Vorige week was de laatste keer dat ik met mijn buurvrouw op pad geweest ben. Tijdens een buitenrit is het bijna mis gegaan toen Lily tijdens een plotseling opgekomen windvlaag en regenbui met haar kont in de wind wilde gaan staan. Het bleek voor mijn buurvrouw een onmogelijke opgave om Lily om te draaien en door te laten lopen. Ze haalde alles doorelkaar was wild met armen en benen aan het maaien en Lily had zoiets van: Bekijk het, ik ga naar huis en als je nog even doorgaat smijt ik je eraf. Terwijl Lily richting huis ging, zat mijn buurvrouw er schreeuwend op en hing met haar hele gewicht aan de teugels: Ze luistert niet, waarom luistert ze niet, ze wil gaan steigeren, bla bla bla.

Ik heb Litje aan de teugels gepakt en stil laten staan, ben flink uit mijn slof geschoten tegen mijn buurvrouw en heb haar verboden nog ergens aan te komen. Afstappen was eigenlijk de bedoeling, maar dat kon ze niet, ze was helemaal verkrampt. Dan maar Lily aan een teugel naar huis geleid.

Wat een drama. Lily was duidelijk boos en in de war van al die verschillende commando's. Mijn buurvrouw snapte er niks van, ze stopte niet toen ik dat wilde, bla bla bla. Nee, dat doet ze ook niet als je de meest vreemde commando's gebruikt en met grof geweld haar wil laten stoppen. Ik snap werkelijk niet dat ze na die vele malen dat we op pad zijn geweest ineens dit soort rare dingen doet. Ze zou onderhand toch moeten weten hoe Litje gereden moet worden. Ik heb het zo vaak herhaald, laten zien, verteld wat ze moet doen, en ze heeft ook gemerkt dat Lily prima reageert op de juiste commando's. Ik moet er niet aan denken als er een noodsituatie zou ontstaan, mijn buurvrouw zou door haar eigen stommiteiten in het ziekenhuis belanden.

Afgelopen zondag ben ik zelf met Liltje op pad geweest, tot mijn verbazing bleek er geen rem meer op te zitten en het commando voor draven werd niet meer begrepen werd. Remmen kon alleen nog door hard aan de teugels te trekken en draven door in haar buik te porren. Fraai.... en dan te bedenken dat Liltje op zit stopte en op met je tong klakken onmiddellijk aandraafde. Na een half uur duidelijk grenzen stellen en prijzen bij elke goede poging had ik Lily weer zover en we hebben nog een fijn ritje gemaakt.

Komende zaterdag zal mijn buurvrouw wel weer opduiken en vragen of ze mag rijden. Ik denk dat ik dan even een serieus gesprek met haar voer dat we er maar mee op moeten houden. Als ze het al niet aan kan als Liltje even omdraait...... Nog niet eerder heb ik Lily zo tegendraads en boos gezien, ze moet met ongeloofelijk veel druk en geweld geprobeerd hebben haar tegen te houden. Ik ben ervan geschrokken wat dat voor invloed gehad heeft op Lily.

Gelukkig is Liltje nu weer oude Liltje. Pffffff... ik doe mijn best de hulpen steeds lichter te maken, en wat doet mijn buurvrouw? Haar naar beneden halen.

Nou ja, weer een les voor de volgende keer.
Alleen ik rijd nog Liltje.

Ik gunde het mijn buurvrouw zo, ik heb als kind jarenlang smachtend naar paarden gekeken. Laat maar.....

Monique

Trudy schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 14:24:


Onwetend.....

Ik vind het helemaal niet grappig, ik vind het gewoon diep triest dat een volwassen vrouw gewoon weer aan de teugels begint te sjorren "omdat dat de manier is een bokkig onwillig paard bij je te houden" en die alternatieve nieuwigheden toch stiekum maar stom vindt, naar het schijnt.

Monique

e m kraak schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 15:59:


Hallo, Egon

Ik heb het met haar al een keer over "angst" gehad. Haar vorige paard is bovenop haar gevallen toen hij steigerde en ze heeft toen haar heup gebroken. Volgens haar is ze helemaal niet bang, maar gewoon vastgeroest in haar manier van rijden. Omdat ze verder erg respectvol met Lily omging, wilde ik er wel aan omdat ze eerlijk interesse toonde en wilde leren op een andere manier te rijden.

Dat respectvolle heb ik misschien moeten zien als angst. Ik zal het er eens met haar over hebben. Het lijkt me in ieder geval beter dat ze niet meer op Lily rijdt. Mocht er werkelijk een noodsituatie ontstaan, dan weet ik zeker dat het volledig uit de hand loopt. En dat risico wil ik niet lopen.

Wellicht heeft zij eraan bijgedragen dat haar vorige paard zo onhandelbaar was, simpelweg omdat ze bang was en met zo ontzettend veel druk reed. Hij schrok ook overal van volgens haar.

Monique

Spirithorses schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 16:25:



zie het voor me......

Piet schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 17:39:


Hallo, Piet,

Die deskundige kan en wil ik niet zijn, omdat het niet eerlijk is tegenover Liltje. Zij heeft er twee jaar over gedaan om dit vertrouwen in mensen te krijgen en van een onbestuurbaar doodsbang paard te veranderen in een paard dat vol vertrouwen draaft aan een losse teugel en altijd met een simpel woord terug te nemen is. Ik wil eigenlijk niet terug naar die stoomwals die ze in het begin was.....

Het is beroerd voor mijn buurvrouw, maar ik zou eerlijk gezegd niet weten wat voor andere oplossing er is.

Monique

Marlies Sanders schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 20:28:


Mijn buurvrouw zou een dorp verderop fijn les kunnen nemen, de keus uit een traditionele manege en een westernmanege, een paar Euro per les, goed betaalbaar, maar zo traditioneel als de pest. Het is ook een geldkwestie, zij werkt niet/nauwelijks en moet haar man vragen om geld.

Bedankt voor het meedenken, maar dat heeft helaas geen nut.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 26 oktober 2011, 8:06:


Achteraf is het gemakkelijk praten. Ik zet echt niet iedereen zomaar op Lily. Zoals gezegd, het leek goed, mijn buurvrouw deed echt haar best, ze wilde leren anders te rijden, vandaar dat ik ook geen bedenkingen had. Nu weet ik wel beter....

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 26 oktober 2011, 11:08:


Nee, ik wil dit natuurlijk niet meer op Lily. Mijn buurvrouw reed ook geheel volgens mijn voorwaarden. Vandaar dat ik er behoorlijk van stond te kijken hoe ze in eens reageerde.

Een tante van mij was een paar weken geleden op bezoek en wilde ook beslist op Lily rijden. Even in de bak laten zien wat ze allemaal wel niet kan met paarden. Ik weet hoe ze is, paardrijden is voor haar "status" en ze kan zo "verschrikkelijk goed" rijden, en een suffe vette harige stomme tinker kan ze helemaal wel aan. Nee dus. Tante beledigd, nou, jammer dan.

Monique

Mijn Shetlander Kim krijgt in de herfst vettige schilfers in haar manen en vooral op haar voorhoofd. Schuren doet ze niet, het jeukt ook niet erg. We hebben een krabpaal met op verschillende hoogtes bezems. Daar maakt ze slechts af en toe gebruik van.

Ik was op een mooie dag een keer met Sunlight zeep en de schilfers zijn weg.

Monique

Helen1 schreef op donderdag 3 november 2011, 21:14:


Bij mijn tinkermerrie is het zaak luchtig te doen over "enge" dingen, haar niet te lang laten kijken, want dan is het waard om er aandacht aan te besteden en dan is het volgens haar juist eng. Bij mijn shetlander werkt het net even anders, die moet je juist laten kijken of ruiken.

Ik denk dat het bij elk paard anders werkt, je zou moeten proberen wat het beste voor jullie werkt. Misschien zou je de andere pony die nergens van schrikt mee kunnen nemen op wandelingen?

Monique

Myriam schreef op vrijdag 4 november 2011, 20:36:


Die van mij heeft een hele massa slakken binnen een nacht opgegeten....

Monique

Nils Vellinga schreef op zondag 6 november 2011, 12:42:


Mja.... het staat er inderdaad zo.

Helaas heb ik de plantjes niet in bloei mogen zien. De slakken vonden ze veel te lekker.

Monique

Daisy Buunk schreef op dinsdag 8 november 2011, 12:29:


Hallo, Daisy,

Een kennis van mij heeft zijn paarden al op verschillende ondergronden gehad, stro, zaagsel, zand. Ik heb hem er wel eens over gehoord dat afhankelijk van de soort stro of zaagsel bijvoorbeeld en wat de paarden gegeten hadden de boel na een plas wel eens verkleurde. Sommige houtsoorten geven oranje of rood, weer andere bruin.

Denk dat je pas kunt oordelen of het werkelijk bloed is als je wat plas opvangt of laat onderzoeken? Wellicht is de stalbedekking de boosdoener?

Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 8 november 2011, 13:53:


Ik zou gewoon wat van die verkleurde stukken in een zakje proppen en aan je dierenarts geven om te laten onderzoeken. Een test of het bloed is moeten ze toch wel kunnen doen? Misschien is er wel helemaal niets aan de hand, maar dan weet je het zeker.

Monique

Nils Vellinga schreef op dinsdag 8 november 2011, 19:56:


Als je aan het werk bent wel.


Kerels....