Esther schreef :
>> Eddy schreef:
>> Het is wel typerend dat er hier redelijk véél mensen komen die
>> het ongelofelijk goed "weeeeten" maar ondertussen niet op hun
>> paard durven stappen omdat hij dan gek doet . Of eerst een
>> kwartier nodig hebben om "tot rust te komen" vooraleer op
>> wandeling te vertrekken.
>> Het aantal mensen dat op deze manier een voet op de
>> boerderij zet hier is groeiende .
Als ik heel eerlijk ben is dat wat ik ook meer en meer om me heen zie gebeuren; mensen die er eigenlijk niet klaar voor zijn een eigen paard te hebben, mensen die bang zijn en hopen dat hun angst wel weg zal gaan door het aanschaffen van een eigen paard. Handelend vanuit hun emotie in de hoop dat het paard hen wel zal helpen bij hun eigen processen. Vaak valt het dan toch wat tegen als de eerste blijheid gezakt is want een paard vraagt tijd, energie en heeft wel degelijk zijn eigen karakter. Poeh, wat kun je dáár onzeker van worden zeg....
Ik heb het nu niet over financieel, want doordat de meeste mensen tweeverdieners zijn is het geld er meestal wel om dat paard aan te schaffen en te onderhouden. Misschien is dat ook juist wel het 'gevaar' want de mensen die hier komen omdat ze vastgelopen zijn met hun eigen paard en bereid zijn om veel geld neer te tellen voor training zijn niet op één hand te tellen. En zo werkt dat natuurlijk niet.
Ja, tijdelijk misschien, maar het is meestal toch de mens die het meeste training nodig heeft, met alle gevolgen vandien....
> Misschien is dat juist helemaal geen gevaarlijke onrustwekkende
> evolutie, misschien zegt het iets over dat er mensen zijn die
> het paard nu meer als een persoonlijkheid gaan benaderen door
> alle 'zekerheden' overboord te gooien en naar de behoeften van
> het paard gaan kijken. Het is dan beslist niet gek dat er ook
> onzekerheid ontstaat omdat alles wat er geleerd is ineens ook
> anders bekeken kan worden. Neem bijvoorbeeld alleen al de
> methodes van leren van een paard. Ik denk dat het juist erg
> belangrijk is om er voor open te blijven staan op een
> gelijkwaardige manier.
Het probleem hierin is dat mensen vaak gaan reageren vanuit hun emotie en het paard ook als zodanig behandelen. Teveel mensen dénken dat ze naar de behoeften van het paard kijken, maar dat is helemaal niet zo, het zijn hun eigen behoeften, wensen, verlangens waaraan dat paard moet voldoen en de komst van dat paard moet hun eigen tekortkomingen compenseren.
Niet sterk in de schoenen, paard krijgt overal zijn zin in, wordt gebabied, getutteld en juist in die goedbedoelde emotionele goedheid wordt het wezen paard ondergeschikt gemaakt aan de emotie van de mens. Een paard ís nou eenmaal geen kind, geen knuffel. Een paard denkt, voelt en reageert heel anders dan de mens.
> Ik las bijv op Bokt een discussie, mijn mond viel echt open, er
> zijn mensen die de tastharen van een paard afscheren omdat dat
> mooier staat. Ik kon het niet nalaten om er wat van te zeggen,
> die tastharen zijn hardstikke hard nodig, zo kan een paard
> voedsel selecteren omdat die haren vastzitten aan
> zenuwuiteinden. Mensen weten dit niet, heel jammer is dat ze
> gewoon blijven denken dat als je dat afscheert een paard er
> geen last van heeft met als reden; ze lopen nergens tegenaan
> en het staat mooier op wedstrijd. Dan hoop je toch echt dat er
> meer gelezen gaat worden over het wezen paard. Begrijp je wat
> ik bedoel als ik dus zeg dat lezen beslist geen kwaad kan? Ook
> theoretische kennis is belangrijk.
Dat is wel zo, maar ik snap wat Eddy bedoelt (wij hebben het er vaak over) : Vaak weten ze het prima in theorie, maar kunnen het niet omzetten naar de praktijk.
Voorbeeld: Het opvoeden van een veulen, daar hang zóóóóóveel aan vast, maar wat zien wij: Onervaren eigenaars die een veulen kopen omdat het dan 'zo leuk met je meegroeit' , zo kun je leuk samen leren en groeien. Fout op fout wordt gemaakt met als resultaat een draak van een veulen op éénjarige leeftijd. Daar helpen die boekjes je niet bij.
Er wordt in de boeken zo mooi omschreven dat je gelijkwaardigheid met je paard moet hebben, maar wat ís nou die gelijkwaardigheid?
Er kan nmm pas gelijkwaardigheid onstaan zodra de communicatie over en weer helder en duidelijk is, zodat eigenaar leert de behoeften van het paard te respecteren en los te zien van wat hijzelf zo graag zou willen.
Voorbeeld: Leuk wandelen en 'uit grazen' gaan. Niks gezelligers dan met je paard wat rondkuieren en hem hier en daar een hap laten nemen. Als je dat niet in goede banen leidt heb je binnen 2 dagen een paard dat je van graspol naar graspol sleurt en dan is het allemaal niet zo leuk mee, want je wilde toch zo goed zijn voor je paard en nou loopt-ie constant te trekken en negeert hij jou volledig, alle aandacht op het gras gericht.
Ander voorbeeld : Paard mag beslissen wattie wil, dus kom je geen 100 meter ver met je buitenritje, of paard gaat automatisch na 20 meter draven in stap en krijgt altijd zijn zin, met als gevolg een paard dat niet voorúít te branden is.
Nóg een voorbeeld : Mens wil dat paard iets leert wat paard niet in huis heeft. Niet ieder paard is geschikt om mee te springen, slidings te maken, wil graag getutteld worden. Er zijn ook paarden die helemáál niet zo'n leuk en lief karakter hebben, net als dat er mensen zijn die niet aardig zijn, gewoon vanuit hun aanleg. En als je dat hardop durft te zeggen ben je hardvochtig want dat arme paard......
Allemaal voorbeelden van een zogenaamde gelijkwaardigheid die in praktijk helemaal geen gelijkwaardigheid is. Ik lees er hier op PN dagelijks de voorbeelden van en ik lees hier ook wat er allemaal aangedragen wordt van ingewikkelde oplossingen.
Soms vind ik echt dat dat mijlenver van de praktijk afstaat hoor.
En ja : Ook ik heb het moeten leren.
Ik werk al mijn hele leven met paarden van anderen en op mijn 35 e vond ik dat ik eindelijk de ervaring, mogelijkheid, tijd en de energie had om mijn eigen paard aan te schaffen.
Dat is altijd een zeer weloverwogen keuze geweest!
Groet, Pien
Warboel
