eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 augustus 2008, 20:20:

Mijn vraag was serieus bedoeld.

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 14:13:


Mag ik er ook iets van zeggen?

Een paard met rugklachten, ook al zijn ze bijna over, daar hoor je gewoon niet op te gaan zitten. Eerst de rugspieren sterker en soepel maken dmv trainen aan de hand, lange lijnen, werk aan de hand, longeren, spelen, wandelen, whatever, maar je gaat niet op een geblesseerde rug zitten voor die 100% (en niet 90%) draagkrachtig is.

Ik geloof niet in een paard dat steigert en staakt uit een sterk karakter. Een paard dat steigert, staakt of wegschiet, geeft een duidelijk signaal: iets is erg onaangenaam, doet pijn, voelt niet goed, is tegenstrijdig. Er is gas en rem tegelijk, de rug doet zeer, zadel past niet, de schoftspieren zijn geatrofieerd, noem maar op, paarden kunnen rugpijn hebben van 1000 dingen.
Clickerend, met of zonder druk, met of zonder bit, met of zonder voedselbeloning, piafferend of in rengalop of hoe dan ook toch erop gaan zitten en gaan rijden is allemaal symptoombestrijding en de verkeerde behandeling.
Heel heel incidenteel kan iemand therapeutisch rijden, iemand met heel veel gevoel en kennis van de anatomie. Die kan wellicht rijdend iets herstellen, maar wij doorsnee ruiters moeten die ambitie niet hebben.
In mijn ogen.
Schiet me maar af maar dit is mijn overtuiging.

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 17:56:

Okee, ik kan me voorstellen dat je op deze tekst afgaat en ernaar handelt. Ik hoop voor je dat het beter wordt!

Esther schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 3:11:


Buck is jaaaaren geleden in de sloot terecht gekomen. We galopperden over een pad, ik wilde rechtdoor, hij linksaf dus het werd de middenweg en daar bevond zich net de kopse kant van een diepe sloot waarin we met een grote sprong terecht kwamen. Hij zakte weg en kon de steile kant niet op klimmen.
Had ik gezegd: 'dat zal je leren, kijk maar hoe je je hieruit redt', dan had ik hem nu niet meer gehad, want hij legde al snel zijn hoofd in de slootkant, de gordijnen gingen dicht en hij gaf het op.
Gelukkig was ik niet zo principieel en heb hulp gehaald. Ik heb hem flink geslagen zodat hij uit zijn lethargie en weer in beweging kwam en uiteindelijk op eigen kracht de sloot uit klauterde. Na anderhalf uur was de nachtmerrie voorbij. Ik ben erg blij dat ik heb ingegrepen en er geen 'leermoment' van gemaakt heb.

van lennep schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 20:37:


Wow Esther, wat staat-ie er goed op!
Ik zie geen spoortje eczeem, klopt dat?

Peter Donck schreef op zondag 17 augustus 2008, 9:03:

Je hebt zoooo gelijk. De stompzinnigheid ten top.
Alles wordt vastgebonden dan wel in een ijzeren greep vastgehouden, gas en rem volgen elkaar in een moordend tempo op en binnen dat schamele kader mag de arme beer dansen. Onnozele Barbara kijkt toe en juicht sociaal correct om het draaien van dit zoveelste rad.

Maar... er is ook mooie dressuur. Die staat los van dit en die zie je niet op tv. Die heet Luraschi, Pignon en Beran.

Goed stuk trouwens over de zadelmeting en het verschil tussen lichtrijden en doorzitten. Het is eigenlijk een enorme verfijning van de impression pad, de kleipad die aantoont hoe het met de drukverschillen onder het zadel zit.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 17 augustus 2008, 10:52:


Volgens mij zijn Nicks honden niet doof, dat kun je toch niet met die dove border vergelijken dan?
Hoe loste Bart dit probleem trouwens op?

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 23:35:


Je leest niet goed Eddy. Ze krijgt spierpijn van lichtrijden, niet van doorzitten.

De beste graadmeter is je paard. Zodra hij zich goed laat zitten en de rug geeft, ga je zitten. Misschien laat jouw paard meteen de rug al los, dan kun je het hele lichtrijd-stuk overslaan. Lichtrijden is trouwens ook een cultuurverschijnsel. In de klassieke rijderij (iberisch, frans) en in de westernrijderij wordt er sowieso niet licht gereden in tegenstelling tot westeuropa. De paarden bewogen ook anders.

http://www.hoefnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=695

Hier heb ik foto's geplaatst van een zwaar kreupel paard, dat werd de kliniek als sportpaard werd opgegeven op basis van haar hoeven. Het hoefbeen zou in zijn totaliteit gezakt zijn, zo wezen de röntgenfoto's uit. Het paard liep heel moeizaam en had flnke pijn, kon echter geen pijnstillers wegens drachtigheid en later een veulen.
Ik heb nog nooit van deze diagnose gehoord. Kan iemand er chocola van maken?

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 17 augustus 2008, 13:38

Ik verbaas me nergens meer over met Indy. Ze heeft gewoon 7 levens net als een kat, ze komt er ALTIJD weer bovenop. Je zult haar straks nog een keer moeten doodknuppelen!
Wat was die laatste peut er voor een, JM of osteo of iets anders weer?
Hoe is het nu met de ataxie, zei de peut daar nog iets over?

Anja Seijn schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 18:47:


Het is pas zaterdag hoor.

Peter Donck schreef:

Ik plak ook even Peters reactie in dit topic, is wat overzichtelijker.

wat betreft de eerste fotos met beslag : stel je voor dat je op halve schoenen loopt, enkel je tenen en het voorste deel van je voet zitten in een schoen, géén steun aan de hielen, loopt lekker hé !

Hoe kan een hoefbeen in godsnaam zakken ? Dit zijn gewoon immense platvoeten met duidelijk ondergeschoven hielen, extra bevorderd door het zielig geplaatste beslag (ja ik heb een tweejarig hoefsmiddiploma), zelfs de slechtste smid weet dit !
De argumentatie meer lippen om de hoef zelf de vorm te laten vinden is pure lulkoek. Dit beslag voorkomt enkel het uitdeinen van de hoef, na afname van dit beslag kan de hoef echt niet alleen verder, dus opnieuw dergelijk beslag ofwel blootsvoets verder met tijdig bijwerken. Ik hoop dat ze dit ijzer ook niet laten afgroeien, weet je wel, het gaat goed dus we laten het zo lang mogelijk zitten, NIET DUS.
Ik zou het voor mezelf zonder ijzers proberen maar toch door duidelijk de teen terug te brengen, mijn ervaring met platvoetjes is zo kort mogelijk bekappen en dan regelmatig bijhouden OP HARDE ONDERGROND, dit verbetert de hoefkwaliteit (densiteit van de hoornstruktuur) en zal de vorm ten goede komen, maar een sportpaard wordt dit waarschijnlijk nooit, gelukkig voor haar!
Over naar Fred, misschien kan ie nu eindelijk zijn eigen onderbouwde mening doorschuiven, over de fotos, niet over mijn antwoord.

Christel Provaas schreef op maandag 18 augustus 2008, 9:34:

En toen schreef Piet op zondag 17 augustus '08, 13:46

Kijk eens naar hoofrehab en dan in de artikelen.
Daar staat een voorbeeld voet met een gezakt binnenwerk

Christel Provaas schreef op maandag 18 augustus 2008, 9:36:

Stukje uit mijn beschrijvende tekst op de fotopagina:

"Een kennis met een zeer kreupel paard bezocht begin dit jaar de dierenarts. De hoefkwaliteit was slecht, de kreupelheid openbaarde zich doorgaans rechtsvoor, het paard stond hol in de knieën. Het paard had platvoeten, hoe platter de hoeven, des te holler ze stond."

Zou dit erop wijzen dat de pijn in de hielen zat? Van het te korte beslag, waardoor de hielen over de takken heen puilden en pinchten? De te korte schoenen waar Peter het over heeft?

Peter Donck schreef op maandag 18 augustus 2008, 9:58:


Volgens de eigenares: holler in de knieën, dus met overstrekte voorknieën. Lijkt mij een houding die de hiel ontlast?

Ik geef het allemaal door!