Arabesk schreef op vrijdag 16 maart 2007, 15:30:


Het geeft goed aan dat bokt niet bepaald onpartijdig is. Wij hebben enige tijd terug last gehad van Esther Franken die onderaan ieder bericht de kreet had staan "De hoeven van mijn paard zijn vernield door natuurlijk bekappen". Aangezien dit niets meer met vrije meningsuiting te maken had maar gewoon een poging was ons te beschadigen met pertinente leugens hebben wij verzocht of hier iets tegen gedaan kon worden. Nou nee dus hoor, ondanks herhaalde verzoeken kon er niets tegen zo'n automatisch onderschrift worden gedaan, laat staan dat het betreffende forumlid kon worden geband.

En nu mag jij niet eens zeggen dat een paard in een stal lijkt op een cavia in een broodtrommel? En dit is niet eens een leugen maar een mening, en geen automatisch onderschrift, dus in alle opzichten minder ernstig.

Bokt schiet hiermee in zijn eigen voet. In plaats van een algemeen ongepolariseerd forum profileren ze zich hiermee als een forum waar alleen plaats is voor bepaalde meningen (of net zo gemakkelijk: leugens).


Maar een leugen in je automatisch onderschrift waarmee je een bepaald bedrijf probeert te schaden mag wel natuurlijk.


Bokt, het forum met de selectieve ban.


Die verdwijnen vanzelf ook wel. Daarna wordt bokt inhoudsloos, en zoekt men andere forums voor de meer zinnige discussies. Bokt heft zichzelf hiermee vanzelf op, of wordt een soort vuilnisvat waarin de mensen terecht komen die alleen graag horen dat ze goed bezig zijn en waar verder geen discussie mee is te voeren.

Het is een bemoedigende gedachte dat er steeds meer mensen van bokt naar dit forum komen, meer mensen dan die van dit forum naar bokt vluchten.


Dat is een goeie! Maar bokt staat helemaal niet in the middle, dat blijkt wel uit de selectieve ban policy.

Groeten,
Frans

Huertecilla schreef op vrijdag 16 maart 2007, 20:57:


Deze site heeft een duidelijke boodschap, een missie van mijn part. Wij pretenderen niet eens om objectief te zijn. Als bokt zichzelf nou zou profileren als het centrum van conservatief traditioneel denkende paardenhouderij, dan hadden ze een poot om op te staan. Maar nu doen ze net alsof ze objectief en algemeen zijn, en dat is ver naast de waarheid.

Groeten,
Frans

Masja schreef op zaterdag 17 maart 2007, 21:07:


Lees nou nog eens goed wat ik schreef?

"WIJ PRETENDEREN NIET EENS OM OBJECTIEF TE ZIJN".
Als ik dat zelf schrijf lijkt het me nogal overbodig om daarop te antwoorden dat dit forum niet objectief is.

Hoewel je niet de enige was die de boodschap ontgaan is.

Wij nemen duidelijk stelling dus. Als bokt dat ook doet is het wat mij betreft ook prima. Wat ik echter minder vind dat is pretenderen algemeen te zijn, terwijl je dat duidelijk niet bent.

Groeten,
Frans

Wil schreef op zondag 18 maart 2007, 16:25:


Sommigen denken dat je nooit een waarschuwing krijgt.
Anderen denken dat je soms geen waarschuwing krijgt.
Weer anderen denken dat je altijd een waarschuwing krijgt.

Sommigen ontgaan alle waarschuwingen.
Anderen missen soms een waarschuwing.
Sommigen zien alle waarschuwingen.

Wat ik verder mis in de discussie is waarom sommigen denken dat het schoppen of slaan naar een paard dit gedrag zou doen verminderen. Ik krijg niet bepaald de indruk dat "terug schoppen" het schopgedrag zou verminderen, integendeel. Het wordt dan echt een schopwedstrijd tussen mens en paard, en fysiek is de mens dan de verliezer. Het is grappig om te horen dat juist de mensen met blauwe plekken en bulten op hun lijf de grootste voorstanders zijn van schopwedstrijden met paarden.

Nooit opgemerkt dat de leider in de kudde het paard is dat het minste schopt?

Ik schop nooit naar mijn paarden, en wordt ook nooit geschopt. Misschien durven ze niet eens te schoppen, omdat ze denken dat ik nog veel harder kan schoppen. Zodra ik ooit een keer zou schoppen dan geef ik mijn geheim prijs, namelijk dat mijn schoppen lachwekkend is vergeleken met de schop van een paard.

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op maandag 19 maart 2007, 11:00:


????

Ik zie dat dit een reactie is om mijn bericht, maar daar staat toch niks geks in?

Groeten,
Frans

Piet schreef op maandag 19 maart 2007, 11:06:


Ja, het aantal berichten dat iemand heeft geschreven is onafhankelijk van het nummer van je bericht.
Bij jouw allereerste bericht op dit forum staat nu ook dat je al een dikke 2000 keer gepost hebt.

Ik ben het probleem aan het onderzoeken, maar het lijkt er toch echt op dat het op haar eigen PC fout gaat...

Groeten,
Frans

Monique Meijer schreef op woensdag 4 april 2007, 14:38:


Ik heb me hier ook eens een keer mee vermaakt: Als je drie keer belt naar de betreffende instanties dan krijg je drie keer een ander antwoord. Varierend van "uw paard kan in beslag worden genomen", of "er moet een loden zegel in de manen worden geklonken" tot "welnee, het is 1 europa en de hele dag door rijden er mensen met trailers of te paard de grens over en zolang u het paard weer mee terugneemt is er niets aan de hand".

Mijn dierenarts lachte zich een aap toen ik een gezondheidsverklaring vroeg en scheurde een velletje uit zijn kladblok en schreef er op "Het paard van dhr Veldman is gezond". Ongelogen...

Ik heb nog nooit gehoord van een paard dat in beslag is genomen (waar willen ze die laten en wat gaan ze er dan mee doen? Wachten tot je losgeld betaalt?) en als dat ooit zou gebeuren dan is heel hippisch Nederland in rep en roer.

Maak je er dus maar niet druk over.

Groeten,
Frans

Esther schreef op woensdag 4 april 2007, 18:52:


Nou eh, ik wil me er niet te veel mee bemoeien, maar dat "geloof" in iets wat niet bewezen kan worden is nou net waar de paarden zo veel leed mee wordt aangedaan. Er is een hardnekkig geloof dat hoefijzers goed zijn voor hoeven, er is een hardnekkig geloof dat paarden beter af zijn in de stal, etc. Ook op kruiskruidgebied is er veel "geloof", zoals dat het gif gevaarlijk is als je het met je handen aanraakt. Is het schadelijk om dat te geloven? Letterlijk niet, want wat kan het voor kwaad om handschoenen aan te doen? Indirect wel, want het houdt de cultuur in stand waarin geloof rechtvaardigt om alles maar naar je hand te praten en wetenschap buiten de deur te houden.

Het paard ondervindt inderdaad geen schade aan het geloof in telepathie, net zo min als dat mensen schade ondervinden aan het geloof dat JKK-gif gevaarlijk is bij aanraking. Toch openen dit soort onwetenschappelijke benaderingen de deur naar dingen die wel schadelijk zijn voor het paard. Zo was er nog niet zo lang geleden iemand op het forum die bij een paard "gelezen" had dat hij castratie niet zo erg vond, want dan mocht hij weer in de kudde...

Prachtig hoor, dat geloof in telepathie, maar het moet niet zo moeilijk zijn om het ook gewoon eens ondubbelzinnig te bewijzen. Dan hoef je er niet meer in te geloven maar dan is het gewoon een feit. Zolang dat niet mogelijk is en het een geloof is, is het niet veel anders dan de volkstammen die zweren bij het geloof in hoefijzers, stallen, dekens, en laten zien wie er de baas is.

Groeten,
Frans

Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 17:21:


Redeneer je ook zo met clickertraining, of met natuurlijk bekappen? Nee toch? Als je er zelf absoluut van overtuigd bent dat het inderdaad werkt, dan ga je toch graag de uitdaging aan en laat je gewoon zien dat het werkt?

Als ik nou tegen jou zeg: Je krijgt van mij 300 Euro als je laat zien dat je dit paard de trailer in krijgt met clickertraining... Moet ik nog meer zeggen?

Ik zei ooit: Je krijgt van mij 300 Euro als je me weet te vertellen wat er in de blauwe doos zit. Je hoeft het alleen maar aan de paarden te vragen...

Groeten,
Frans

Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 20:57:


Ik zou niet weten hoe het anders zou moeten werken. Het lijkt wel, alsof het altijd werkt, behalve zodra er een bewijs van moet uitgaan. Dan is er altijd net wel een reden waarom het niet werkt.


We kijken al jaaaaren geen TV meer (we hebben niet eens meer een werkende schotel; er schijnt iets veranderd te zijn aan de manier waarop TV wordt uitgezonden, dus al zouden we willen kijken, dan nog gaat het niet).


Ik denk niet dat een TV-programma me waar dan ook van zou kunnen overtuigen, net zo min als de reclame-uitzendingen. Het verschil tussen niet-reclame en wel-reclame is overigens dermate vervaagd dat ik het verschil al lang niet meer zag.

Groeten,
Frans

trea hoex schreef op woensdag 4 april 2007, 20:58:




Snap je nu hoe ik denk over verhalen dat een paard vertelt dat hij wel eens een tak kreeg met langwerpige bladeren er aan?


Uiteraard staan de beste stuurlui aan wal. Ontwerp jij een onderzoek wat wel deugt?


Dat voorbeeld van Coralie zegt totaal niets. Ik heb in mijn leven duizenden keren gedroomd, en uiteraard zitten daar dromen bij die toevallig overeenkwamen met een werkelijke situatie. Als ik die duizenden keren dat ik volslagen nonsens droomde weg laat dan kan ik je inderdaad sterke verhalen vertellen, die welhaast bewijzen dat telepathie wel degelijk bestaat.
Stel dat Coralie iedere nacht wel een droom heeft dat er iets met haar paarden is, en dat dit de eerste keer was dat er daadwerkelijk iets aan de hand was, hoe indrukwekkend vind je het dan nog? Tis maar een voorbeeld hoor, ik geloof niet dat het zo is, maar het is maar om te laten zien hoe misleidend anekdotische verhalen kunnen zijn.

Eerlijk gezegd ben ik er helemaal niet van overtuigd dat telepathie onzin is. Ook ik heb wel sterke dingen meegemaakt. En dan ben ik het in sterke mate met je eens dat telepathie niet oproepbaar is (vandaar die )
En juist dat maakt me uitermate sceptisch bij verhalen als "stuur mij een foto, en ik kan je vertellen dat je paard ooit eens een tak met langwerpige bladeren heeft gegeten"-verhalen. Natuurlijk zijn er nauwelijks paarden te vinden die nog nooit een tak met langwerpige bladeren hebben gehad te vinden (of iets dat er op lijkt, al is het maar een maisplant), dus deze "ingeving" klopt altijd en zal voor de juiste personen een overtuigend bewijs vormen. (En inderdaad, ik zet het ietwat gechargeerd neer, juist om maar te laten zien dat de overtuigingskracht nogal afhankelijk is van de manier waarop je het opschrijft).

Verder wil ik me niet al te diep in deze discussie storten. Tegen geloof valt nou eenmaal niet te redeneren.

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op woensdag 4 april 2007, 21:22:


Sorry hoor, maar als je paard geen mens in zijn jeugd heeft gekend is er ook niemand die het verhaal kan verifieren. Hij kan net zo goed in een stal zijn geboren, omringd door het halve dorp, maar jij weet dat niet, en de helderziende evenmin, er is ook niemand die je dat kon vertellen, dus alles wat de helderziende zegt kun je voor zoete koek slikken. (Het is natuurlijk een paradox: als er wel iemand is die met zekerheid kan vertellen hoe je paard is opgegroeid dan heeft hij op zijn minst die persoon gekend, en klopt het verhaal dat hij geen mens heeft gezien ook niet meer).


Het is geen bewijs, het is een anekdote. Anders is het verhaal van Ivanhoe ook een bewijs dat Natuurlijk Bekappen niet werkt.


Dat de aarde niet plat is hoef je niet te geloven, dat kun je uiteindelijk gewoon afleiden uit allerlei gegevens. Je kan met de hypothese dat de aarde rond is een voorspelling doen: "ALS dat zo is dan betekent dit dat ik uiteindelijk na heel lang rechtdoor reizen weer op mijn plaats van vertrek uitkom", en vervolgens testen of deze veronderstelling overeenkomt met de hypothese. Zoiets is een wetenschappelijke benadering, en als je hierna de ogen sluit ben je inderdaad ziende blind.
Ik vind de hypothese "ik kan vertellen wat dieren hebben gezien" best acceptabel, maar als dan de voorspelling "ALS dit zo is, dan kun je dus vertellen wat mijn paarden de blauwe doos in hebben zien gaan" mislukt, dan is het bewijs dus verdwenen.


Tuurlijk is er meer.


Jij noemt het kortzichtigheid als iemand anekdotische verhalen niet als bewijs slikt. Ik noem het kortzichtigheid om ergens in te geloven, als eenvoudige experimenten die moeten aantonen dat de hypothese klopt keer op keer mislukken, en na jaren het nog steeds niemand is gelukt om in controleerbare omstandigheden een duidelijke resultaat neer te zetten de mist in gaat.

Groeten,
Frans

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:40:


Zo ben ik eens, reizend in Noorwegen, in een hotel terechtgekomen waar een feestje gaande was. De hele tent was eigelijk afgehuurd, maar omdat twee Nederlanders nergens terecht konden en daar strandden mochten ze wel een hapje eten.
We hebben met niemand gesproken (we hoorden daar eigenlijk niet dus we bleven zoveel mogelijk op de achtergrond) maar we verveelden ons en observeerden gewoon wat we zagen.

Het was rond de kerst, en dan vieren veel Noorse bedrijven kerstfeest, en dit rook in alles naar een bedrijfsfeestje. Niet al te intiem, geen mensen die de indruk gaven familie van elkaar te zijn.

Iedereen had zijn beste kleren aan, praktisch iedereen liep in pak, met stropdas. Sommige mensen (een kleine minderheid) zag eruit alsof ze altijd in pak liepen, de meeste anderen zagen er uit alsof ze zich beter zouden thuisvoelen in een T-shirt.

Van sommigen durfde ik zelfs te wedden dat er een tatoeage onder de lange mouwen zou zitten, maar controleren konden we niet.

We fantaseerden (?) verder. Uiteindelijk hadden we voor iedere feestganger een rol toebedeeld. De meesten zagen er (ondanks pak) uit als vrachtwagenchauffeur. Er was ook een duidelijk boekhouderstype, en wat mensen die eruit zagen als directieleden.

Toen het feest bijna was afgelopen sprak iemand ons aan, en we vroegen "wat is dit eigenlijk voor feestje?". Het bleek te gaan om een transportbedrijf... De rolbezetting die we hadden bedacht klopte naadloos...

Telepathie? Of misschien zijn we allemaal wel in staat om meer te zien dan we denken te zien, en om door een kostuum heen te kijken, en allerlei subtiele details waar te nemen?

Ik ben geneigd te geloven in het laatste.

Maar misschien zou ik mijn "observatietalent" ook wel kunnen verkopen als "helderziendheid".

Aan de manier waarop velen hier schrijven, hoe ze schrijven, wat ze schrijven, kan ik ook aardig een beeld opmaken van de betreffende persoon. Ik ben daar hopelijk niet uniek in. Heeft bijvoorbeeld iemand een voorstelling van Trudy als een dame op naaldhakjes? (Ik noem haar omdat er voor zover ik weet niemand is op het forum die haar heeft gezien) Is het helderziendheid als je, zonder iemand gezien te hebben, een redelijk kloppende uitspraak kan doen over dingen die je "niet kan weten".

Zou iemand met gezond verstand beweren bij een KWPN-paard dat hij is opgegroeid in de bergen en tijdens zijn jeugd nooit iemand heeft gezien? Heb je daar telepathie voor nodig?

Ik denk dat ik alleen al door te weten welk ras, en aan de hand van de brief van de vraagsteller, een behoorlijke schifting zou kunnen maken over welke categorie uitspraken waarschijnlijk een grote trefkans hebben. Uiteraard niet per definitie bewust, maar wat (ook ik) zou omschrijven als "gevoel" zou wel eens voor een groot deel kunnen berusten op "eenvoudige waarneming".

Enfin, een rommelig mailtje, maar sommigen zullen wel begrijpen waar ik heen wil.

Groeten,
Frans

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:57:


Zo hebben Ilona en ik een keer iemands hulp ingeroepen toen een kat van ons was weggelopen. Onder andere door allerlei hoera-verhalen op dit forum.
Aan de hand van een foto werd uitgesproken: De kat zou pijn hebben, zielig weggedoken onder een landbouwwerktuig zitten, er was een grindpad in de buurt, etc.
Zoeken aan de hand van deze gegevens leverde niets op.

Uiteindelijk bleek onze kat zijn intrek te hebben genomen in een naburig vakantiehuisje, waar ze dachten dat het een zwerfkat was en hem de hele week hebben verwend met allerlei lekkernijen. Niks pijn, niks zielig, gewoon feestvieren. Er was niets dat op een grindpad leek in de buurt.
Toen we het consult niet wilden betalen kregen we nog een herinnering ook!

We hebben het nooit op het forum gezet omdat we niemand wilden beledigen. Ondertussen vragen we ons af of het alleen maar de hoera-verhalen zijn die hier terechtkomen en dat iedereen die nonsens als resultaat heeft gekregen zich er ook voor schaamt om toe te geven met zo'n charlatan in zee te zijn gegaan...

Groeten,
Frans

Wil schreef op woensdag 4 april 2007, 22:21:


Tja, je zult me wel sceptisch vinden, maar ik denk dat een Tennessee Walker de manier waarop hij loopt nooit zou omschrijven als "een raar gevoel, alsof het een soort vloeiende beweging is". Hij weet toch niet beter? Het zou net zoiets zijn als dat ik van mezelf zou omschrijven dat ik "heel raar, op maar twee benen" loop.


Ik denk dat, Tennessee Walker of niet, iedereen verrukt zou zijn over de uitspraak dat het paard het een "gevoel heeft dat er iemand op hem klimt, alsof hij doorzakt en dan als een soort golf zichzelf vooruit duwt". Goh, dat kan wel eens kloppen!

Groeten,
Frans