Peter Donck schreef op woensdag 15 juni 2011, 9:55:


Maar jij bent een man natuurlijk...
Nee, het stond ook echt op dat info-bordje van de 1-persoonstent.
Of ze moesten het tegenwoordig al aangepast/vernieuwd hebben dat je het alleen kan?
Maar ik ben er zeker van, want we hebben er nog om gelachen.
Sta je daar helemaal alleen met je tentje in the middle of nowhere en niemand te bespeuren.

Spirithorses schreef op woensdag 15 juni 2011, 12:52:


Quechua is Frans, geloof ik?

Maria Delavega schreef op woensdag 15 juni 2011, 23:26:


Je ziet het inderdaad wel vaker bij dat ras. Is inderdaad gewoon de bouw van je paarden.
Je ziet het soms ook nog wel extremer dan bij die van jouw.
Meningen verschillen natuurlijk, maar ik ben er niet wild van.
Sterk is 1 ding, maar ik geloof dat men toch eerder op zoek is naar een mooie vloeiende ruglijn. Het zit 'm in dat woordje 'almost' geloof ik.
En bespiering doet ook wel wat. Jouw merries zijn nog redelijk onbespierd in de bovenlijn, waardoor het extra opvalt.

Dat Anita erop reageert is daarnaast ook niet zo heel gek.
Soms kunnen paarden die dat eigenlijk niet hebben, dat toch krijgen. Jonge dieren die te zwaar belast geweest zijn of geblesseerd etc... Maar dat zijn dan paarden die onder normale omstandigheden dit niet zouden hebben.
Zo staat er bij ons op stal nu een 3 jarige warmbloed. Die op z'n 2de een blessure heeft gehad aan een achterknie. Die blessure op zich is genezen maar dat paard loopt sindsdien niet meer 100%, beetje stijvig en soms op het kreupele af. En die is nu ook een beetje een karperrug aan het kweken, terwijl dat echt zijn bouw niet is. Maar hij staat/loopt continu een beetje met zijn rug opgetrokken. Dus daar moet zijn eigenaar wel actie tegen ondernemen.
Maar dat is dus iets anders als bij jouw paarden.

Ik kan trouwens je filmpjes niet meer zien.
Als ik de links aanklik, zijn ze volgens Youtube zijn privé?

e m kraak schreef op vrijdag 17 juni 2011, 22:52:


Ik geloof dat ik ergens las, dat die op cursus is dit weekend, dus dit zal ze nu wel niet lezen.
Dus als je dat persé wilt weten, kan je haar misschien beter mailen?

Ik zou die 2 toch niet durven vergelijken.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 juni 2011, 21:08:


Christel wees me op jou post.

Want wat jullie nu schrijven is inderdaad 100% mijn paard.

Tempête staat nu ongeveer al 3 maanden bij de hengstenhouder. (En ik zit met smart te wachten tot ik haar eindelijk terug krijg... )
Ik had haar daarheen 'opgestuurd' met een zak hypo-allergeen voer en de duidelijke instructies: Alleen dat voer voeren en droog hooi en niks anders. Geen gras, geen appel, wortel en andere rotzooi en geen voordroog of bieten en zeker geen ander voer.
Want Pête heeft een bekende geschiedenis van leverproblemen!
Door een miscommunicatie is daar de eerste 3 weken ergens tijdelijk wat mis gelopen.
Met het gevolg dat Pête ander voer heeft gekregen.
Gevolg was een paniekerige sms waarin stond dat mijn paard opeens van de ene dag op de andere verschrikkelijke jeuk had en ze er geen mouw aan konden vastknopen. (En ik had haar nochtans helemaal eczeemvrij opgestuurd en met bloedwaarden die helemaal binnen de normaalwaarden lagen.)
Tot dus bleek dat ze verkeerd gevoerd was. Langer dan een week kan dat niet geweest zijn, maar lang genoeg dus om een hoop schade te doen.
Ik krijg nu van de mensen daar te horen dat Pête nadien zeer sterk op de zon reageerde, zelfs nadat die eerste erge jeuk onder controle was. En ze hebben haar dan uit het zonlicht gehouden, wat meteen resultaat gaf.
Als ze weer thuis is, laat ik waarschijnlijk haar bloed wel weer eens testen.
Maar eigenlijk weet ik het al wel. Als ze zo op de zon reageert is haar lever van slag.

Wat dat gras betreft. Sinds ze enkele jaren terug zo met haar lever gesukkeld heeft, reageert Pête ook nogal op gras. Dat was voordien niet het geval.
Het is pas sinds ik het gras zeer sterk ben gaan beperken en heel kritisch ben geworden qua voerkeuze, dat haar leverwaarden weer helemaal ok waren. En dat heeft echt lang aangesleept. Negen maanden ongeveer voor het 'aanvaardbaar' was. En pas na 2 jaar waarvan een half jaar op haar nieuwe regime waren die waarden helemaal ok.
Bieten kan ze trouwens ook niet tegen.
En als ze niet tegen gras kunnen, zou ik grasbrok dus ook niet durven wagen...

Wil schreef op dinsdag 21 juni 2011, 23:31:


Ja, Pête weet dat zelf ook, dat ze uit de zon moet blijven. Die kruipt dan echt weg ergens in een donker hoekje, als je haar de kans geeft.
Geluk bij een ongeluk is dat ze op de locatie waar ze nu is over een binnenpiste beschikken. Er is mij verteld dat ze haar daar steeds hebben gezet en dat dat duidelijk verbetering gaf, ook ivm haar jeuk, als ze geheel niet in de zon kwam.

Wel een beetje toevallig dat jij nu over die grasbrok begint trouwens.
Ik was vanmiddag een nieuwe stalling voor Pête gaan bekijken. Wat allemaal niet zo simpel is, aangezien er behoorlijk wat voorwaarden aan haar vast zitten.
Stalling waar ze nu heen zal gaan is in eigendom van iemand die ook DA is en nogal bezig is met voer etc... Dus we waren een beetje aan het bekijken wat en hoe ivm haar voeding. En ze stelde voor om grasbrok bij te voeren. Pête heeft dat nog nooit gegeten, maar ik heb dat idee afgewezen. Omdat ik weet dat ze niet zo goed tegen gras kan en deels ook gewoon op gevoel. Want verklaren kan ik dat eigenlijk niet.
Maar dat jij nu dit schrijft ivm die grasbok, bevestigt dat gevoel wel voor mij.

Wil, ik las terug dat je nu in de weer was met groene klei?
Want dat snap ik niet goed icm fotosensitiviteit. Dat droogt toch juist nog extra uit, zeker bij Portugese temperaturen?
Ik zou dan eerder voor iets zeer vettig kiezen, zonnebrandcrème factor 50 ofzo.
Of s'avonds goed insmeren met brandwondenzalf?

Ah, dus alleen z'n neus reageert zo op de zon? Dan snap ik het wel.
Pête reageert helemaal op de zon, vandaar mijn aanname.
(Alhoewel ik persoonlijk groene klei ook niet fijn vind werken op eczeemplekken.)

Euhm, beetje idioot dit.
Op één van onze zomerweides hebben we een waterput, die we gebruiken voor drinkwater voor de paarden.
We gooien dan een emmer met een koord aan geknoopt naar beneden en halen zo het water omhoog. Maar zo nu en dan sneuvelt er wel eens een handvat van een emmer wanneer je hem omhoog wil halen en ondertussen hebben we al een heuse emmerverzameling in de put.
Het wateroppervlak is toch zo'n 3 à 4 meter lager, dus die emmers haal je er zomaar niet uit. Maar ondertussen zijn het er al een aantal en ze drijven soms in de weg waardoor het water scheppen moeilijker wordt. (Want je moet de emmer op een bepaalde manier gooien om er water in te krijgen en als dan net zo'n andere emmer voorbij komt drijven, lukt dat dus niet. )

Dus die emmers moeten daar uit.
Maar hoe?
Handvaten zijn kapot, dus met een haak ofzo zal niet lukken.
Ze drijven aan het oppervlak maar zijn wel gevuld, dus te zwaar voor een schepnet.
De opening naar de put is ook maar een 'gang' van ongeveer 2 meter ter grootte van het deksel, dus veel manoevreer ruimte heb je niet.
En neen, ik ga ook niet zwemmen...
Iemand een idee?

Ik krijg steeds spontaan dit idee bij die put: http://www.youtube.com/watch?v=I41AnZvQxbA
jeugdtrauma, geloof ik...

Maar dat met dat gaas is misschien het proberen waard. (En dan hopen dat er achteraf niet een stuk gaas en koorden bij de emmers belandt )

Nils Vellinga schreef op donderdag 30 juni 2011, 19:22:


Ow, dat is een gevaarlijk product Nils en Jaqueline.
Pas daar aub heel erg mee op!
Mijn Tempête heeft daar ooit 2 en zelfs een stuk 3de graads brandwonden door opgelopen jaren geleden al. Dat was erg pijnlijk voor haar. Je kon haar huid er zo af pellen.
En ze heeft sindsdien op haar staartwortel een plek waar bijna geen haar meer groeit omdat het te erg door verbrand was.
Ik had dat van mijn toemalige DA gekregen en die had mij al gewaarschuwd het zeker altijd 's avonds te gebruiken, om blootstelling aan de zon een beetje te vermijden.
Dus dat deed ik al en toch had ze brandwonden. Ik heb achteraf op internet naar gelijkaardige ervaringen gezocht en blijkbaar was Pête geen alleenstaand geval.
TKC is trouwens ook zo eentje waarbij dit bekend is...

Nils Vellinga schreef op donderdag 30 juni 2011, 22:07:


Nee, serieus.
Ik ben 100% zeker dat Pête niet het enige paard is dat erdoor verbrand is.
De DA van wie ik het toendertijd had gekregen had dat ook nog nooit meegemaakt en schrok er ook van. Maar toen hij er navraag naar deed bleken er wel degelijk meer te zijn.
Ik gebruikte het al enkele weken trouwens, toen ze opeens erdoor verbrand was. Het was toen wel een extreem hete en zonnige zomerdag. Maar toch, zou niet mogen gebeuren...

Piet, gefeliciteerd nog...

Koen Theys schreef op zondag 10 juli 2011, 23:47:


Zou dat ook werken voor een pony zoals Charly?
Want ik had toch sterk de indruk dat eten niet genoeg motivatie was om jou in 1 stuk te laten.
Wat doe je met zo'n pony als het gewoon te gevaarlijk is/wordt om er nog iemand aan te laten werken?