Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 6 juli 2011, 15:34:


Jacqueline, je schrijft dat je bloed hebt aangetroffen in haar urine. Heb je wel eens aan nierstenen gedacht?
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 6 juli 2011, 16:08:


Bij mijn weten kan dat eenvoudig worden vastgesteld door de urine onder een microscoop te onderzoeken. Ooit een keer mee bezig geweest toen Indy zo slecht was. Haar urine was in orde.

Monique Meijer schreef op woensdag 6 juli 2011, 16:11:


Ik heb ooit contact gehad met een kliniek omdat ik Indy niet in een trailer daarheen kon brengen of er een ander mogelijkheid was. Als uitleg werd toen gegeven: bloed in de urine geeft aan dat er een beschadiging is in de blaas oid, in de meeste gevallen veroorzaakt door nierstenen/gruis. De urine wordt onderzocht om vast te stellen of er een ontsteking is, vaak kan gruis worden aangetoond. Nierstenen gaan vaak gepaard met blaasontsteking. Bestaat de verdenking op nierstenen, dan kan alternatief worden behandeld, waarbij de nierstenen oplossen, of ze kunnen operatief worden verwijderd. Wellicht dat er nu ook andere methodes zijn. Bij Indy was het een aantal jaren geleden aan de orde ivm krampaanvallen en opgetrokken buik, weinig urine, af en toe wat vreemde kleur wat op bloed leek.

Misschien heb je hier wat aan. Kan me goed voorstellen dat je met Carmen niet gelijk naar een kliniek wilt.

Hoop dat alles goed komt.

Monique

Coralie schreef op zondag 17 juli 2011, 23:02:


Mijn merrie Lily heeft links ook een joekel van een hengstetand. Gek genoeg heeft ze aan die kant ook een snor.

Fem schreef op woensdag 20 juli 2011, 7:24:


Laatst hoorde ik van een wandelaar dat ik gek ben dat ik op zo'n enorme lomperik van een tinker zonder bit rijd. Zonder bit lopen die paarden zomaar weg, namelijk. Die trekpaarden zijn veel te sterk, daar moet een goed bit in, anders krijg je helemaal geen respect!

Monique

Peet schreef op woensdag 20 juli 2011, 11:45:

Hallo, Nils,

http://www.all-about-moose.com/runlock-rope.html

Misschien is dit wat?

Groeten,
Monique

Nils Vellinga schreef op donderdag 21 juli 2011, 13:13:


Nils, bij moose kun je toch gewoon bestellen? Je zit ook niet gelijk aan 100 m vast.

Monique

Nils Vellinga schreef op donderdag 21 juli 2011, 22:35:


Hoezo moet wel in Dollars?
Met creditcard of paypal gaat dat toch heel gemakkelijk. En met de gunstige koers toch ook niet duur?

Monique

Martina schreef op vrijdag 22 juli 2011, 13:29:


&imgrefurl=http://www.reitsport-schwarz.de/trensen.htm&usg=__Wide4Ra-VgLZ8Ftpc-HMYN_I6Xc=&h=400&w=300&sz=31&hl=de&start=0&zoom=1&tbnid=lIu6FWB8ytqFOM:&tbnh=131&tbnw=98&ei=ZWMpTp_4NcicOuHjsdIK&prev=/search%3Fq%3D%2522sidepull%2Bschwarz%2522%26hl%3Dde%26sa%3DG%26biw%3D1280%26bih%3D841%26gbv%3D2%26tbm%3Disch&itbs=1&iact=hc&vpx=168&vpy=159&dur=3594&hovh=259&hovw=194&tx=96&ty=169&page=1&ndsp=27&ved=1t:429,r,s&biw=1280&bih=841

Jieks... lange link...

zwarte sidepull voor Euro 139,---

Duur....

Monique :)

Volgens mij werkt dat voor elk paard anders. Mijn vorige paard vond het prettig als ik bevestigde dat er inderdaad iets was, maar dat ik er wel langs durfde en zij dus ook. Liefst het enge ding samen nog even aanraken en dan was het goed.

Bij Lily werkt het heel anders. Bij haar is het een kwestie van negeren, niet naar kijken. Als iets toch eng is, blijft ze staan. Ik geef ik het een naam, zeg dat het goed is en we gaan verder. Vooral niet naar laten kijken of aanraken, dan fokt ze zichzelf namelijk op en wordt het steeds enger.

Vanwege haar grootte komt Kim er vaak pas achter dat er iets "eng" is als we er al voorbij zijn en dan is het te laat om te schrikken. Ook erg handig. We kwamen eens langs een hoge schutting, daar achter een trampoline, kinderen aan het springen. Je hoorde "toooing" en er kwam een hoofd boven de schutting uit. Lily zag steeds dat hoofd en vond het maar wat vreemd. Elke keer als dat hoofd verscheen, bleef ze staan en pruttelde, erg vermakelijk. Kim bleef natuurlijk ook staan, maar die was te klein om wat te zien. Even verderop was de schutting lager en nu was de trampoline wel zichtbaar voor Kim. Een achteruitdeinzende Kim: jieks, wat is dat?! Lily vond het niet waard te blijven staan, dat had ze immers al gezien.

Over het algemeen schrikken mijn dames gelukkig nauwelijks en is een "loop maar door" eigenlijk voldoende om de spanning weg te halen.

Monique

e m kraak schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 13:05:


Volgens mij gaat er veel mis tijdens beleren. Te vroeg, te snel, stappen overslaan.

Bij Lily moest het snel gaan, zodat ze snel geld ging verdienen en kindertjes op haar rug zou dragen. Lily is met enorm veel druk MET bit beleert, stoppen ging slechts door met je hele gewicht aan de teugels te hangen, de bocht om door aan een teugel te rukken. Het is mij een raadsel hoe kinderen van 10 jaar haar konden sturen; als Lily geen zin meer had draaide ze om en ging ze gewoon weg, een op hol geslagen stoomwals, alles opzij duwend en neerwalsend wat in de weg stond. Je kon trekken wat je wou, mevrouw ging gewoon op slot, niet te bereiken. Ik denk dat menig kind huilend op haar gezeten heeft.

Monique

Martina schreef op vrijdag 5 augustus 2011, 11:41:



Ik neem altijd een honkbalknuppel mee.....

Het idee alleen al dat er 's nachts iemand tussen je paarden rondloopt.....

Gisteravond was ik mest aan het verzamelen op het weiland toen Lily eraan kwam. Meestal komt ze even kijken, even frutselen en gaat dan weer haar gang. Nu niet. Ze stond voor me met verwachtingsvolle ogen, maakte ja-knikkende bewegingen met haar hoofd. Toen ik mijn hand op haar neus legde maakte ze een hoog "HIIIII" geluid, draaide zich om en maakte een gallop sprong. Haar teken dat ik mee moet. Ik ben achter haar aangelopen, tot ze stopte. Ze werd wat onrustig en legde haar neus op mijn schouder. Ik ben verder gelopen, voorop, Lily erachter aan, haar neus contact houdend met mijn rug. Dat doet ze vaker.

Ik zag nog steeds niet wat er aan de hand was wat ze wilde. Ik moest in ieder geval wel die kant op. Achter op het pad aangekomen, haalde Lily me in en liep opgewonden naar het schrikdraad, pruttelend, snuivend, snel weer terug naar mij toe en steeds weer naar het zelfde punt kijkend. Ik kon het niet goed plaatsen, daar moest iets zijn, maar eng was het niet. Kim was ondertussen ook meegelopen en stond vanaf een paar meter afstand naar onze verrichtingen te kijken. Ik ben naar het schrikdraad gelopen waar Lily steeds heen keek. Ik zag niets bijzonders. Lily was ondertussen achter me aangelopen en drukte haar neus onder mijn arm door, steeds naar hetzelfde punt kijkend. Toen ik nog eens goed keek, zag ik iets blauws tussen de takken door. Onder de draad door en tussen de takken doorgewrongen, slootje over en daar stond ik voor een blauwe strandbal. Lily liet een gepruttel horen en stond met grote ogen te kijken, weer de ja-knikkende bewegingen met haar hoofd. Kim verscheen naast haar om ook te kijken, maar werd door Lily met een knauw in de hals weggebonjourd.

Toen ik weer op het weiland verscheen, kwam Lily gelijk op me af en drukte haar neus tegen de bal, ze hapte erin en stelde het niet op prijs dat Kim ook weer even wilde kijken. De bal mee naar de stal genomen, ondertussen over mijn schouder een nieuwsgierig snuffelende Lily en op heuphoogte een happende Kim die de bal beslist wilde hebben. Als het beslist moet, passen we dus ook met z'n drieen naast elkaar over het pad. Bij de stal aangekomen hebben we samen met de bal gespeeld. Ik rolde de bal naar Lily toe en Lily rolde de bal terug, terwijl Kim steeds probeerde de bal te pakken. Ze kreeg er echter maar geen vat op. En zoals Kim is, ging er tenslotte maar op staan. Wonder boven wonder ging het ding niet eens stuk.

Lily werd wat te enthousiast en ging wild aan de zwaai met de bal. Kim kreeg hem op haar hoofd, ik kreeg hem in mijn gezicht (hmmmm lekker, hij had ondertussen al in de mest gelegen..). Liltje ging aan het steigeren en nog wilder zwaaien. Ik heb hem toen maar afgepakt toen hij onder mijn neus door kwam. Een te enthousiaste Lily kun je beter niet hebben, ze is dan te vergelijken met een op hol geslagen stoomwals. Appeltje gegeven en de strandbal was vergeten.

-----

Ik moet er niet aan denken wat er op mijn weiland met een dazenval gebeurt. Lily gooit hem gegarandeerd om, Kim versleept hem door het hele weiland en maakt er 1000 stukjes van.

Van dit soort kleine dingen kan ik altijd weer genieten, op welke manier vooral Lily probeert iets duidelijk te maken en hoe er op onverwachte dingen gereageerd wordt. Toen ik haar net had schrok ik verschrikkelijk van haar "HIIII" en het plotselinge omdraaien, ik dacht dat ze wilde trappen. Pas later kreeg ik door dat die schat gewoon wilde dat ik meekwam. Meestal gaat het erom dat ergens een draadje open moet naar het weiland, of dat ze een appeltje wil hebben uit de kist in de stal.

Monique