Piet schreef op maandag 8 december 2008, 13:25:
> Grijnz, de clicker is niet uitgevonden om onhandelbare
> dieren toch te kunnen trainen, maar om veel preciezer te
> kunnen communiceren dan je ooit met iets anders kunt.
Voor zover ik weet is de methode in eerste instantie gemeengoed geworden bij de training van dolfijnen, en voor het voetjes geven van olifanten, en het aanleren van kunstjes aan tijgers. Even los natuurlijk van het experimenteerwerk van Skinner en zijn academische volgelingen. Maar echt belangrijk is dit natuurlijk niet.
> Je haalt dus het aanleren en een cue geven door elkaar.
Het aanleren is bij beide methodes gelijk. Je zet de situatie zo op dat je het gewenste gedrag als het ware uitlokt, en beloont op het beslissende moment. Als ik zeg dat je bij klikkeren net zo lang en hard moet schreeuwen tot je paard begrijpt wat ie moet doen dan is dat net zo dom als zeggen dat je bij communicatie via contact net zo hard moet duwen tot je paard het begrijpt. De kans dat het paard het spontaan begrijpt als de stimulus wordt verhoogd is uiterst gering.
Ik ben het dan ook nooit eens geweest met de uitleg van sommige
Parelli-aanhangers dat je maar zo hard met het touw moet zwiepen tot je paard van schrik achteruit deinst. Ik heb dat zelf ook nooit zo gedaan overigens.
> Heb jij wel leren dansen Frans?
> Ja? Dan kun je je misschien nog wel herinneren dat
> voordat het als man lijden, of leiden (was hetzelfde in
> mijn ogen) kon gebeuren, elk pasje , elke beweging van je
> voet uitgebreid besproken en geoefend was.
Yep. Zo zie ik dat ook graag met paarden. Alleen die uitleg kun je krijgen in het Nederlands, maar ook in het Spaans. Nou is dat laatste erg onhandig als je nog geen Spaans kent, dus je kan ook eerst een cursus Spaans volgen als je les wilt nemen van een Spaanse tangoleraar.
Die taalles hebben klikkeraars, maar als je communiceert via contact is die taalles eveneens nodig. In dat laatste geval noem ik dat "
wijken voor druk". Ik heb herhaaldelijk uitgelegd dat
dat de basis is, dat je eerst je paard moet leren volgen, in plaats van terug te duwen. Als je paard dat spelletje eenmaal kent, dan kun je daarna prima communiceren met contact, want je kunt je paard elke beweging laten maken door hem simpelweg je hand te volgen. Of dat nou "hoofd omlaag" of "zijwaarts" is, het is allemaal volgen van contact (of
wijken voor druk zo je wilt, hoewel ik nu begin te beseffen dat het deze term is die onvriendelijkheid suggereert).
Aangezien rijden nu eenmaal communicatie via contact is (ook voor klikkeraars, want het is onmogelijk om niet voortdurend al dan niet ongewild allerlei contact-cues te geven) is en blijft het noodzakelijk om deze manier van communiceren met het paard te beheersen.
Frans
Warboel
