Spirithorses schreef op donderdag, 4 augustus 2005, 23:36:


De New forest pony van mijn zus is inderdaad nogal een dikzak.
Maar we hebben maar drie paarden dus als je er twee samen zet staat er altijd één alleen. En dat doe ik liever niet. En de shet komt eigenlijk ook beter overeen met mijn half quarter, die het gras wel nodig heeft. Haar op schraal land zetten is geen optie.
Het kan wel zijn dat ze drachtig is (als ze deze week niet hengstig wordt. Dus afwachten) Dan zouden we de shet en haar veulen volgend jaar apart kunnen zetten. Maar ondertussen zitten we wel met een probleem.
Ik heb ook al gedacht om de twee grote op de verse wei te zetten (die naast de afgegraasde ligt) en de shet op het oude stuk te laten staan voor ongeveer 20 uur per dag. Maar dan breekt ze toch uit om bij de rest te zijn.
(Dat beest is Houdini. op 1 week ben ik haar al verschillende keren kunnen gaan vangen)
Je uitleg over dat hooi rooster begrijp ik eigenlijk niet zo goed (sorry) Klinkt wel leuk maar hoe kan je praktisch zoiets maken?
Op de winterwei (de droogste van allemaal) hebben we ook maar 1 schuilstal de shet zal dus bij het hooi kunnen (ben een beetje aan het hopen dat de grote bezitterig gaan doen over hun eten)
Ik heb hier op PN gelezen dat paarden best de hele dag toegang hebben tot hooi ivm maagzuur en zo. Dan geldt dat voor een shet toch ook? of niet?
Zou het misschien goed zijn als ik hooi van twee jaar oud koop voor de shet of komt ze dan vanalles te kort?
Zijn er eigenlijk ook shetlandpony's die minder aanleg hebben om moddervet te worden? Ik vraag mij dit af omdat bij de man waar ik haar kocht ze ook op de wei liep. Hij had wel 20 shetten ofzo en ze liepen allemaal op redelijk grote weides. Geen enkele van zijn pony's was te dik. Mijn pony is eerder een ranke shet. Meer een klein paardje dan een pony. Zou het kunnen dat die magerder blijven of is dat ijdele hoop?

wendy roovers schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 22:04:


Mijn merrie stond vroeger ook in de winter binnen. Wel zonder deken maar toch had ze bijna niets wintervacht. Wanneer ze dan overdag op de wei mocht had ze het natuurlijk koud en was ze steeds verkouden. (toen was ze nog niet van mij want anders was dat spelletje niet doorgegaan)
Toen ik haar kocht moest ze het hele jaar buiten van mij. Ik maakte mij natuurlijk wel zorgen of ze wel genoeg vacht zou krijgen. Maar dat was geen probleem. Ze wordt even wollig als onze New Forest. Ze loopt nu al twee winters buiten en sindsdien is ze niet 1 keer verkouden geweest.
Als je het over overwinteren hebt zou ik mij niet teveel zorgen maken over het gras. Als het maar een half voetbalveld groot is, zal er toch geen sprietje gras meer op te vinden zijn. En zeker niet als het een beetje nat weer wordt. Dat maakt ook niet zoveel uit zorg gewoon dat ze een plek hebben waar ze uit de modder staan. En in de lente groeit het wel weer in (kan je eventueel zaaien)
Je paardjes zijn niet meer van de jongste zorg dus dat ze zeker niet te mager zijn. Een vetlaagje houdt ze warm en moest ze eens ziek worden dan heeft ze nog wat reserve. (Volgens mijn veearts is het ergste wat er is een oud, mager paard in de winter)

Ans

Simon Lingbeek schreef op zondag, 21 augustus 2005, 2:01:


Waarom gaat iedereen er van uit dat een gewone hoefsmid bekapt zoals wanneer hij er een ijzer onder zou zetten?
Wegens tijdsgebrek (herexamens) heb ik deze zomer de hoeven van mijn paard niet meer kunnen bijhouden dus heb ik maar een smid gebeld. (degene die vroeger ook kwam) Nou, volgens mij kwam zijn manier toch zeer dicht in de buurt van de natuurlijke: steunsels weg, wand wat ingekort (van de zool en de straal is hij afgebleven), buitenste hoefwand mooi afgerond.
En die man moet je nou niet als natuurlijke bekapper gaan bestempelen want dat zal hij niet appreciëren denk ik.
En ik heb hem ook niet gevraagd het zo te doen. Ik dacht: "Is kijken wat hij er van maakt"
Ik ben dan ook eens gaan kijken bij het paard van een vriendin dat sinds enkele maanden zonder ijzers loopt. (Niet omdat ze "bekeerd" is maar omdat ze vond dat het te duur werd. Ze heeft trouwens nog steeds de zelfde smid als toen haar paard wel ijzers had (een andere dan de mijne)) Aan dat paard haar hoeven zag je nog duidelijk dat ze ijzers heeft gehad (nauwe hielen) maar ze was wel bekapt zoals een natuurlijk bekapt paard. Ik merkte trouwens dat haar hielen al veel lager waren. (ze stond vroeger opvallend hoog) En zij heeft ook niets speciaals gevraagd.
Dus nu vraag ik mij af waarop iedereen zich baseert als ze zeggen dat een hoefsmid een blootvoets paard hetzelfde bekapt als een paard met ijzers?

youet schreef op zondag, 21 augustus 2005, 21:02:


Wat vreselijk voor je paard, net nu het zo goed met haar ging.
Ik heb niet direct ervaring met blinde paarden maar ik heb ooit eens iets gelezen (weet wel niet meer waar (misschien in bit ofzo)) over een helemaal blind paard. De eigenaresse kon het paard nog steeds rijden en grondwerk aan een longe ging ook nog. Het paard had genoeg vertrouwen om zich zelfs in het donker overal naar toe te laten leiden. Maar ze werd noodgedwongen op stal gehouden uit vrees dat ze zou panikeren als ze helemaal alleen was (en zeker op de wei). De eigenaresse vond dit verschrikkelijk en wou haar paard terug meer vrijheid geven. Daarom gingen ze haar trainen op geluiden. Eerst in een binnenbak waar het heel rustig was. Ze maakten een afspanning in wol en hingen hieraan belletjes. Als ze dan tegen de wol kwam hoorde ze de belletjes en wist dat dit een grens was. Dat werd eerst getraind aan de hand en later werd ze los gelaten. Ze wilden dit ook toepassen buiten maar zover ging het verhaal niet.
Je zou ook verschillende geluiden kunnen gebruiken voor verschillende delen van de wei, dan kan ze zich nog preciezer oriënteren (bijvoorbeeld verschillende soorten windklokken)
Het blijft natuurlijk een risico want onverwachte enge dingen kun je nooit helemaal uitsluiten. Maar veel hangt af van het karakter van je paard.
Hopelijk heb je er iets aan. Maar nog meer hoop ik dat je het absoluut niet nodig hebt en dat alles toch nog goed komt met haar oog.
groetjes Ans

Ans Jondral schreef op zondag, 21 augustus 2005, 21:33:


Heb het even opgezocht. Het stond inderdaad in bit nummer 89 van oktober 2002 bij de rubriek "de brief" degene die ermee aan de slag ging was Machteld van Dierendonck. (en het paard was geen zij maar een hij)

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 10:57:


Mijn paard heeft ook zomereczeem. Ik heb ook alles vanalles geprobeerd maar ook bij mijn paard lijkt niets te helpen. Teatree zorgt er inderdaad voor dat de jeuk minder is maar het effect duurt niet lang. Ik moest het ongeveer drie keer per dag opsmeren als ik wat verbetering wou zien. Dat was dus een heel kostelijke zaak aangezien mijn paard zowel haar staart, haar manen, haar hoofd, haar schoft en haar kruis tot bloedens toe openschuurt. (dus ik moest telkens eigenlijk bijna mijn hele paard insmeren).
Sinds twee maanden loopt ze nu met een boett-eczeemdeken. En dit werkt beter dan al wat ik tot nu toe al gebruikt heb. Op haar manenkam en staart schuurt ze niets meer. Alleen haar hoofd ligt nog open (ik heb geen hoofdkap voor haar) Dus haar hoofd behandel ik nog met teatree.
Een bijkomend voordeel is ook dat mijn paardje nu ook geen last meer heeft van andere isecten zoals dazen. Als ik nu haar deken afdoe om te wassen of zo, komt ze het terugvragen. Dan komt ze in de buurt van het deken staan en begint eraan te prullen. Ze heeft ook geleerd om haar hoofd zelf door het halsstuk te steken. Ik hou het open en zij steekt haar hoofd erdoor. Volgens mij is ze dus veel gelukkiger met deken dan zonder deken.
Miscchien kan je vriendin ook een eczeemdeken overwegen?
Ik moest er eerst ook niets van weten. Want wie zet nou zijn paard in de zomer met een deken op de wei. Het is inderdaad een vreeemd zicht, maar het helpt wel en ze heeft er geen last van.
Groetjes
Ans

Spirithorses schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:38:

Ik wil er gerust op reageren.
Toen je dat bericht schreef, dacht ik: dat ga ik meteen proberen. Maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder ik het zie zitten.
Want eigenlijk zeg je: Je paard mag absoluut de rest van haar leven geen gras meer eten. Nou, ga jij het mijn paardje vertellen?
Want het is dan niet alleen geen gras meer maar ook andere dingen vallen weg. De eigenares van de pony waar ze bijloopt ziet zoiets niet zitten. Dus gezelschap heeft ze dan ook niet meer. En wat als je een wandeling maakt door al dat lekkere groen? Moet ik haar dan verbieden een hapje te nemen?
En trainen met wortelschijfjes zou ook niet mogen.
En dan heb ik ook praktische bezwaren. De meeste van mijn weides zijn gehuurd. Daar mag je niet zomaar een paddock zonder gras ofzo op maken.
Als ik de voordelen en de nadelen tegenover elkaar afweeg, wegen de nadelen toch zwaarder door.
Versta mij niet verkeerd, ik vind het ook verschrikkelijk. Mijn paard haar hele leven wordt er door bepaald. Overdag wil ze niet buiten komen. En als ik er niets aandoe is haar hele bovenkant vanaf haar maantop tot haar staart één open wonde die met een beetje pech ook nog ontstoken is. (Ze heeft het echt extreem erg) en ook de relatie tussen haar en mij wordt er door beïnvloed want ik ben die vervelende mens die haar komt insmeren en pijn doet als ik haar wonden uitwas. En een veulen zit er voor haar ook niet in omdat het risico veel te groot is dat hij het ook krijgt.
Ik ben dus zeker niet onwillig nieuwe dingen uit te proberen. Zolang de kwaliteit van haar leven niet achteruitgaat.
Als je zegt dat het iets is dat inwendig veroorzaakt wordt heb je gelijk. En dat is bewezen en gekend. De meeste nieuwe producten richten zich ook op het "ontgiften" van lever en nieren. Want eigenlijk is het niets meer dan een eiwitvergiftiging, een soort opstapelingsziekte.
Maar ook deze nieuwe middeltjes werken in mijn paard haar geval niet.
Nu heb ik dus zo'n deken en zolang niemand mij kan garanderen dat hun nieuwe methode echt werkt gaat deze niet meer af. Ik ben al veel te lang op zoek geweest en mijn paard is er al die tijd niet beter op geworden.
Ik ben heel blij voor je dat het bij jou wel werkt maar ik begin er niet aan.
Sorry

Ans

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:22:


Misschien dat ik inderdaad altijd al geluk heb gehad met mijn hoefsmeden.
Mijn paard is trouwens maar de eerste keer bekapt geweest als ze al vier was. Het was nooit nodig geweest omdat ze op fijn grind liep. Als ze vier jaar was is ze even verhuisd naar een pensionstal waar ze binnenstond. Toen had ze inneens dus wel een smid nodig. (Nou nou, hoe zou dat toch komen?) Die maakte toen de opmerking: Aha die staat zoals een arabier, dan laten we haar zo maar staan. (Is dit misschien hoefsmidtaal voor: Ze heeft lage hielen?) Toen ik haar kocht (Want ze is eerst 3 jaar mijn verzorgpaard geweest) maakte ik mij juist zorgen over haar lage hielen.(Khad nog nooit van natuurlijk bekappen gehoord) Ik vroeg dus om niets van haar hielen te doen aan de smid (een andere dan tervoren). Zei die tegen mij dat hij dat liever wel deed. Hij zei: Als ze altijd al zo gestaan heeft is dat een teken dat ze zo moet staan. En toen ik een keer informeerde naar ijzers zei hij (godzijdank) dat dat absoluut niet nodig was en dat ik ook gerust zo de weg op kon.
Misschien dat ik volgende keer als ik hem zie eens ga polsen naar zijn ideeën over natuurlijk bekappen. (Ik vrees er wel voor, hij behoort namelijk tot een hoog aangeschreven hoefsmederij)
Zou leuk zijn moest hij er voor te vinden zijn.
Kwou allen maar zeggen dat het water tussen natuurlijke bekappers en hoefsmeden misschien helemaal niet zo diep is als iedereen denkt.

groetjes Ans

Spirithorses schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:59:


Als ze wel weer op het gras mag, verandert dat de zaak wel voor mij.
Moest ik het proberen, zou bijvoorbeeld de winterperiode dan geen goede periode zijn om haar alleen maar op hooi te zetten? Het kleine weitje waar ze dan op staan is dan toch helemaal kapot gelopen. Of werkt het alleen in de zomer?
Want stel nu dat ik haar van de winter "schoon" laat worden. En dat ik dan bijvoorbeeld eerst de wei laat afeten door de andere pony (De wei die we eerst gebruiken ligt vlak naast het winterweitje dus dan valt wel iets te regelen qua gezelschap) En dat ik er dan mijn paard bijlaat.
Maar als ze daarna mee van weides moet veranderen dan heeft ze toch ook binnen de kortste keren weer te veel eiwitten? Dan duurt het mischien gewoon een beetje langer voor ze begint te schuren maar stoppen zal ze toch niet doen?
Ik kan mij wel voorstellen dat als je in het midden van de zomer haar van het gras haalt en haar er daarna weer opzet het wel helpt. Want dan is de periode dat ze op het gras staan gewoon korter. Tegen dat er weer genoeg afvalstoffen zijn opgestapelt om te beginnen schuren is het al winter en is het gevaar geweken.
Of staan jou eczemers wel het hele seizoen op het land? (Eens ze die periode van alleen maar hooi hebben gehad natuurlijk)
Want eigenlijk zou je ze dan telkens opnieuw van het land moeten halen.
En dan krijg je een soort van cyclus. Waarbij je een periode hebt waar je de afvalstoffen laat afvoeren en waarna ze weer opbouwen.
Of ben ik hierin helemaal verkeerd?
Je had het ook over een paard dat te mager werd. Wat ga je daar aan doen? Want moest ik dit proberen dan ga ik dat probleem ook hebben. (mijn paardje is nogal snel te mager)
En die zuiverende kruiden waar je het over had, welke zijn dat? Want dat vind ik ook wel interessant.

Ans

Ik probeer al een tijdje een barefoot testzadel vast te krijgen maar Dit wil maar niet lukken.
De Nederlandse verdeler leent niet uit in België is mij gemaild. En de Belgische verdeler stopt met de verkoop van barefootzadels (en dus ook het uitlenen) omdat zij een ander zadel zou gaan verkopen. Dan had ik nog een nieuwe Belgische verdeler gevonden maar die heeft geen uitleendienst.
Iemand een idee?

Groetjes Ans

Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 15:15:


Das indrdaad wel veel geld voor een weekje. De vorige verdelers hebben mij trouwens gemaild dat ze nog twee testzadels hebben liggen die ze verkopen. Als ze er niet te veel voor vragen kan het zijn dat ik er één koop. Kan ik het net zolang uitproberen als ik wil en daarna doorverkopen (is veel vraag naar op kapaza enzo, dus dat moet wel lukken) dan koop ik daarna wel een nieuwe. In erg goede staat zullen ze waarschijnlijk wel niet meer zijn. Maar ik ben het volledig eens met jou dat een testzadel laten komen uit Nederland wel risico's inhoudt dus dat dit misschien een betere oplossing is. (alles hangt natuurlijk af van de prijs, ik ga mij niet blauw betalen aan een afgeleefd zadel en ik wil het achteraf nog verkocht krijgen zonder al te veel verlies)
Als ik er iets meer van weet zal ik je op de hoogte houden.
Moest ik het kopen dan wil ik het gerust eens uitlenen ofzo (Is misschien nog een idee, dan begin ik mijn eigen uitleendienst. hihi zullen die van barefoot leuk vinden)

groetjes Ans

CooLLady schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 15:44:


Aan mij hebben ze altijd gezegd dat de staart schuren ook een vorm van zomereczeem is. Blijkbaar is dat in fasen van niet zo erg tot heel erg. Als ze alleen hun staart schuren is dat het minst erge, Als ze hun manen ook schuren is het al erger (dus meer afvalstoffen) en als ze ook hun buik schuren spreken ze echt al van een vergiftiging. (Dit wil niet zeggen dat ze het ook persé erger zal krijgen. Maar gewoon dat ze er soms ook wel gevoelig aan kan zijn)
Kweet niet of dit correct is maar aan mij is het altijd zo verteld.

Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 18:35:


Ik woon in Heffen bij Mechelen in de provincie Antwerpen. Van zodra ik iets hoor laat ik het je weten. (Kzal je mailen)
Ik heb ze vanmiddag een mail gestuurd dat ik intresse had en normaal gezien antwoorden ze wel snel.
Ik stel mij wel vragen over de toestand waarin die zadels zich bevinden.
Dus daarom enkele vraagjes aan de mensen die al een barefoot hebben: Zo'n barefootzadel slijt dat snel?
En als je zo'n testzadel krijgt toegezonden in wat voor staat verkeren die dan?

groetjes
Ans

jo schreef op maandag, 29 augustus 2005, 9:24:


Nou zeg,
Dus omdat je 19 bent en paarden hebt, moet je ongeloofelijk dankbaar zijn? (sorry ben ook 19 en dit is een beetje mijn zwakke plek)
Iedereen gaat er altijd maar van uit dat mammie en pappie wel even die paardjes voor hun dochtertje hebben gekocht.
Nou dat is dus niet altijd waar.
ik heb 12 jaar voor een pony gezaagd bij mijn ouders en nooit één gekregen (misschien maar goed ook achteraf gezien).
dus toen ik 17 was heb ik mijn toenmalige verzorgpaard maar zelf gekocht.
Ik kan niet voor Sandy spreken want ik ken haar niet, maar wat mijn paarden betreft bekostig ik alles zelf.
En misschien is dat zelfs nog moeilijker dan al die mensen met een vaste job.
Ik kan best geloven dat zij alles duur vind. Ik ervaar dat zelf ook zo.
Maar je kan natuurlijk keuzes maken. Zo gaat bij mij al mijn geld (en mijn vrije tijd) naar mijn paarden.
Ga er dus niet altijd vanuit dat jonge mensen alles zomaar cadeau hebben gekregen

Ans

jo schreef op maandag, 29 augustus 2005, 13:27:


Sorry, ik was misschien iets te snel met mijn reactie. Maar dat komt omdat ik bijna niets anders te horen krijg. Dus bij mij werkt zo'n uitspraak een beetje zoals een rode lap op een stier.
Ik begrijp wat je bedoelt. Als je jong bent en eventueel nog studeert heb je inderdaad niet veel financiële reserves. (Ik spreek hier uit ervaring. Een half jaar nadat ik mijn paard kocht, kon ik al een operatie betalen voor haar. En zo'n 3000 euro onkosten is veel geld voor een 18-jarige. Maar moeilijk gaat ook)
En ik heb twee paarden hoor. Als je shetlanders meetelt :)