van lennep schreef op maandag 5 november 2007, 12:38:


Winsor had een tijdje geleden een behoorlijke hekel aan groene kleding, vooral gedragen door een man. De da had dat aan.. heeft even geduurd voor m'n echtgenoot in een groene trui bij hem kon komen. Bij voorbaat snorkte en brieste hij al. Is nu helemaal over...

Spirithorses schreef op maandag 5 november 2007, 9:45:


Wat ik me afvraag is of er ook andere 'stofjes', 'diertjes', 'emoties' of 'dingen' zijn waardoor een paard 'getriggert' kan worden. Wat zich dan uit in jeuk -> krabben/schuren -> histamine -> meer jeuk...

Jij noemt hier de UV-straling, zou er meer kunnen zijn....?

Nancy had vorige week zomaar ineens weer jeuk in haar manen (terwijl ze 's nachts binnen staat), krabben met de achterbenen in de manen. Gewassen met betadine, daarna balsam van Brugman... daarna was het krabben (dus de jeuk?) over. Wanneer ze last heeft van haar manen is ook haar onderbuik gevoelig (door jeuk?) daar bijt en schopt ze dan soms naar. Is nu ook weer over. Vreemd...

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 november 2007, 20:42:


Geweldig!! Top. Heerlijk om te lezen. :)

Maria Delavega schreef op donderdag 8 november 2007, 20:59:

Maria Delavega schreef op vrijdag 9 november 2007, 22:35:


Wij hebben 2 Haflingers (van 2 en 14 jaar) Ervaar ze als vriendelijk en beslist niet als koppig.
Een karakter wordt m.i. voor een groot deel gevormd door omstandigheden waarin ze leven, voor een klein deel erfelijkheid/aanleg.
De vriendin van mijn dochter heeft een Fjord, ook een heel vriendelijk dier en niet koppig. Bij onze buren staan 2 Shetlanders, lief en vriendelijk.. alleen eentje van hen is wel eens ondeugend af en toe. Een klein bokje tijdens het rijden wil heel af en toe wel eens gebeuren. De andere doet bijna nooit een pas verkeerd.
Ik weet het niet, misschien is mijn beeld verkeerd hierover en heb ik het mis hoor. Maar wanneer jij bij voorbaat al een 'plaatje' over een dier heenlegt ga je het volgens mij ook op die manier ervaren omdat je het dier op een bepaalde manier benaderd. Je krijgt wat je geeft.

lizzy schieke schreef op donderdag 8 november 2007, 14:05:


Leer hem eens dat hij alleen maar mag eten wanneer jij dat wilt.
Zelf het ik dit boek gekocht waarvan ik veel leer. Plus wanneer ik ergens niet uitkwam ik het hier op het forum kon vragen.

http://www.ingeteblick.be/

lizzy schieke schreef op zaterdag 10 november 2007, 9:48:


Ik ken iemand die een pony heeft die er als ie geen zin had er ook vandoor ging en dan ook nog eens bokkend (overigens in de bak, niet tijdens buitenritten waar die ontzettend braaf is) Heeft degene opgelost door em een paar keertjes te rijden met de slofteugel. Of dat de werkelijke oplossing is weet ik niet. Resultaat is wel dat ie d'r niet meer vandoor gaat en ook niet meer bokt en het koppetje 'bij de les' heeft.

Even deze topic weer omhooghalen.

Aafke schreef op vrijdag 21 september 2007, 17:35:


Op zich gaat het goed, kom alleen weer een klein probleempje tegen. Helaas staan ze veel binnen. Kunnen niet naar buiten, 't is echt nat -> blubberbende.
Nu doe ik binnen in de schuur wat grondwerk. Stap, halthouden, terug, kalm (hoofd naar de grond), beleefd wachten op beloning.

Alleen.. wanneer ik met hem bezig ga wordt hij een beetje te enthousiast en laat dat blijken door af en toe een bokkesprongetje.. eerst draaien met z'n hoofd en daarna 'hup'. Vliegt er niet vandoor ofzo, is daarna weer rustig. Het lijkt of hij op deze manier z'n plezier wil laten blijken. Weet dat hij ook op deze wijze speelde met zijn volle broertje in de weide toen hij daar nog was. Maar goed, ik ben geen paard en dit bokken is eigenlijk ongewenst. Heb het tot nu toe genegeerd (alhoewel innerlijk gelachen.. heerlijke kabouter) en hem iets anders laten doen, bijv. terug, halthouden + kalm en daarna gelijk belonen. Is dit voldoende of is er een andere manier waarop ik dit zou moeten/kunnen corrigeren..?

Anita Cats schreef op zondag 11 november 2007, 8:32:


Oh ehhhh... in Drenthe, Gem. Middenveld..?

Anita Cats schreef op zondag 11 november 2007, 10:41:


Dan wonen we niet zover van elkaar vandaan. Ik woon in dezelfde gemeente.

Aafke schreef op zaterdag 10 november 2007, 15:45:


Niemand..??

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


In 1977 met bit (was toen 11 jaar)... wist niet anders. Alhoewel het spannend en leuk was om er af en toe op te stappen met enkel halster en halstertouw, zonder zadel -> op een dekentje.


Sinds dit jaar weet ik dat dit kan. Wat ik wel wist was een hachamore maar dat dat nogal scherp kon werken. Dus nooit verder over nagedacht.

Rij nu nog steeds niet zo intensief dan dat ik toen deed. Pas drie keer op Nancy gezeten in stap. Dus of ik ooit zal leren rijden zonder bit weet ik niet. Het boeit me wel. De meiden laatst eens op een pasgerooid groot stuk aardappelenland laten rijden met enkel halster + halstertouw, zonder zadel. Winsor er naast, al wandelende. Was een heerlijke zondagochtend wandeling.

Beviel de meiden goed, totdat Nancy d'r vandoor schoot en één van m'n meiden eraf rolde. Kortom, dit heeft tijd nodig.

Zit heftig te dubben of ik Winsor (van 2 jaar) wel aan het bit wil laten wennen.

Danielle1984 schreef op maandag 12 november 2007, 16:55:


Als je zo'n keus maakt en je plaatst op die wijze een veulen een kudde in de 'vrije natuur'.. wees dan eerlijk tegenover het paard en laat het daar voor altijd.

Gudrun schreef op dinsdag 13 november 2007, 18:29:


Ja, leuk om te lezen.. vast nog leuker om te zien op een foto.

Aafke schreef op zondag 11 november 2007, 15:57:


Het is opgelost, niet op de manier die ik in gedachten had maar toch (auw) d.m.v. een zweepje wat ik af en toe in handen heb als verlengde. Wil hem er niet mee slaan maar begeleiden daar waar mij armen tekort zijn. Plus dat hij niet bang is voor allerlei ander voorwerpen (een paar maanden geleden was het ondenkbaar dat ik hem zou aaien over z'n gehele lijf met een zweep wat hij nu zonder problemen toestaat)

Maar goed, wat gebeurde er. Liepen al stappend op het plein, was braaf en zo ineens zonder voorafkondiging 'bok'.. schoot iets naar voren, halster werd strak getrokken doordat hij 'er tegenaan liep'. Loslaten was ondenkbaar en onnodig (ging ook zo snel).. daarbij kwam hij de zweep tegen die (voordat ik het in de gaten had één keer tegen zijn borst sloeg, niet hard maar wel raak) Pardoes stond hij stil, keek... ik vroeg stap en daar gingen we weer. Tot nu toe heeft hij het niet meer gedaan. Vind de oplossing zelf niet fraai, wil niet slaan en toch werd op die manier heel duidelijk van 'nee, dit kan niet'.