfs, van te voren aangeleerd is.

Nog een ander voorbeeld is het traileren van Siny.
Ik had hem, op bovenstaande manier, zo vertrouwd gemaakt met de trailer dat ik hem er op een gegeven moment los, dus zonder touw, achteruit in kon laten lopen.
Ik vergiste me daarna door te denken dat het rijden met de trailer geen probleem kon zijn.
Het rijden had ik namelijk niet aangeleerd en ik begreep in het begin na zijn weigeren niet waar het pijnpunt lag.
Inmiddels heb ik met de hulp van Conrad, op exact de zelfde manier, met hele kleine stapjes dus ( 1 nieuwe toevoeging per sessie) de spanning van het rijden afgehaald en is ook dat geen probleem meer.
Hij "rent" de trailer in en van geestelijke belasting is nmm geen sprake meer.( de reden waarom hij weigerde)
Ik weet wel dat als ik ooit nog een jong paard koop, ik vanaf dag1 begin met zijn training. Natuurlijk zonder het opgroeiproces te frustreren, maar hem wel de kans te geven om af en toe een beloning te verdienen.
Een aai, een kriebel, een Moooooi of een stukje wortel.

Piet
.

Huertecilla schreef op maandag 29 januari 2007, 8:42:


Je hebt mijn naam genoemd, dus reageer ik, welke valkuil je daarmee ook open zet.

Het spreekwoord "zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten" gaat hier volledig op.
Ik wacht nog steeds op je gironummer om een betaling op te storten voor het beantwoorden van een simpele vraag.

Ik vraag me af waarom mijn integriteit en inzet op mensen en daarmee paarden te helpen een andere zou zijn dan die van Frans en Ilona, die je er zo zorgvuldig buiten laat.

"Wiens brood men eet"...... Idioot!

HannahFroukje schreef op maandag 29 januari 2007, 11:22:


Kweenie.... het kan ook zijn dat de vraag door de schrijvers als beantwoord wordt beschouwd en dat daarom de discussie verandert, wat is daar mis mee?
Als het voor de vraagsteller nog niet duidelijk is, vraagt ze gewoon nog even opnieuw.
Een van de hele mooie dingen van dit forum vind ik.
Omdat dan met een vraag die al tig keer eerder gesteld is e.e.a. ook nog interessant kan blijven voor anderen.

Eva Saegerman schreef op maandag 29 januari 2007, 11:33:


Mooi!.
Dat bedoelde ik dus. Tussen de eerste en tweede keer geen klik meer!
Hoe heb je het nu gedaan om haar de bal 2 keer te laten duwen? En duurde dat lang? Voordat ze door had dat je dat vroeg?

Om met 2 paarden in een zelfde ruimte te werken zul je ze eerst aan moeten leren dat ze alleen naar je toe komen als je hun naam roept.
En dat ze "blijven" als ze niet moeten komen.
In het boek van Inge staat een foto waarin ik Shiny aan het trainen ben om in 'zijn mand" te blijven, om hem een vaste plaats te geven als ik even niet met hem bezig ben.
Dit zou je kunnen doen als je met Beereke bezig bent en andersom.
Je bent voor mij een toptrainer als je ze uiteindelijk de bal naar elkaar over kunt leren spelen
Wel uitkijken voor buitenspel he ?

Piet

HannahFroukje schreef op maandag 29 januari 2007, 22:50:

Het enig juiste antwoord Clara!
Lang leve de symptoombestrijding!


Wil je de rest niet weten Hana? Wij wel! Ik wil graag helemaal alles weten over kluisters, kijken of ik ze terecht niet wil gebruiken of dat het toch iets genuanceerder ligt......
Als ik overzichtelijk 20 bijna dezelfde antwoorden op het zelfde vraagje wil lezen ga ik naar Bokt of natuurlijk ruiterschap ofzo....

Piet

Piet schreef op dinsdag 30 januari 2007, 0:46:


Sorry, HannahFroukje is je naam.

Piet

jose schreef op maandag 29 januari 2007, 9:39:


Deze hele site is ontstaan uit onvrede met de traditionele paardenwereld. Vanaf dag 1 wilden "normale" mensen hier niet komen.
Die blijven liever lekker veilig in de wereld van stallen, junkfood, ijzers, bitten, sporen en zwepen. Ze schrijven daar waar ze medestanders vinden.
Om hier te komen lezen en schrijven zal je de moed moeten hebben om toe te geven aan je zelf, dat je je paard jarenlang niet echt geweldig behandeld hebt.
Dat het welzijn van het wezen paard niet "eerst' kwam.
Tja en da's lastig, dat wringt.
Dus kun je dat maar beter smalend afdoen.
Dan hoef je nergens over na te denken.
Totdat je ooit door de dierenbescherming gestopt wordt, als die club eindelijk ballen krijgt.
Voor anderen is het ontdekken van deze site een soort van thuiskomen.
Die kunnen hun innerlijk gevoel gelijk geven, omdat ze eindelijk de weg vinden naar een beter leven voor hun paard omdat ze lezen en gaan ervaren, dat alles anders kan.
Laat mij maar bij dat "kleuterklasje" horen.
Kleuters staan open voor alle nieuwe indrukken en hebben geen rugzak vol met keiharde, dieronvriendelijke inzichten en gewoontes, die ze maar niet kwijt kunnen raken.

Piet

jose schreef op dinsdag 30 januari 2007, 9:55:

Is hetniet juist daar waar ze leren rijden? En met een paard "omgaan"?
Ja, ik heb zelfs maar 1 les gehad. :) Voldoende om te weten dat ik het zo niet wilde.
Ook toen ik western ging rijden ben ik er 4 voorbij gelopen voordat ik er eentje vond, die een klein beetje aan mijn eisen mbt diervriendlijkheid tegemoet kon komen.


Hier verschillen we dus ook van mening.
Je weet er blijkbaar niet meer, maar ik kan er nog wel een paar noemen hoor!

Laat ons nou maar fijn het kleuterklasje zijn Jose, want ik stelde dat kleutertjes geen rugzak hebben,niks hoeven weg te stoppen, maar open om alles te leren wat niet met misbruik te maken heeft. Gelukkig komen er steeds meer kleutertjes.

Piet