Piet schreef op zondag 17 december 2006, 16:25:


Wát? Hoe halen ze het toch allemaal in hun hoofd.
Ziek vind ik het! Ik kan die zender hier helaas niet ontvangen.
Vandaag weer gewandeld met onze 19 maanden oude Spirit en de andere paarden, en telkens wanneer ik naar hem kijk denk ik: "ik kan me niet voorstellen dat ik daar over een half jaar op zou kunnen gaan zitten, tis nog zo'n veulen, die rug, zo verend, dat krakt toch door ? ...."

José, vertel eens op welke leeftijd ze met 'Engels' rijden hun paarden inrijden, wachten ze allemaal tot het 4 e of wordt het daar ook zo vreselijk vroeg gedaan als binnen de westernsport?

Pien

marianne laenen schreef :


Wist niet dat dat percentage zo hoog schijnt te liggen.
Dat onaanvaardbaar gedrag is dan wel een 99 % van de gevallen te danken aan de verkeerde manier waarop de eigenaar met zijn paard omgaat en de idiote onpaardse manier waarop de meeste paarden worden gehouden.
Bij de overige 1 % is het paard 'nuts' in de kop.

Pien

clarissa ruijgrok schreef op zondag 17 december 2006, 20:04:


Dat komt natuurlijk omdat Quarters er op hun 2 e al behoorlijk gespierd uitzien met al die massa. Maar het blijven tweejarigen

Pien

jose schreef op maandag 18 december 2006, 0:16:


Sorry, met "Engels rijden" bedoel ik niet de engelsen, maar dressuurruiters. Is misschien een verkeerde term om het verschil tussen E en western aan te geven.
Pien

dephny schreef op maandag 18 december 2006, 15:29:


Hij is inmiddels 2 dagen later al opgehaald door zijn eigenaar.
Greetz, Pien

Karin schreef op maandag 18 december 2006, 19:36:


O O O wat is het toch een ellende in paardenkennend en paardenminnend Nederland (België net zo goed). Ik zou het liefst mijn kop in het zand steken, maar daar schiet je ook niks mee op he.
En de paarden al helemaal niet.

Esther schreef :


Kan ik je, denk ik, al zó antwoord op geven Es, want ik hoef maar om me heen te kijken.
De 'dominante' paarden die ik ken en waarbij mijn hulp gevraagd wordt zijn zonder uitzondering allemaal paarden die vreselijk betutteld zijn door hun eigenaars.
Omgekocht met snoepies, vragende hoge stemmetjes, veel gefriemel, oeziepoeziepoezie getrut, waarbij aan de noden en behoeftes van het paard geheel voorbij gegaan wordt. Veelal vrouwmensen die eigenlijk bang zijn van hun paard, maar er ó zo graag eentje willen hebben, want het is toch zo'n lobbes he.... Dat het paard vervolgens steeds kwaaier uit zijn ogen kijkt en alles zelf loopt te bepalen aan gebrek door leiding ziet eigenaresse niet eens. "Wil je grazen ? Mag je grazen", ook al wil baasje eigenlijk liever doorlopen, maarja, "hij wordt zo sterk he, en hij trekt zo hard. Hij trekt me zo de struiken in langs de kant van de weg.
Weet je wat : Geef hem nog maar een snoepje, misschien wil ie dan wel doorlopen.... Hij wil eigenlijk liever niet in draf, dus blijven we maar stappen, ach, ik loop er ook maar naast, want ik merk aan hem dat hij het niet leuk vindt als ik op zijn rug zit. Naja, dat hij me omver loopt wanneer ik met mijn dagelijkse worteltjes aankom neem ik op de koop toe, hij is immers zo blij me te zien en ik voel me zo schuldig omdat ik gisteren niet kon komen."

Dat soort werk eigenlijk....

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 december 2006, 20:40:


Ja, niet dan????

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 december 2006, 20:48:


Dat komt omdat jij een man bent en zo niet mag schrijven over vrouwen!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 december 2006, 21:08:

Esther schreef :

Weet niet of je het tegen mij hebt, maar ook ik geloof niet in dominantie hoor , hooguit onbegrip naar het paard toe!
Dat wordt dan ten onrechte 'dominant' genoemd, dacht dat je dat van mij toch nu wel al begrepen zou hebben.

En ja, bij dat onbegrip is de tweebener de sukkel, en weet je waarom? Omdat de tweebener van zijn eigen pleziertjes uitgaat, en niet die van het paard, of het paard totaal verkeerde pleziertjes geeft. En omdat de tweebener het paard wéér eens als een soort knuffelsubstituut ziet.
Want zoals ik het beschreef is helaas bij velen de dagelijkse realiteit.

Esther schreef :
Ik vraag me af uit wat voor sociale paardengroep deze 'dominanten' komen, het begin al veel eerder dan je beschrijft denk ik.

Dan zal ik even serieus antwoorden want ik dacht ook wel dat je wat anders bedoeld had.

Ik geef een voorbeeld van onze jonge hengst Spirit die in alles in Winner zijn grote opvoeder en voorbeeld ziet. Wat Winner doet, doet hij na, waar Winner is, is hij en dat is heel goed voor Spirit want Winner is een faire leider binnen zijn groep.
Soms mag Spirit een tijdje bij Mazir, maar alleen dan wanneer wij erbij zijn omdat Mazir heel snel bang op andere paarden reageert. Spirit wil dan altijd spelen en wordt daarin zeer heftig omdat Mazir hem niet afremt vanwege diens angst. Dus wordt Spirit niet gecorrigeerd wanneer hij Mazir door de wei jaagt en de laatste tijd werd het gedrag van Spirit steeds heftiger, hij eigende zich dan erg veel ruimte toe. Zo sterk zelfs dat hij zich eenmaal terug in de groep bij Winner, een beetje losgeslagen gedraagt en Winner echt even op zijn strepen moet gaan staan om hem weer in het gareel te krijgen.

Hierdoor zien Jack en ik hoe belangrijk het is voor een jong paard, een hengst in dit geval, om een goed voorbeeld te hebben, sociaal te worden opgevoed, niet teveel vrijheid als jonge engst te krijgen (hij mag ook echt niet dekken hoor, forget it, de merries laten dat niet toe) , hetgeen hem maakt tot een evenwichtig sociaal paard dat weet hoe zich te gedragen.
Hebben wij veel voordeel bij in onze opvoeding.

Bedoelde je dat?

Esther schreef :



Denk dat ik het wel snap.
Het is altijd belangrijk te kijken uit wat voor achtergrond het paard komt ja, want zo weet je ook waar het 'fout' gegaan is.
Ben je het met me eens wanneer ik wel het woord 'leiderschap' gebruik ?
Vpoor mij betekent leiderschap niet 'jij moet doen wat ik zeg want ik ben de baas', maar het betekent "vertrouwen, veiligheid, ik help je wel uit en ik laat je de weg zien". Wanneer de mens in staat is via dit principe te werken denk ik dat er niet zo heel veel fout zal gaan.

Ben op het moment aan het werken met een paard dat de hele tijd zijn eigenaar omver trekt, door haar heen loopt, overal zijn kop omlaag doet en gaat staan fretuh, niet wil lopen,aan je zakken zit te pulken, boos wordt wanneer je hem niets geeft e.d.
Bij mij is-ie inmiddels poeslief, bij zijn eigenaar 'misdraagt' hij zich constant. Tja

Toch lopen er ook een heleboel verknipte paarden hier rond.
Net zoals mensen sociale stoornissen kunnen hebben denk ik dat ook paarden dat wel kunnen hebben. Of dat nou aangeboren of aangeleerd is : Ik weet het niet, of het paard werkelijk niet helemaal koosjer in het hoofd is, ik weet het ook niet.
En dan kun je trainen, oefenen tot je een ons weegt, sommige paarden nemen het gewoon niet op. Gelukkig ben ik dat pas paar keer tegengekomen. Feit is wel dat sommigen echt gevaarlijk regaeren of volledig in hun eigen wereld willen blijven en daar niet uitgehaald willen worden.
Oké, dat heeft verder niks met dominantie te maken, hooguit met een verkeerd stempeltje.

eddy DRUPPEL schreef :

En dat gaat makkelijk, zo'n veul verknoeien....
Nu ik dagelijks mijn eigen hengstje zie besef ik pas hoe belangrijk het voor een jong paard is een stabiele basis te moeten hebben.
En wat er mis kan gaan als die basis ontbreekt, zogenaamd door goed doenende mensen.