Michiel schreef op zaterdag 9 juni 2007, 21:44:


Vandaar dat we het ingericht hebben en ook buiten de 'inrichtingsnormen' kunnen ze regelmatig hun gang gaan http://www.mijnalbum.nl/Foto=6DIHRA7Q
Ze kunnen ook gerust zonder toezicht bij varkens, geiten en kippen doch in de buurt van de fruitboompjes, wijnranken en dergelijke alleen onder toezicht vrij. Poep ruimen we wel van het terras en over een palmblad meer of minder liggen we niet wakker, doch als ze een druif van groen ontdoen is dat minder.

Kijk Michiel, een stalling is per definitie op paarden ingericht. De boel bij Egon wellicht ook. Bij ons is het óók op paarden ingericht. De basis bij ons echter is een duurzaam low-impact leven.
Ons paardenmestbeleid bijvoorbeeld speelt een belangrijke rol in het akkermestbeleid en dat is veeljaren-vooruit-planning én heeft consequenties voor wanneer waar de paarden meesttijds kunnen gaan en gaan.
Voor een stalling of manege is mest doorgaans een.... euh... uitdaging.

Doe jezelf een plezier en lees echt eens wat duitse info. Alles wat jij opgooit is al uitgekristalliseerd voor jij uit de luiers was.
Via Friezeit-im-Sattel kan je wel wat heel oude paardengemeenschappen opduiken.
Idem 'ons' boerderijgedoe waar we eigenlijk alles over kunnen vinden via MotherEarth-magazine al moeten we het soms wel behoorlijk bij onze locale (klimaat)omstandigheden aanpassen.

HC

Spirithorses schreef op zondag 10 juni 2007, 23:10:


Om de kracht op de singel en dus het paard te ontlasten.
Bij sterke stijging of -daling komt er veel kracht op de singel.
Sommige types zadels hebben op paarden met aardig wat ribwelving ook bij zeer sterke stijging nog geen bortstuig nodig doch niet alle.
Bij steile afdaling heeft bijna elke zadel een staartriem nodig om de kracht op de singel te beperken voor het zadel op de juist dan extra achterwaards komende schouderbladen rust.
Let wel, voor NL niet nodig, ook niet in Limburg.

Verder zijn er een fors aantal verschillende uitvoeringen en lang niet allle werken voor het bovenstaande.

hc

Spirithorses schreef op maandag 11 juni 2007, 8:29:


Even in het algemeen, dus niet jou Pien, of een zadel wel of niet past, wel niet past is NIET de crux. Op een forse helling zakt het zadel door het ruitergewicht met huid en zacht weefsel en al naar voren of achter. Het verschuift niet maar beweegt wel! Alle kracht komt dan op de singel en dat is knap oncomfortabel. Daar kán een voor- of achtertuig wat aan doen.

@Pien, inderdaad is naar voren zakken bij voldoende helling onvermijdelijk. Juist dán wil dat niet omdat die kant net juist dan en meer vrijheid nodig heeft en de schouderbladen verder naar achteren bewegen.
Ja, dat heeft kracht aan de staartwortel. Een goed ontworpen staartriem heen een behoorlijk groot en gelijkmatig dragend oppervlak en dat geeft geen probleem omdat het van relatief korte duur is.
De staartwortel kan makkelijk tijdelijk enkele tientallen kilos tegenhouden en díe duwen dan alvast niet naar voren en trekken dan niet aan de singel.

Even een simpel rekenvoorbeeldje. Als ik een helling van 45 graden, 100%, afdaal, druk ik met de helft van mijn gewicht + zadelgewicht voorwaards, naar boven afgerond zeg 50 kilo. Voeg hierbij dat een correct afgestelde singel lossig zit en je ziet dat het zadel met huid en al richting schouders zakt én de singel snaarstrak komt tot die kracht wordt geëvenaard = 50 kilo. Na een paar centimeter zakken en 25 kilo op de singel een blokkering van de staartriem dus 25 kilo op de staartwortel houdt de schouder nét vrij én 25 kilo minder kracht op de singel....

Uiteraard dient de staartriem net als het fronttuig wel goed van ontwerp en goed afgesteld te zijn.
Het moet de kracht efficient overbrengen en alleen dán indien werkelijk nodig.

HV

tambayo schreef op maandag 11 juni 2007, 15:42:


...en alleen in stap gereisd en dat is weer slecht voor de zadeluren.
Verder is een achtertuig een belemmering bij stijgen en ook geven achtertuigen zonder uitzondering slijtplekken door de grote uitslag van de achterpoten.

Een goed afgesteld voortuig of staartriem van correct model schuurt niet en geeft núl 'druk' indien niet nodig.
De staart is verder van enorm krachtige spieren voorzien die de tijdelijke zeg 25 kilo makkelijk naar beneden drukken.

De kanttekening die ik verder luid en duidelijk maak is dat het onder normale omstandigheden geen kritisch punt is. Als je serieuze bergtochten maakt echter ga je óf omhoog óf naar beneden en is er geen sprake van een tijdelijke kracht op de singel. Beperking van die kracht is daarom een goed idee.

Door de metingen met de hsm heb ik besloten 'normale' ritten niet met voortuig maar wel met staartriem te rijden (dat heb ik al eens onderbouwd uitgelegd dus herhaal ik niet).
Wanneer een rit tóch om een fronttuig zou vragen dan plan ik meestal om op de lastigste stukken af te stappen. Wanneer dit té onveilig is, hang ik er wel een tuig op.

hc

Ik geef de paarden bij het opzadelen vaak wat verwennerij. Capricho maakt daar altijd een heel gooi-en-smijtfeest met de bak van. Zo ook vanmorgen en ik heb de bak met de waterslang 'vast'gezet.
De gemorste lekkernij was fluks opgeruimd.

http://www.mijnalbum.nl/Foto=PATND433

De volgende is wat scheef omdat er geiten en honden zich op mijn schoot verdrongen....

http://www.mijnalbum.nl/Foto=QJ8XF3GK-1

Ik ga zo wat waterbeheer doen en dan de paarden verweiden. De honden 'helpen' dan met drijven doch worden zelf net zo hard gedreven want het is één groot spel tussen paarden, honden en mens. Gewoon zorgen dat het hek van de moestuin dicht is, het lint over het pad naar de fruitbomen hangt en verder maakt het niet uit ook al gaan ze even bij de bovenburen buurten want die hebben toch een hek.... De honden gaan er dan luidkeels blaffend achteraan waarop de dwalers dan met muildier Mulán voorop de honden weer naar mij terugdrijven.
Ok, ik ga naar buiten....

HC

Vannacht in een rustig moment met een cadeau gekregen cabernet-cahvignon, een gewonnen pata-negra en een stuk eigen geietnkaas herinderde ik me dat de boer bij ons achter, toen ik net twee strobalen hoog was, helemaal geen hooi-/strobalen hád.

Even gezocht en was verbaasd te vinden dat de kleine strobaal zoals we die nu als eeuwige standaard ervaren pas in 1939 door een NL-er in de VS is uitgevonden.
De hooipers bestond al een eeuw langer doch was geen groot succes en binden gebeurde met de hand.
Ondanks de grootschalige graanverbouw hier in Andalucía (al dat spaanse graan in de orkaan vergaan!) wat nog steeds wat betreft oppervlak het 'grootste' landbouwproduct is, is de baalmachine pas eind jaren zestig gemeengoed geworden.

Er over nadenkend kan ik me uit de padvinderij, schooluitjes en van boeren kennissen tot in mijn tienerjaren hooibérgen herinneren. Heel concreet een boer met wel strobalen maar een hooiberg kompleet met mechanische ventilatie!

Ik weet niet hoe dat voor NL in het algemeen geweest is, doch in ieder geval in mijn wereld was de hooibaal niet algemeen tot minimaal diezelfde eind jaren zestig. Dat is verdorie nog geen veertig jaar geleden.
Als ik denk aan wat losse hooi-/stro-opslag voor invloed zou hebben op wat ik doe kan ik me heel wel voorstellen wat voor effect het op de verzorging van bedrijfsmatig ingezette paarden gehad moet heben. Het scheelt een hooiberg tijd!

HC

Esther schreef op maandag 11 juni 2007, 23:21:


Fijn toch dat ik jullie weer een uitlaatklep voor een blijkbaar persoonlijk probleem heb bezorgd.

HC

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 12 juni 2007, 12:15:


Wow, dat is niet leuk. Die beesten steken pijnlijk en zuigen bloederige gaatjes. Dat kan het gezamelijke rijplezier goed vergallen.
Het enige wat écht 'helpt' is even wachten tot de daas een lekker plekje heeft gevonden en dan doodmeppen, maar ja, als je een zwerm om je heen hebt is daar geen beginnen aan....
Zelf draag ik zelden of nooit kleding die huid onbedekt laat. Bíjna altijd een boordrandje in de nek en hoed op mijn hoofd. Dat is óók vanwege de zon en zo twee 'vliegen' in dezelfde voornoemde klap.
Sterkte met de creatieve oplossingen.

HC

Isabel van der Made schreef op dinsdag 12 juni 2007, 13:54:


'Schimmel' is een evolutionair nadeel mbt roofdieren maar híerbij dus een voordeel bij domesticatie.

Ik trek zelf inderdaad lichte kleding aan met werk en rijden. Erg onpraktisch omdat het net zoveel vuil aantrekt als donkere kleding vliegen....

HC

Tor schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:54:


Goed dat je realistisch vooruit denkt en de daarbíj realiseert dat verkassen
(het vervoer, de nieuwe omgeving, de nieuwe groep etc.) op zich stress oplevert.
Die stress en aanpassing echter is van zeer tijdelijke aard. Een paar dagen, een week? Soms zelfs een paar uur maar of minder nog.
Ik heb mezelf bijvoorbeeld veel zorgen gemaakt over mijn hengstveulen. Welnu, na toch een zware reis van 2300 kilometer was hij in zijn nieuwe wei voor het eerst zonder zijn familie en met een vreemd groot paard etcetera in
slechts enkele tientalen MINUTEN zichzelf....
Jij kent jouw paarden en kan de grootte van de stress inschatten en
je kan dit afzetten tegen de verbetering over de hele winter.

Succes met de beslissing en ook met jouw zwangerschap.

HC

Spirithorses schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:10:

Dat is het begríp over het gereedschap in je kist Pien.

Veel mensen zitten met hun eigen kennis en hun paard op een rijdende trein.
Beiden zijn zichzelf en hun ervaringen. Paarden kúnnen dat niet in perspectief plaatsen en ook slechts weinig ruiters begrijpen dat ze daar bij zichzélf in moeten investeren.
Als de ruiter die hindernis genomen heeft zijn twee dingen bij het opvolgende leerproces goed je te BLIJVEN realiseren
- het paard en wat die heeft meegemaakt blijven de randvoorwaarderen voor de mogelijkheden
- goed paardmanschap is het voorkómen van problemen, van ongewenste succeservaring

Elke kent Huli. Weet waar ze potentiële problemen kan verwachten en ook dat het zinloos is de maatlat voor dat paard daar voorbij te leggen.

Omdat ík het schrijf zullen veel lezers wel in de stress schieten maar
- wees realistisch over wat jij en je paard zíjn en wat jullie meegemaakt hebben.
Vraag je af wat je wil en waarom, of dat eigenlijk wel realistisch en zinvol is.
'Bitloos' bijvoorbeeld is nu ineens politiek correcte mode voor het imago van de ruíter maar door onvoldoende begrip heel vaak contraproductief in de som voor het páárd.

J.S. Rarey, F.Caprilli, R.Becker, P.Parelli en dichter bij huis I.Teblick om wat voorbeelden te geven, hadden en hebben heel duidelijk kennis en begrip genoeg om optomingsloos, laat staan bitloos-spoorloos te rijden en toch (of beter, juíst daardoor) reden/rijden zij paardgericht mét.
Het hulpmiddel is irrelevant, de crux is het gereedschap tussen de oren.

Bij het mennen ligt het allemaal onder een vergrootglas omdat het inherent onveilig is.
In de tijd dat de wereld nog op paardenkracht draaide, de gemiddelde menner een veelvoud van tijd met zijn voor mennen gefokte stabiele paarden bezig was, waren footmen heel normaal, waren menzadels heel normaal.
Nu, in een tijd vol motorvoertuigen bestuurd door mensen die koeien alleen van plaatjes op een melkpak kennen willen 'we' ineens heethoofdige warmbloeden met een geschiedenis bitloos voor de kar zetten omdat dit vriendelijk is....
'Vriendelijk' voor wie? Op een paard gaan zitten en helemaal voor de kar vastbinden en te sturen waar het zelf niet zou gaan zijn in de grond niet 'vriendelijk'.

Goed topic Esther.
Doel, motivatie, mogelijkheden en eindsom voor ruiter en paard krijgen zo een ander perspectief.

HC

Jet van Gulik schreef op vrijdag 15 juni 2007, 10:57:


Grappig deze reactie. Veel negatieve associaties mbt mijn e-karakter hebben juist betrekking op het nuancerende, het relativerende. Veel van die negatieve reacties komen daarbij van beroepsnaturals.
Bij mij ligt juist altijd álles in een complex adaptief systeem, is alles in het hele rijpaardhouden altijd simpelweg een graad van natuurcompenseren.
Juist als purist op de berg realiseer ik me hoe betrekkelijk dat paardgericht is en dat alles draait om egoïstisch rijplezier en 'goed' ergens op een hellend vlak ligt.

Heb je mijn site al gelezen?
Gratis, informatief, genuanceerd en zonder énig belang bij wat voor brood of beleg ook.

HC

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:

Kijk, een goed voorbeeld.
Als jouw paard niet in de ervaring heeft dat het dit kan, juist wel in de belevingswereld heeft dat de ruiter een rustgevend gegeven is wat er niet, nooit, zonder dit zelf te doen af gaat, dan ligt dit helemaal naders.
Dit is een schitterend voorbeeld van het voorkomen van
ongewenste succeservaringen.
Een paard mag níet leren dat het zich kan losrukken, niet leren dat het de ruiter kan afwerpen, niet leren dat het overal doorheen kan rennen.
Dát, het voorkomen, is een fundament onder goed paardmanschap.

Juist met ongewenste succeservaringen is het onomkeerbare een groot probleem. Uiteraard per paard verschillend van inhoud en omvang doch niet in principe.
Ik lees vaak het woord 'proberen' en grúw daar meestal van omdat het vaak vrijblijvendheid suggereert die voorbij gaat aan de keiharde consequenties van het niet lukken, de ongewenste succeservaring.
Ik ben nu middenin een leerfase met Capricho en eígenlijk moet ik nu rijden. Is echt verlies van vooruitgang als ik dat niet doe. Het komt enorm rot uit dat in net nú een acuut probleem met mijn heupen heb. Best kans dat het in het zadel met een kwartiertje goed gaat doch ik ga dat niet 'proberen'. Ik kan niet het risico lopen dat hij door irritatie van mijn stijvige gehannes bewust ongehoorzaam besluit te zijn en ik daarin moet meegaan... Ik weet dat ik dat weer kan 'oplossen' doch ik wil dat helemaal niet hoeven op te lossen, maar voorkómen!
Ik ga wel met hem lopen aan de lange lijn, verzameling vragen vanuit leidpositie 4, zijwaards op helingen, die dingen. Is een tijd terug en een prima moment om 'op te frissen' en heb ik morgen of overmorgen onder het zadel weer baat bij. Zo heeft elk nadeel weer het eigen voordeel. Zonder proberen of meegaan...

Oh, het doel is MIJN kick om op een geestelijk en lichamelijk onwijs sterk paard te kunnen rijden met alleen mijn hersens als instument. Jep, daar manipuleer ik hem in en nee, dat is niet in zijn belang, maar in het MIJNE.

HC

Jet van Gulik schreef op vrijdag 15 juni 2007, 13:59:


Zwangerschap is het mooiste wat ik me kan voorstellen. Dat is letterlijk leven geven.

HC

Tor schreef op zaterdag 16 juni 2007, 15:31:


Waar baseer je dit op?
Mijn erváring is uren tot (twee, drie) dagen, met genoemde veulen(s) als voorbeeld van minúten...

Vind je máánden logisch? Paarden verkassen van nature continue!
Normaal is dat ze in een nieuwe omgeving op hun hoede zijn doch als ze op de nieuwe plek geen directe bedreigingen ervaren is het wennen een routinekwestie.

hc