Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 11:20:

Hoi,
Ik heb een nog veel kleinere smurf (1 meter) en om wat indruk te maken, gaat ze ook vaak op haar achterbenen staan als we aan het wandelen zijn. Heel indrukwekkend hoor, komt ze toch tot ooghoogte bij mij; kunnen we elkaar ook eens echt aankijken zonder te bukken (haha).

Ja een hengst, dat lijkt ze zeker af en toe. Ze kan soms zo opgewonden raken (niet bang) dat ze werkelijk heel mooi wordt om te zien, maar ook niet te houden. En blazen, dat kan ze ook.
Met een enorme kracht alle lucht ineens door de beide neusgaten.
Met daarbij haar hoofd zo hoog mogelijk, oren gespitst en tot in al haar vezels opgewonden/gespannen. De hele omgeving heeft dan volle aandacht.
En o wee als ik haar dan bij het halster mee wil nemen, dan gaat ze enorm maaien met de voorbenen "laat los" !!

Die merries ook af en toe ... "vreselijk" (haha). Maakt dus niet uit of ze groot of klein zijn, maar klein oogt wat "vriendelijker" en "makkelijker hanteerbaar" in dit soort situaties.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:45:

Hoi Ilona,
Als een enorme kluns haha.
Gek is dat, dat dat niet lukt (3x dat, maar het klopt wel hihi).

Wij moesten het eens doen in de Vogezen. Aan de "normale" linkerzijde was een afgrond, dus moesten we er rechts vanaf (tegen de helling op).

Stukje lopen (er was een versperring geloof ik of zo) en toen er weer op. Ook rechts. Jeetje wat hebben we gelachen. Het lukte gewoon niet.
Je voelt je dan zo'n oen. Zelfs met een opstapje (we stonden tenslotte tegen een helling op en paard wat dieper op het pad).
Maar het lukte uiteindelijk wel. En die leiding maar mopperen.
Voor haar en haar leerlingen daar was het heel normaal links en rechts opstappen, maar voor ons "manege-lessende" nederlanders, was het erg vreemd.

De 2x ging wat beter, maar het ik zou nu ook weer staan te klunsen denk ik.

Ik kom er sowieso al niet op. Mijn rijpaard is een merrie van 1.70 en dan moet ik de beugel echt op het laatste gat hangen hoor.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:47:

Hoi,
Zo heb ik in het begin met Isabella wat moeite gehad als ze aan de rechterkant werd ingehaald door fietsers. Wij rijden met de wagen altijd zoveel mogelijk aan de rechterkant, al is daar een fietsstrook. We rijden zo langzaam dat we al het verkeer dus links laten passeren.
Nooit bij stilgestaan dat dat voor die pony een "gewoonte" werd, tot dat we eens in een situatie kwamen waarbij we dus rechts gepasseerd werden en daar schrok ze van.
Erger werd het nog toen we aan 2 kanten door fietsers gepasseerd werden. Ze schoot van links naar rechts over de weg en veroorzaakte een onveilige situatie.

Vanaf die tijd ben ik gaan wandelen links en rechts in de berm. Met verkeer mee, tegen verkeer in, midden op de weg, enz.
Nu maakt het haar geen donder meer uit hoe het verkeer haar inhaalt. Alleen als het erg ratelt, knalt of knettert, dan wil ze nog wel eens gaan dribbelen, maar wegspringen zeer zelden.

Dus blijven oefenen met het links en rechts aan dingen wennen. Ook aan de hand voeren, zowel links als rechts naast je paard gaan lopen.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:47:

Hoi,
Zo heb ik in het begin met Isabella wat moeite gehad als ze aan de rechterkant werd ingehaald door fietsers. Wij rijden met de wagen altijd zoveel mogelijk aan de rechterkant, al is daar een fietsstrook. We rijden zo langzaam dat we al het verkeer dus links laten passeren.
Nooit bij stilgestaan dat dat voor die pony een "gewoonte" werd, tot dat we eens in een situatie kwamen waarbij we dus rechts gepasseerd werden en daar schrok ze van.
Erger werd het nog toen we aan 2 kanten door fietsers gepasseerd werden. Ze schoot van links naar rechts over de weg en veroorzaakte een onveilige situatie.

Vanaf die tijd ben ik gaan wandelen links en rechts in de berm. Met verkeer mee, tegen verkeer in, midden op de weg, enz.
Nu maakt het haar geen donder meer uit hoe het verkeer haar inhaalt. Alleen als het erg ratelt, knalt of knettert, dan wil ze nog wel eens gaan dribbelen, maar wegspringen zeer zelden.

Dus blijven oefenen met het links en rechts aan dingen wennen. Ook aan de hand voeren, zowel links als rechts naast je paard gaan lopen.

Groeten,
Ingrid

Sorry mijn berichtje stond er 2x op.
Ik drukte eerste keer op verzenden, maar er (leek) niets te gebeuren. Nadat ik het nog eens deed, hetzelfde. Voor de zekerheid even een kopie gemaakt en maar weer dit forum opgestart. Wat blijkt, staat het er dus dubbel in ipv helemaal niet.

Geen idee hoe dit kwam hoor. Hapering in mijn systeem misschien?

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 13:04:


En keek net even in mijn gegevens instellingen en kreeg een unknown error. Hmmmm ik weet er niet veel van hoor, maar ik kan geloof ik nog steeds verzenden, dus laat ik het er maar bij.
Ook niet te veel over nadenken die computers.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 16:50:

Hoi,
Ik voer Isabella (snel hoefbevangen ook) "kruiden"brok van Equiral. Zeer laag eiwitgehalte en bevat diverse kruiden (ach of dat nu zo bijzonder is, maar goed). Overigens tegenwoordig heeft dit sportbrok.

Maar let gewoon op met het gras. Op dit moment (met zonnige dagen) kan het gras rondom het "heetst" van de dag wel degelijk kwaad voor paarden die snel bevangen zijn.

En die afschuwelijke foto's; niet te veel naar kijken. Deed ik bij de eerste bevangenheid ook en kreeg allerlei spookbeeld en waanvoorstellingen van Isabella's hoeven. Ze waren wel wat vergroeid, maar uiteindelijk viel het allemaal reuze mee.
Ze laten alleen het ergste zien uiteraard.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Vanmiddag met Isabella even heel wat anders gedaan.
Inderdaad ... boomstammen slepen.

Er lagen zo'n 200 meter bij ons vandaag wat mooie berkeboompjes (afgebroken) en die wilde ik wel hebben voor de vuurkorf van de zomer.
Maar was te zwaar om te sjouwen.

Dus nam ik mijn trekpaardje maar eens.
Even wat geknoop en geworstel voor het aan die pony vastzat (en voor de menners .. ja er zat een zweng tussen uiteraard) en daar gingen we.

Ze vond het maar raar in het begin (te zien aan de oortjes), maar ze stapte dapper voort, soms zelfs een drafje. Bochtje om was wat moeilijker, want dan moest ze "pootje over" en dat hoeft voor de wagen niet, maar ze deed het keurig en zo kwam de boomstam mooi thuis aan.

En briesen dat ze deed toen ik haar weer "aftuigde". Ze had zichtbaar van haar ongewone uitstapje genoten. Haha.
Als beloning kreeg ze een knabbeltak van die boom.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik heb Isabella een tijdje (geprobeerd) Pavo Vital te voeren. Vol met vitamine, mineralen en ook biotine in hoge mate. Normale brokvorm.

Echter Isabella lustte het niet (spuugde het zo uit), dus helaas ging die kous niet op. Maar je kunt het proberen. Het schijnt goed spul te zijn als je toch brok wilt voeren.

Ik geef haar wel een handje brokjes, ben dat ook blijven doen. Maar dan wel wat meer zemelen erbij voor wat aanvulling in de bak (maar alles handjeswerk, maar ja is ook kleine pony).

Mindere kwaliteit hooi vind ik niet zo omdat dit vaak muffer of stoffiger is. Voer hooi uit gebieden waar het gras in bloei heeft gestaan. Dan zit er relatief weinig voedingswaar meer in.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 20:39:

Hoi allemaal,
Toch wil ik even mijn ervaring kwijt hier. Isabella krijgt nauwelijks brok (handje) en dan nog eentje met weinig eiwitten e.d. Alleen als ze moet werken krijgt ze een schepje meer.
Ze krijgt wel iedere! dag een halve winterwortel en een sneetje oud brood.
Maar daarnaast alleen maar hooi (en stro).

Toch was ze in 2002 om de haveklap bevangen. Oorzaak ... nooit gevonden. Ik heb wel eens gedacht: is ze wel bevangen? Kan het niet wat anders zijn. Sinds het lezen van de site van Frans is bij mij ook de gedachte gekomen dat de witte lijn (die bij haar wel was verbreed ivm eerdere bevangenheid door cortisone-injectie) werd uitgerekt omdat ze met veel te lange hoefwand liep (mijn hoefsmid bekapte alleen zool en straal en liet de wand zitten, want ze "moest" onbeslagen over de weg lopen).
Dat zou kunnen; het schijnt dezelfde verschijnselen te geven.

Maar van het gras kon het niet komen, tenzij dat fructose verhaal helemaal klopt. Maar dan nog; ze stond om mm-hoog gras. Zelfs met zeer hoge fructose in die paar mm, maak je mij niet wijs dat ze bevangen kon raken als ze maar een uurtje of een ding op dat stukje stond te knabbelen (want veel kon ze er niet afkrijgen).

Dus wat dit is geweest; niemand heeft me dat ooit kunnen vertellen.

Wie zegt dat het nu bij Pride dus enkele en alleen aan het voer ligt?

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 20:41:

Hoi Elsbeth,

Nou dom wil ik niet zeggen, nee. Het is misschien wel een idee met een bepaald soort zadel, maar met dat western zadel lukte het zeker niet. En zo'n pinokkio zadel is ook niet meer dan een vilten onderkant eigenlijk. Nee dat dikke sjabrak, dat lijkt me wel wat en daar ga ik naar op zoek. In pony formaat dan, want ze moet niet helemaal door zo'n dik wollen ding bedekt worden; ze zal zich het ape-lazerus zweten dan .

Maar bedankt voor het meedenken in ieder geval.

Groeten,
Ingrid

Rianne Swinkels schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 20:44:

Hoi Rianne,


Nee en sommige paarden kunnen niet met!! Zoals de mijne, zie verderop.


Een echte vee-arts heeft Isabella destijds bevangen gespoten (te hoge dosering cortisone-injectie bleek later wat toch al als bijwerking bevangenheid kan hebben; vooral bij robuuste rassen).

Een goed opgeleide traditionele hoefsmid heeft er later voor gezorgd dat Isabella brokkelhoeven kreeg. En op den duur kon ze inderdaad niet meer zonder ijzers, maar ook zeker niet meer met.

Een andere vee-arts die ik had ingeschakeld (nadat ze weer eens kreupel was), raadde aan om met wiggen te gaan werken; lekker bewust scheef zetten. Andere goed opgeleide hoefsmid kreeg het ook niet voor elkaar die voetjes heel te houden met hoefijzers. Weer gaten en scheuren. Dus wat werd mij uiteindelijk aangeraden ... die pony moet op wei blijven; vooral niet meer draven over de harde weg. Met andere woorden; afgeschreven voor het aangespannen werk.

Toen werd ik eigenwijs en had het juist met deze opgeleide hoefsmeden en goede vee-artsen helemaal gehad en ging die kant van het natuurlijk bekappen op. Met hoefschoenen voor het aangespannen werk op de weg. Na een wat trubbelige start is ze er nu doorheen en draaft weer over de weg zoals ze bij nader inzien al jaren niet meer gedaan heeft. Lekker ruim en hard.

Nee bij mij hoef je niet aan te komen dat "traditionele hoefsmeden" en "echte" dierenartsen het beste zijn voor je paard. Want dat is in het geval van mijn pony gebleken van niet.

En wat dan nog over die "niet beproefde manier" en "nieuwe rage". Toen ik 20 jaar geleden aan contactlenzen begon raadde men dat mij ook zeer af. Was te nieuw om al op jonge leeftijd te gebruiken. Nou ik zie nog altijd prima.

groeten,
Ingrid

cornelie schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 21:17:
Hahaha zo eentje heb ik er ook.
Ik doe echt eeuwen met een liksteen. Heel af en toe gaat er denk ik wel eens die tong overheen, maar echt zelden. Ik doe wel een jaar met die steen en dan nog is hij niet op, maar gewoon te vies om nog te laten liggen.

En dat terwijl de shetten van de buren met z'n tweeen zo'n steen (grote witte) in 3 weken geheel op hebben.

groeten,
Ingrid

Hoi,
In hoeverre is schimmel besmettelijk?
Echt alleen bij "lijfelijk" contact, of kan het ook over enkele meters "overwaaien". En kan je het overbrengen door een aai over het hoofd van een "beschimmeld" paard en daarna bij een "onbeschimmeld" paard?

Ik vraag dit omdat de pony van de buren volgens de dierenarts schimmel heeft. Deze mensen behandelen hem niet. Ten eerste is het spul te duur (geen goede reden) en ten tweede kunnen ze hem op dit moment niet geheel wassen (wel goede reden) (buitenpony zonder opsluitmogelijkheid).

Maar nu ben ik zo bang dat de mijne het ook krijgt. Ze mag nu niet meer aan Blacky snuffelen, maar we lopen wel iedere dag langs hem heen (korte afstand).

Ook krijgen deze pony's net als de mijne van mijn tante een sneetje brood per dag. Deze tante zal altijd de pony's een aai over de bol geven. En ze heeft de gewoonte aangenomen eerst de buurpony's te voeren en dan de mijne.

Moet ik me zorgen maken of niet (voor besmetting dan).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 21:37:
Helemaal waar (of het echt 30 km is weten we natuurlijk niet haha).

Maar deze paarden beschikken ook over meer grond en diverse "kruiden" en andere eetbare dingen.
Onze paarden staan over het algemeen op een voor paarden te eenzijdige weide.

Wij hebben een stukje grond van de gemeente (on-officieel) in gebruik waar al jaren niets aan gedaan wordt. Hier staan flink wat kruiden in. Het valt mij op dat Isabella de ene keer liever dit eet en het andere moment dit weer niet aanraakt, maar liever dat heeft.
Ze kunnen dus zelf kennelijk bepalen wat ze nodig hebben. Maar dan moet het er wel zijn. En dat is meestal niet zo bij onze paarden.

Dus zullen we ze deze kruiden en mineralen ed toch op een andere manier moeten geven.

Groeten,
Ingrid