Els Kleverlaan schreef op zaterdag 5 april 2008, 22:17:

Wanneer je een hyves-pagina opent word je overstelpt met ongeorganiseerde zooi: pasfoto's, onnozele oneliners, foto's, tekeningetjes, springende smilies, puber-onzin. De opmaak is altijd schrijnend lelijk en vooral onoverzichtelijk. Wat je ermee kan weet ik niet precies, ik kom al niet door het eerste stadium heen, nl dat van wijs worden uit de wirwar van boodschappen.
Maar ik geloof dat je via Hyves vriendinnen kunt opsporen die ook zulke lelijke pagina's op internet hebben.

Spirithorses schreef op zaterdag 5 april 2008, 23:49:

Was het niet de combi vieze ogen met eraan komende hoeffbevangenheid? Dat verband herinner ik me wel.

Arabesk schreef op zondag 6 april 2008, 10:00:


O, dat wist ik niet, dat Petten wel toegankelijk is in de zomer! Wat FIJN!!!
In de zomer alleen maar door dat zware duinzand ploeteren terwijl de koele zee als een verboden vrucht lonkte, was altijd zo... sneu.

marianne laenen schreef op zondag 6 april 2008, 10:59:


Vroedvrouw in de coulissen! Blij dat het achter de rug is!

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:

Ik zie niet zo goed wat dan die enorme fout is die je gemaakt zou hebben, maar ik ben dan ook niet zo'n super verantwoorde trainer die over alles nadenkt
Dat je je wandeling niet hebt doorgezet maar teruggegaan naar de wei? Waarom zou dat zo fout zijn? Jij hebt toch van begin tot eind bepaald wat er gebeurde en waarnaartoe? Dan ben je toch leider gebleven? Is toch niet zo fout?

Betteke schreef op zondag 6 april 2008, 18:14:


Ik heb me ook verbaasd over het feit dat gevoelig lopen blijkbaar acceptabel is, maar een tik geven of nee schreeuwen of trekken aan een touw is hartstikke fout en wordt hier collectief afgekeurd. Vind ik dubbele moraal.

Eén van mijn paarden heeft 13 maanden zonder enige verbetering rondgestrompeld na ontijzeren. Niemand wist waar het aan schortte, hij had prachtige hoeven. Ik kan dat niet aanzien, noem mij een watje. Het hele proces heb ik op dit forum beschreven. Maar door deze ervaring zal niemand mij NB horen promoten.

Mijn andere paard gaat tamelijk voorbeeldig, 2,5 jaar na het ontijzeren. Nog steeds wat gevoelig op het harde en vooral op steentjes, maar acceptabel. Een keer liet ik hem checken waarbij de hielen nog een fractie lager werden gezet. Het werk eraan was zo minimaal dat ik er niet voor hoefde te betalen. Twee dagen later kon hij niet meer lopen en heb ik pijnstillers gehaald.

Uit de ervaringen met mijn beide paarden heb ik geleerd dat het blijkbaar heel nauw luistert. Dat je niet alles weet. Dat niet alle kennis te verkrijgen is. Om die reden durf ik het ook niemand te adviseren.

Karin schreef op zondag 6 april 2008, 20:43:

Ik rijd meer dressuur dan vroeger. Dit heeft te maken met het feit dat mijn paard Buck 3 jaar geleden kreupel is geworden door ongelimiteerd door het bos te racen aan een lange teugel. Sindsdien wordt er niet meer vrijblijvend rondgezwalkt als ik erop zit, het is zo'n zware belasting van de voorhand.
Goed(e begeleiding in het) dressuurrijden zorgt ervoor dat je paard recht is, zich symmetrisch ontwikkelt en spieren opbouwt die hem draagkrachtiger maken. Daarvoor moet het hele paard zich ontwikkelen, niet alleen de stuwende spieren in zijn achterhand En daarvoor heb je dressuuroefeningen nodig.

Ik rijd beide paarden tweemaal per week dressuurmatig (les) en afhankelijk van het weer en de werkdruk komt daar een lange buitenrit in het bos/strand/duin bij. Als de bak modderig is (en dat is-ie vaak) ga ik op straat langeteugelen, veel overgangen om achter te activeren en de aanleuning lichter te maken en zijgangen voor souplesse en draagkracht. Een rondje fietspad betekent van hetzelfde laken een pak. Zeker als ik alleen rijd, wat meestal het geval is, dan oefen ik veel over- en zijgangen op straat. De galop in de berm moet een linker- of rechter zijn.

Enerzijds vind ik het jammer dat ik het onbevangen rondcrossen kwijt ben, anderzijds geeft het gevoel van een krachtige, geëngageerde rug onder je ook wel een enorme kick.

Koen Theys schreef op zondag 6 april 2008, 22:49:

Ik meen dat Eddy zich had opgeworpen?

Caatje schreef op maandag 7 april 2008, 8:56:


Weet je dat wel zeker Caatje? Ik kan me niet voorstellen dat het afronden aan de voorkant zou bewerkstelligen dat er eerder op de hiel geland wordt. Wel dat je er sneller/makkelijker mee afrolt. En dat je door het verlagen van de hielen eerder hiellandt.

En zoals Ilona al schreef, kan een flintertje, een fractie immense gevolgen hebben. Dat vind ik zelf dan weer onrustbarend, dat het blijkbaar zo enorm nauw luistert, zoals ik met Buck ook die keer heb ervaren. Zulk soort problemen hoor ik bv nooit van mensen die hun paard gewoon eens in de drie maanden door de smid laten bekappen, en die verder geen benul hebben van bekapwijzen, natuurlijk dan wel traditoneel.

Spirithorses schreef op maandag 7 april 2008, 18:40:


Het is ook nog eens superlink weer wat hoeffbevangenheid betreft. 's Nachts vriest het en overdag schijnt de zon. Het fruktaangehalte in het gras is dan enorm hoog en dat is nu net wat een insulineresistent (of een gevoelig voor hoeffbevangenheid zijnd) paard niet nodig heeft. Fruktaan is nl ook een suiker.
Staat ze in de wei?

Els Kleverlaan schreef op maandag 7 april 2008, 15:55:


Godverdorie, wat onverwacht. Het leek zo wonderbaarlijk goed te gaan met de chinese kruiden. Zul je er ooit achter komen wat er nu precies allemaal aan de hand is geweest? heeft het oude lijf al die 'spierverzakkingen' niet aangekund? Of is het gewoon degeneratie van het ruggemerg geweest, wat oude paarden vaak op den duur krijgen?
Ik schrik hier heel erg van, had het niet verwacht. Hou je taai meid.

Moniek schreef op dinsdag 8 april 2008, 14:52:


Dat is ook zo. Het is nl niet absoluut: de ene da buigt veel harder dan de ander, jij laat bv ook niet graag je arm omdraaien. Als keuringsmiddel is het enigszins omstreden, juist vanwege het niet-absolute karakter ervan.
Dat een sluimerend gebrek zo aan de oppervlakte komt is ook mogelijk, maar het is jammer wanneer het eventuele herstel daarvan dan eventjes snel gemolesteerd wordt.

jan seykens schreef op woensdag 9 april 2008, 12:19:

En daar heb je volgens mij de kern te pakken van de vraag naar zinnigheid van de buigproef.

van lennep schreef op woensdag 9 april 2008, 12:47:


In de wintermaanden staan mijn twee paarden nonstop in de paddock. Die is gedeeltelijk verhard, een U-vorm met een oud stalgebouwtje met afdak waar ze aan 3 kanten tegen en aan 1 kant onder kunnen schuilen. Ook staan er oude bomen rondom het gebouwtje waar ze niet aan knagen maar wel tussendoor lopen en schaduw van benutten. Er ligt een omgewaaide wilg in het midden waar ze al weken aan knagen. Ze kunnen ver kijken want het is hier erg plat. Volgen alle agrarische processen en andere paarden in de verte.
Wanneer de natheid het toelaat zet ik ze een paar uurtjes in de wei. Buck raakt bevangen van niets, dus die mag nooit lang op gras en Cadiz graast niet als Buck er niet bij is. Niet zo erg dus dat de wei klein is en de uurtjes weidegang beperkt.
Er wordt vrijwel dagelijks iets met ze gedaan wat op spelen of 'werk' lijkt, buiten de paddock.
Ik heb het idee dat ze happy zijn.

Heeft iemand ervaring met deze vreselijke ziekte of weet iemand iets erover te vertellen? De 7-jarige fries van een vriendin heeft het hoogstwaarschijnlijk, alle tekenen wijzen erop, spierbiopt wordt vanmiddag genomen, uitslag volgt volgende week. Het zou de eerste fries zijn met emnd volgens de kliniek. Tis een aandoening van het centrale zenuwstelsel die eigenlijk altijd tot de dood leidt, de oorzaak is onbekend. Euthanasie ligt voor de hand, maar het schijnt dat er in Engeland nogal eens goede resultaten worden geboekt met extreem hoge doses vitamine E.